مسافرانی که با خود مرگ سوغات می آورند...؛ سفر، بی سلامت!

پایگاه خبری آوای رودکوف-وحید حاج سعیدی:«مردیم از بس توی خونه موندیم!»، «بعد از دو سال این اولین باره اومدیم بیرون!»، «شمال خودمون رو قرنطینه می کنیم!»، «چرا هیئت ها رو نمی بندن؟!»، «جلوی عزاداری ها رو بگیرن!»، « اتوبوس و قطار که خطرناک ترن، چرا جلوی اونا رو نمی گیرن؟!»، «چرا انتخابات رو تعطیل نکردن؟!» و ...

این روزهای تلخ در حالی که کرونا هر روز وحشی تر و بی رحم تر از دیروز، در حال غارت آرزوها و آمال بشریت است و جهانیان را از دست بی رحمی های بی پایانش، مفری نیست، این دست جملات و توجیهات عوامانه به دفعات از سوی مسافرانی شنیده می شود که همسفر شدن با کرونا را به هیچ قیمت از دست نمی دهند و نوعاً از آن با افتخار یاد می کنند!

شهروندانی که با اعلام چند روز تعطیلی از سوی دولت، غافل از فشار مضاعف بر کادر بی رمق درمان، کمبود تخت و سرم و دارو و بی توجه به آمار فوت شدگان روزهای اخیر، با خودخواهی تمام عیار، فرار چند روزه از زندگی صنعتی و تکاندن خستگی را بهانه سفر با طعم کرونا می کنند و دل به جاده می زنند. آنها در این تلاش مذبوحانه با پلیس و نیروهای امنیتی درگیر می شوند؛ خودروی پلاک شمال و کارت ملی افراد بومی را اجاره می کنند؛ از جاده های ییلاقی و کوهستانی عبور می کنند؛ خودروی شان را در استان های شمالی بیمه می کنند، قولنامه صوری خرید ملک تهیه می کنند و ... تا خودشان را فاتحانه به شمال برسانند. بعد هم با به اشتراک گذاشتن عکس هایشان از خوابیدن در چادر مسافرتی کنار جوی آب و پهن کردن سفره ناهار در پیاده رو، این پیروزی مسرت بار و تاریخی شان را اطلاع رسانی می کنند!

این روزها همهمۀ کرونایی سواحل دریای خزر و شلوغی بازارهایی که در آن مسافران سینه به سینه کرونا در یکدیگر می لولند، بیش از همیشه کادر مظلوم درمان را می آزارد که با اندک توان باقیمانده و کمبود امکانات باید صبورانه طوری که زانوی آهوی بی جفت نلرزد، به ارائه خدمات به بیمارانی بپردازند که حاضر به ترک دور همی و مسافرت نشده اند!  

با مشاهده وضع موجود به نظر می رسد مقابله با این بیماری در کشور ما بسیار دشوار از تر از سایر نقاط دنیا باشد چرا که برخی ملاحظات راهبردی(!) و مسایل سیاسی، مذهبی، فرهنگی، اقتصادی و ... پشت پرده بر ریشه کنی این بیماری ارجحیت دارند و تصمیمات دولت های قبلی و فعلی گواه این مدعاست! از یک سو صعود یک نفره به ارتفاعات و کوه پیمایی را ممنوع اعلام کرده اند، ولی سفر به کیش با هواپیمایی که در آن سبیل به سبیل مسافر در کنار هم نشسته اند، آزاد و مجاز است!

در حالی سفر با خودروی شخصی به شهرهای قرمز ممنوع اعلام شده است که سفر با وسایل حمل و نقل عمومی که به مراتب انتشار ویروس در آنها گسترده تر است، آزاد و مجاز است!

قرار بود واکسن باعث پیشگیری از تلفات کووید نوزده شود؛ ولی صف های طویل و هجوم متقاضیان واکسن هنگام گشودن درهای ورودی محل تزریق واکسن، تنها لبخند را بر لبان ویروس کرونا می نشاند!  

اما با وجود این تعارضات و عدم توانایی دولت ها در برخورد با مافیای گردشگری، هتلداری، کنکور، مدارس غیر انتفاعی و ... ، واکسیناسیون دیرهنگام و نامنظم ، تصمیمات مقطعی و کم اثر و ... نباید سهم مردم را در ریشه کنی این ویروس نادیده گرفت. در موج های اول کرونا آگاهی مردم از این ویروس حداقلی بود ولی امروز که همگان از تبعات این بیماری آگاه هستند و کمتر کوچه ای است که پرچم سیاه عزا در آن برافراشته نشده باشد، این حجم از بی تفاوتی و ساده انگاری و سفرهای خودخواهانه با هیچ منطقی سازگاری ندارد و قابل توجیه و دفاع نیست. در حالی که روزانه، بیش از 600 نفر از هموطنان مان را از دست می دهیم، هنوز عده ای در بحث استفاده از ماسک به اجماع نرسیده اند چه رسد به اینکه سفرها و دورهمی های دوستانه و خانوادگی را تعطیل کنند!!

در این بین اندک سایت ها و رسانه های زرد که بی گمان سر و سری با مافیای هتلداری و گردشگری و حمل و نقل دارند و به اصطلاح با مُشتی روغنی سبیل شان چرب می شود، با انتشار مطالبی نظیر « در ایام کرونا کجا سفر کنیم؟!»،  «چگونه در سفر کرونا نگیریم؟!»، «پس از سفرهای کرونایی چه کنیم؟!»، «چه کنیم در مسافرت با جریمه یک میلیونی و ۵۰۰ هزارتومانی مواجه نشویم؟» و مطالبی از این دست، آتش سفرهای کرونایی را باد می زنند و جاماندگان را به بار سفر بستن تشویق می نمایند!

 آنچه مسلم است دیر یا دیرتر روزی بساط زجر آور و دردناک این بیماری جمع خواهد شد و زندگی به روال عادی باز خواهد گشت؛ ولی آن روز نفرین بی پایان کودکانی که در این ایام والدین خود را از دست دادند، همسرانی که در عنفوان جوانی بیوه شدند، پدران و مادرانی که داغدار فرزندان خود شدند و ... تا ابد همراه شهروندانی خواهد ماند که نه تنها در جلوگیری از گسترش این بیماری مهلک سهمی نداشتند بلکه با رعایت نکردن پروتکل های بهداشتی و مسافرت های غیر ضروری، با خود «مرگ» سوغات آوردند و «نفرین» ارمغان بردند! سفرتان بی سلامت!