زنده با خاطرات روزگاران سپری شده

«جهانگیرایزدپناه»:آغازبهار وموسم سرسبزی وشکوفائی وهمچنین دیدار با کهن مردان وکهن زنانی که روزگاری را سپری کرده وهمچو اخترانی اند که هنگامه افول فروغ جسمانی شان است وبسی خاطرات نهفته در نهانشان که بیان و زمزمه یادمانده هایشان به آنها نفسی ورمقی می بخشد وتسلی بخش جان و وروح روانشان است . گاهی هم همراه بیان خاطرا ت سرازیر شدن اشکی است انباشته ونهفته در جان که فداکاران سعی در پنهان نمودن آن دارند تا دیدارو اوقات دوستدارنشان را تلخ وغم آگین نسازند .چه داستان،قصه وحکایتی زیباتر ودل انگیز تر از مروروتماشای دوباره وچند باره فیلم گونه زندگی گذشته خود انسان.

کهنسالانی که قدم در وادی ناتوانی جسمی وپریشانی وعدم تحرک نهاده اند وغمناک وبیمناک از آینده عزیزان وسرزمین خویش اند و وضع وحالشان بی شباهت به " آرزوهای بی امید و دوزخ آه ودرد ورنج " مورد اشاره دانته شاعر ایتالیائی در کتابش، کمدی الهی نیست . البته در این دوره از زندگی شان باز هم پرتوئی از نور وروشنائی بر زندگی ما می افشانند ودرلابلای گفتارشان تاریخ، تجربه،سرگذشت وفرهنگ مان نهفته است.

یاد آوری وبیان گاه شور انگیز وگاه غم انگیز این خاطرات توسط این میراث داران کهن نشان از فراز وفرود وشادیها وغم هایشان دارد که در درازای زمان با ناملایمات،پیچ و خم ها وشکن هاوسنگلاخ های زندگی بسی ستیزیده اند وحال هم همین کهنسالان در رده های مختلف جامعه سرچشمه رودهای پهناورادب وهنر،فرهنگ وآئین وبردباری وفداکاری اند وما زندگی را از آنها به عاریت گرفته ایم ،در حد توان خویش پر بارش ساخته و از نسلی به نسلی دیگرمیسپاریم وبدین شکل سیر تعالی وترقی جامعه وجهان رقم میخورد . اگر چنین نبود زندگی تراژدی بیش نبود.

علیرغم تراژدی های گوناگون نظیر جنگها، بلایای طبیعی وظلم وبی عدالتی ها وفقدان عزیزان ، زندگی بسوی حسن عاقبت وبهروزی بشر سیر دارد واین یعنی برخلاف تراژدی ، زندگی به کمدی شبیه است که به حسن عاقبت امید دارد وآنرا بشارت میدهد همچنان که دانته در اثر ارزشمند جهانی اش کمدی الهی نوشته است: " عاقبت آن تازی شکاری(خرد ،اندیشه وتعقل وانساندوستی و...) پا به میدان نهاده و باید این حیوان (گرگ صفتی ، درنده خوئی وستم کاری وسیری ناپذیری) را از میان بردارد.

انسانها همه ابعاد زندگی را در می یابند وعلیرغم ناکامی ها ،غم ها،فتادنها وبرخاستن ها وخزانهاوظلم وستم ها امید وارند . امید به باران ،به بهاران،به جامعه وجهانی صلح آمیز وپویان ،به رویش نو سبزه زاران ،به خروش وجوشش رودها و چشمه ساران، به تلاش وتجربه وپویش آینده داران وآینده سازان ، به فداکاری طلایه داران ، به گلهای وکودکان شاد وخندان و....

شعر وموسیقی هم بازتاب دهنده سرگذشت ،احساسات وروح وروان ونبض وفراز ونشیب یک جامعه هست وترکیب وتنوعی از حماسه گری وحماسه سرائی وهیجان بخشی ،حزن انگیزی ،شادی ونشاط وشیدایی وآرام بخشی است که باز هم علیرغم ناملایمات ، امید وشادی وبهروزی را بشارت میدهد.