معلمان از رئيس جمهور آينده چه انتظاري دارند؟

پایگاه خبری آوای رودکوف : مهندس فرشیدی وزیر سابق آموزش و پرورش در یاداشتی نوشت: معلمان از رئيس جمهور آينده چه انتظاري دارند؟ معلمان به كدام رئيس جمهوري دل خواهند بست: رئيس جمهور آينده در قبال چپاول دسترنج آنان در صندوق ذخيره فرهنگيان بي تفاوت نباشد و از اين سوء استفاده كنندگان با تعبير بدهكاراني كه مطالبات معوقه دارند، دفاع ننمايند. رئيس جمهوري كه درد معلم روستايي را احساس كند و خود را در برابر مجاهدت معلم مسئول بداند و براي جبران اين مجاهدت تلاش كند.

رئيس جمهوري كه براي آرامش خاطر معلمان هم كه شده، با دريافت كنندگان حقوق هاي نجومي برخورد كند و جرأت داشته باشد آنان را از عرصه هاي مديريت كشور كنار بگذارد.

رئيس جمهوري كه اشرافي و تجمل گرا نباشد تا بتوان واژه هايي نظير "طعم تلخ فقر" و "شرمندگي معلم" در برابر همسر و فرزندان را با تمسك به سيره او التيام بخشيد.

رئيس جمهوري كه از عزت ايراني در برابر بيگانه سرافرازانه دفاع كند تا معلم بتواند با اشاره به رفتار وي، دانش آموزان ايراني را مفتخر به ايراني بودن تربيت كند.

رئيس جمهوري كه بودجه دستگاه ها را بر اساس عدالت توزيع كند و نه بر اساس قلدري و نفوذ و پارتي وزرا و بدين وسيله گامي در راه رفع مظلوميت از معلم بردارد.

رئيس جمهوري كه درك كند آموزش و پرورش مسئله اساسي نظام و كشور است و بزرگترين سرمايه هاي مملكت، نسل آينده هستند نه گاز و نفت و پتروشيمي.

رئيس جمهوري كه باور داشته باشد كه آموزش و پرورش دستگاهي توليدي و مولد سرمايه اجتماعي است و نه دستگاهي مصرفي.

رئيس جمهوري كه با لطايف الحيل نخواهد چوب حراج به مدارس دولتي بزند و آنها را به بخش خصوصي واگذار نمايد.

رئيس جمهوري كه لااقل براي نمايش هم كه شده هر از گاهي سري به مدرسه ها بزند و لااقل از مدرسه اي كه خود در آن درس خوانده و معلمي كه به او سواد آموخته است تجليل به عمل آورد.
رئيس جمهوري كه رفتار صبورانه اش در برابر منتقدان موجب شود كه انگيزه معلمان در رفتار صبورانه براي تربيت نسل آينده تقويت گردد.

رئيس جمهوري كه به آمار نمايشي اقتصادي اكتفا نكند و از واقعيات زندگي مردم و سفره ساده معلم با خبر باشد، براي رونق آن غير از سخنراني، اقدامي هم به عمل آورد.

رئيس جمهوري كه مشكل بيكاري جوانان و از جمله شرمندگي و استيصال معلم در برابر خانه نشيني جوان تحصيلكرده اش، خواب شب را بر او حرام نمايد.

رئيس جمهوري كه به آموزش و پرورش طمع سياسي نداشته باشد و نخواهد از معلم به عنوان ابزار سياسي براي تحكيم موقعيت خويش بهره برداري نمايد.

رئيس جمهوري كه در بين يك ميليون معلم، لااقل يك نفر را واجد شرايط وزارت آموزش و پرورش بداند و با سپردن زمام اين وزارتخانه به مدير مهمان، جامعه معلمان را تحقير ننمايند.

رئيس جمهوري كه باور داشته باشد حل مشكل معيشت معلم از فناوري هسته اي دشوارتر نيست نه آنكه صورت هر دو مسئله را پاك نمايد.