سایت تحلیلی خبری آوای دنا avayedena.com:
علی اکبر رحیمی فر :حزب به گروهی از مردم گفته می شود که دارای منافع مشترکی به لحاظ اقتصادی , اجتماعی , سیاسی هستنددرچارچوب قوانین کشور با برخورداری از یک سازمان و برنامه منسجم برای رسیدن به قدرت تلاش می کنند تا با اجرای برنامه ها و سیاستهایشان به مردم خدمت کنند.
در طول تاریخ نگاه جامعه ایران به احزاب نگاه چندان مثبتی نبوده , موانع و دلایل بسیاری در ناکامی احزاب در ایران دخیل بوده که مهمترین آنها عبارتست از ：نوع نگاه و رفتار نامناسب متقابل احزاب و حاکمیت. از یک طرف حاکمیت زمینه مناسب و کافی برای فعالیت احزاب فراهم نکردند واز طرفی احزاب با تندروی و سیاستهای خارج از چارچوب حاکمیت باعث بی اعتمادی حاکمیت نسبت به احزاب شدند. – نوع نگاه و رفتار نامناسب متقابل مردم واحزاب. بعضی احزاب تا قبل از رسیدن به قدرت شعارها و وعده هایی دادند
اما وقتی به قدرت رسیدند خلاف وعده ها و شعارهایشان عمل کردند و از طرفی مردم بجای اینکه به برنامه و اندیشه توجه کنند به شخص گرایی و قوم و قبیله گرایی اهمیت دادند. – نوع نگاه و رفتار متقابل احزاب با یکدیگر.
بجای رقابت سالم بیشتر به برچسب زدن , توهین , تخریب و حذف رقیب توجه کرده اند. – عدم مستقل بودن یا کوتاه بودن عمر احزاب و فعالیت فصلی یا رعایت نکردن اصول و قواعد درون تشکیلاتی که بعضا بعضی احزاب با پارادوکس اندیشه و مواضع مواجه بوده اند.
احزاب پل و واسطه ای هستند بین مردم و حاکمیت. از طرفی از قدرت حاکم می خواهند که خواست مردم را تامین کنند و از حقوق مردم دفاع می کنند و از طرفی دیگر خواسته های مردم را به قدرت حاکم انتقال می دهند و مشارکت سیاسی مردم را نهادینه می کنند.احزاب با نظارت کردن بر عملکرد دولتمردان , نقد کردن و دادن راهکار و تلاش برای نهادینه کردن مشارکت مردم باعث
مشروعیت نظام سیاسی می شوند.
احزاب و نهادهای مدنی از ارکان دموکراسی و زمینه ساز پیشرفت و توسعه سیاسی هستند. برای آموزش سیاسی , کارجمعی و حزبی وجود احزاب لازم است.
فرهنگ کار حزبی و تشکیلاتی باید نهادینه شود تا استعدادهای فردی شکوفا شود , تا بهتر بتوانیم اندیشه مخالف را تحمل کنیم وبه حقوق همدیگر احترام بگذاریم.
متاسفانه در شرایط فعلی برخی افراد با نقدهای غیر منصفانه و غیر اصولی از ایجاد احزاب جدید اصلاح طلب مخالفت می کنند و به نوعی دیکتاتوری را در ذهن تداعی می کنند. براستی مگر می شود فردی آن هم فعال سیاسی اصلاح طلب که خود داعیه دار دموکراسی , جامعه مدنی و تکثر است با ایجاد احزاب اصلاح طلب مخالف باشد. به نظرم نه تنها با ایجاد احزاب اصلاح طلب بلکه با ایجاد احزاب در جناح سیاسی غیر اصلاح طلب نیز نباید مخالفت کنیم. تفاوت دیدگاه امری طبیعی است و می توان اندیشه و دیدگاه یک حزب را نپسندید اما با اصل ایجاد احزاب جدید نباید مخالفت کرد وبدتر از همه اینکه برچسب های غیر واقعی به آن حزب می زنند. باید قضاوت را به مردم بسپاریم و در رقابت های سالم سیاسی ببینیم مردم به تفکر و برنامه کدام حزب رای می دهند.
