همسرم به‌شرط شریک شدن در کار خیر مهریه‌اش را بخشید

به گزارش پایگاه خبری آوای رودکوف؛ وقتی حامی ایتام خطابش می‌کنی با تبسمی شیرین قرآن را می‌گشاید و چنین قرائت می‌کند"فمن یجدک یتیم فاوی" آیا یتیمی نبودی که من تو را پناه دادم؟

برای تفسیر این کلام آسمانی به زندگی نبی خدا پس از فوت پدر اشاره می‌کند و اینکه سرپرستی ایشان در نبود پدر گرامی‌شان به پدربزرگ و بعد از آن عموی بزرگوارش ابوطالب سپرده می‌شود. او می‌گوید این در واقع ظاهر موضوع است و خداوند تأکید می‌کند که قیم واقعی من هستم و بندگانم فقط سبب و وسیله‌اند.

وی ادامه می‌دهد: یعنی باید بحث حامی بودن را  در سطحی بالاتر ببینیم من فکر نمی‌کنم یک حامی‌ام در جایی که خالق هستی رزاق است و اوست که روزی می‌دهد. پس اگر فقیری برای رفع نیاز خود به من روی می‌آورد باید شاکر خدایی باشم که من را لایق دانسته و وسیله‌ای برای رفع نیاز بنده‌اش قرار داده است، چرا که سهم نیازمندان را در دارایی توانمندان قرار داده است.

وی می‌گوید: در قرآن آمده هر عمل خیری از سوی بندگان خداوند پاداش نیکی دارد که نتیجه آن‌ هم در دنیا و هم در آخرت رهگشای راه مؤمن است ، پس چه لذتی بالاتر از این‌که نتیجه عمل خالصانه‌ام را از خداوند دریافت کنم و با کمک به نیازمندی، دنیا و آخرت خود را تضمین کنم. 

صفری می‌گوید: می‌خواهم تا می‌توانم در هر زمینه وسیله خیر باشم و بیشتر به فرزندان معنوی‌ام کمک کنم و چه لذتی از این بیشتر که بگویم خدایا نیتم، کلامم، کارم، قلمم و قدمم وسیله خیر باشد چون این خیر نزد تو می‌ماند و ده برابر آن را به من می‌دهی.

وی در خصوص مشارکت خانواده‌اش در امور خیر می‌گوید: همسرم در انجام کارهای خیرخواهانه در بسیاری از موارد از من پیش است و مهریه‌اش را به‌شرط شریک شدن در کار خیر به من بخشیده است.

این نیکوکار اعتقاد دارد جامعه و خیران در کمک به نیازمندان کوتاهی نمی‌کنند و مصداق این موضوع را حضور پرشور مردم در برنامه‌هایی از جمله جشن نیکوکاری و عاطفه‌ها معرفی می‌کند و ادامه می د هد: خیران این را ببینند که وسیله‌ای هستند که کار خیری به دست آن‌ها انجام می‌شود و این عمل نیکو را توسعه دهند.

وی از کمیته امداد درخواست دارد که زمینه ملاقات با  فرزندان معنوی را برای حامیان ، بیشتر فراهم آورد و محدودیت‌ها برداشته شود و می‌گوید:  این‌که ما  برویم در خانه  کسی و به او بگوییم برای کمک آمده‌ایم کار درستی نیست و باعث رنجش خانواده می‌شود . باید شناسایی این افراد با مدیریت انجام شود و اکرام به معنای واقعی کلمه باشد، باید راهی پیدا کنیم که فرد تحقیر نشود بلکه بر عکس ، من مدیون این باشم که اجازه داده‌اند به آن‌ها کمک کنم.

صفری به تابلویی اشاره می‌کند که به دیوار پذیرایی منزلشان نصب‌ شده و می‌گوید: این تابلو را از یک دانشجوی بی‌سرپرست که اتفاقاً  لپ‌تاپی به او هدیه داده بودم دریافت کرده‌ام که شیرین‌ترین خاطره زندگی‌ام است، خاطره‌ای که هر روز جلوی چشمان من است  و با هر بار دیدن آن لبخندی شیرین بر روی لبانم می‌نشیند.

وی از آرزوهایش می‌گوید و اینکه امیدوار است روزی برسد که سطح پوشش‌های بیمه‌ای و بهداشتی به حدی برسد که نیروهای کمیته امداد به ‌جای درگیرشدن با مسائل مادی و تبلیغاتی به برنامه‌های معنوی و تعالی روحی- روانی جامعه هدف خود بپردازند.

این حامی نیکوکار می‌گوید: کمیته امداد باید اردوهایی مختلف برای دیدار ایتام از مناطق کشور برگزار کند تا زمینه رشد و پیشرفت آن‌ها بیشتر فراهم شود یا اینکه فرصت حضور در نمایشگاه‌های کتاب و یا موزه را برای ایتام مهیا سازد تا سطح خدمات کمیته امداد بالاتر رود و فقط در حد تأمین نیازهای جزئی و مادی زندگی آن‌ها نباشد.

به نظر این فرهیخته و حامی ایتام، کسانی که روزی به‌عنوان یتیم از حمایت‌های کمیته امداد استفاده کرده و امروز خودکفا و فرد مفیدی در جامعه شده‌اند، می‌توانند بهترین مشاوران کمیته امداد در امر کیفیت‌بخشی به خدمات این نهاد باشند.

گفتنی است؛این حامی نیکوکار بازنشسته فرهنگی، که لیسانس فیزیک دارد و 40 سال از عمر خود را صرف تعیلم دانش آموزان و دانشجویان کرده ، از سال 1385 به جرگه حامیان طرح اکرام پیوسته و هم‌اکنون 12  فرزند معنوی دارد.