بایدها و نبایدهای مجلس قوی

پایگاه خبری آوای رودکوف: بایدها و نبایدهای مجلس قوی » عنوان سرمقاله روزنامه حمایت نوشته دکتر اصغر زارعی است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:

جمهوری اسلامی از روز نخست، به دنبال رفع ضعف‌های به‌جامانده از حکومت‌های خائن و وابسته گذشته بوده و برای دستیابی به این هدف، بسیاری از ساختارهای گذشته را در ریل انقلاب اسلامی قرار داد. مجلس شورای ملی در دوره پهلوی، نهادی کاملاً وابسته به ارکان قدرت و ثروت بود و قیام و قعود نمایندگانش برای تصویب قوانین، با اشاره دربار و لابی‌های وابسته به آمریکا صورت می‌گرفت. پیروزی انقلاب اسلامی، مؤلفه‌های انتخاب نمایندگان این ارگان تقنینی را به‌طور کامل دگرگون کرد و معیارها بر خدمتگزاری و پاکدست بودن منطبق گردید. مجلس شورای اسلامی بر این اساس، وظیفه دارد قوانینی وضع کند که حرکت کشور به سمت خودکفایی و اقتصاد مستقل از ساز و کارهای تحت سلطه آمریکا را تسهیل نماید. تصویب قوانینی از این دست، طبعاً نیازمند ورود کسانی به این مجموعه است که نگاه آن‌ها به رویارویی فسادآلود کاخ سفید با جمهوری اسلامی، از موضع ضعف نبوده و قائل به وادادگی و فرود آوردن سر تسلیم در برابر حریف نباشد.

از این منظر، مقاطع انتخاباتی از جایگاه ویژه‌ای در ساختار سیاسی جمهوری اسلامی برخوردارند و بر مبنای آموزه‌های دینی، «حق» و «تکلیف» را به‌صورت توأمان برای واجدین شرایط به همراه دارد. مردم در نظام اسلامی، حق مشارکت در تعیین مقدرات و آینده سیاسی خود را دارند و از طرفی، مکلف‌اند که ملاک‌های انتخاب اصلح را با مصادیق آن تطبیق داده و شایسته‌ترین افراد را به فرموده رهبر حکیم انقلاب اسلامی برای تشکیل مجلسی قوی و در تراز انقلاب اسلامی راهی مجلس شورای اسلامی کنند.

بر این مبنا، «مشارکت حداکثری» یکی از مهم‌ترین معیارها برای تشکیل مجلسی قدرتمند است. روشن است که تأثیرگذاری مجلس بر امور کشور زمانی به حداکثر می‌رسد که نمایندگانی انقلابی و برخوردار از آرای مردمی پرشمار به این نهاد حاکمیتی وارد شوند. طبعاً هر چه افراد، تعداد بیشتری از مردم را نمایندگی کنند، وجاهت و مقبولیت قوانین نیز فزونی خواهد یافت و در نقطه مقابل، حضور کمرنگ مردم در این همایش مردم‌سالاری دینی، باعث جری‌تر شدن دشمنان انقلاب و کشور می‌شود. در همه دموکراسی‌ها،‌ میزان مشارکت مردمی و اقبال عمومی به انتخابات، پشتوانه مقامات کشورها در هماوردها و عرصه‌های جهانی است و حتی در برخی از نقاط دنیا، حضور در انتخابات برای همه مردم الزامی است و در صورت عدم حضور، با جرائم و محدودیت روبه‌رو می‌شوند.

شاخصه «جسارت»‌ و «شجاعت»‌ در برابر دشمن، از دیگر ملاک‌های مجلس قوی به شمار می‌آید. در ادوار گذشته، برخی به این نهاد مهم که به فرموده حضرت امام (ره) در رأس همه امور قرار دارد وارد شدند که سیگنال‌های ضعف و ترس را به آن‌سوی مرزها ارسال می‌کردند. هنوز خاطره تلخ سلفی گرفتن بعضی از نمایندگان با مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا که در واقع، مسئول تحریم‌های بیشتر آمریکا بود و همراهی اتحادیه متبوعش با واشنگتن، خسارات سنگینی به کشور وارد کرد، از یادها نرفته است. مجلس قوی در برابر مصوبات ضد ایرانی مجلس نمایندگان و سنای آمریکا دست روی دست نمی‌گذارد و به قرائت بیانیه در محکومیت قوانین کنگره بسنده نمی‌کند، بلکه در برابر هر قانون ضد ایرانی، یک قانون قوی ضدآمریکایی تصویب می‌کند و پاسخ قوه مقننه آمریکا را با اقدامات متقابل و بازدارنده می‌دهد.

مجلس قوی، درک شفاف، درست و صحیحی از موقعیت و جایگاه جمهوری اسلامی در سطوح بین‌المللی، منطقه‌ای و داخلی دارد و درعین‌حال، از نقطه ضعف کشور که اقتصاد وابسته به نفت است، کاملاً مطلع است. سیاست فعلی کاخ سفید، فشار همه‌جانبه به‌خصوص اقتصادی بر کشور به‌منظور تحت‌الشعاع قرار دادن موقعیت و جایگاه ممتاز جمهوری اسلامی در همه سطوح است. «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور آمریکا، «مایک پمپئو»، وزیر امور خارجه، «برایان هوک»، رئیس گروه اقدام علیه ایران و ... تقریباً در همه سخنرانی‌ها و مواضعشان، نقبی به اوضاع اقتصادی ایران زده و مدعی‌اند که موقعیت منطقه‌ای و اقبال عموم به نظام به دلیل تحریم‌ها دچار ضعف و ادبار شده است. مجلس قوی، می‌تواند و باید دستگاه‌های اجرایی را برای مقابله با این خباثت آمریکایی به خط کرده و از آن‌ها بخواهد که عیار کشور را با اجرای اقتصاد مقاومتی، در بالاترین سطح ممکن نگه دارد.

نمایندگان برآمده از مشارکت حداکثری، خود را خادم مردم می‌دانند و از کار شبانه‌روزی ابایی ندارند. بی‌تردید، نمایندگانی می‌توانند منشأ اثر باشند که فارغ از نگاه‌های حزبی، «کارآمد» و «پاک دست» باشند و از پاسخگویی و شفافیت فراری نباشند. این در شأن نظام جمهوری اسلامی نیست که نمایندگان مجلس شورای اسلامی به این دلیل که خود قانون را می‌نویسند، از حقوق، مزایا و امتیازات بالا برخوردار باشند و هم‌زمان، مانع شفافیت درباره درآمدها و امتیازات کسب‌شده از قِبَل ورود به مجمع قانون‌گذاران شوند. مردم، وکلایی می‌خواهند که از جنس خود آن‌ها باشند، پر کار و پرتلاش ظاهر شوند و نطق‌های آن‌ها، باعث دلگرمی اقشار محروم و بهبود اوضاع معیشتی آن‌ها باشد. مجلس قوی، نمایندگانی دارد که بیش از وکالت برای عموم ملت، خادم محرومین و فقراست و با حضور در میان آن‌ها، پای درد دلشان می‌نشیند و برای رفع مظالم و مفاسدی که از ناحیه دانه‌درشت‌ها و یقه‌سفیدها به آن‌ها رسیده، شب و روز نمی‌شناسد.

افزون بر این، نمایندگان مجلس قوی و انقلابی از اشرافیت به دور هستند و مانور تجمل نمی‌دهند. «نباید ما در جمهوری اسلامی کمک کنیم به ایجاد یک طبقه جدید، یک طبقه برخوردار اشرافی جدید. نباید بگذاریم این کار انجام بگیرد. این هم با دستور و حکم و فرمان حاصل نمی‌شود، با دل، با ایمان، با انگیزه، شدنی است. بهترین (فرد برای نمایندگی مجلس) آن کسی است که درد کشور را بفهمد، درد مردم را بداند، با مردم یگانه و صمیمی باشد، از فساد دور باشد، دنبال اشرافی‌گری خودش نباشد. آفت بزرگ ما اشرافی‌گری و تجمل‌پرستی است.» (رهبر معظم انقلاب – 22 اردیبهشت 88)

این دوره از مجلس شورای اسلامی با ادوار گذشته به این دلیل متفاوت است که اولاً شرایط منطقه‌ای و جهانی ایجاب می‌کند که نمایندگانی شجاع و انقلابی وارد پارلمان شوند و ثانیاً عملکرد منفی برخی از مسئولان موجب شده تا واجدین شرایط، این بار با نگاهی جامع‌تر به این برهه مهم در کشور نگاه کنند و کسانی را به کسوت نمایندگی در قوه مقننه ملبس نمایند که هدفی جز خدمتگزاری صرف در راستای اهداف و ارزش‌های انقلاب اسلامی نداشته باشند.