نگاهی متفاوت به چالش‌ها و مسائلی که به آنها گره‌های زندگی می‌گوییم!

پایگاه خبری آوای رودکوف-حسن بهنام: دنیایی که ما در آن زندگی می‏‌کنیم، همراه با رنج‏‌ها و زحمت‏‌ها است و به قول فلاسفه چون مادی است، این رنج‏‌ها و مصیبت‏‌ها جزو این زندگی هستند.

به هر حال ماهیت این مسائل و مشکلات هر چه باشد، ما باید در قبال آنها چه عکس‏‌العملی نشان بدهیم؟ خودمان را در برابر آنها ببازیم یا با آنها مبارزه کنیم و بر آنها فائق آییم؟ اگر می‏‌خواهیم با آنها برخوردی داشته باشیم که بر زندگی ما اثرات منفی نگذارد یا حداقل اثرات منفی را از خودمان دور کنیم، چه کار باید بکنیم؟

آنچه مسلم است و تجربه زیستی ما می‌گوید، گره‌ها و چالش‌های زندگی باعث رشد وجودی و استقامت ما می‌شوند!

▪️به این خاطره واقعی توجه کنید:
یک استاد بیولوژی (BIOLOGY) به شاگردان خود درس می‏‌داد که پروانه چگونه از قالب بیرون آمده و به شکل پروانه در می‏‌آید. او به شاگردان خود گفت که وقتی پروانه تلاش می‏‌کند که از قالب بیرون بیاید هیچ کس در بیرون آمدن، به او کمکی نکند. این را گفت و از کلاس بیرون رفت.

شاگردان منتظر بودند. پروانه برای بیرون آمدن تلاش می‏‌کرد. دانشجویی از راه ترحم کمک کرد و قالب را شکست. پروانه بیرون آمد اما چند دقیقه بعد مرد!

وقتی استاد برگشت، علت مرگ را جویا شد. او گفت پروانه برای بیرون آمدن سعی می‏‌کند و رنج و زحمت می‏‌کشد، این رنج و زحمت همانند ورزشی است که بال و پر او را تقویت می‏‌کند و او را برای زندگی در این دنیا آماده می‏‌گرداند. این دانشجو نگذاشت که او با تلاش خودش را تقویت کند، ضعیف ماند و نتوانست زنده بماند!

▪️مثال جالب دیگر، طبیعت است:
درختان بیابانی، چوب‏شان سخت‏‌تر و درختان کناره جویبار پوست‏شان نازک‏‌تر است.

درختان بیابانی که با باران سیراب می‏‌شوند، آتش چوبشان شعله‏‌ورتر و پردوام‏‌تر است.
چون در شدائد و سختی‏‌ها رشد و نمو می‏‌کنند، از درختان دیگر سخت‏‌تر هستند.

 و سخن آخر:
مشکلات بخشی از زندگی است.... تنها کاری که می‌شود کرد این است که آن‌ها را حل کنیم و پشتِ سر بگذاریم و یا اینکه با مشکلات بسازیم. وقتی امکانش باشد، باید مبارزه کرد، ولی وقتی نشد و مبارزه غیرممکن به نظر رسید، بهتر است که با آن‌ها کنار بیاییم، بدون مقاومت و بدونِ آه و ناله کردن.

زندگی برای هیچ‌یک از ما ساده نیست. اما چه می‌شود کرد؟ ما باید #استقامت و بالاتر از همه به خودمان #اعتماد داشته باشیم. باید باور کنیم استعداد خاصی داریم و باید آن را به هر بهایی که شده شکوفا کنیم.