پایگاه خبری آوای رودکوف-سیدعلی عباس محدث:جنگ هشت ساله دفاع مقدس، با تمام تعابیر و تفاسیرش همچنان برای مردم ایران پیامدهای تلخ و شیرین بسیاری دارد. گاهی خانواده هایی که سالهاست از عزیزان خود بی خبر هستند و حتی از نیمۀ پلاک شان محروم مانده اند، به حضور معطر و غروز انگیز شهدای گمنام، دل خوش می کنند. گاهی یاران روزهای جنگ با حضور شهدای گمنام، تجدید خاطره می کنند و خود را از گمنامی، صاحب نام می بینند. و گاهی باید عُرضه و لیاقت مسئولانی و مدیران، برای مردمی که هنوز با همون روحیۀ پایمردی و مردانگی بر صِراط دین مانده و یاد شهدا را در تمام وجودشان حفظ کرده اند، محک بخورد.
سخن از شهید گمنامی است که دی ماه سال 1401 با حضور غیرتمندانه مردم کهگیلویه و در شهر دهدشت با شکوهی کم نظیر تشییع شد. پس از مراسم، در محل حوزۀ علمیه خواهران حضرت زینب(س) دفن و قرار بود که ملجاء آرامش و زیارت مردم باشد. به همان نشان که همسرِ گرانقدر شهید مفقودالاثر، سردار سیدمسعود نیک محمد وارد قبر این شهید شدند و همسر مفقود خود را فریاد زدند و به عنوان تنها کسی که می توانست حضور این شهید را با صداقت و عمق وجودشان درک کند، مورد توجه مخاطبین جهانی رسانه ها قرار گرفت.
مردمی که پس از سالها خاطره سازی در دفاع مقدس، محزون اما سربلند، شهید عزیزشان را به دوش کشیدند و فضای عمومی دهدشت را از نسیمِ صفا و صداقت شان، جلوه بخشیدند، نمی خواستند که دهدشت، شهر سرداران و نام آوران دفاع مقدس، محلی برای مفقودالاثر شدن شهیدی گمنام باشد. اگر می دانستید که حوزۀ علمیه خواهران بر اساس رسالتی که بر عهده دارد و شیوه نامه مدیریتی اش نمی تواند همچون سایر ادارات دولتی، محل تردد عامه مردم و حتی خواهرانی که در این مکانِ تحصیلی عضویت ندارند، باشد، چرا اجازه دادید علیرغم درخواست های متعددی که برای میزبانی وجود داشت، این شهید عزیز محبوس بشود؟ چرا برای حضور و دلدادگی مردم با این شهید سعید، حداقل زمان ملاقاتی را مشخص نمی کردید؟ حال که عزیز دلمان را اینگونه حبس کرده اید، چرا هنوز سنگ قبری بر مزارش نگذاشته اید؟ اگر قرار بود اینگونه اسیرش کنید، مگر در همان منطقه عملیاتی گمنام و مفقود و اسیر نبود؟
این بی عرضگی را باید به پای چه مدیری بنویسیم؟ آیا فرمانداران، مسئولان بنیاد شهید، فرماندهان سپاه کهگیلویه از دی ماه 1401 تا حال و همچنین مسئول بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش های دفاع مقدس استان می توانند برای مردمی که سراسر وجودشان با این شهدا خاطره دارند و زندگی می کنند، پاسخی در شأن داشته باشند؟
امیدوارم که همه مردم و کسانی که هنوز دل در گرو شهدا دارند، تلاش کنند تا این شهید عزیز از اسارت رها، تکریم و به آغوش ملت بازگردد.
