«از آن ۸۰۰ میلیارد ریال… فقط خبرش به جاده رسید!»
پایگاه خبری آوای رودکوف :
چهارشنبه ۲۲ مرداد ۱۴۰۴ بعضی رسانهها نوشتند:
«هدیه ۸۰ میلیارد تومانی نماینده و دولت به لنده؛ محور ملی لنده–تشان در آستانه تحقق.»
اما از آن روز تا امروز… خبری نشد؛ نه در مصوبات سفر استانی، نه حتی در گوشهوکنار جلسات.
جالبتر اینکه دبیر هیأت دولت هم بچه لنده است، اما انگار این جاده جزو خاطرات پاکشده ایشان است.
پرسش: چرا ۸۰۰ میلیارد ریال برای جاده لنده–تشان داده شد؟
پاسخ: چون بالاخره فهمیدند مردم با دعا و ذکر از این مسیر رد نمیشوند. جاده آسفالت میخواهد، نه «بررسی بیشتر»!
پرسش: ۴۰۰ میلیارد ریال «در اختیار نماینده» یعنی چه؟
پاسخ: یعنی بودجه فعلاً برود کمی هوا بخورد و در کشو استراحت کند؛ بعد شاید پروژه شود… شاید هم نه! بودجه است، اختیار دارد.
پرسش: آیا نماینده با این جاده مشکل دارد؟
پاسخ: نه… مشکل ندارد!
فقط هر وقت اسم «لنده–تشان» میآید، ذهنش مسیر را اشتباه میزند و مستقیم میرود سمت «چهاربانده آبادخیر» و آن زیرگذر خانوادگی!
انگار GPS داخلیاش برنامهریزی نشده برای «لنده–تشان». هر بار هم میگوید:
«مسیر نامعتبر… در حال یافتن راه جدید!»
پرسش: مردم از چه نگراناند؟
پاسخ: از اینکه این ۴۰۰ میلیارد، مثل خیلی از پروژهها، آخرش نیمهتمام و خاکآلود بماند؛ منتظر یک امضا، یک حالوحوصله یا یک جلسهای که همیشه «قرار است» برگزار شود.
پرسش: استاندار قبلی چطور بود؟
پاسخ: مردم میگویند آنقدر با این جاده زاویه داشت که اسمش هم در جلسات تابو شده بود!
انگار «لنده–تشان» رمز عبور جنگ سرد بود.
پرسش: فرماندار فعلی چه؟
پاسخ: تنها نقطه امید؛ تنها کسی که پیگیری واقعی میکند.
مردم فقط این را میگویند:
«خدا کند انرژی فرماندار تمام نشود؛ چون انرژی بقیه سالهاست روی حالت صرفهجویی است.»
پرسش: واکنش مردم به ۸۰۰ میلیارد؟
پاسخ:
«این بار لطفاً بودجه را ببرید پای خود جاده؛ نه پای جلسه، نه پای مخالفت، نه پای بایگانی!»
و جمله تکراریشان هم این شده:
«خدا کند این جاده قبل از خود ما بازنشسته نشود!»
پرسش: پیشبینی نهایی چیست؟
پاسخ: اگر واقعاً خرج شود، لنده–تشان نفس میکشد.
اگر نه… دوباره همان جمله جاودانه:
«پروژه در حال انجام است!»لطفاً مزاحم خواب زمستانیاش نشوید!
و مردم باز باید بخندند تا غصه نخوردشان.
