ﺑﻬﺎﺭ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺠﺪﻳﺪﻧﻈﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻥ

پایگاه خبری آوای رودکوف-اسدالله ربانی مهر :ﺑﻬﺎﺭ، ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺎﻩ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﺷﻜﻮﻩ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺭ ﺭﻭﺣﻲ ﺗﺎﺯﻩ ﺩﺭ ﻛﺎﻟﺒﺪ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺩ ﻣﻴﺪ ﻥ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺍﻱ ﺗﺎﺯﻩ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎﺯ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺟﺪﻳﺪﻱ ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ، ﺷﺮﻭﻋﻲ ﻛﻪ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻏﺒﺎﺭ ﭘﺎﻳﻴﺰﻱ ﺑﻪ ﻃﺮﺍﻭﺕ ﺑﻬﺎﺭﻱ ﺻﻔﺎ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺗﻮﻟﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ‌ﺍﻱ ﺭﺍ ﻧﻮﻳﺪ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﻮﻟﺪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻭ ﺑﻬﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ، ﺭﺍﻫﻲ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺧﺪﺍ ﻳﺎﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﺪﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﻮﻳﻢ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺧﻠﻘﺖ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺒﺎﻱ ﭼﻮﻥ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ، ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﻢ ﺭﺍﻫﻲ ﺑﻪ ﺳﻌﺎﺩﺕ ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺳﻌﺪﻱ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺳﺨﻦ:

ﺟﻬﺎﻥ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺧﻮﺏ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﺑﺴﭙﺎﺭﻳﻢ، ﺗﺎﺯﻩ ﺷﻮﻳﻢ، ﺑﻴﺪﺍﺭ ﺷﻮﻳﻢ، ﻧﻮﻋﺪﻭﺳﺘﻲ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺯﻧﺪﻩ ﻛﻨﻴﻢ، ﺍﺯ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺭﺱ ﻋﺒﺮﺕ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﻭ ﺧﻄﺎﻫﺎﻱ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﻜﺐ ﻧﺸﻮﻳﻢ، ﺑﻪ ﺍﻟﮕﻮ ﻭ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ ﻣﺎﻥ ﻋﻠﻲ(ع) ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﻗﺘﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻠﻮﻱ ﺑﺎﺷﻴﻢ، ﻫﻤﺎﻥ ﻋﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻌﺮﺍﻱ ﻋﺮﺏ ﻫﻢ ﻟﻘﺐ (ﺑﻜﺎء) ﻳﻌﻨﻲ ﮔﺮﻳﺎﻥ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺧﺪﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻟﻘﺐ (ﺿﺤﺎﻙ) ﻳﺎ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﺣﺘﻲ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﻭﻗﺘﻲ ﻗﺼﺪ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻨﺪ: ﺣﺎﻛﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺒﻮﺱ ﻭ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﻋﻠﻲ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ.

ﻋﻤﺮ ﺯﻣﺴﺘﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﺬﺭ ﻋﻤﺮ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺗﻤﻮﺯ، ﺭﻭﺯﻫﺎ ﻳﻜﻲ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺳﭙﺮﻱ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻴﮕﻦ ﻳﻜﺴﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ، ﺍﻣﺎ ﻣﺎ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﻢ ﻳﻜﺴﺎﻝ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﻳﺪ... ﭼﻮﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﻓﺎﻧﻲ ﻭ ﺯﻭﺩﮔﺬﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻓﺮﻳﺐ ﺍﻳﻦ ﺳﻘﻒ ﻫﺎﻱ ﻛﺎﺫﺏ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺳﭙﻬﺮﻱ:

(ﺷﻬﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﺑﻮﺩ/ ﺭﻭﻳﺶ ﻫﻨﺪﺳﻲ ﺳﻴﻤﺎﻥ/ ﺁﻫﻦ/ﺳﻨﮓ /ﺳﻘﻒ ﻭ...)

 ﻳﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﺣﺴﻴﻦ ﭘﻨﺎﻫﻲ ﻫﻢ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﻗﻨﺪ ﺷﻬﺮ ﺩﺭﻭﻏﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ. ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻳﻢ ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﻓﺮﻳﺐ ﻫﻴﺎﻫﻮﻫﺎﻱ ﺩﻧﻴﺎ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﻳﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﻴﭻ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻼﺵ ﻛﻨﻴﻢ ﺩﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﻟﻐﺰﻧﺪﻩ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺑﺎ ﺯﻧﺠﻴﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ، ﻧﻮﻋﺪﻭﺳﺘﻲ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺳﺮ ﺑﺎﻻﻳﻲ ﻭ ﺳﺮﺍﺷﻴﺒﻲ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺳﻘﻮﻁ ﻧﻜﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﻧﺨﻮﺭﻳﻢ.

ﻳﺎﺩﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ ﻗﺪﺭ ﻓﺮﺻﺖ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ ﭼﻮﻥ ﺗﺎ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﺧﻄﺎﻫﺎﻱ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺍﻣﻼﻱ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺒﺮﻳﻢ، ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻲ‌ﺯﻧﻨﺪ ﻭﺭﻗﻪ‌ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺠﺎﻟﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺻﻼﺡ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﻛﻤﻴﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻗﻴﺼﺮ ﺍﻣﻴﻦ ﭘﻮﺭ:

(ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻱ ﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﺎﺗﻤﺎﻡ /ﺗﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ /ﻭﻗﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ / ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ /ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺷﻮﻱ ﻟﺤﻈﻪ ﻋﺰﻳﻤﺖ ﺗﻮ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ /ﺁﻱ ﺩﺭﻳﻎ ﻭ ﺣﺴﺮﺕ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ / ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ /ﭼﻘﺪﺭ ﺯﻭﺩ ﺩﻳﺮ ﻣﻲ‌ﺷﻮﺩ)

 ﻭ ﺍﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭﺍ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺮﻳﻢ، ﺁﺫﻭﻗﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻥ ﺩﻧﻴﺎ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻛﻨﻴﻢ، ﻋﻴﺐ ﺟﻮﻳﻲ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻜﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﻣﻮﻻﻧﺎ:


ﭘﺲ ﺑﻴﺎﻳﻴﻢ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻝ ﺟﺪﻳﺪ، ﻫﻤﮕﺎﻡ ﺑﺎ ﻃﺒﻴﻌﻴﺖ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﻨﻴﻢ، ﺑﻬﺘﺮ ﺷﻮﻳﻢ، ﻣﺘﺤﻮﻝ ﺷﻮﻳﻢ ﻭ ﻧﻮﻳﺪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺑﻬﺎﺭﻱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﻗﻨﺎﺭﻱ ﻭ ﭼﻜﺎﻭﻙ‌ﻫﺎ ﺑﺎﻭﺭ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻮﻻﻧﺎ:


ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺮﺝ ﺁﻗﺎ، ﻳﺎﺩﻣﻮﻥ ﻧﺮﺩﻩ، ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺁﻗﺎ ﺟﺎﻥ! ﻋﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺪﻱ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻫﺎ ﻣﻲ ﺭﻭﻳﻢ ﻭ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ﭘﺲ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮ، ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺨﺸﺶ ﻫﺎﻱ ﺗﻮ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺗﻘﺼﻴﺮﺍﺕ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺩﺍﺭﻳﻢ... ﻣﻬﺪﻱ ﺟﺎﻥ !ﺩﺳﺖ ﻣﺎ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻗﺎﻣﺘﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﻱ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮ ﺗﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﮔﻢ ﻧﻜﻨﻴﻢ، ﺑﻪ ﺑﻴﺮﺍﻫﻪ ﻧﺮﻭﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻴﺎﻫﻮﻱ ﺩﻧﻴﺎﻱ ﻣﺎﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﺑﺪ ﻧﺸﻮﻳﻢ.
ﺩﻋﺎ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺩﻟﻤﺎﻥ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ(ع) ﺩﻟﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻜﻨﻴﻢ: (ﮔﺮﻭﻫﻲ ﻛﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﺎ ﺁﻥ ﻫﺎ ﻋﺠﻴﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺧﺪﺍ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ) (ﺍﺻﻮﻝ ﻛﺎﻓﻲ ﺹ 2 ﺝ، 30)

 ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﻴﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻤﻪ ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﻱ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﺎﺷﺪ.