جلیقه ضد گلوله و تن پوش ببر و پلنگ!

پایگاه خبری آوای رودکوف-وحید حاج سعیدی:این روزها اخبار کشمشی و ناگواری از اوضاع محیط زیست مملکت به گوش می رسد.یک عده با تبر به محیط بانان حمله می کنند، یک عده با لاشه حیوانات شکار شده و آزار و اذیت آنها سلفی می گیرند و ...  اصلاً این محیط زیست و مخلفاتش هم برای خودش درد سری شده است. نه دوستان زمین خوار، جنگل خوار، بیابان خوار و دریا خوار از شر بخشنامه های دست و پاگیرش در امان هستند و نه عزیزان زحمتکش شکار چی که تنها به خاطر دلشان دست به اسلحه می برند و حیوانات موذی و درنده را به سزای اعمال شان می رسانند. به قول شاعر« شبا  که ما می خوابیم (حتی روزا که ما چرت می زنیم) . . .  آقا شکار چی بیداره / ما خواب خوش می بینیم . . . اون دنبال شکاره / آقا شکارچی زرنگه . . . با حیوونا می جنگه / ما هم اونو دوست داریم . . . کاری بهش نداریم!

البته نه اینکه کلاً کاری نداشته باشیم. بلکه بنا به ملاحظات راهبردی و دور اندیشانه، سعی می کنیم با اجرای طرح های سوفسطایی، خدشه ای به فعالیت این دوستان وارد نشود و احیاناً اگر تیرشان به خطا رفت، به پَک و پهلوی محیط بانان اصابت نکند و آنها را ناکار نسازد. در جریان هستید که اسلحه هایی که شکارچیان استفاده می کنند همگی به روز و منطبق با پیشرفته ترین علوم روز دنیا ساخته شده اند که فیل و کرگدن را از فاصله 2 کیلومتری روی زمین دراز می کند؛ حالا اگر گلوله ای ناخواسته از این سلاح ها شلیک شود فقط دلاورانی نظیر مهران احمدی (بهبود در سریال پایتخت) و سیلوستر استالونه و سلمان خان می توانند جاخالی بدهند و آسیب نبینند! بر همین اساس و به منظور حفاظت از جان محیط بانان، اخیراً مصوب شده تا دوستان محیط بان به جلیقه ضد گلوله تجهیز شوند و از هفته گذشته نیز این طرح اجرایی شد. (پیش خودمان بماند همه جای دنیا محیط بانان مراقب هستند تا نسل حیوانات منقرض نشود ، اینجا ما باید مراقب جان محیط بانان باشیم!) هر چند طرح هایی از این دست به صیانت از جان محیط بانان کمک می کند، اما به منظور جلوگیری از انقراض نسل محیط بانان عزیز فی المجلس چند پیشنهاد هرمنوتیک و فلک فرسا ارائه می کنیم:

الف) استفاده از تن پوش:

تجربه در طول این سال ها نشان داده که مقابله با عزیزان شکارچی امکان پذیر نیست ؛ از سویی بزرگواران شکارچی هم این تفریح را با یک پاساژ هم معاوضه نمی کنند. اما از آنجایی که فقط مهارت در نشانه گیری و لذت شکار برای شکارچیان آنها را روانه کوه و جنگل می کند، پیشنهاد می شود در شکارگاه های پر طرفدار، چند تا بز یا میش پیر و فرتوت با تن پوش ببر و پلنگ و سایر حیوانات درنده رها کنیم تا شکارچیان آنها را شکار کنند و حالش را ببرند! اگر هم تعدادی از این حیوانات درنده نما باقی ماندند، آخر شب بساط شام حیوانات واقعی جور است و برای رفع جوع در سطل های مکانیزه روستاها تا کمر خم نمی شوند!

ب) جلوگیری از تداخل ساعات کاری:

به منظور حفاظت از جان محیط بانان می توان طوری برنامه ریزی کرد که ساعات کاری محیط بانان با اوقات شکار عزیزان شکارچی تداخل نداشته باشد تا هنگام شکار دست و پا گیر شکارچیان نشوند و خدای ناکرده بلایی سرشان نیاید.

پ) انقراض زودرس:

ذکر این نکته ضروری است که دانشمندان بر این باورند اگر از یک گونه حیوان 60 جفت باقی مانده باشد، بر اساس نظریات علمی آن گونه را باید منقرض شده بدانیم. مخلص کلام اینکه اگر امسال منقرض نشوند، حتماً تا سه چهار سال دیگر ریق رحمت را با مخلفاتش سر می کشند! فلذا به قول ابوالفضل بیهقی کرا نمی کند که خود را به زحمت انداخته و با ادعای حفاظت از گونه های جانوری، عیش شکارچیان را منغص و تفریح شان را مکدر کنیم! از ما گفتن بود....

لنده