جُستاری پیرامون موسیقی در کهگیلویه وبویر احمد وموانع آن

پایگاه خبری آوای رودکوف-جهانگیرایزدپناه:گرد آوری ، ثبت ، ضبط و گسترش فرهنگ ، ادبیات ، موسیقی و فلکلور هر مرزوبوم یا منطقه ای بر عهده همه آحاد آن سرزمین است . با نگاهی به دیگر نواحی نظیر خراسان ، گیلان و مازندران ، ترکمن ، کردستان و بختیاری و ....پی میبریم که در زمینه موسیقی بومی استان کهگیلویه و بویر احمد تلاش و کوششی در خور توجه جهت حفظ و اشاعه و نوآوری و گسترش و هماهنگ سازی و در هم آمیختگی با علم و تجهیزات نوین موسیقی ، انجام نگرفته است . می توان گفت که مردم ما بخش اعظم نیاز روح وروان خود را در گوش سپردن به موسیقی اقوام واستانهای همجوار جستجومی کنند.

در این کم توجهی و بی اهمیت یا کم اهمیت پنداشتن موسیقی و آواز استان مسئولین امر و نیز مردم مقصرند .

در زمینه موسیقی عناصر اساسی وتعیین کننده ؛ یکی شعر ، دیگر صدا یا آوازه خوان و سوم آلات وابزارهای موسیقی ونوازندگان آن است .

مردم ما ازنظرشعر دارای گنجینه اشعار سرشاراز وصف زیبایی های طبیعت وخلقت وبیان زندگی اجتماعی ودرد ورنج وشادی های شان می باشند.

قدر مسلم صداهای دلنشین اما آموزش نادیده در بین مردم ما کم نیستند .آموزش دانشورانه ( علمی ) -- موسیقایی و سبک خواندن و آشنایی با دستگاه ها ی نوین و موسیقی ملی ودیگرنواحی است که این صداهای آماتور گونه را سمت و سو و آموزش می بخشد . بنابراین آموزش در زمینه هنر موسیقی و آواز خوانی امری ضروری است . در زمینه آواز خوانی و خوانندگی بطور کلی توانایی های بالقوه وجود دارد اما این توانایی ها با آموزش دانش نوین موسیقی است که از بالقوه به بالفعل تبدیل می شوند .

اما عدم تعالی موسیقی ما که استان ما از نبود آن رنج می برد و مانع پیشرفت آن بوده همان عدم آموزش اصولی دستگاه ها و ابزارهای موسیقیایی است که به دلایل گوناگون از جمله دیدگاه منفی نسبت به موسیقی نوازی است که گویا موسیقی همان ساز و دهل است که مختص قشر یا کاست خاصی است .

همچنین در بین رشته های تخصصی استان ما کمتر دانشجو یا هنر آموز موسیقی نوازی با آلات موسیقی نوین داریم و هنرمندان و موسیقی نوازان ملی هم کمتر به آهنگها و موسیقی مردم ما توجه دارند و آثاری با بن مایه موسیقی مردم ما خلق نکرده اند زیرا ما نه در جشنواره ها جایگاه مهمی یافته ایم ونه تلاشی برای شناخت موسیقی خود درسطح ملی انجام داده ایم ونه هنرمندان ملی را ترغیب وتشویق به برگزاری کنسرتی در استان کرده ایم. درنتیجه موسیقی خاص مردم ما بر عکس لرستان و چهار محال بختیاری وکردستان وآذربایجان و .... جایگاهی در خور توجه نیافته است .

انگشت اتهام کوتاهی در این زمینه بیشترنمایندگان و مسئولین استان را نشانه می میرود که که هزینه کرد بودجه و فعالیت شان سمت وسویی دیگر دارد . از طرفی دانشگاه ها و دانشکده ها که صدور مدرک و کسب در آمد را درصدر اهداف خود قرار داده اند هیچ اقدامی در جهت این نیاز روحی و فرهنگی مردم ما یعنی ایجاد شاخه ای یا رشته ای به نام رشته هنرهای زیبا که شامل آموزش موسیقی ودیگر فعالیتهای هنری باشد تاسیس نکرده و نمی کنند .

موسیقی ملی برخاسته از موسیقی نواحی مختلف ایران استو از آنها سرچشمه وبهره میگیرد که با تعالی وپذیرش همگانی خود به موسیقی ملی تبدیل می شوند بنابراین موسیقی نواحی از جمله استان ما در صورت تعالی ونوین سازی واستفاده از دستاوردهای نوین می تواند در سطح ملی هم جایگاهی وشناختی مناسب کسب کند.

یاریارخوانی مردم ما توان مطرح شدن درسطح ملی را دارد و شاهنامه خوانی ونی نوازی دربین مردم ما از دیرینه زمان تا کنون رواج داشته ومورد علاقه است.

موسیقی مانند هر پدیده دیگر سیر تکوینی خود را دارد وهمراه سیر تحولات جامعه وذوق مردم وحتی جهان می بایست متحول شود . این به معنی مضمحل شدن یا فراموشی موسیقی ما نیست بلکه در عین پذیرش تحولات وهمگامی با ذوق موسیقایی مردم ویژه گیها ونام ونشان خاص خود را حفظ میکند .

باید بپذیریم که موسیقی ما چنانچه بخواهد مورد پذیرش جوانان ونسلهای آینده قرار گیرد نمی تواند به شکل خام گذشته ادامه و اجرا شود . بلکه ملزم به در هم آمیختگی نسبی با موسیقی ملی و پذیرش سیر خاص تکاملی موسیقی بومی خود وآموزش نوین آن است.