یادنامه‌ای برای استاد ملا روزعلی بهره‌مند
پایگاه خبری آوای رودکوف- مهرشاد سلطانی نژاد : در هنگامه‌ای که رسالت و هنر معلمی (نه شغل و نه حرفه)، عزتی کافی داشت، پاک‌نهادی، پا به عرصه‌ی گیتی نهاد که نام او را روزعلی گذاردند و بهره‌مند بود از نژادی نجیب و شایسته. از همان اوان کودکی، متانت، نجابت و مناعت طبع در رخساره‌اش نمایان بود؛ و همین خصال نیکو موجب شده بود که از او، خاکساری تمام عیار ساخته شود. با اینکه امکانات و تسهیلات، به مقدار کافی نبود تا طبع تشنه‌ی این جویای علم و عمل را سیراب نماید، تمکن مالی و ارزش و جوهره‌ی خانوادگی و علم‌دوستی خانواده‌اش، سبب گردید تا از رفتن به دوردست‌ها برای کسب فیض، ذره‌ای تردید و خستگی به دل راه ندهد و بُعد مسافت و مشقات آن را به جان خریده و افتخار کسب مقام دیپلم را به عنوان یکی از اولین افتخاراتِ علم‌آموزی در بویراحمد از آنِ خود کند؛ جایگاهی که رهین زحمات مردی از جنس عشق و ایثار، محمد بهمن بیگی بود.
عشق راستین همین معلم آشنای ما به مرام و منش استاد بهمن بیگی، باعث شد تا جرقه‌های ایثار و نثار در پیوستاری ۳۰ ساله، هماره در رفتار و گفتار و عملکردش نمایان باشد و با او چنان کند که در طول سال‌های متمادی خدمت، حتی لحظه‌ای به تعلقات این دنیای دون خو نگرفته و به تمامی مطامع دنیوی پشت پا زده و هر آنچه دارد را به معنای واقعی کلمه صرف تعلیم و تربیت نماید.
عشق به تعلیم با او چنان کرده بود که نه فقط محیط آموزشی، بلکه کاشانه‌ی خود را در هر زمان و مکان وقف پرورش استعدادهای سرشار و در عین حال فروخفته‌ی فرزندان ایل و دیار و تبار نمود، به گونه‌ای که حتی بزرگواران کم‌برخوردار نیز از سرچشمه‌ی زلال تعلیماتش بهره‌مند گردیده و نور ایمان و صداقت را با خود به همراه داشته‌اند.
نام او را روزعلی نهادند و آنچنان نور معرفت و ایثار از رخسار وجودی‌اش می‌بارید که چونان روز درخشان، در قالب کلامی متین و وزین و نفیس در گفتار و رفتارش نمود داشت. او بهره‌مند بود و آراسته به زیور و گوهر اخلاق‌مداری و فروتنی.
پاک آمد و پاک زیست و پاک، رخت از جهان فانی فرو بست.
زنده‌یاد ملا روزعلی بهره‌مند، فرهیخته‌ای تمام‌وکمال، از خانوادهای صاحب‌نام، به همراه خیل کثیری از هم‌قطاران طایفه‌ی دلی، در زمره‌ی اولین فارغ‌التحصیلان و معلمین حوزه‌ی بویراحمد و شهرستان دنا قلمداد می‌شود.
این مرد متین و فروتن و سخنور و دانش‌دوست و اخلاق‌مدار که سراسر زندگی‌اش را وقف تعلیم و تربیت نمود، در اولین روز از دومین ماه سال ۱۴۰۴، چشم از جهان فرو بست و به دیار ابدی شتافت.
