فراتر از شاعر؛ نگاهی به جهانِ شعر و اندیشه حافظ
آوای رودکوف :یه مناسبت روز بزرگداشت حافظ شیرازی، این شاعر بزرگ پارسی‌گوی، یادداشتی را پیش رو دارید که در این روز معنا، فرصتی برای تأمل در جانِ شعر ایرانی است.
هر ساله در بیستم مهرماه، هوای فرهنگی ایران و دل‌های عاشقان ادب پارسی، عطرآگین نام حافظ می‌شود.
این روز تنها یک مناسبت تقویمی نیست؛ بلکه فرصتی‌ست برای دگرگونی در نگاه و تفکر، برای تأمل در دریای بیکران معنا و عرفانی که خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی برای بشریت به ارمغان آورده است.
سیمای ابدی حافظ
حافظ که به‌درستی «لسان‌الغیب» و «ترجمان‌الاسرار» خوانده می‌شود، توانست با تلفیق شگفت‌انگیز مضامین عاشقانه، عارفانه و مدحی، جهانی بیافریند که هرکس به فراخور حال و درک خود، گنجی از آن برگیرَد.
شعر او، بیت‌الغزل معرفت است و تفکر شاعرانه‌اش، ریشه در حکمت ناب اسلامی و مفاهیم ژرف قرآنی دارد.
چرا روز حافظ مهم است؟
بزرگداشت حافظ، تنها پاسداشت یک شاعر تاریخی نیست؛ بلکه تجدید پیمان با حقیقت، زیبایی و اخلاق است.
او در روزگاری که زهد ریایی و خفقان فکری رواج داشت، با زبانی رندانه و بی‌پروا، به مقابله با تظاهر و مردم‌فریبی برخاست. از این‌رو، اشعار او هنوز هم برای جامعه امروز ما، پیام‌آور راستی، آزادگی و مهرورزی است.
حافظ و جهان
شهرت و تأثیر حافظ، مرزهای جغرافیا و زمان را درنوردیده است.
در سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی، اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شد و نامش در محافل ادبی جهان غرب طنین‌انداز گردید.
گوته، شاعر بزرگ آلمانی، چنان مجذوب حافظ شد که او را همزاد خود خواند و آرزوی شاگردی‌اش را داشت.
نیچه نیز در نوشته‌هایش، حافظ را در کنار گوته، از قله‌های خردمندی می‌دانست.
این پذیرش جهانی، نشان از جهان‌شمول بودن مفاهیم انسانی و عرفانی در شعر حافظ دارد.
یادگار جاودان
در پایان، روز بزرگداشت این شاعر والامقام را با یکی از اشعار خود او گرامی می‌داریم:
هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ
از یُمن دعای شب و ورد سحری بود
باشد که در پناه کلام این شاعر آسمانی، همواره راه رندی و راستی را از هم بازشناسیم و با الهام از میراث او، جان و جامعه‌مان را به مهر و معرفت زنده نگه داریم.
