«سوگنامه باد»، نخستین مجموعه شعر فاطمه بیرانوند منتشر شد
پایگاه خبری آوای رودکوف :نخستین دفتر شعر «فاطمه بیرانوند» با عنوان «سوگنامه باد» از سوی انتشارات بامداد نو روانه‌ی بازار نشر شد.
این کتاب در قالب جلد چهارم از مجموعه‌کتاب‌های «سپهر شعر» و با نظارت محمد ولی‌زاده، در ۱۶۰ صفحه منتشر گردیده است. بیرانوند پیش از انتشار این مجموعه، با حضور موفق در جشنواره‌های معتبر ادبی، خود را به‌عنوان یکی از شاعران نوگرای نسل جدید تثبیت کرده است.
از جمله افتخارات او می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
🏆 نامزدی در بخش ویژه چهاردهمین دوره جایزه شعر خبرنگاران
🏆 برگزیده‌ی دوره‌های هفدهم و نوزدهم همین جایزه
🏆 دریافت جایزه از سومین دوره «کتاب سال بهاران» در بخش ویژه شاعران بدون کتاب
فاطمه بیرانوند، زاده‌ی ۱۳۶۵ در خرم‌آباد، شاعر و دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی است. دفتر «سوگنامه باد» نخستین اثر مستقل اوست که با شمارگان ۴۴۰ نسخه و قیمت ۲۵۰ هزار تومان منتشر شده و هم‌اکنون از طریق کتاب‌فروشی‌ها و مراکز پخش انتشارات بامداد نو در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد.
این مجموعه شامل ۷۶ قطعه شعر سپید است که با نگاهی ژرف، انسان معاصر را در بطن بحران‌های اجتماعی و درونی به تصویر می‌کشد. اشعار، آمیزه‌ای از مضامین اجتماعی، اعتراضی، تغزلی و جنگ‌اند و در ترکیب با دلهره‌ها و تأملات زنانه، تصویری چندوجهی از زیستن در زمانه‌ای پرآشوب ارائه می‌دهند.
زبان بیرانوند آمیخته به استعاره، سکوت و اندوه است؛ شعری که از درون انسانِ گرفتار در خاطرات فراموش‌شده، عشق‌های ناتمام و زخم‌های چندلایه‌ی تاریخ می‌گذرد. در متن این تاریکی، اما، کورسویی از امید و بازسازی نیز رخ می‌نماید—زن، عشق و کلمه در این جهانِ شعری نیروهایی نجات‌بخش‌اند، که گاه در هیئت زنی پدیدار می‌شوند که شب را «زیر روسری‌اش پنهان می‌کند»، و گاه در پنجره‌ای که رو به زندگی گشوده می‌شود.
«سوگنامه باد» را می‌توان دعوتی به تأمل در مرزهای بودن و نبودن، صلح و جنگ، فراموشی و یادآوری دانست؛ شعری برای آنان که هنوز در باد ایستاده‌اند و به روشنایی کلمات ایمان دارند.
در بخشی از اشعار این مجموعه می‌خوانیم:
فکرهایم سربازانی کشته شده‌اند در خیابان‌ها و اتاق‌ها…
زخمی‌ام، شبیه خواب‌های این دوربین عکاسی که از جنگ عکس می‌گیرد…
هر چه می‌دوم، به باد شبیه‌تر می‌شوم…
و در قطعه‌ای دیگر:
نه! این ظلمت نیست، موهای توست که با سپیده‌دمان می‌جنگد و فاتح می‌شود…
آمده‌ام تا شب را زیر روسری‌ام پنهان کنم، و خروس‌خوان، آسمان را میان کلمات تقسیم کنم…
جنگ تمام می‌شود.
✍ زانا کوردستانی
تحلیل روز آوای رودکوف
