جلیلی دیپلماتی علیه دیپلماتیسم

پایگاه خبری آوای رودکوف:علی آذر: دیپلماتیسم یک سری اصول و قواعد خاص خود را دارد، که شخص دیپلمات برای حفظ شان و شخصیت، ملزم به رعایت کردن شان است. مثلا در نوع لباس پوشیدن، برداشتن کیف، حرکات دست و پا و زبان بدن، حرف زدن و… باید یک سری اصول خاصِ خود را رعایت بکنند.

اما در بین این کت شلواری‌های اتو کشیده‌ی دیپلمات، یک شخص پیدا می‌شود که به تمامی این تشریفات پشت پا می‌زند، کُت را کنده و وارد میدان می‌شود.

جلیلی، شخصیتی که با وجود قویترین سابقه‌ی دیپلماتیک به تمامی ظواهر دیپلماتیسم نه می‌گوید و به دل قشر مستضعفین می‌رود و با این سرمایه‌های اصیل انقلاب گفت‌و‌گو می‌کند.

در گفتمان دیپلماتیسم خروج از کاخ‌ها و ماشین‌های لاکچری کسر شان به حساب می‌رود، اما جلیلی با شکستن این کلیشه‌های متوهمانه و با عبور از تشریفات دیپلماتی، این ادبیات جدید را در بین سیاسیون ابداع می‌کند و سبب نزدیکی اقشار فرادست به فرودست می‌شود.

جلیلی شخصیتی است که مردم توگبری کهگیلویه و بویراحمد، روستا سیمون و قلعه لهک، علی‌آباد خرم‌آباد وثلاث باباجانی، ازگله، شیخ صالح استان کرمانشاه او را بیشتر می‌شناسند تا سعدآباد و پاستورنشینان.

شاید این اسامی برای بسیاری از مسئولین عجیب باشد و حتی اسم آن را نشنیده‌اند. اما برای جلیلی این اسامی آشناتر است تا اسامی کوچه و محله‌شان، چون در تمامی اوقاتش یک پایش در سیستان بوده و پای دیگرش در خوزستان، کردستان و لرستان، و برای همین است که بین عموم مردم شناخته شده نیست چون به جای لاف زدن‌های بدون عمل در جلوی دوربین، وسط میدان می‌رود و پای درد محرومین و مستضعفین می‌نشیند.

جلیلی کسی است که برای رفت و آمدش نه هرکولکس لازم باشد نه سانتافه!‌ گاه سوار بر ترک موتور می‌شیند و به مناطق زلزله‌زده سرپل‌ذهاب سرکشی کند، و گاه با پراید خود به مناظرات ریاست جمهوری می‌رود.

برای او این تشریفات و تجملات مانع بیش نیست، مانعی که مردم و مسئولین را از هم منفک کرده‌اند.

جلیلی، سربازی که در چهره‌اش خشم به کفار و مستکبرین بود و محبتی پررنگ‌تر از خشم به مستضعفان و هموطنانش، تا برای ما تعبیر کننده آیه” اشداء علی الکفار رحماء بینهم” باشد.

و در آخر رای به جلیلی یعنی حاکم شدن قشر پیرامون، جنوب‌شهری و فرودست بر قشر مرکز، لاکچری و فرادست، و انشاءالله مردم شریف ایران با رای به جلیلی بار دیگر ثابت خواهند کرد که این مردم تشنه عدالت‌خواهی و حق‌طلبی‌اند.