روایت سرهنگ پاسدار حاج عطاالله بدری از عملیات فتح‌المبین/گاهی با دست خالی یا با کلوخ وسنگ جلو دشمن متجاوز را می گرفتیم / تصاویر

پایگاه خبری آوای رودکوف:امروز دوم فرودین ماه سال 1399 مصادف است با آغاز عملیات فتح المبین ؛ عملیات فتح‌المبین از عملیات‌های نظامی نیروهای مسلح ایران، بر علیه نیروهای ارتش عراق، در خلال جنگ ایران و عراق بود، که در فروردین ۱۳۶۱ با تلفات بالای انسانی پس از ۷ روز نبرد سنگین و با پیروزی قاطع نیروهای ایرانی و عقب‌نشینی ارتش عراق از سرزمین‌های اشغال‌شده، به پایان رسید.

این عملیات در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد روز دوشنبه ۲ فروردین ۱۳۶۱ در جبهه جنوبی، در منطقه غرب شهرهای شوش و دهلران[۱] با وسعت حدود ۲٫۵۰۰ کیلومتر مربع در استان خوزستان انجام شد. طرح‌ریزی عملیات فتح‌المبین از اواسط آبان ۱۳۶۰ آغاز شده بود. بسیاری بر این باورند که این عملیات نقطه عطف جنگ ایران و عراق است، که در نهایت منجر به بیرون راندن نیروهای عراقی از بخش بزرگی از خاک خوزستان شد. هر چند برخی دیگر از مفسران جنگ، عملیات بیت‌المقدس را تعیین‌کننده‌ترین عملیات در طول جنگ ایران و عراق می‌دانند. در مجموع عملیات فتح‌المبین باعث آزادسازی ۲٫۴۰۰ کیلومتر مربع از سرزمین‌های اشغالی، شامل ده‌ها بخش و روستا و نیز چندین جاده ارتباطی مهم در استان خوزستان شد، همچنین شهرهای شوش، دهلران، اندیمشک و پایگاه هوایی دزفول نیز، از دید و تیر مؤثر ارتش عراق خارج گردید.

سپاه دهدشت اعلام کرد داوطلبین اعزام  به جبهه آماده باشند حقیر داوطلب شدم و اسفندماه 1360 از سپاه کهگیلویه اعزام شدیم شیراز پادگان شهید عبدالله مسگر واز انجا به شوش دانیال حضرت نبی( ع )تیپ المهدی (عج )ب فرماندهی سردار فضلی.

 آن موقع سپاه پاسداران دهدشت جمعی استان فارس بود ما و ما باجمعی از دوستان دهدشتی درمحل  اشنا شدیم ازجمله برادران بسیجی کشواد حسن پور و گرانی جعفری  و علی ابادیان و جبیب الله اخش اهل چرام و برادران  عوض پورو علمداررازنهان از لنده ؛ به همراهی برادران  پاسداران آقایان  عنایت بازگیر سیدشکرالله واهبی زاده ؛سید تقی دریکان؛ فضل الله قیصری ؛ ایمور عزیزی ؛ محمدعلی بدرفه ؛ الیاس  بادگیر و دیگر دوستانی که الان حضور دهن ندارم درگردان ۹۹۹ گروهان یک دسته یک فرمانده گردان  برادری بنام  کشاورز اهل شیراز بود نیروهای تیپ غالبا از بچه های فارس ؛ کهگیلویه وبویراحمد ؛ بوشهر  و بعضا  هم شمال بودند.

تیپ تحت نظر قرارگاه فجر  درعملیات فتح المبین شرکت نمود لکن دریکی از مراحل عملیات  شبانه  از محور شوش   به طرف تپه های ابو صلبی تپه سبز و رقابیه  حمله  نمود و بعلت بعد غافلگیرانه و گیج شدن دشمن از سرناچاری مجبور به عقب نشینی گردید؛ تا ازتلفات خود جلوگیری نمایند  ونیروهای خودی با یورش برق اسا وبه جا و سریع  بدون تلفات بر محورهای تعیین شده مسلط شدند  ونهایتا چند شبانه روزهم گردان ما  بعنوان خط نگهدار و مقابله با پاتکهای دشمن درتپه های ۱۸۱و۱۸۲ رقابیه مستقر  بودیم واز ان دفاع می کردیم.

ما از نطر غدا وامکانات و جیره و تجهیزات سخت درمضیقه بودیم  زمان حکومت بنی صدرخائن بود چون ایشان  مخالف حضور سپاه  بود لکن از واگداری امکانات وتجهیزات حتی فشنگ خوداری می کرد تنها یک مقر  از نیروهای ژاندرمری درپایین تپه به موازات نیروهای ما مستقر بود که به موقع  امکانات وغدا به انها میرسید و هنگامی که غدا برای آنها می اوردند  عراقیهای  که درنزدیکی ما بودند شروع به انداختن خمپاره ۶۰ وتیرهای مستقیم  می کردند.

 برادران هم بنابه قانون ذاتی شان  به سنگرها پناه  می بردند ما از موقعیت استفاده کرده میرفتیم ومقداری غدا برای خود می اوردیم این هم روزی ما بود  بیشترین نیاز خود رایا از برادران ژ اندارمری و یا از برادران عراقی تامین می کردیم . رزم  و قانون جنگی معنا نداشت رزمندگان با  امکاناتی ابتدایی درحد دو یا سه خشاب کلاشینکف وچند عددگلوله ارپی چی وباحالتهای هجومی تکبیرگویان  به دشمن حمله میکردیم ؛ رزمندگانی بی توقع بی انتظار گرسنه تشنه خسته عمل میکردند.

گاها با دست خالی یا با کلوخ وسنگ جلو دشمن متجاوز میگرفتند تا حدی جواب می داد و بعضا دشمن فکرمی کردکه نوعی سلاح جدید است اما متوجه عدم انفجار ان که میشدند با گستاخی شدیدبا امکانات زرهی به رزمندهای بی دفاع حمله میکردند وانهارا زیر وله می نمودند .

دریگی ازروزها بنده با برادر علی آبادیان درسنگر اخر روی تپه بودبم  باد منطقه را به شب سیاه وخاکی تبدیل میکردکه کسی جلو پای خودرا نمی دید  بعداز قریب به  ۴۸ساعت نیروی جایگزین گردان درمحل مستقر شد اما ما دیر خبر شدیم چون منطقه گردخاک و شن زار و راه رفتن با کندی صورت میگرفت به محض اطلاع با عجله خواستیم به گردان برسیم از راه میانبرد رفتیم نه از راه کانال ؛ ناگهان یک خمپاره ۶۰از بالای سرما گذشت وموهای سرمارا کمی بردحالت گیج وبیحال شدیم برادرابادیان مارا به طرف کانال کشید لحظ ای استراحت بعدش حرکت کردیم و به نیروها رسیدیم امدیم مقر  ما را به بهداری بردند مقداری داروی مسکن دادند واستراحت کردیم وگفتند وضع حالت چطوره ؟چون شنیدیم که اگر بگویم بد است ما را به  شهرستان انتقال می دهند و از دوستان جدا می شویم می گفتیم خوبیم  البته  غالب دوستان چنین تفکری داشتند وحاضربودند درد بکشند واز دوستان خود جدانشوند.

البته روزهای استثنائی بود که در تاریخ کمترسابقه ای دارد کسی دنبال حقوق و امتیاز و تسهیلات  ومدرک نبوده  لکن چندروزی در مقر ماندیم ومنتطر دستورات بعدی بودیم .....

گفتی است تیپ المهدی  عج  گردان ۹۹۹  گروهان یک مجددا  درعملیات ببت المقدس ازدسازی مرزی فکه  حضور داشتیم.