مدرسه درسایه ی شوم کرونا بازشد

شدشکوفا باردیگر باغ علم وتربیت
شهرنورانی شداز نورچراغ معرفت

واژه های مهربانی بازرقاصی نمود
شهردانش درب راروسوی مشتاقان گشود

باغبان باغ دانش باز آمد با چراغ
تابگیرد ازگل بی تاب باغ خود سراغ

بازهم ازکوچه ی مهرآمده آموزگار
مهرنه،درگرم شهریورزرسم روزگار

محفل فرهنگ بافرهنگیانش جان گرفت
ابرهای مهربانی سایه ی باران گرفت

مدرسه درسایه ی شوم کرونا بازشد
شور در گلهای مشتاق وطن آغاز شد

بی خبرازحایل وازپرده های ترس مرگ
دفترتعلیم راتومی زنی باعشق برگ

گرچه وحشت سایه داردبوی مرگ آید میان
بی مهابا سوی مرگ آمد امیر کاروان

ای معلم آمدی باعشق خودکار ومداد
با دوچشم خسته ات از کوچه ی ناشاد شاد

شادی گلها فقط با نم نم باران توست
مهرولطف وعاطفه درصفحه ی دیوان توست

شمع جانت سوزدوآهت زسوزوحسرت است
پیکرت زخمی زتیرطعنه ها یاتهمت است

وقفه ای شدحاصل ونام توشد راحت طلب
بین این طوفان طعنه مُهرخاموشی به لب

اینک اما آمدی با نای جانت آمده ای
با همه درد درون استخوانت آمده ای

آمدی برصفحه ی دلها نمایی عشق  حک
دستهای گرم مهرت ای فرشته بی نمک


علی پناه دهقان
بیست وسوم شهریور نود ونه