چرا حضرت مسلم با اينكه براي كشتن ابن زياد فرصتي به دست آورد، از آن سر باز زد؟

آوای رودکوف: در قاموس قرآن كريم و فرهنگ متعالي و نجات بخش اهل بيت عصمت و طهارت (ع) ، پيروزي بر دشمن از را ه ظلم و ستم ، حيله ونيرنگ محكوم است ؛ چنان كه در يكي از جنگ هاي عصر حكومت حضرت علي (ع) ، منافقان و دشمنان آن حضرت درون يك جنگل پنهان شدند . شخصي پيشنهاد آتش زدن جنگل راداد ، حضرت علي (ع) براي اجتناب از ظلم  و ستم فرمود : " لا اطلب النصر بالجور ".

حضرت مسلم نيز تربيت يافته مكتب اسلام و اهل بيت (ع) است؛از اين رو هنگامي كه هاني و شريك بن اعور مريض شدند و قرار شد ابن زياد به عيادت آنان برود ،شريك به مسلم گفت : وقتي او آمد ، او را به قتل رسانيده ،بر دار الاماره جلوس كن ! اما ميزبان مسلم ( يعني هاني بن عروه ) با اين پيشنهاد مخالفت كرد . ابن زياد آمد و نشست و پس از قدري گفت و گو ،بلند شد و رفت . نظير همين سوال را شريك از مسلم پرسيد ،او فرمود : به جهت دو خصلت ابن زياد را نكشتم :يكي به دليل عدم رضايت هاني بن عروه كه گفت نمي خواهم خون او درخانه من ريخته شود و ديگر اينكه از رسول خدا (ص)  روايت شده كه فرمود :
"ان الايمان قيد الفتك و لا يفتك المومن " ؛ " ايمان به فتك ( يورش بردن ، حمله ناگهاني ، ترور ) قيد و بند زده است و مومن نبايد مورد حمله قرار گيرد ". هاني گفت : آري ! اگر او را كشته بود ي ،فردي فاسق ، فاجر و كافري حيله گر را كشته بودي ،ولي من راضي نشدم و كراهت داشتم كه خون او درخانه من ريخته شود.

منبع:
پرسشها وپاسخهاي دانشجويي/ويژه محرم/پرسش27 ص147