حکایت تلخ سرزمین افسانه ای افغانستان و آفتابی که غروب کرد

پایگاه خبری آوای رودکوف-اسداله ربانی مهر،کارشناس ارشد مدیریت بین‌الملل در تحلیلی به سقوط سریالی شهرستان‌های افغانستان توسط طالبان و بعضی صحنه های دلخراش ؛  روزهای اخیر این کشور همسایه پرداخت که در ادامه متن تحلیلی ایشان را با هم مرور می کنیم:

چند نکته مهم:
 طالبانی که شهر رادیدند، فراررئیس جمهور با کتاب بیهقی،دخالت آمریکا، نبود قهرمان، هجوم مردم برای ترک وطن با آویزان شدن از هواپیمای آمریکایی، سکوت نهادهای بین المللی، مقایسه استقامت کابل و هرات با دزفول و قصر شیرین، امید به آینده با احمدمسعود و سلیمه مزاری ...

۱- افعانستان بدون هیچ گونه جنگ و خونریزی سقوط کرد، رئیس جمهور بدون هیچ مقاومتی با کتاب تاریخ بیهقی فرار کرد و البته در بردن پول و اسکناس هاناکام ماند، مردم کمک نکردند و  طالبان  آمدند و روی مبل هایی که تا الان ندیده بودند درازکشیدند روی مبل دو نفره پنج نفره نشستند، تصویر خودشان را از تلویزیون دیدند و با دیدن شهر بازی های کابل و هرات شگفت زده شدند.

۲-مردم بدون هیچ مقاومتی به فکر ترک وطن افتادند ، تاسف بار این که عده ای زیر چرخ هواپیمای آمریکایی کشته شدند،عده ای روی بال ها سوارشدن و از آسمان به شکل زجر آور سقوط کردند!شاید هجوم برای ترک وطن بزرگترین درد این ماجرا بود حتی به قیمت  تکه تکه شدن و افتادن از هواپیما به زمین !!

۳- آمریکا هم مثل همیشه تماشاچی و در حد  یک یا دو مصاحبه نمایشی !! خودرا نشان داد!
سالها آمریکا خون این مردم مظلوم را مکید ، سالها آوارگی و حمله و لشکرکشی به کشوری که توانایی تامین نان شب را نداشتند  و تنها بدبختی و فقر و عقب ماندگی دستاورد حضور آمریکا بود و آخرش اینکه بایدن می گوید :آنها از کشورشان دفاع نکردند ما چه کنیم !!

و این داستان تلخ استعماراست کشوری که صدها کیلومتر آمده تا دموکراسی و رفاه هدیه آورد اما تمام دستاورد آن چیزی جز فلاکت نبود،  آمریکا جنگ داخلی را به پا کرد و به طالبانی که پاهایشان هیچ وقت کفش وجوراب ندیده بود صدها هزار دلار اسلحه فروخت !!

۴-بعصی صحنه ها بسیار ناراحت کننده بود که شاید فقط در خاورمیانه می توان آنها را دید و از غصه نمرد ، داستان دختران ۱۲ساله، سکوت مجامع بین المللی ، به اسارت گرفتن خانم جامعه شناس فرماندار  و آوارگی و بدبختی یک ملت مظلوم و فارسی زبان و باید  از ته دل تاسف خورد برای همه نهادهای بین المللی که حتی اظهار تاسف هم نکردند !! و از زیر کولر هم اظهار نظری نکردند!

۵- امروز که افغانستان و شهرهای بزرگی چون کابل و هرات و بدون هیچ جنگ و خونریزی سقوط کرد باید یادی کنیم از پایداری مردان و زنان ایران از شمال وجنوب تا غرب و شرق و بالاخص دو شهر نمادپایداری دزفول و قصر شیرین که برای همیشه  در تاریخ ماندگار شدند و نماد پایداری و استقامت شدند.

۵- تاریخ قضاوت خواهد کرد که در افغانستان چه کسانی کوتاهی کردند و دراین جنایت نقش داشتند، اول:آمریکا به عنوان متهم ردیف اول که سالها با حضور در افغانستان همیشه پرچم جنگ را بالا نگهداشت، یک عروسی را با صدها کشته به عزا تبدیل کرد، رهبران دولتی و ارتش که بدون هیچ مقاومتی تسلیم شدند و حتی بسیاری از کشورها که توانایی مداخله داشتند اما تماشاگر بودند .
و حتی مردمی که بر بال هواپیما نشستند اما حاضر نشدند در وطن بمانند.

۶-نکته آخر اینکه بالاخره این سیاهی  خواهد رفت و آفتاب طلوع خواهد کرد و سرزمین غم و اندوه روزی لبخند خواهد زد و مردم این سرزمین که امروز قهرمان و اسطوره ای ندارند می توانند به امثال  احمدمسعود دوم  و یا سلیمه مزاری  امیدوار باشند که روزی ندای حق طلبی و آزادی خواهی سر دهند و افغانستان را از چنگال دست پرورده های پاکستان نجات دهند و مرد و زن سرود شادی را سردهند ، خداوند بزرگ است و نظاره گر ماست ، ناامید نباید بود.

به امید رهایی افغانستان از جهل و تباهی و طلوع آفتاب استقلال و آزادی....