به بهانه استخدام ده هزار نفری در آموزش و پرورش
استخدام های امروز آموزش و پرورش را می توان به سان پدری دانست که توان پرکردن شکم و پوشیدن تن عریان سه فرزند خود را ندارد اما هر ساله یک فرزند به جمع فرزندان خود می افزاید و ایده هر که دندان دهد نان دهد را زمزمه می کند.
آوای رودکوف- صفا فضیلت خواه( کارشناس ارشد علوم سیاسی): در تمام جوامع کشورهای توسعه یافته معلمان و وزارت آموزش و پرورش را سنگ زیرین بیس و پایه توسعه و تحول جامعه خود می دانند و نگاه ویژه و مدبرانه ای بر تمام زوایای زندگی معلمان خود دوخته اند تا مبادا منادیان توسعه و تحول و تربیت کننده نیروی انسانی تمامی دستگاهای آینده جامعه به دلیل کاستی های و فشارهای زندگی دچار کاهلی یا کم انگیزشی قرار گیرند و در انجام وظایف خطیر خود دچار نقصان شوند .
مسئله ای که سالهاست حلقه مفقوده جامعه ایرانی گشته و دیر زمانی است که جایگاه مقام و شان معلمان این سرزمین نادیده انگاشته شده تا جایی که امروزه معلمی به یکی از نازلترین مشاغل دولتی تنزل یافته است . و امروز به خاطر این نقیصه جامعه ایرانی به بلاها و مصیبت های عدیده ای گرفتار شده که ریشه تمام این نقصان ها را باید در بی توجهی به جامعه فرهنگی و معلمی دانست . بلاهای به وجود آمده ناشی از بی انگیزگی جامعه معلمی در عمل به وظایف خود و عدم تربیت مناسب جامعه دانش آموزی برای پذیرفتن نقشهای آینده جامعه بوده و هست .
به راستی چرا جامعه و دولت های بر مسند قدرت نشسته این همه بی مهری را بر جامعه معلمی روا داشته اند .
چرا دولت مردان کابینه و وزرا و رئیس مجلس و نمایندگان رورگار دانش آموزی خود و معلمان زحمت کش ساده زیست و دغدغه مند خود را به یاد نمی آورند.که چه دلسوزانه و سختکوشانه در جهت رشد و تعالی آن ها موی خود را سپید کرده اند و امروزه در پایان عمر خو د با حقوق بازنشستگی اندک به سختی روزگار می گذرانند .
به راستی مگر در آیات و روایات در باب مقام شامخ معلم نیامده است که هر کس یک کلمه به من بیاموزد مرا یک عمر بنده خود کرده است . امروز و هر روز هیمنه و مقام معلم به سراشیبی سقوط رفته است . سوالی که امروزه برای هر معلمی پیش آمده این مسئله است که به راستی وزارت خانه ای که توان تامین امکانات رفاهی را برای پرسنل حی و حاضر خود ندارد چرا به استخدام نیروی جدید دست می زند.چرا کسی در این باب پاسخگو نیست چرا صدای کسی برنمی آید به راستی چرا تنها وزارت خانه ای که به یک باره زیر بار استخدام چهل، بیست و پنج و ده هزار نیرو می رود تنها وزارت آموزش و پرورش هست .آیا افزایش استخدام برای وزارت آموزش و پرورش جز حجیم شدن این وزارت خانه و عدم امکان ارائه طرح های رفاهی برای این بدنه حجیم چیزی دیگر عایدش خواهد شد .
نگاه امروز دولت ها در ایران به وزارت آموزش و پرورش برخلاف دولت های جوامع توسعه یافته که نگاهی عمیق و حساس به کیفیت آن هست نگاهی سطحی و افزایش درصد و میزان اشتغال دولت خود از طریق چپاندن نیرو در این وزارت خانه است .
راستی چرا وزارت نفت زیر بار اشتغال هزار نفر هم نمی رود پاسخ واضح و مبرهن است افزایش نیرو کاهش مزایای پرسنل موجود را به همراه دارد اما وزارت آموزش و پرورش زیر بار هزار نفر که نه گاهی سی و چهل هزار نفر را در آغوش خود می گیرد .
بی شک این سیاست دولت ها در نگاه به وزارت خانه آموزش و پرورش به عنوان وزارت خانه ای که می تواند ضریب اشتغال دولت خود را با کمترین حقوق و مزایا بالا ببرد جز به سست شدن جایگاه معلم و بی انگیزگی جامعه معلمی و تنزل شدید کیفیت آموزش در مدارس ختم نخواهد شد .
و استخدام های امروز آموزش و پرورش را می توان به سان پدری دانست که توان پرکردن شکم و پوشیدن تن عریان سه فرزند خود را ندارد اما هر ساله یک فرزند به جمع فرزندان خود می افزاید و ایده هر که دندان دهد نان دهد را زمزمه می کند.
مسئله ای که سالهاست حلقه مفقوده جامعه ایرانی گشته و دیر زمانی است که جایگاه مقام و شان معلمان این سرزمین نادیده انگاشته شده تا جایی که امروزه معلمی به یکی از نازلترین مشاغل دولتی تنزل یافته است . و امروز به خاطر این نقیصه جامعه ایرانی به بلاها و مصیبت های عدیده ای گرفتار شده که ریشه تمام این نقصان ها را باید در بی توجهی به جامعه فرهنگی و معلمی دانست . بلاهای به وجود آمده ناشی از بی انگیزگی جامعه معلمی در عمل به وظایف خود و عدم تربیت مناسب جامعه دانش آموزی برای پذیرفتن نقشهای آینده جامعه بوده و هست .
به راستی چرا جامعه و دولت های بر مسند قدرت نشسته این همه بی مهری را بر جامعه معلمی روا داشته اند .
چرا دولت مردان کابینه و وزرا و رئیس مجلس و نمایندگان رورگار دانش آموزی خود و معلمان زحمت کش ساده زیست و دغدغه مند خود را به یاد نمی آورند.که چه دلسوزانه و سختکوشانه در جهت رشد و تعالی آن ها موی خود را سپید کرده اند و امروزه در پایان عمر خو د با حقوق بازنشستگی اندک به سختی روزگار می گذرانند .
به راستی مگر در آیات و روایات در باب مقام شامخ معلم نیامده است که هر کس یک کلمه به من بیاموزد مرا یک عمر بنده خود کرده است . امروز و هر روز هیمنه و مقام معلم به سراشیبی سقوط رفته است . سوالی که امروزه برای هر معلمی پیش آمده این مسئله است که به راستی وزارت خانه ای که توان تامین امکانات رفاهی را برای پرسنل حی و حاضر خود ندارد چرا به استخدام نیروی جدید دست می زند.چرا کسی در این باب پاسخگو نیست چرا صدای کسی برنمی آید به راستی چرا تنها وزارت خانه ای که به یک باره زیر بار استخدام چهل، بیست و پنج و ده هزار نیرو می رود تنها وزارت آموزش و پرورش هست .آیا افزایش استخدام برای وزارت آموزش و پرورش جز حجیم شدن این وزارت خانه و عدم امکان ارائه طرح های رفاهی برای این بدنه حجیم چیزی دیگر عایدش خواهد شد .
نگاه امروز دولت ها در ایران به وزارت آموزش و پرورش برخلاف دولت های جوامع توسعه یافته که نگاهی عمیق و حساس به کیفیت آن هست نگاهی سطحی و افزایش درصد و میزان اشتغال دولت خود از طریق چپاندن نیرو در این وزارت خانه است .
راستی چرا وزارت نفت زیر بار اشتغال هزار نفر هم نمی رود پاسخ واضح و مبرهن است افزایش نیرو کاهش مزایای پرسنل موجود را به همراه دارد اما وزارت آموزش و پرورش زیر بار هزار نفر که نه گاهی سی و چهل هزار نفر را در آغوش خود می گیرد .
بی شک این سیاست دولت ها در نگاه به وزارت خانه آموزش و پرورش به عنوان وزارت خانه ای که می تواند ضریب اشتغال دولت خود را با کمترین حقوق و مزایا بالا ببرد جز به سست شدن جایگاه معلم و بی انگیزگی جامعه معلمی و تنزل شدید کیفیت آموزش در مدارس ختم نخواهد شد .
و استخدام های امروز آموزش و پرورش را می توان به سان پدری دانست که توان پرکردن شکم و پوشیدن تن عریان سه فرزند خود را ندارد اما هر ساله یک فرزند به جمع فرزندان خود می افزاید و ایده هر که دندان دهد نان دهد را زمزمه می کند.
اصلاح طلب
| 
۱۳:۲۰ - ۱۳۹۵/۰۷/۲۳
پاسخ
ملا صفا بل بچیل مردم یه جایی دسشون بند وابوی. تو هم کمت پره بخدا جوگیر شدی نظرات بینندگان
عکس روز
