چنین لشکری را به وام آورم!

پایگاه خبری آوای رودکوف-وحید حاج سعیدی:درست است که خط قرمز عزیزان در دولت فعلی عدم بازگشت به گذشته است و پر گاز رو به جلو در حرکتند، ولی خدا وکیلی ما دلمان برای روزهای گذشته تنگ شده است.

روزهایی که شاگرد راننده اتوبوس با یک لیوان و پارچ پلاستیکی قرمز از تهران تا بندر عباس به همه آب می داد و هیچکس مریض نمی شد.

اصلاً چرا راه دور برویم. همین چند ماه قبل بود که بعضی کاندیدا ها چنان با مردم مصافصه و معانقه می کردند و خلق الله را در آغوش می گرفتند که دیسک های جابجا شده شان، سر جا می رفت و صدا می داد! روزهایی که دست یکدیگر را می فشردیم و بین بوسه دوم و سوم گیر می کردیم! اما امروز از روزها فقط « از دور سلام ؛ از دور خداحافظ» مانده است و بس...

اول و آخر داستان هم معلوم نیست و کی این ویروس خراب مانده گورش را گم می کند، هیچ کس نمی داند. از طرفی تا می خواهیم زنجیره انتقال را قطع کنیم یک بخشنامه جدید رونمایی می شود و خلق الله دسته جمعی به خیابان ها می ریزند! الان هم که مشاغل اجازه فعالیت پیدا کرده اند، تردد در جاده ها 70 درصد و در معابر 35 درصد افزایش پیدا کرده و زنجیره انتقال دوباره کلفت تر و محکم تر از قبل بازسازی شد!

به قول شاعر : من عاشق چو قرنطینه رها می کردم . ..  هیچ لایق ترم از حلقه زنجیر نبود!

البته این همه ماجرا نیست چرا که در همین شرایط که عده ی زیادی از مردم در قرنطینه بودند و در حال شستن دست و رویشان با آب و صابون و رعایت فاصله گذاری اجتماعی بودند ندا در آمد که چه نشسته اید وام یک میلیون تومانی با نرخ سود 12 درصد، آماده پرداخت است! و لازمه دریافت آن داشتن سیم کارت اعتباری به نام سرپرست خانوار است! اینگونه شد که خلق الله به دفاتر پیشخوان دولت هجوم بردند و حماسه دیگری خلق کردند! البته دولتیان هیچ وقت فکر نمی کردند در این شرایط کرونا بتوانند با وعده وام یک میلیون تومانی آن هم از پول خودشان، چنین جماعت عظیمی را گرد هم بیاورند و یاد و خاطره مرحوم مولوی را زنده کنند که سال ها قبل فرمود: «چینی لشکری را به وام آورم .... دگر گر از این کار نام اورم»

علی ای حال به نظر می رسد با این صفوف به هم فشرده و منسجم باید منتظر موج ها بعدی کرونا در هفته های آتی باشیم. من می ترسم با این سیستمی که ما برای مواجهه با کرونا در پیش گرفتیم به جای شکست دادن کرونا به تساوی با ارزش در خانه رضایت بدهیم و مجبور شویم تا مدت ها زیر بار این تساوی با کرونا سر کنیم؟!