در حضور پیکر مطهران، مهر مردم لنده به شهدا معنا شد؛ گلایه‌ها فقط سهم مسئولان کم‌کار است نه شهدا / فیلم +تصاویر
پایگاه خبری آوای رودکوف :صبح جمعه، لنده در آغوش اشک و شعور بود؛ دو پیکر مطهر شهید گمنام، پس از سال‌ها غربت، در میان سیل عاشقان وارد مصلی نماز جمعه شدند و هوای شهر را به عطر ایثار و دلدادگی آغشتند.
از پیرمردان سالخورده تا دانش‌آموزان خردسال، همه آمده بودند تا بگویند: شهیدان برگشتند، و ما هنوز بر سر پیمان مانده‌ایم. خیابان‌های منتهی به مصلی، آکنده از گل، پرچم و اشک بود؛ لنده یک‌صدا حماسه آفرید.
در صحن مصلی، اشک‌ها درهم می‌رفت با لبخندهای پرمعنا؛ مردمی که برای وداع با گمنامانِ آشنا آمده بودند، در سکوتی پر مفهوم، گویی با شهدا نجوا کرده‌اند. در دل‌های آرام اما نگران، زمزمه‌هایی پنهان بود؛ زمزمه‌هایی از دغدغه‌ها و نگرانی‌هایی که آنها را هر روز در کوچه و مزرعه و جاده لمس می‌کنند، اما ترجیح دادند ناهنجاری‌ها و بی‌توجهی‌ها را در حضور پیکرهای مطهر، به گلایه تبدیل نکنند.
لنده سراپا شکوه استقبال بود، اما در همین شکوه، ضمیر مردم ناخواسته از بی‌توجهی برخی مسئولان آزرده بود؛ از طرح‌هایی که سال‌هاست بر مدار وعده می‌چرخند و از تصمیم‌هایی که بی‌مشورت با مردم، آینده‌شان را تهدید می‌کند.
چندان نگفتند، اما همه می‌دانند که پشت سر این حماسه، دل‌هایی نگران است از سرنوشت پروژه‌هایی چون جاده لنده–تشان که مدت‌هاست نیمه‌کاره رها شده، و از طرح‌هایی چون سد آبریز که سایه تردید و زیان بر زمین‌های حاصل‌خیز مردم افکنده است.
مردم هیچ انتقاد علنی نکردند، اما حضورشان خود پیام داشت؛ پیام صبر، وفاداری و مطالبه در سکوت. آنان نشان دادند که حتی در اوج مشکلات عمرانی، اقتصادی و مدیریتی، عشق به شهدا و وفاداری به ارزش‌ها را نمی‌توان در دل این خاک خاموش کرد.
امام جمعه لنده نیز در همین فضا، با تأکید بر فرهنگ فاطمی، روحیه بسیجی و ضرورت حفظ ارزش‌ها، یادآور شد که وظیفه مدیران، شنیدن صدای خاموش مردم است. او از مسئولان خواست در سفرهای ملی و استانی، تصمیماتی بگیرند که رضایت و آرامش مردم نه فقط در استقبال شهدا، بلکه در زندگی روزمره آنان نیز جاری شود؛ از جمله با نگاه جدی‌تر به مسیر توسعه و رفع موانع پروژه‌هایی چون جاده لنده–تشان که سال‌هاست چشم‌انتظار اراده‌ای عملی است.
روز جمعه برای لنده روز تجدید بیعت بود؛ بیعت با شهدا و با آرمان صداقت و خدمت. مردمی که در سکوتشان هزار گلایه نهفته است، اما هیچ‌گاه مهرشان از شهدا بریده نمی‌شود؛ زیرا می‌دانند شهیدان برای عزت همین مردم رفتند، نه برای وعده‌های فراموش‌شده.
