مشکلات دانش بنیان و سکوت عاقلانه!

پایگاه خبری آوای رودکوف-وحید حاج سعیدی:از مدیران، مسئولان و دلسوزان مملکت پنهان نیست از شما دوستان جان چه پنهان، یکی از مختصات و ویژگی های جامعه ما در این برهه زمانی خاص، بهره مندی از تمام مصائب و مشکلات بشری و غیر بشری است و همانطوری که در قزاقستان تمام عناصر و فلزات جدول خدا بیامرز مندلیف کشف وجود دارد، در ممکلت ما هم رگه ها و در برخی موارد معادن عظیمی از گرفتاری و مصیبت در ژانر های مختلف وجود دارد! باور بفرمائید این تعداد گره که امروز در زندگی مردم افتاده است، در فرش شفقی تبریز وجود ندارد. هر چند این داستان زیاد به مسئولین ارتباط ندارد و از بدبختی ما معمولی ها است که رفیق درست و حسابی نداریم که خودش را به خاطر ما از طبقه ششم درون لابی هتل پرتاب کند یا آن طرف هم کسی را نداریم که حرف کارشناس رسانه ملی را بیرق کنیم و برای رفاه جمع کنیم و از مملکت برویم! بگذریم...

پلوتارک در جایی گفته برای شب پیری باید چراغی در جوانی تهیه کرد. فرض کنیم شما هم همین جمله حکیمانه پلوتارک را آویزه گوش قرار می دهید و چند سالی بلاتشبیه زور می زنید و چند شیفت کار می کنید و پس انداز می کنید تا به خیال تان یک مسکن خریداری کنید و با قلم سبز بهار روی آن بنویسید: خانه‌ی ما اینجاست؛ تا که سهراب نپرسد دیگر  «خانه دوست کجاست؟» اما همین که پول مسکن آماده می شود تا جواب سهراب را داده باشید، قیمت مسکن سه برابر می شود و شما تصمیم می گیرید تا با آن پول خودرو خریداری کنید، اما ناگهان قیمت خودرو هم چند برابر می شود و شما در لاتاری هم برنده نمی شوید! از آنجایی که نگران کاهش ارزش پول تان هستید سری به بازار می زنید تا چند قلم کالای خانگی خریداری کنید ولی می بینید ای دل غافل قیمت یخچال ساید بای ساید هشت برابر قیمت ماکسیمای چند سال قبل شده است! یعنی اگر با همین فرمون پیش برویم شاید در آینده با این پول تنها بتوانید با یک تور گردشگری به محل عبور و مرور کولبران بروید و همان جای لابلای صخره ها و کوهپایه ها، از آن دیگ و پاتیل هایی که رسانه ملی تبلیغات شبانه روز تبلیغات می کند؛ بخرید آن هم به صورت اقساطی!

گاهی اوقات آدم با خودش فکر می کند این مشکلات دانش بنیان هستند که مسئولان توانایی حل آنها را ندارند وگرنه علی الاصول یک مسئول با حقوق نجومی نباید دو ماه از حقوقش را بابت خرید دو متر مسکن آن هم در جنوب تهران، پس انداز کند! با این وجود از قدیم و ندیم گفته اند: «مشکل چه یکی چه صد هزار ای ساقی . . . خاکیم همه چنگ بساز ای ساقی»! و باقی ماجرا ...

اما تنها چیزی که این لابلا آدم را زجر می دهد و تحمل آن از تحمل این هم مشکل دانش بنیان و اسطقس دار سخت تر و عذاب آورتر است، توهین به شعور مردم است و اینکه در این اوضاع اقتصادی بدخیم که صدای شکست استخوان های عده ای زیادی از مردم شنیده می شود تریبون دولت را برداریم و هوار بزنیم:« مردم از راضی هستند؛ ما نبودیم وضع صد برابر بدتر بود!» ولز هربرت خطاب به این گونه افراد نهیب می زند: «یا درست حرف بزن یا عاقلانه سکوت کن!»  چنین باد...