یاداشت / محمد تقی پور (قیام)
پدرمعراج کارگری ساده فاقد هر گونه سرمایه ومنبع درآمد و از خانواده ای عائله مند بود که تامین معاش خانواده برایش بسیارسخت بود ولی مگر عشق به فرزند اجازه میداد که دست روی دست بگذارد وتلاش نکند ....
پایگاه خبری آوای رودکوف : محمد تقی پور در یاداشتی نوشت : معراج راهی دانش آموز پایه چهارم دبستان شهید مدنی قیام ازتوابع شهرستان لنده استان کهگیلویه وبویراحمد می باشد قبل ازتولد براساس نتایج به دست آمده ازسونوگرافی پزشکان متوجه شده بودند که وی دچار نوعی بیماری درمهره های کمر می باشد به نوعی که زنده ماندن وی را به کمتر ازیک درصد احتمال داده بودند .
این خبرهرچند نگرانی واضطراب رادرچهره پدرومادرش بوجود آورد ولی امید آنها راقطع نکرده بود و همچنان عشق فرزند باتوکل برخدا بارقه امید دردل آنهاایجادکرده بود.بعدازتولدمدتهای زیادی به مداوای ایشان درتهران وشیرازودیگرشهرستانها پرداختند وتحت مراقبتهای شدید وانجام عمل جراحی وی راازمرگ حتمی نجات دادند.
ولی این کار نه آغازحیات بود نه پایان زندگی.معراج نیازبه مداوا ومعالجه مستمر ومداوم داشت .پدرمعراج کارگری ساده بدون داشتن سرمایه ومنبع درآمد وازخانواده ای عائله مند بود که تامین معاش خانواده برایش بسیارسخت بود ولی مگر عشق به فرزند اجازه میداد که دست روی دست بگذارد وتلاش نکند .تمام تلاش خود رابکارگرفت وباکمک مردم نوعدوست ازهیچ تلاشی کوتاهی نکرد وباتوجه به شرایط حاد جسمی وعمل جراحی بسیار خطرناک خطر مرگ تاحدودی رفع گردید ولی به علت قطع شدن رگهای اعصاب ونخاع معراج ازناحیه ناف به پایبن دچارآسیب گردید.وحس این قسمت ازبدن راازدست داد. تاشش سالگی تحت مداوا بود وبیمارهای دیگری ازجمله ضعیف شدن کلیه ها ایشان راتهدید میکرد.تااینکه ازنظرقانونی شرایط ثبت نام درمدرسه راپیدا کرد.اینبارنیز خانواده معراج نگران وضعیت جسمی وشرایط ایشان بودند ولی باتوجه به اهمیت درس خواندن وباسوادشدن تصمیم گرفتند به هرطریق که شده ایشان راازمدرسه محروم نکنند.سالهای اول ودوم وسوم راباموفقیت درمدرسه مذکور به پایان رساند.وامسال درپایه چهارم مشغول به تحصیل می باشد.
اینجانب باتوجه به اطلاعات وسوابقی که ازایشان داشتم به عنوان آموزگار ازابتدای سال واولین روز ورود به کلاس سعی کردم روحیه ایشان راتقویت نمایم چون اعتقاد داشتم داشتن روحیه مناسب لازمه پیشرفت ایشان میباشد.بامعراج به چشم آموزگار وشاگرد نگاه نکردم وهمواره ایشان رابه عنوان فرزند ودوست خوبم صدامیزنم معراج فوق العاده باهوش هست مطالب راخیلی سریع متوجه میشود بیشترمواقع کنارمعراج روی صندلی دانش آموزی مینشینم واحوالش راجویا میشوم .دربدو ورود به کلاس اولین خوش وبش وبرخوردم با ایشان هست وهمین کارباعث تقویت روحیه دیگر دانش آموزان نیز میشود.ازمعراج میخواهم برایم خاطره داستان یا مسائل درسی بازگو کند.معراج درساعتهای ورزش همگام بادیگردانش آموزان به ورزش می پردازد ولی ناتوانی پاهای ایشان درکنترل ومهار توپ آتشی درونم ایجادمیکند نمیتوانم ایشان راازورزش کردن منع کنم چون هم علاقه به ورزش دارد هم روحیه اش تضعیف میشود.جالب اینجاست که به ورزش فوتبال علاقه زیادی داردوکمتر سراغ رشته های دیگر میرود.درطول این مدت درگیر این موضوع بودم که چطور میتوانم به معراج کمک نمایم .باخانواده وی صحبت کردم ومشکلات خانواده اش را رصد کردم .ولی چیزی که بیشتر ازهمه ناراحتم میکنداین هست که مادر معراج هرروز حداقل سه مرتبه وشش بارباید رفت وآمد نماید یکباراول صبح جهت آوردن به مدرسه ، یکبارحدودساعت ده ونیم جهت مصرف داروها وتغذیه ودیگرکارهای شخصی وبارسوم نیز برای بازگرداندن ایشان به منزل .این درحالی است که فاصله منزل تا مدرسه بیش ازهزاروهشتصد متر میباشدوبه علت سراشیبی وسربالایی درموقع آمد وشد امکان استفاده ازویلچر خانگی برای ایشان مقدورنمیباشد.
طی تماس تلفنی که باپدرش داشتم اظهارداشتند که باخرید ویلچر به قیمت هشت الی ده میلیون تومان که باسوخت وانرژی وبرق کارمیکند امکان حل مشکل تردد وی تاحدودی حل میشود ولی به علت ناتوانی وبضاعت مالی وپرداخت هزینه های سنگین ناشی ازمراجعات قبلی قادربه خرید آن نیست. حال ازخانواده بزرگ آموزش وپرورش دروحله اول به عنوان معرف وشناسایی وخیرین وپزشکان محترم دروحله بعد استدعا مینمایم ازهرنوع کمک ومساعدتی درجهت مداوای ایشان کوتاهی ننمایند .
ضمنا"شماره تماس اینجانب را جهت پیگیری موضوع وارائه گزارشات بیشتر درپایان همین گزارش درج مینمایم .09173445116 محمد تقی پور آموزگار پایه چهارم
این خبرهرچند نگرانی واضطراب رادرچهره پدرومادرش بوجود آورد ولی امید آنها راقطع نکرده بود و همچنان عشق فرزند باتوکل برخدا بارقه امید دردل آنهاایجادکرده بود.بعدازتولدمدتهای زیادی به مداوای ایشان درتهران وشیرازودیگرشهرستانها پرداختند وتحت مراقبتهای شدید وانجام عمل جراحی وی راازمرگ حتمی نجات دادند.
ولی این کار نه آغازحیات بود نه پایان زندگی.معراج نیازبه مداوا ومعالجه مستمر ومداوم داشت .پدرمعراج کارگری ساده بدون داشتن سرمایه ومنبع درآمد وازخانواده ای عائله مند بود که تامین معاش خانواده برایش بسیارسخت بود ولی مگر عشق به فرزند اجازه میداد که دست روی دست بگذارد وتلاش نکند .تمام تلاش خود رابکارگرفت وباکمک مردم نوعدوست ازهیچ تلاشی کوتاهی نکرد وباتوجه به شرایط حاد جسمی وعمل جراحی بسیار خطرناک خطر مرگ تاحدودی رفع گردید ولی به علت قطع شدن رگهای اعصاب ونخاع معراج ازناحیه ناف به پایبن دچارآسیب گردید.وحس این قسمت ازبدن راازدست داد. تاشش سالگی تحت مداوا بود وبیمارهای دیگری ازجمله ضعیف شدن کلیه ها ایشان راتهدید میکرد.تااینکه ازنظرقانونی شرایط ثبت نام درمدرسه راپیدا کرد.اینبارنیز خانواده معراج نگران وضعیت جسمی وشرایط ایشان بودند ولی باتوجه به اهمیت درس خواندن وباسوادشدن تصمیم گرفتند به هرطریق که شده ایشان راازمدرسه محروم نکنند.سالهای اول ودوم وسوم راباموفقیت درمدرسه مذکور به پایان رساند.وامسال درپایه چهارم مشغول به تحصیل می باشد.
اینجانب باتوجه به اطلاعات وسوابقی که ازایشان داشتم به عنوان آموزگار ازابتدای سال واولین روز ورود به کلاس سعی کردم روحیه ایشان راتقویت نمایم چون اعتقاد داشتم داشتن روحیه مناسب لازمه پیشرفت ایشان میباشد.بامعراج به چشم آموزگار وشاگرد نگاه نکردم وهمواره ایشان رابه عنوان فرزند ودوست خوبم صدامیزنم معراج فوق العاده باهوش هست مطالب راخیلی سریع متوجه میشود بیشترمواقع کنارمعراج روی صندلی دانش آموزی مینشینم واحوالش راجویا میشوم .دربدو ورود به کلاس اولین خوش وبش وبرخوردم با ایشان هست وهمین کارباعث تقویت روحیه دیگر دانش آموزان نیز میشود.ازمعراج میخواهم برایم خاطره داستان یا مسائل درسی بازگو کند.معراج درساعتهای ورزش همگام بادیگردانش آموزان به ورزش می پردازد ولی ناتوانی پاهای ایشان درکنترل ومهار توپ آتشی درونم ایجادمیکند نمیتوانم ایشان راازورزش کردن منع کنم چون هم علاقه به ورزش دارد هم روحیه اش تضعیف میشود.جالب اینجاست که به ورزش فوتبال علاقه زیادی داردوکمتر سراغ رشته های دیگر میرود.درطول این مدت درگیر این موضوع بودم که چطور میتوانم به معراج کمک نمایم .باخانواده وی صحبت کردم ومشکلات خانواده اش را رصد کردم .ولی چیزی که بیشتر ازهمه ناراحتم میکنداین هست که مادر معراج هرروز حداقل سه مرتبه وشش بارباید رفت وآمد نماید یکباراول صبح جهت آوردن به مدرسه ، یکبارحدودساعت ده ونیم جهت مصرف داروها وتغذیه ودیگرکارهای شخصی وبارسوم نیز برای بازگرداندن ایشان به منزل .این درحالی است که فاصله منزل تا مدرسه بیش ازهزاروهشتصد متر میباشدوبه علت سراشیبی وسربالایی درموقع آمد وشد امکان استفاده ازویلچر خانگی برای ایشان مقدورنمیباشد.
طی تماس تلفنی که باپدرش داشتم اظهارداشتند که باخرید ویلچر به قیمت هشت الی ده میلیون تومان که باسوخت وانرژی وبرق کارمیکند امکان حل مشکل تردد وی تاحدودی حل میشود ولی به علت ناتوانی وبضاعت مالی وپرداخت هزینه های سنگین ناشی ازمراجعات قبلی قادربه خرید آن نیست. حال ازخانواده بزرگ آموزش وپرورش دروحله اول به عنوان معرف وشناسایی وخیرین وپزشکان محترم دروحله بعد استدعا مینمایم ازهرنوع کمک ومساعدتی درجهت مداوای ایشان کوتاهی ننمایند .
ضمنا"شماره تماس اینجانب را جهت پیگیری موضوع وارائه گزارشات بیشتر درپایان همین گزارش درج مینمایم .09173445116 محمد تقی پور آموزگار پایه چهارم
نظرات بینندگان
عکس روز
