پایگاه خبری آوای رودکوف-سید علی اکبر زاهدیان :امروز 3 مرداد،
بنام روز خانواده و تکریم بازنشستگان
نام گذاری شده،
که صد البته جای تشکر وسپاس دارد،
اما
این سؤال مطرح است که تکریم بازنشستگان به چه معناست؟
بارنشستگان اکنون چه انتظاری از جامعه و مسئولین دارند؟
شاید انتظار آنها از جامعه
حرمت واحترام متقابل
و توقع قدر دانی جامعه از زحمات آنها باشد.
البته که،
احساس شعف و خوشحال شخص بازنشسته وقتی است که تماشا می کند نهال های کاشته شده اش،
بثمر رسیده و درحال میوه دادن است،
چه شادی دلپذیرتر از اینکه مثلا بازنشسته فرهنگی ببیند محصل یا دانشجویش،
با طی تحصیلات عالیه،
اکنون مشغول خدمت به جامعه است،
چند ماه پیش برای درمان، ناخوداگاه به متخصصی در یاسوج مراجعه کردم،
بعد از ورود به اتاق پزشک و استقبال وی از بنده،
ناگهان
متوجه شدم
یکی از دانش آموزانم بوده،
الحق چنان خوشحال شدم که درد و عارضه کاملا فراموش شد،
بله این نمودی از
بازتاب خدمت جامعه است،
که بسیار مسرت بخش هست
اما
آیا
در کنار آن،
بازتاب سیستم اداری که یک عمر
در لوای آن زندگی کردیم هم همین گونه است؟
لابد خیر!!!!
اولین بازتاب وخبرناخوشایند سیستم برای بازنشستگان فرهنگی در این برهه این بوده که
بمدد شیوع رانت وفساد در کشور،
صندوق بازنشستگی و بانک سرمایه به غارت رفت!
ممکن است سؤال شود بانک سرمایه چه ربطی به بانشستگان فرهنگی دارد؟
پاسخ این است
که
بانک سرمایه با پس انداز اجباری فرهنگیان تاسیس شد
یعنی اینکه سهام بانک سرمایه متعلق به فرهنگیان است
حدودا 18سال پیش یعنی سال 1383 از حقوق هر فرهنگی بطور متوسط 30000 تومان اجبارا کسر گردید،
حقوق ثابت ماهانه بعضی از فرهنگیان مانند طبقه خدمتگذاران حدودا همین مبلغ بود،
یکی دوسال قبل از غارت بانک سرمایه،
با ذوق فراوان برای اطلاع از ارزش سهام خود به یکی شعب این بانک در یاسوج مراجعه کردم،
متصدی بعد از ور رفتن با رایانه خود، گفت،
ارزش سهام شما اکنون صد هزار تومان است!!!!
این اولین سرشکستگی بازنشستگان فرهنگی در سرمایه گذاری تجاری در سیستم بانکی بود،
اما
بدتر از این اوضاع معیشت بازنشستگان است،
درحالی که
مستمری انها با هزینه زندگی هیچ تناسبی ندارد،
از یکطرف فرزندان آنها
یا دانشجو هستن که هزینه سرسام اور خاص خود را دارد
ویا
فارغ التحصیل بیکار و
در شرف ازدواج!!!!
که پدر که روزی زندگی شرافتمندانه ای داشت نمی داند برای مخارج ازدواج بخصوص جهیزیه، چه خاکی برسر کند!!!
بدتر از آن سن کهنسالی پدر باعث شده بیشتر اوقات خود برای درمان
جلو کلینیک ها، ازمایشگاها، فیزیوتراپی،....
بگذراند،
اکنون هم که تورم افسار گسیخته فعلی همه اقشار را به ستوه آورده
شاید کمتر قشری در جامعه مظلومتر و فقیر از بازنشستگان
باشد که استخوانهایش زیر این
چرخ بیرحم خرد شده،
از افزایش مستمری که خبری نیست،
طرح یکسان سازی حقوق بازنشستگان هم که به کما رفت!!!
بله
قضاوتش باشما!!!
جامعه بازنسشتگان اکنون
روز تکریم این چنین سپری می کنند!!!
باتشکر
1401/5/3
بازنشسته فرهنگی،
سیدعلی اکبر زاهدیان
