پایگاه خبری آوای رودکوف-سیدعلی عباس محدث:قبل از بهمن 1357 تاکنون، مکرراً اتفاقاتی در این کشور حادث می شود که فراتر از ذهن بشر است. از مرور همه آنها را می گذرم تا شهادت حاج قاسم سلیمانی.
سالها ممارست در جهاد با هوای نفس و دوری از خودبرتر بینی داشت و نهایتاً به دستور شقی ترین و منفورترین چهرهٔ سیاسی دنیا به شهادت رسید.
حاج قاسم سلیمانی، عامل به دفاع از میلیون ها زن و مرد مسلمان در کشورهای دنیا بود. این سرباز فداکار اسلام، مسلمانان جهان را از دست مذبلهٔ کثیف عبری_صهیونی زمان، یعنی داعش نجات داد. جایی که قدرتمندترین کشورهای صنعتی_نظامی دنیا به همراه گاو و خوک و بزِ شیرده یعنی عربستان و امارات و اردن، تمامی نیازمندیهای مالی، تجهیزات نظامی، برنامه و حمایت های فرهنگی و فرقه ای را از فرزند نامشروع غرب داشتند.
اما رو سفید تاریخ،«سرباز قاسم سلیمانی» شد.
دنیا به احترام سرباز مکتب امام حسین(ع) سکوت کرد. حتی کسانی که در این مملکت همیشه فریب می خورند و همواره دیر بیدار می شوند.
و اکنون...
سه سال پیش، در میان هجمه های متعصبانه و جاهلانهٔ کسانی که ایمان شان به خدای متعال سطحی، شناخت شان به زمان خود، کوتاه، علم شان سراسر جهل، وفایشان به ملت و ایران اسلامی به نگاه و لبخند و تلخند کدخدایان جهان وابسته بود، در میلاد باسعادت امام هشتم(ع) به ریاست جمهوری اسلامی ایران برگزیده شدند. علیرغم مشکلاتی که داشتیم، شبانه روز برای مردم و همراه مردم دوید. خستگی را خسته کرد و زخم هایی که بزدلان سیاسی وارد می کردند را نوش می کرد اما، در میثاقی که با مردم داشت، درنگ نکرد. از مکتب امام رضا(ع) درس خدمتگزاری و صبر آموخته بود. یعنی برای خدمت به مردم مستمراً ملامت هایی را از مردم ستیزان می دید. پس باید صبر را نیز در صدرِ مسلک مدیریتی اش قرار می داد. از امام رئوفش فهمیده بود که؛ «إنَّ لِلّهِ عِباداً فِي الأرضِ يَسْعَوْنَ في حَوائجِ النّاسِ هُمُ الآمِنونَ يَومَ القِيامَةِ»«خداوند را در روی زمین، بندگانی است که کارشان تلاش برای رفع نیاز و حاجت مردم است. آنان روز قیامت، ایمن و آسوده اند». حضرت آیت الله دکتر رئیسی، سخت دوید، سخت جنگید و سخت مقاومت کرد تا به مأمن و آسایش برسد.
وقتی می نوشتیم که جنسِ کلامشان از نوعِ شناخت به حقیقت است، کسانی که سوژه های خنده و بازیچه های «موگرینی»، «اشتون» و «جان کری»بودند، خادم الرضا(ع) را «استفاده کننده از نام امام رضا(ع)» «شش کلاسه»،«بی سواد» و «اولین رئیس جمهور تک دوره ای» می خواندند.
وقتی کشورهای همسایه را به حُسن روابط درآورد، اروپا را به تعجیل در روادید سیاسی ترغیب نمود، آفریقا را حیاط خلوت ایران کرد و گاو شیرده غرب را، به تأمل در رفتارش وا داشت، مردمی که عزت شان را به خنده و اصطلاحاً«شل کن و سفت کن» برجام گره زده بودند، فهمیدند که تمامی مناسبات به اراده خودشان بستگی دارد.
وقتی مردم متوجه شدند که توسعه زیرساخت ها راهبرد سیاسی دولت آیت الله دکتر رئیسی بوده و همراهی و حضور فراتر از انتظار خادم صادق خود در هر لحظه ای که اراده کنند، مسیر است، با تمام وجود، تفاوت در خدمتگزاری را فهمیدند.
وقتی ملت مشاهده کردند که داعش می کُشد و عده ای تسلیت نمی گویند، نیروهای انتظامی و امنیتی را به شهادت می رسانند و کَکِشان نمی گزد و هیچکدامشان در برنامه ترور و برخوردِ دشمنان مردم و نظام نیستند، باید تفکر می کردند.
و اکنون که حضرت آیت الله دکتر رئیسی و همراهان مجاهدشان، بدون واهمه از باد و طوفان و بوران و باران، مصلحت مردم و آینده این کشور را از پشت میزنشینی ترجیح دادند و با اقتدار، خدمت را معنا کردند، اینگونه شد که مردمِ قدرشناس، مضطربانه و صادقانه تا صبح نشستند و «اَمَ یُجیب...» خواندند و بسیاری از منتقدان، غبار از چشم ها کنار زدند و از زیر تابوتِ متوهمانِ سیاست زده کنار رفتند و آماده هستند تا سرور خدمتگزاران را به میهمانی امام و مقتدایش ببرند. که فرموده بودند؛ «سَیِّدُ القَومِ خادِمُهُم» سرور هر گروهی، خدمتگزار آنان است.
به یقین، خیلی ها از مدرک تحصیلیِ بی دانش خود خجالت می کشند و خیلی ها پاسخ این سوال شان را که می گفتند، چرا هرکس رئیس جمهور شد،«عامل فتنه، باغی فتنه و حامی فتنه» خوانده می شود را می فهمند. تنها کافی است که تا روز پنج شنبه، چشم از قاب تلویزیون ایران برندارند. اینها باید این 80 میلیون ایرانیِ آگاه و قدرشناس را بشناسند.
یاعلی
