تفکر آزاد و لزوم پویایی اندیشه و اندیشمندان

پایگاه خبری آوای رودکوف-«جهانگیرایزدپناه»:آزاد اندیشی مقوله ای خاص است که در همه حال و شرایط باید پویایی و کنجکاوی وکنکاشگری را در خود داشته باشد . در چنین حالتی اندیشمندان ضمن بررسی نظریات گوناگون در گذشته و حال نمی توانند ذهن پویا و کنکاشگر خود را مقید و متعصب به ایده خاصی کنند و از خلاقیت اندیشه و تغییر و تحول جامعه و افکار گوناگون باز مانند . این مقید و متعصب نبودن و حقیقت مطلق نه انگاشتن حتی شامل افکار خود اند یشمند هم می شود چون در غیراین صورت، بررسی و تحقیق معنی خود را از دست می دهد و دچار رکود فکری می گردد .

ما می توانیم به گذشته و سرنوشت گذشته جوامع انسانی و سیر آن نظر بیافکنیم و تجارب تاریخی و بدیهیات جوامع گذشته را بررسی کنیم و از آن ها هم به عنوان استناد تاریخی بهره گیریم اما نمی توانیم قالبی خاص و سیری خاص و طبق رهنمودی یگانه و خاص ( بدون تضارب آرا و کثرت افکار و برآیند آن ها) برای آینده تعیین کنیم .

از آن بدتر عواقب سوء آن را نبینیم و تجدید نظر نکنیم و با پنداری غلط متعهد و مترقی بودن را تنها در گدازندگی در وجود شخص خاص بدانیم(آنهم بدون چون وچرا) .

در دنیای جدید با فناوری های جدید ( که جهانیان را به هم نزدیک تر می سازد و هیچ تغییر و تحولی بدون انعکاس وسیع نمی ماند ) بسی خطا و مصیبت زاست که دچار محافظ کاری و حفظ وضع موجود بر اساس آموخته های گذشته دور شویم و تنها در پی حفظ و توجیه آن چه که بوده و هست باشیم و توانایی و استعداد و اراده ای برای هیچ گونه تغییر و تحول فکری و عملی را نداشته باشیم . نباید با لجاجت و حق به جانبی خاص و مطلق نگری تام و انکار حق و تفکر دیگران به دفاع از افکار ایستای خود بپردازیم . صاحبان چنین افکاری از هر نحله فکری را نمی توان روشنفکر نامید .

افکار و آرا فلسفی و فیلسوفان و مکاتب گوناگون قابل احترامند و نقش مهمی در تکامل جوامع بشری داشته اند اما نمی توانند نسخه ای کامل و مطلق برای حل مشکلات و پبچبدگی های جوامع انسانی در همه دوره ها و شرایط گوناگون باشند . ما به کمک آن افکار وعقاید به این جا رسیده ایم و بهره گرفته ایم ولی وظیفه ارائه راه حلها برای شرایط کنونی بر دوش اندیشه و اندیشمندان جدید است .

فراموش نکنیم که ایستائی هر تفکر وایده ای به منزله میرائی آن است و این امر استثناء ناپذیر است.