به گزارش پایگاه خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir، «عباس حاجی نجاری» در روزنامه «جوان» به رویداد اخیر دستگیری نظامیان آمریکایی در آب‌های ایران پرداخت و نوشت: ماجرای ورود غیرقانونی قایق‌های نظامی امریکا به آب‌های ایران و برخورد قدرتمندانه و عزتمندانه ایران با این حادثه، یک بار دیگر موضوع اقتدار و توان ایران را به موضوع اصلی رسانه‌ها و مراکز تصمیم‌گیری جهان تبدیل کرد. این حادثه اگرچه حادثه منحصر به فردی نیست و معمولاً اینگونه تجاوزات صورت می‌گیرد و مسئله به صورت خصمانه یا دوستانه حل می‌شود، ‌اما به طور قطع آن را باید با همه نمونه‌های مشابه آن متفاوت دید.عاملان تجاوز نیروهای امریکایی بودند که تجاوز به سرزمین‌ها به بخشی از قاموس و فرهنگ آنها تبدیل شده است و معمولاً وقتی اینگونه حوادث از سوی آنها مطابق برنامه‌های از پیش طراحی شده و یا اشتباهاً اتفاق بیفتد، معمولاً از موضع قدرت و زورگویی سعی می‌کنند مسئله را به تثبیت توان و سلطه امریکا تبدیل کنند، همانگونه که در ماجرای تجاوز به آب‌های جزیره فارسی فرماندهی ناو امریکایی مستقر در نزدیک جزیره مرتکب شد و تلاش داشت با قدرتنمایی حافظان قدرتمند آب‌های ایران را مرعوب کند، اما به رغم تصور امریکایی‌ها این برخورد متکبرانه آنها در مواجهه با نیروهای سپاه نتیجه عکس داشت و پاسداران را نسبت به اهداف پنهان نظامیان امریکایی مشکوک کرده و نهایتاً سبب شد که تا پس از کسب اطمینان از عدم سوءنیت آنها در تجاوز به آب‌های ایران و در پی پیگیری‌های دیپلماتیک و در همراهی با دستگاه دیپلماسی کشور آنها را آزاد کنند.اما این حادثه واجد چند پیام آشکار خطاب به امریکا و دیگر پادوهای منطقه‌ای نظام سلطه خواهد بود.1 ـ آمادگی و هوشیاری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در حراست از تمامیت ارضی و آب‌های سرزمینی کشور که حتی تجاوز سه مایلی را هم به دقت تشخیص داده و تحمل نمی‌کند روشن‌ترین پیام نسبت به هرگونه تجاوز احتمالی در حال و آینده است.2 ـ عدم موازنه نظامی در نیروهای مستقر در جزیره فارسی با دو ناوگان بزرگ امریکایی و فرانسوی مستقر در نزدیکی جزیره، تردیدی در نیروهای سپاه در مواجهه قدرتمندانه با این تجاوز ایجاد نکرد و این در اصل نشانگر وجود همان روحیات ایثار و از خودگذشتگی در میان پاسداران انقلاب اسلامی است که از همان نقطه آغاز انقلاب و در جنگ تحمیلی، عملاً تمامی معادلات نظامی را بر هم زد و اکنون نیز به رغم گذر نسلی، نیروهای جدید سپاه نیز به وجود آن می‌بالند.3 ـ واکنش سپاه به تجاوز امریکایی‌ها پاسخ عملی به بسیاری از ابهامات، در مورد تحولات اخیر منطقه و برخی از گزافه‌گویی‌های جوانان خامی بود که این روزها با سلاح‌های عاریه‌ای امریکایی احساس قدرت می‌کنند. آنها با این حادثه باید متوجه شده باشند که اصلاً در معادلات منطقه محلی از اعراب ندارند تا نیاز باشد که جمهوری اسلامی مستقیماً به آنها پاسخ دهد.4 ـ این حادثه اوج وابستگی برخی از سیاسیون داخلی را نیز آشکار کرد، چراکه به محض بروز حادثه با القای اینکه سپاه دارد در آستانه اجرای برجام روابط را بر هم می‌زند، به جای محکوم کردن متجاوز، نیروهای سپاه را در شبکه‌های مجازی و رسانه‌ای خود محکوم کردند اما پس از اعتراف دشمن به تجاوز پس از حل مقتدرانه آن، بدون عذرخواهی تلاش کردند تا آن را به نفع «دیپلماسی لبخند» مصادره کنند و این در حالی است که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نشان داده است که بسیار فراتر از ادعاهای این جماعت مرعوب، ملاحظات کلان امنیت ملی را در نظر داشته و همواره بیشترین همکاری را با دولت‌های مستقر و به ویژه دولت یازدهم داشته است.5 ـ اما این ماجرا چرایی دشمنی دشمنان علیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را نشان داد. پس از تصویب برجام و قبل از اجرایی شدن آن در کنگره امریکا چندین تحریم جدید علیه ایران مطرح شد که برخی از آنها هم توسط کاخ سفید امضا و ابلاغ شده است. بیشتر این طرح‌های تحریم سپاه و شرکت‌ها و مؤسسات همکار با سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را هدف گرفته است. این روند نشان می‌دهد که آنها از یکسو جلوه‌های اقتدار ایران را هدف گرفته‌اند و به زعم خود تصور می‌کنند با این فشارها و تحریم‌ها قادر به مهار توان نظامی ایران خواهند بود و از سوی دیگر متناسب با روند تحولات اخیر به این تصور رسیده‌اند که قادرند از این طریق کار نظام جمهوری اسلامی ایران را تمام کنند.سال‌ها پیش رهبر فرزانه انقلاب در تاریخ 87/9/24 در دانشگاه علم و صنعت بر این نکته تأکید کردند و یادآور شدند:«اگر جمهوری اسلامی دچار شاه‌سلطان حسین‌ها بشود، دچار مدیران و مسئولانی بشود که جرئت و جسارت ندارند، در خود احساس قدرت نمی‌کنند، در مردم خودشان احساس توانایی و قدرت نمی‌کنند، کار جمهوری اسلامی تمام خواهد بود.»‌ اکنون این سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است که به رغم تصورات و برآوردهای دشمنان، کار را به نفع نظام اسلامی تمام کرد و نشان داد که آنجا که پای مصالح ملی و تمامیت ارضی و استقلال و عزت ایرانی در میان باشد، لحظه‌ای غافل نخواهند بود.

تحولات در گـروه‌بنـدي‌ جريان‌هاي سياسي بسيار سريع‌تر از آنچه در ذهن تحليلگران بگنجد، در حال تغيير است و به نظر مي‌رسد برخي حدس‌هاي قبلي درباره امكان ائتلاف بين اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرايان غلط از آب درآمده و ائتلاف‌هاي جديدي در صحنه بازي در حال ظهور است

محمد امین خلیل زاده از فعالان رسانه ای  و عضو سردبیری هفته نامه مستضعفین، طی نامه ای سرگشاده خطاب به عبدالله گنجی مدیر مسئول روزنامه جوان نسبت به سرمقاله وی با عنوان "احمدی‌نژاد و راست‌آزمایی «انتخابات آزاد»واکنش نشان داد

حفظ یکپارچگی داخلی باید همواره به عنوان یک اصل حاکم در تمامی رفتارهای معطوف به مذاکرات هسته‌ای مورد توجه همگان باشد. تلاش دشمن بر هم زدن این یکپارچگی بوده و می‌خواهد در جامعه دوقطبی مخالف – موافق مذاکره به وجود آورد. به گزارش پایگاه 598 ، روزنامه «جوان» در یادداشتی به قلم«عباس حاجی‌نجاری» نوشت: نادیده انگاشتن توانمندی‌ها و ظرفیت‌های ملی در عرصه‌های مختلف صنعتی و دفاعی این روز‌ها به تکیه‌کلام جریانی تبدیل شده است که شعارهای خود را ذیل تابلوی اعتدال‌گرایی و اصلاح‌طلبی مطرح می‌کنند. پس از اینکه ماه گذشته مشاور محترم رئیس‌جمهور گفته بود که در هیچ صنعتی به غیر از آبگوشت بُزباش و قورمه‌سبزی قدرت رقابتی نداریم، هفته گذشته در سالن فردوسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، در میزگردی با عنوان «بررسی 10 سال مذاکرات هسته‌ای میان ایران و کشورهای1+5 »که توسط انجمن اسلامی دانشجویان دانشکده ادبیات برگزار شد، توسط سخنرانان نشست عملاً تمامی دستاوردهای علمی کشور در عرصه هسته‌ای زیر سؤال می‌رود و دست زدن‌ها و تأییدهای پشت سر هم حضار هم نشان داد که حرف‌های سخنرانان باب میل گردانندگان این تشکل «‌اصلاح‌طلب‌» دانشجویی است. احمد شیرزاد، نماینده اصلاح‌طلب مجلس ششم در این نشست با این ادعا که هرکسی در هر دوره‌ای که تصمیم گرفته ایران را به سمت هسته‌ای شدن پیش ببرد اشتباه کرده، گفت: از این چاه (صنعت هسته‌ای) آبی درنمی‌آید، مگر اینکه برای برخی افراد نانی درآید. او افزود: از سال 82 تاکنون دریغ از یک لیوان آب برای کشور. شیرزاد در ادامه با زیر سؤال بردن پیشرفت‌های هسته‌ای کشورمان گفت: در زمینه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران نه منابع اولیه دارد و نه احاطه به علوم آن را. او در عین حال در پایان سخنانش با اذعان به دست یافتن ایران به فناوری هسته‌ای توصیه به تسلیم در برابر زیاده‌خواهی‌های غرب داشته و می‌گوید: هم‌اکنون فناوری هسته‌ای را به دست آورده و علم آن را یاد گرفته‌ایم، پس فرقی نمی‌کند که چه تعداد دستگاه سانتریفیوژ در کشور داشته باشیم. البته آقای شیرزاد در مجلس ششم و در حالی که امریکا و اسرائیل اصرار داشتند که جمهوری اسلامی فعالیت‌های گسترده هسته‌ای خود را به آژانس گزارش نکرده است، پشت تریبون رفت و اعلام کرد 19 سال است که به دنیا درباره برنامه هسته‌ای خود دروغ گفته‌ایم. اظهارات اسرائیل‌پسند وی به اندازه‌ای تعجب‌آور بود که رئیس وقت مجلس به وی اجازه نشستن در صندلی خود را نداد و گفت: «در جایگاه بایست و درباره اظهارات خود جواب بده... . من در همه مدت مسئولیتم سابقه نداشته به نماینده‌ای درباره نطقش اعتراض کنم ولی این حرف‌هایی که شما (شیرزاد) زدید همان حرف‌هایی است که مرتب رادیو اسرائیل می‌گوید. اظهارات شیرزاد و دیگر سخنرانان این نشست نه به دلیل اهمیت این افراد، بلکه از آن جهت اهمیت دارد که در حساس‌ترین فراز‌های مذاکرات هسته‌ای که تیم مذاکره کننده دولت یازدهم در حال مذاکره با گروه 1+5 برای تثبیت حقوق هسته‌ای ایران است، در پوشش حمایت از دولت عملاً تمامی دستاوردها را زیر سؤال برده و البته برای اتهامات بیگانگان نیز مستند‌سازی می‌کنند. در مورد مواضع اینگونه عناصر مرتبط با این جریان فکری که متأسفانه کم هم نیستند نکاتی قابل ذکر است. 1-  حفظ یکپارچگی داخلی باید همواره به عنوان یک اصل حاکم در تمامی رفتارهای معطوف به مذاکرات هسته‌ای مورد توجه همگان باشد. تلاش دشمن بر هم زدن این یکپارچگی بوده و می‌خواهد در جامعه دوقطبی مخالف – موافق مذاکره به وجود آورد. باید به گونه‌ای عمل شود که خطوط ترسیم شده در موضوع هسته‌ای برای مذاکرات، خطوط قرمز برای تأمین منافع ملی بیان شود و این پیام به دنیا و گروه 1 + 5 رسانده شود که در ایران بر روی این خطوط قرمز، میان مردم و نظام، قوای سه‌گانه، دولت و رهبری و همه جریان‌های سیاسی اتفاق نظر وجود دارد. طرح اینگونه مواضع در نشست‌هایی که متأسفانه از حمایت نهادهای رسمی دانشگاهی نیز برخوردار است، نتیجه‌ای جز تضعیف عقبه راهبردی نظام و زمینه‌سازی برای دوقطبی مورد نظر غرب ندارد. 2 -  تحقیر اینگونه دستاوردهای هسته‌ای ایران و هیچ‌انگاری آن در حالی صورت می‌گیرد که رئیس‌جمهور امریکا هنوز در حسرت باز کردن پیچ ومهره‌های هسته‌ای ایران به سر می‌برد و نمایندگان کنگره این کشور نیز تلاش دارند تا ضرورت تعطیلی غنی‌سازی اورانیوم در ایران را در بودجه پیشنهادی سال 2015این کشور بگنجانند. 3 - دشمنان تلاش دارند هدف اصلی جمهوری اسلامی در برنامه هسته‌ای را دست‌یابی به سلاح هسته‌ای معرفی کنند و از این طریق، فشارهای خود بر ایران را توجیه نمایند و این در حال است که هدف اصلی ایران در این عرصه تکمیل فرآیند فناوری هسته‌ای به عنوان یکی از حلقه‌های اصلی پیشرفت علمی و رسیدن به اهداف مورد نظر در چشم انداز 20 ساله است. 4- دانش و فناوری‌های هسته‌ای و به تبع آن تولید انرژی هسته‌ای، به عنوان یکی از عرصه‌های علمی نقش بسیار مهمی در پیشرفت کشور دارد و در آینده، از عوامل بسیار مهم در استحکام ساخت درونی قدرت جمهوری اسلامی خواهد بود و به همین دلیل یکی از تلاش‌های اصلی گردانندگان دانشگاه‌ها ومجموعه‌های علمی کشور باید تبیین آن برای نسل جوان کشور و ایجاد انگیزه در جوانان ودانشجویان برای تکمیل حلقه‌های باقی مانده آن باشد، نه آنکه به گونه‌ای همچون سرابی باطل معرفی شود که کسی را انگیزه رفتن به سوی آن نباشد 5. عرصه مذاکرات هسته‌ای این روزها به خط مقدم تقابل نظام سلطه با نظام اسلامی تبدیل شده وانتظار دولتمردان در حمایت همه رسانه‌ها وعناصر تأثیر گذار در کشور از مذاکرات (البته مشروط به رعایت خطوط قرمز نظام) انتظار به حقی است، اما جای این سؤال باقی است که چرا در شرایطی که هرگونه نقد منطقی نسبت به روند مذاکرات با «‌انگ دلواپسی» محکوم می‌شود، نسبت به اینگونه ساختارشکنی‌ها و زیر سؤال بردن تلاش‌های دو دهه گذشته که محصول تلاش همه دولت‌هاست و از سوی این مدعیان اصلاح‌طلبی و اعتدال گرایی مطرح می‌شود، سکوت اختیار می‌شود.

در پی دعوت تشکل های دانشجویی و مردمی از اساتید و چهره های برجسته جهت شرکت در گردهمایی بزرگ منتقدان توافق ضعیف، تا کنون چهره های برجسته ای از اساتید حوزه و دانشگاه، برای شرکت در این برنامه اعلام آمادگی کرده اند. به گزارش پایگاه 598، در این برنامه که با عنوان «دلواپسیم» و در ایام بزرگداشت استاد و در آستانه آغاز نگارش رسمی متن توافق نهایی میان ایران و گروه 1+5 برگزار می گردد، نگرانی شرکت کنندگان نسبت به انعقاد توافقی ضعیف که منافع ملی کشور در آن لحاظ نشده باشد، در اشکال گوناگون ابراز خواهد شد. سخنرانی های کوتاه اساتید شرکت کننده، شعرخوانی، پخش کلیپ های کوتاه پیرامون توافق ضعیف در گام نهایی توافقنامه ژنو و اعتراضات دانشجویی سال 82 به توافق ضعیف سعدآباد، و اهداء اولین جایزه سالانه شهید احمدی روشن به افراد شاخصی که به خاطر حراست از دستاوردهای هسته ای کشورمان متحمل هزینه های قابل توجه شده اند، از برنامه های همایش «دلواپسیم» است. گفتنی است این گردهمایی در روز شنبه 13 اردیبهشت از ساعت 16:30 در تالار سیدالشهدا (به نشانی تهران، خیابان مفتح، پایین تر از میدان هفت تیر) برگزار می شود. اسامی برخی از اساتید و چهره های شاخصی که تا کنون شرکت خود را در این برنامه اعلام کرده اند، بدین شرح است:  1. دکتر سعید زیباکلام (استاد دانشگاه، رئیس اسبق اداره سازمان­های بین المللی وزارت خارجه) 2. دکتر فریدون عباسی (استاد دانشگاه، رئیس سابق سازمان انرژی اتمی) 3. مهندس ناصر نوبری (سفیر سابق ایران در روسیه) 4. دکتر سید محمدرضا آقامیری (استاد دانشگاه، دانشمند هسته ای) 5. دکتر عباسعلی کدخدایی (استاد دانشگاه، سخنگوی سابق شورای نگهبان) 6. دکتر غلامحسین الهام (استاد دانشگاه، سخنگوی سابق دولت و شورای نگهبان) 7.      دکتر سید محمد حسینی (استاد دانشگاه، وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی) 8. دکتر محمد صادق کوشکی (استاد دانشگاه) 9. دکتر محمد علی رامین (دبیر کل بنیاد جهانی هولوکاست) 10. محمد کوثری (نایب رئیس کمیسیون سیاست خارجی و امنیت ملی مجلس) 11.  حجت الاسلام محمود نبویان (استاد حوزه و دانشگاه، نماینده مجلس) 12. دکتر مهدی کوچک زاده (استاد دانشگاه، نماینده مجلس) 13. جواد کریمی قدوسی (نماینده مجلس) 14.  دکتر علی اصغر زارعی (استاد دانشگاه، نماینده مجلس) 15.  مهندس مهرداد بذرپاش (نماینده مجلس) 16.  دکتر زهره طبیب زاده (استاد دانشگاه ، نماینده مجلس) 17.  دکتر محمد سلیمانی (استاد دانشگاه، نماینده مجلس) 18.  حجت الاسلام مرتضی آقاتهرانی (استاد حوزه، نماینده مجلس) 19.  مهندس حسین آبنیکی (معاون سابق سازمان انرژی اتمی) 20.  دکتر جواد منصوری (معاون اسبق وزارت خارجه) 21.  دکتر پرویز امینی (استاد دانشگاه) 22.  دکتر محمدحسن قدیری ابیانه (سفیر سابق ایران در مکزیک و استرالیا) 23.  دکتر وحید یامین پور (استاد دانشگاه) 24.  مهدی محمدی (عضو سابق تیم مذاکره کننده هسته ای) 25.  دکتر عبدالله گنجی (مدیر مسئول روزنامه جوان ) 26.  حجت الاسلام قاسم روانبخش (مدیر مسئول هفته نامه پرتو سخن) 27.  دکتر علی اکبر متکان (استاد دانشگاه، معاون سابق وزیر علوم) 28.  دکتر حاجی حیدری (استاد دانشگاه) 29.  حجت الاسلام والمسلمین حمداللهی (استاد حوزه علمیه) 30.  دکتر اسماعیل کفایتی (استاد دانشگاه، رئیس سازمان بسیج مهندسی) 31.  مهندس حسن حمیدزاده (معاون اسبق پارلمانی قوه قضائیه) 32.  دکتر اقبال شاکری (استاد دانشگاه، عضو شورای شهر تهران) 33.  صادق محصولی (وزیر سابق کشور) 34.  حسین فدایی (نماینده سابق مجلس شورای اسلامی) 35.  حسین قدیانی (رئیس سابق سازمان بسیج دانشجویی) 36.  مازیار بیژنی (کاریکاتوریست) 37.  سهیل کریمی (مستندساز) 38.  مسعود شجاعی طباطبایی (رئیس خانه کاریکاتور) 39.  کامران غضنفری (پژوهشگر و نویسنده کتاب راز قطعنامه) 40.  دکتر بهزاد حمیدیه (استاد حوزه و دانشگاه) 41.  حجت الاسلام دکتر محمد باقر ولدان (استاد حوزه و دانشگاه) گفتنی است این لیست در حال تکمیل است، و اسامی دیگر اساتید و چهره های برجسته ای که دعوت تشکل های دانشجویی و مردمی برگزارکننده را پذیرفته و حضور خود را در همایش اعلام کنند، متعاقباً اعلام خواهد شد.

در روزهای اخیر برخی از منابع موثق و نزدیک به مراکز خاص نظارتی اعلام کرده‌اند که سرمایه یکی از وزرای کهنسال دولت نه تنها به حدود هزار میلیارد ‌ می‌رسد بلکه چهار شرکت خارجی هم به نام وی ثبت شده است.به گزارش آوای دنا به نقل از روزنامه جوان ، انتقاد به ترکیب کابینه دولت یازدهم از همان عصر۱۳ مرداد ماه که رئیس‌جمهور در مراسم تحلیف، لیست ۱۸ نفره وزرا را تقدیم مجلس کرد، آغاز شد.انتقاد به اینکه میانگین سنی وزرای پیشنهادی بسیار بالاست، برخی فعالان غائله ۸۸ در بین افراد معرفی شده حضور دارند، گزینش وزرای دولت با نگاه سیاسی و نه نگاه فراجناحی صورت گرفته و بعضاً برای وزارتخانه‌های استراتژیک افراد کم سابقه یا کم توان را رئیس‌جمهور انتخاب کرده است.اما نمایندگان مجلس با نگاهی حداقلی به صلاحیت افراد معرفی شده به مجلس به ۱۵تن از آنها رأی اعتماد داده تا هم دولت سریع‌تر گام‌های اثرگذاری برای حل مشکلات و معضلات مردم بردارد و هم رئیس دولت و همکارانش با دلگرمی و فراغ بال به استقبال یک دوره چهار ساله طاقت فرسا بروند.امروز پس از گذشت نزدیک به چهار ماه از عمر دولت می‌توان به راحتی به کارشناسی بودن بسیاری از انتقادات آن روز دلسوزان نظام پی برد و صحه گذاشت که انتصاب برخی افراد به عنوان وزیر نتوانسته تحول و حداقل گشایشی در حوزه‌های خاص ایجاد کند. ‌به عنوان نمونه می‌توان گفت محافظه کاری منبعث از سن بالای برخی از اعضای کابینه نه تنها روحیه تلاش و پویایی را ازآنها گرفته، بلکه خلاقیت و نوآوری را در ارائه خدمات به مردم به صورت کامل با چالش مواجه کرده است یا اینکه افراد مسن پیشنهادی بهتر بود نظرات و آرای خود را در مقام مشاوره به اعضای رسمی دولت انتقال دهند و از این مسیر به پیشبرد امور کشور کمک کنند.‌وزیر میلیاردی آفت نو برای دولتی هادر کنار انتقادات پررنگ و پردامنه که در طول هفته‌های گذشته به کابینه یازدهم وارد بود، امروز نقد تازه‌تری هم عمومیت پیدا کرده و ‌آن ثروت سرسام‌آور برخی از وزرای دولت است که به مانند پتکی به پیکره احساسات مردم جامعه ضربه می‌زند.در روزهای اخیر برخی از منابع موثق و نزدیک به مراکز خاص نظارتی اعلام کرده‌اند که سرمایه یکی از وزرای کهنسال دولت نه تنها به حدود هزار میلیارد ‌ می‌رسد بلکه چهار شرکت خارجی هم به نام وی ثبت شده است. البته از این دست اخبار مستند در مورد برخی دیگر از وابستگان دولت یازدهم هم کم و بیش در گوش مردم کوچه وخیابان می‌پیچد و این سؤالات و ابهامات و نگرانی‌های تازه‌تری را برای عموم جامعه به‌وجود می‌آورد. یکی از نگرانی‌های بحق جامعه آن است که چطور ممکن است وزیر دولت برآمده از حاکمیت اسلامی از لحاظ اقتصادی در سطح رویایی بوده و از رفاه خیره‌کننده برخوردار باشد، بتواند مشکلات معیشتی اقشار فرودست جامعه را- که غالب جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند- درک کرده، متوجه باشد که یک کارگر ساده فصلی برای تأمین نیازهای روزانه افراد تحت تکفلش چه مشقتی می‌کشد.چطور بخشی از مردم مستضعف و تهیدست جامعه به آینده دولت و حتی کشورشان ناامید و مأیوس نشوند زمانی که می‌بینند برخی کارگزاران با دردشان بیگانه‌اند و التفاتی به آنچه مبانی دین‌شان گفته، ندارند؟چه تضمینی وجود دارد که امثال این سیاستمدار میلیاردر از موقعیت خود سوء استفاده نکرده و زمینه رانت‌خواری شرکت‌های منسوب به خود را فراهم نکند؟به راستی اطرافیان و تیم تصمیم‌گیر و تصمیم‌ساز اینگونه وزرا را چه افرادی با چه سطح از رفاه اقتصادی تشکیل می‌دهند و زمینه رشد قارچ‌گونه اشخاصی نظیر شهرام جزایری و بابک زنجانی در طول سال‌های اخیر در کشور چقدر به حضور این افراد در عالی‌ترین سطح مدیریتی کشور بر می‌گردد؟چرا نباید دستگاه‌های نظارتی و قضایی از این ثروتمندان ثروت‌اندوز سؤال کنند که این سرمایه حیرت‌آور را از کجا آورده‌اید، تا هم اصل عدم تبعیض افراد در برابر قانون معنا پیداکند و هم مردم، صاحب کارگزار دلسوز و درد آشنا شوند؟کاش رئیس‌جمهور پاسخ دهد؛ اصلاً نسبت واژه اعتدال با ثروت‌های افسانه‌ای یک وزیر دولت اعتدال در چیست، نکند مفهوم اعتدال در نگاه دولتمردان انتخاب افراد فعال در فتنه۸۸ یا اشخاصی با دارایی‌های سرسام‌آور است؟مصادیق و معنای مفاهیمی مانند اعتدال و میانه‌روی را جامعه از کدام فعالیت و عملکرد دولت می‌تواند برداشت کند؟‌ ‌منتقدان دیروز محصولی حامیان امروز وزیر میلیاردریادمان نرفته که برخی از مسئولان امروز قوه مجریه به همراه برخی وابستگان طیف تجدیدنظرطلب در ایامی که دولت اصولگرای نهم و دهم روی کار بود با تخریب و تخطئه افرادی مانند صادق محصولی هر تهمت و افترایی را به او نسبت داده و دولت را به باد ناسزا می‌گرفتند، امروز نه تنها واکنشی نسبت به میلیاردرهای دولت نشان نمی‌دهند، بلکه از عملکرد خنثی و کم بهره این جماعت حمایت می‌کنند؛ درحالی که رقم دارایی‌های افسانه‌ای وزیر ثروت‌اندوز دولت کنونی اصلاً قابل قیاس با امثال محصولی نبوده و می‌رود تا کارکرد دولت اعتدال را در طول ماه‌های آینده اینگونه مصادیق با چالش مواجه کند.طرح «رسیدگی به دارایی مقامات، مسئولان و کارگزاران نظام» چرا اجرایی نمی‌شود؟حضور برخی میلیاردرها در سطوح مختلف دولت در حالی نقل محافل خصوصی و عمومی است که طرح «رسیدگی به دارایی مقامات، مسئولان و کارگزاران نظام» ماه‌هاست در پیچ و خم مجمع تشخیص مصلحت نظام گیر کرده و همچنان اراده مناسبی برای تصویب و به تبع آن عملیاتی کردن آن وجود ندارد. اصل ۱۴۲ قانون اساسی رئیس قوه قضائیه را موظف کرده تا به دارایی رهبری، رئیس‌جمهور، معاونان وی، وزیران و همسر و فرزندان آنها در قبل و بعد از خدمت رسیدگی کند تا برخلاف حق، افزایش نیافته باشد. این اصل از قانون اساسی یک اصل مترقی و هماهنگ با مبانی فکری مردمسالاری دینی است. در حقیقت از نقطه‌های پایه‌ای نظام مردمسالارانه اصل نظارت بر کار مسئولان اداره‌کننده کشور و مسئولیت سیاسی، قانون یا مالی مقامات حکومتی است. نمایندگان دوره هفتم طرحی را با عنوان «طرح صیانت جامعه در برابر مفاسد اقتصادی» تهیه کردند که براساس آن علاوه بر مسئولان مشمول اصل ۱۴۲ قانون اساسی، معاونان وزرا، مدیران کل، نمایندگان مجلس، قضات دادگستری و مسئولان دفاتر آنان، اعضای شورای نگهبان، رئیس و اعضای مجمع تشخیص مصلحت، اعضای مجلس خبرگان رهبری، ائمه جمعه، سفرا، اعضای هیئت مدیره بانک‌ها، استانداران، فرمانداران، بخشداران، شهرداران و اعضای شوراها و خانواده این مسئولان موظف به ارائه سالانه فهرست اموال خود می‌شدند و در نهایت سازمان بازرسی نیز ضمن بررسی صورت این اموال تغییرات سالیانه آن را به اطلاع همگان می‌رساند.این طرح بعدها به طرح «رسیدگی به دارایی مقامات، مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی ایران» تغییر نام داد، اما محتوای آن همچنان تغییری نکرد.در واقع این طرح که از مجلس هفتم کلید خورد، به مجلس هشتم و نهم هم رسید و سرنوشتی پر فراز و نشیب پیدا کرد و به‌عنوان یکی از آخرین طرح‌های مجلس هشتم، برای تعیین تکلیف به مجمع تشخیص مصلحت نظام سپرده شد اما هنوز نتیجه‌ای برایش تعیین نشده است.اگرچه قانون، مسئولان ارشد کشور را از جمله وزرا موظف کرده تا اموال و دارایی‌های خود را قبل ازمسئولیت وبعد از مسئولیت به مراجع ذی صلاح اعلام کند اما انتظار از نهادهای نظارتی وقضایی آن است تا با بررسی دقیق و کارشناسی و بدون درنظر گرفتن جایگاه اجتماعی افراد به دارایی‌های خیره کننده اشخاص خاصی که تنها وظیفه آنها خدمت به مردم بوده نه چیز دیگری رسیدگی کرده و آن را به اطلاع جامعه برساند.‌نگاه ‌امام علی وحضرت امام در مورد کارگزارانبد نیست رئیس دولت اعتدال به افکارعمومی پاسخ دهند که ثروت‌های افسانه‌ای برخی از همکاران سالخورده وکهنسالش از چه طریقی کسب شده و چطور ممکن است این افراد موقعیت و شرایط اقتصادی و معیشتی اکثریت جامعه را درک کنند و چقدر قدرت کارایی در دولت دارند؟رئیس دولت اعتدال کاش بیان کند که انتخاب اینگونه افراد چه نسبتی با سیره امیرالمومنین دارد که چنین توصیه می‌کند: « خداوند مرا پیشوای خلقش قرار داده و بر من واجب کرده است که در باره خودم و خوراک و پوشاکم مانند مردمان ناتوان عمل کنم تا اینکه فقیر به سیره فقیرانه من تأسی کند و ثروتمند به وسیله ثروتش سرکشی و طغیان نکند.»مفید است تا جناب روحانی و همکارانش نظر حضرت امام را در مورد مسئولان نظام اسلامی مبنی بر: « آن روزی که دولت ما توجه به کاخ پیدا کرد، آن روز است که باید ما فاتحه دولت و ملت را بخوانیم... آن روزی که مجلسیان خوی کاخ نشینی پیدا کنند ـ خدای نخواسته ـ و از این خوی ارزنده کوخ نشینی بیرون بروند، آن روز است که ما برای این کشور باید فاتحه بخوانیم ما در طول مشروطیت از این کاخ نشین‌ها خیلی صدمه خوردیم، مجلس‌های ما مملو از کاخ‌نشین بود و در بین‌شان معدودی بودند که از آن کوخ‌نشین‌ها بودند...» مرور و در انتخاب وزرای میلیاردر تجدیدنظر کنند تا مردم بتوانند نسبت‌های حداقلی میان شعار‌های دولت تا میدان عمل دولتمردان را پیدا کنند.