در سوگ ستاره‌ای که زود غروب کرد: یادداشتی برای فخرالدین محمدی
پایگاه خبری آوای رودکوف:"باور این خبر، سخت و جان‌فرساست. صبح امروز، وقتی خبر واژگونی خودرو در جاده یاسوج – شیراز را شنیدم، هرگز گمان نمی‌کردم که پایانی اینچنین تلخ و نابهنگام برای یکی از عزیزترین و شریف‌ترین فرزندان لنده، زنده‌یاد فخرالدین محمدی، رقم خورده باشد. این معلم جوان و فرهیخته، که سراسر وجودش شور و عشق به آموزش و تربیت بود، امروز در اوج جوانی، بار سفر بست و جامعه ما را در ماتم و بهت فرو برد.
فخرالدین، تنها یک معلم نبود؛ او نمادی از تعهد، دلسوزی و امید بود. با هر گامش در کلاس درس، نوری از دانش و اخلاق را در دل دانش‌آموزان روشن می‌کرد و با رفتار مهربانانه‌اش، الگویی از انسانیت را به نمایش می‌گذاشت. صدایش که همیشه حامل شور زندگی و سازندگی بود، حالا در کوچه‌های خاطراتمان پژواک می‌یابد و لبخند همیشگی‌اش، تصویری ماندگار در ذهن ما حک می‌کند.
اینک، در سوگ او، واژه‌ها تاب بیان عمق اندوهمان را ندارند. جامعه فرهنگی لنده، پاره‌ای از وجود خود را از دست داده است؛ ستاره‌ای درخشان که زودتر از موعد مقرر، غروب کرد. از خداوند منان برای روح پاک این عزیز سفرکرده، علو درجات و آرامش ابدی مسألت دارم و برای خانواده داغدارش، دوستان و همکارانش، صبر جمیل و اجر جزیل آرزومندم.
یاد و خاطره‌اش تا ابد در قلب‌هایمان زنده خواهد ماند و مسیر روشنی که او با دستان پرمهرش نشان داد، چراغ راه آیندگان خواهد بود. روحت شاد و یادت گرامی، معلم جوان!"
