به قلم وحید حاج سعیدی؛
حمله چند جوان به توریست آلمانی که تازه از بند سرطان رهایی یافته است نشان داد که بیماری هایی بس مهلک تر و خطرناک از سرطان هم وجود دارند که درمان آنها به مراتب از سرطان سخت تر و طاقت فرسا تر است!
پایگاه خبری آوای رودکوف-وحید حاج سعیدی:با وجود توسعه جوامع شهری و پیشرفت انسان در زمینه های گوناگون علمی، اقتصادی، فرهنگی، ورزشی، آموزشی، بهداشتی و ... رفتاری شایسته و همسو با معیارهای یک جامعه توسعه یافته از نوع بشر انتظار می رود.
اما بروز برخی رفتارهای غیر متمدنانه از سوی تعدادی از افراد جامعه این زنگ خطر را به صدا در می آورد که هنوز با معیارهای آرمان شهر سعدی یا آتوپیای افلاطون سال های نوری فاصله داریم و حتی برای رسیدن به این دورنما، راهی طولانی و بس دشوار پیش رو داریم.
چرا که انسانیت و تمدن تنها داشت ظاهر و ترکیبی شبییه سایر افراد جامعه ( به لحاظ زیست شناسی) و داشتن زبان و پوشش مشترک با سایرین و زندگی در جوار یکدیگر( به لحاظ اجتماعی) نیست! انسانیت شامل مجموعه ای از رفتار های عقلانی، انسانی، عاطفی، علمی، روانی و فرهنگی است که نه تنها انسان را از حیوانات متمایز می کند، بلکه باعث بروز رفتارهایی می شود که مقام انسان را تا مقام فرشتگان و حتی برتر از فرشتگان بالا می برد.
عشق، محبت، گذشت، فداکاری، نوع دوستی، ایثار و ... بخشی از معیارهای یک انسان آزاد اندیش و دارای خصایص انسانی است که در همه ادیان، سخنان بزرگان و اشعار شعرا از آنها یاد شده و یاد خواهد شد.
در حقیقت شاید انسانیت را بتوان فصل مشترک همه ادیان و فرهنگ ها قلمداد کرد که هیچ منافاتی با فرهنگ و شیوه زیست آدمیان ندارد. اما با وجود شتاب در سیر تکاملی بشر و تاکید بر اهمیت و ضرورت توسعه رفتار انسانی در جوامع انسانی، هر از گاهی شاهد رفتارهای دور از شان و تهوع آوری از سوی برخی شهروندان هستیم که نه تنها در مرام و آداب ما ایرانیان جای ندارد، بلکه در هیچ فرهنگ و آئین بدوی نیز دیده نمی شود! حمله چند جوان به توریست آلمانی که تازه از بند سرطان رهایی یافته است نشان داد که بیماری هایی بس مهلک تر و خطرناک از سرطان هم وجود دارند که درمان آنها به مراتب از سرطان سخت تر و طاقت فرسا تر است!
شاید اولین و آخرین علت بروز چنین رفتارهایی در جامعه را بتوان در کمبود و یا حتی نبود آموزش در سیستم آموزشی جامعه جستجو کرد. جایی که در آن آموزش تنها به یادگیری برخی مفاهیم کلاسیک خشک و آکادمیک در مدارس و دانشگاه ها خلاصه می شود و رسانه ملی که قرار بود به عنوان یک دانشگاه در توسعه اخلاقیات در جامعه نقش ایفا کند، در کنار آموزش و ترویج خشونت و ... از طریق سریال هایی غیر همگون با ساختارهای جامعه و در مجموع غیر قابل باور ، گام جدی و عملی دیگری در آموزش آموزه های انسانی و اخلاقی ( حتی به صورت نمادین و تصنعی) برنداشته است. البته پا روی حق نگذاریم این رسانه در آموزش شیوه های سوفسطایی تست زنی و تهیه ماسک پوست خیار و تهیه بستنی سرخ کرده و ... کوتاهی نکرده است و نیمی از شبکه های این رسانه چند صد هکتاری کماکان در اختیار مافیای کنکور و آشپزی و دوغ است!
باید اذعان داشت آموزش گوهری کم یاب و با ارزش است که می توان راهگشای حل بسیاری از مناقشات و چالش های زندگی اجتماعی باشد. اما دردمندانه با دور شدن از زمان طلایی آموزش که بهترین موعد آن دوران کودکی است و شکل گیری شخصیت و خلق و خوی منفی آدمی، راه بر توسعه خصایص انسانی از طریق آموزش بسیار تنگ شده و در مواقعی بسته خواهد شد و جامعه از اثرات و ثمرات آن بی بهره خواهد شد. چنان که سعدی علیه الرحمه در باب پنجم رضا فرموده است: «ز وحشی نیاید که مردم شود . . . به سعی اندر او تربیت گم شود/ توان پاک کردن ز زنگ آینه. . . ولیکن نیاید ز سنگ آینه!»
جا دارد مسئولان و متولیان آموزش در جامعه با تغییر نگاه به مقوله آموزش و تلاش در جهت آموزش رفتارهای متمدنانه و تربیت انسان هایی فرهنگ محور و متعهد به آرمان های انسانی ، راه را بر شکل گیری شخصیت های غیر انسانی و دیوان انسان نما بسته و ناهموار سازند و فرصت طلایی تربیت انسان را از دست ندهند. چرا که تربیت، مهار، مجازات و تادیب افرادی که با خلق و خوی غیر انسانی رشد می کنند بسیار هزینه بر، زمان بر و در شرایطی غیر ممکن و محال است. به هوش باشیم...
نظرات بینندگان
عکس روز
