مجسمه سازی جان بخشیدن ثانویه به اجسام و ثبت سه بعدی خاطرات است /تصاویر

پایگاه خبری آوای رودکوف-وحید حاج سعیدی:هنر در بین ایرانیان از دیر باز دارای جایگاه رفیعی بوده و هست. هنرمندان ایرانی در عرصه های مختلف نقاشی، نگارگری، سفالگری، مینیاتور، معماری ، مجسمه سازی و ... همواره خالق آثار منحصر به فرد به بدیع بوده اند و به همیت علت بسیاری از هنرمندان ایرانی شهره آفاق شدند. یکی از هنر هایی که در ایران داریا سابقه و قدمت کهن تاریخی است مجسمه سازی است.

پیشینه مجسمه سازی در ایران به پنج هزار سال پیش بر می‌گردد. آثار مفرغی بدست آمده از لرستان، آثاری سمبولیک، ملهم از طبیعت و کاربردی‌اند. حجاری‌های ایران باستان دارای جنبه‌های مذهبی و وقایع‌نگار است و در آن‌ها توجه خاصی به نقوش حیوانی شده. به طوری که پیکرتراشی متأثر از هنر آشوری در دوران هخامنشی به نوعی دیگر و به گونه‌ای ظریف با جنبه‌ی مذهبی و وقایع‌نگار در ارتباط است. در دوران اشکانی هنر ایران با  واقع‌نمایی در چهره‌پردازی ادامه یافت. در دوره ساسانی نیز خصوصیات هنر هخامنشی را حفظ می‌کند، اما به طبیعت نزدیک‌تر می‌شود.

اکنون به نظر می‌رسد پس از پشت سر گذاشتن این دوران و به پشت‌گرمی استادان ارزشمندی که برخی از آنان هم اکنون نیز در حال فعالیت هستند و به علاوه با توجه به گسترش ارتباطات و نیز ایجاد و افزایش ظرفیت آموزش دانشگاهی هنرهای تجسمی در داخل کشور، زمینه برای رشد و تجربه‌های جدیدتر فراهم شده است و ما شاهد حضور مجسمه سازان نسل جدیدتر در نمایشگاه‌های جهانی بوده‌ایم که از این بین اساتیدی چون ناهید سالیانی، لیلیت تریان، ویکتور دارش، سعید شهلاپور و بسیاری دیگر را می‌توان به عنوان هنرمندان تأثیرگذار در پرورش نسل اخیر مجسمه‌ساز به خصوص در بخش آموزش دانشگاهی برشمرد.

در استان گلستان که مهد هنرمندان زیاید در عرصه موسیقی، خطاطی، نقاشی و ... است مجسمه سازی و ساخت تندیس نیز توسط برخی از هنرمندان پیگیری می شود. یکی از این هنرمندان جوان عادله مرگدری است که با تکیه به ذوق و سلیقه و پشتکار خالق تندیس هایی زیبایی شده است که به خاطرات جاودانگی می بخشند. به منظور آشنایی بیشتر با این هنرمند گلستانی و نحوه کار و خلق آثار هنری با ایشان به گفتگو نشستیم.

مجسمه سازی، هنر شکل دادن به اشیاء است. به محصولات این هنر تندیس یا مجسمه گفته می‌شود. البته هر پیکر یا سازه سه بعدی را که به منظور دارا بودن یک بیان هنری آفریده شده است، می‌توان تندیس نامید.

ماندگاری این آثار بیشتر از سایر آثار هنری است.  شاید تمدن امروز بشر بیشتر به هنرمندان مجسمه ساز مدیون است به دلیل آنکه آثار به جا مانده از گل، چوب، سنگ و فلز به علت دیر پایی و استقامتی که در برابر عوامل مخرب طبیعی از قبیل رطوبت،سرما،گرما و ... از خود نشان می دهند،از روزگاران بسیار دور به ما رسیده اند.

سال 94 از طریق یکی از دوستان به ساخت مجسمه علاقه مند شدم و با کمترین امکانات ولی بیشترین انگیزه و پشتکار ساخت مجسمه را به صورت خیلی ابتدایی و تجربی در منزل آغاز کردم. در ادامه با شرکت در کلاس های مجسمه سازی و کسب تجربه بیشتر منزل را به یک کارگاه شبانه روزی مجسمه سازی تبدیل کردم و الان هم به ساخت تندیس در طرح های مختلف مشغولم.

در تهران و مشهد در آموزشگاه هنرهای تجسمی دوره ساخت مجسمه و تندیس را  آموزش دیدم.

گچ، رزین و برنز . گچ شکننده است ولی رزین و برنز ضد ضربه و قابل شستشو هستند.

این کار با قالب گیری دست یا پا در مواد سلیکونی و یا آلژینات صورت می گیرد و پس از آن ساخت تندیس آغاز می شود.

این مواد در آب حل می شوند و پس از یک دقیقه سفت و مانند ژله می شوند که کار قالب گیری در کمتر از یک دقیقه تمام می شود.

از چه شهرهایی برای ساخت تندیس سفارش دارید؟ به جز استان گلستان از سایر استان ها و حتی خارج از کشور هم برای ساخت تندیس مشتری داریم.

چه برنامه ای برای آینده دارید؟ تصمیم دارم در آینده تندیس با مواد طبیعی و مثل خود دست و پا نرم و انعطاف پذیر هم درست کنم

خیلی دوست دارم تندیس چند تا از شخصیت های معروف عرضه سینما را بسازم. اگر خدا بخواهد در آینده این کار را انجام خواهم داد.

هر انسان تنها یک بار مهلت زیستن بر روی کره خاکی را دارد و این مدت تمدید یا تکرار نخواهد شد.بنابراین این فرصت را نباید از دست داد و باید به بهترین حالت از آن استفاده کرد. به عقیده من انجام یک کار هنری یکی از رموز استفاده بهینه از فرصت زندگی و هویت بخشیدن به آن و نام نیک از خود به جای گذاشتن است. هنر مجسمه سازی و سایر هنرهای تجسمی و غیر تجسمی این فرصت را به ما می دهند که از وقت مان نهایت استفاده را ببریم و با خلق آثاری بدیع، زیبا، چشم نواز، علاوه بر زنده نگه داشتن چراغ هنر، خوب کردن حال اطرافیان و خودمان، از زندگی بهره و لذت بیشتری ببریم.