« آواي رودکوف» خود را به اخلاق حرفه‌اي روزنامه‌نگاري پايبند مي‌داند و مبناي فعاليت اين سايت بر سه اصل « بيطرفي » ، «دقت » و « انصاف » استوار است.

      
کد خبر: ۱۶۹۴۹
تاریخ انتشار: ۰۱ اسفند ۱۳۹۵ - ۲۰:۲۶
گزارش
سلام. پسر ۹ ساله‌ای دارم که اظهار می‌کند به یک دختر ۱۱ ساله که در همسایگی‌مان زندگی می کند، علاقه‌مند شده است. چه کار کنم؟
دکتر مهدی دوایی:در سنین دبستان تمایل کودک بیشتر به سمت تعامل با هم‌جنسان و هم‌سالان است. یعنی به عنوان یک رشد روانی ـ جنسیِ سالم، علاقه به جنس مخالف در سن ۹ سالگی طبیعی نیست. پس باید به علل بروز زودرس این احساس پرداخت.

با توجه به سن کودک‌تان، چند احتمال برای بروز این حس در او مطرح است:

اول: ناکامی‌های عاطفی در خانواده. باید ابتدا بررسی شود رفتار پدر و مادرش با او چگونه بوده است؟ رفتار پدر و مادر با یکدیگر  و با خواهران و برادران این کودک چگونه بوده است؟ چرا که اگر کمبودها یا اختلافاتی در این میان وجود داشته باشد، می‌تواند خود را به شکل احساس علاقه به یک دختر ۱۱ ساله نشان دهد.

دوم: بلوغ زودرس. به‌ویژه با احتمال این که این کودک رابطه‌ی جنسی اطرافیان ـ مثلا  والدینش ـ را دیده یا در ماهواره و اینترنت صحنه‌هایی از روابط عاشقانه دیده و حال، صرفا می‌خواهد شبیه آن چه در آن صحنه‌ها دیده رفتار کند.

آن چه مسلم است، این است که باید هر چه زودتر این علاقه به عنوان یک آسیب بررسی شود تا کودک دچار مشکلاتی مثل افت تحصیلی، تعارض با خانواده و … نشود.

راهکاری که فعلا می‌توان ارائه داد این است که به کودک بگویید؛ به این موضوع اهمیت ندهد و روی این حس سرمایه‌گذاری نکند. دیگر این که بیشتر از گذشته با همسالان و هم‌جنسانش مراوده و وقت‌گذرانی کند و باقی وقتش را بعد از درس به فعالیت‌های انرژی طلبی مثل ورزش ، آموزش کارهای فنی و هنری و مواردی از این دست بپردازد. چراکه او هرچه بیشتر بیکار بماند، امکان خیال‌پردازی بیشتری در این مورد خواهد داشت.

و در آخر این که ارتباطاتش را با خانواده‌تان بررسی کنید و مواردی که ممکن است یکی از والدین یا هر دو والد در رابطه با او انجام نداده‌اند و لحاظ نکرده‌اند، مشخص شود و لحاظ شود.

اما این سؤال بهانه‌ای شد تا از دیدگاهی یاد کنم که ۴ ملاک برای علاقه به جنس مخالف قائل است تا روشن شود علاقه‌ی جدی و واقعی یعنی چه؟ (البته در سن مناسب)

اول: توجه دو طرف به یکدیگر. علاقه باید دو سویه باشد، کاملا تعاملی و متقابل.

دوم: مسئولیت این احساس و علاقه را پذیرفتن و تا آخر پای آن ایستادن. آیا برای این علاقه کاری می‌کنیم؟ مثلا برای برآورده‌کردن خواسته‌های طرف مقابل به خودت زحمت می دهیم؟ آیا می‌توانیم چند مورد نام ببریم که منافع او را به منافع خود ترجیح داده‌ایم؟

سوم: آیا به یکدیگر و علاقه مندی های یکدیگر احترام می گذاریم؟ یا چیزهایی را که او دوست دارد، زیر سؤال می‌بریم و قضاوت می‌کنیم؟

چهارم: آیا عاقلانه رفتار می‌کنیم؟ آیا عقل حکم به درستی این رابطه می‌دهد؟

بررسی این چهارنکته به ما ملاک و معیاری می‌دهد تا بتوانیم به‌طور نسبی تکلیف خودمان را با احساس‌مان روشن کنیم.

دکتر مهدی دوایی - سپیده دانایی

نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
* نظر: