به نام خداوند بخشنده ی مهربان
اواي دنا-بهرام پارسا: درتاریخ 23/7/90با مراجعه به سایت تحلیلی وخبری و وزین آوای دنا مطلبی تحت این عنوان از امام جمعه ی شهر لیکک برخوردم .عین عبارت((در برخی از احادیث تاکید شده است که ملعون است کسی که شایسته پست ومقامی نیست ولی آن را بپذیرد.)). بامقداری تفکر وتامل بر آن شدم تا نکاتی رادرمورد انتخاب وویژگیهای یک مدیر ازمقاله وسایتهای مختلف جمع آوری وبه خوانندگان عزیز تقدیم کنم.امیداست خوانندگان ،مخصوصا"مدیران بخوانند. لازم به ذکر است انتخاب مدیران ما ((استان کهگیلویه وبویراحمد))به نظر بنده ازاین قاعده ها مستثنی است. ((نظر شخصی نویسنده))
)))اگر میزان تحولات خارج از سازمان شما بیش از میزان رشد داخل سازمان باشد در این صورت سقوط سازمان حتمی است . جک ئلس ، (((
سخن گفتن از مديريت بدين معنا نيست که انسان چگونه بتواند يک اداره و يا سازمان مشخص را اداره نمايد، بلکه مراد از مديريت اين است که ما چه قوانين را برای مديريت داشته باشيم و چگونه بتوانيم در هر شرايط و زمان خود را به آن قوانين پايبند بدانيم و مديريت خود مان را آنطور با قوانين جامعه مورد نظر هماهنگ كنيم كه نه خود ما و نه جامعه از آن ضرر ببینند. اصل ( سه م ) در مدیریت این است : ( محبت ) ، ( ملاحظه ) و ( متانت ) با همه مؤدب باشید. احترام نشانه اصلی یک مدیر قابل است . میزان احترامی که کارکنان به مدیرشان می گذارند نشانه میزان قابلیت اوست .در همهء تمدن های بشری اين يک امر پذيرفته شده است که اداره کننده ء سالم، راستکار، راستگوی و پای بند به قانون را مردم مي پسندند. همهء اديان و مکتبهای بشری اصولی را در زمينه اي وضع کرده اند تا جامعه را بسوی خير و فلاح بکشانند، اين اشخاص هستند که قانون را زير پای ميگذازند، آنرا توجيه غلط ميکنند و مورد استفادهء سوء قرار ميدهند. بعبارت ديگر مشکل اصلی در نبود قانون نيست بلکه مشکل در عدم رعايت و تطبيق قانون است.
بدون شک قوانين در ذات خود برتری ها و بهتری های نسبت به يکديگر دارند، اما در مجموع هيچ قانون انسانها را تشويق به ظلم و تجاوز به حق ديگران نميکند
حال شخصي كه مديريت يك اداره ويا مدرسه را بعهده دارد بايد همهء صفات ممتاز را نسبت به سائرين بايد داشته باشد، در اين امر تنها خود پيامبر(ص) بعد از خداوند (ج) شارع دين و معصوم است، باقی همهء جانشينان ايشان از اين امر مستثنی نيستند و بايد در صفات ايمان، تقوی، دانش، عدالت، طهارت، راستی، وفا، شجاعت، همت، مديريت، قاطعيت، فصاحت، بلاغت، حکمت، درايت، شناخت و... در آخر حتی در حسن صورت نسبت به همهء افراد جامعه برتر باشد.
براي تشخيص چنين شخصی چه چيزي لازم است وچگونه مي توان ان را از ديگران تمييز داد؟اين يک سؤال اساسی است. در جوامع عقب مانده که سطح دانش و بينش پايان است، حتی مردم در شناخت اصول و قوانين خود از آگاهی اندکی برخوردار نيستند اين انتخاب خيلی مشکل است .
راه حل اينست که مردم با يک اخلاص و ديد درست کسانی را از ميان خود که به ايشان گمان نيک دارند انتخاب نمايند و آنهارا ملزم بسازند که از ميان خود کسی را برای ادای اين امر خطرناک و بسيار دشوار بر گزينند، اين يگانه راه است . اگر در انتخاب مردم صفات غير از صفات در بالا ذکر شده، مثل قوم، قبيله، نژاد، زبان، پول و... مقصود و منوط بود اينجاست که از ابتداء ما به سوء مديريت دچار ميشويم، چون در يک بينش بسيار ابتدائی مدير بايد ارضای خاطر کسانی را که برايش بخاطر قوم، قبيله، نژاد، زبان، پول و... رأی داده اند نگاهدارد، در غير اين صورت بقايی خود را نا ممکن ميداند.
هر چه اگر انتخاب به اساس شروط و ارزشهای خوب ياد شدهء قبلی باشد، چنين رئيسی هيچگاه ارزشهای مطرح نزد خود را بخاطر ارضای ديگران زير پای نميگذارد و در صورت بکار گرفتن عدالت اجتماعی حاميان بيشتر و صادقتر پيدا خواهد کرد.
--داشتن دیدگاههای روشن و آشکار واندیشه ی نافذ و بینشی فراگیر
--انعطاف پذیری در عین استواری و پایداری در رسیدن به اهداف
--میانه روی وپرهیزاز افراط و تفریط
--خويشتن داری در جایگاهها و موقعیتهای سخت و برانگیزاننده
--واقع بینی در برخورد با مسائل
--احترام به مقررات و آئیین نامه های سازمانی
--داشتن روحیه انتقاد پذیر
--گوش فرا دادن به صحبت ها و نظرات دیگران و احترام به آنها
--برخورداری از شخصیت پایدار و غیر متزلزل . بااحترام برای همه مدیران شایسته وکاردان
