شعری از استاد محمدرضا جعفری در رثای سالار شهیدان

سلام بر استاد گرامی جناب جعفری

السلام وعلیک یا اباعبدالله

ایّام سوگواری وعزاداری سیّدالشهدا حضرت حسین علیه السلام رامحضر آقا امام زمان عجل الله تعالی وهمه ی مشتقان وعاشقان کربلا تعزیّت وتسلیّت عرض می نمایم.

همواره از ترنم واژگان بدیع و دلنشین به قلم توانای شما مستفیض وبهرمندم

توفیق جنابعالی را از درگاه خدواند متعال خواهانم

سلام بر استاد گرامی جناب جعفری

السلام وعلیک یا اباعبدالله

ایّام سوگواری وعزاداری سیّدالشهدا حضرت حسین علیه السلام رامحضر آقا امام زمان عجل الله تعالی وهمه ی مشتقان وعاشقان کربلا تعزیّت وتسلیّت عرض می نمایم.

همواره از ترنم واژگان بدیع و دلنشین به قلم توانای شما مستفیض وبهرمندم

توفیق جنابعالی را از درگاه خدواند متعال خواهانم

سلام بر استاد گرامی جناب جعفری

السلام وعلیک یا اباعبدالله

ایّام سوگواری وعزاداری سیّدالشهدا حضرت حسین علیه السلام رامحضر آقا امام زمان عجل الله تعالی وهمه ی مشتقان وعاشقان کربلا تعزیّت وتسلیّت عرض می نمایم.

همواره از ترنم واژگان بدیع و دلنشین به قلم توانای شما مستفیض وبهرمندم

توفیق جنابعالی را از درگاه خدواند متعال خواهانم

سلام بر سید و سالار شهیدان من یک مداح اهل البیت ع در خیابان فلسطین تهران هستم و از اشعار استاد جعفری بر منابر استفاده می کنم و ایشان را همیشه دعا می کنم خیلی اشعار این شاعر سوزناک است من خودم هر وقتی می خام روی اشعارشان تمرین کنم گریه ام میگیره

حسین علیه السلام ثابت کرد که پیروزی به زنده ماندن در میدان نبرد نیست ، پیروزی به زنده ماندن قرنها پس از صحنه و میدان نبرد است.

زنده تر و محبوبتر از امام حسین علیه السلام چه کسی را می توان نام برد ...

صلی الله علیک یا أبا عبدالله ...

شیرازۀ عترت و کتاب است حسین

سرچشمۀ عشق و انقلاب است حسین

دیگر شهدا ستارۀ تابانند

عباس چو ماه و آفتاب است حسین



صلی الله علیک یا أبا عبدالله ...

صلی الله علیک یا أبا عبدالله ...

تا به حال به خود گفته اید که چقدر سومین امام خود امام حسین (ع) و فرزند حضرت علی و فاطمه را می شناسید ؟ فرزندی که بسیار در چشم پیامبر قابل احترام بود و همیشه لطف بسیاری به او می کرد . امام حسین (ع) برای زنده کردن نام اسلام و جاویدان کردن نام آن خود و فرزندان خود را فدا کرد

با سلام و تشکر بسیار از این سایت با کیفیت و خوبتان که باید برای همه الگو شود

راوی می گوید : شخصی که تازه مرحوم شده بود به خوابم آمد . دیدم اصلا حالت خوبی ندارد . دوباره بعد از گذشت چند شب او را در خواب دیدم . در جایی بود که مانند باغ و بستان بود ، به او گفتم که چطور شد که این قدر حال و روزت تغییر کرد ؟ گفت : پیرزنی را به تازگی در این قبرستان دفن کرده اند . از همان موقع است که امام حسین (ع) هرشب به آن پیرزن سر می زند و به این دلیل باقی اهل قبور این قبرستان هم شفاعت شده اند . پرسیدم ان پیر زن کیست ؟ گفت از بستگان یکی از آهنگرهای شهر است .
صبح شد به بازار آهنگرها رفتم دیدم مغازه ای بسته است . پرسیدم چرا ؟ دیگران گفتند : چون همسرش به تازگی فوت کرده است . در مجلس عزای آن زن حضور پیدا کردم و بعد از اتمام مجلس عزا نزد شوهرش رفتم . پرسیدم آقا آیا همسر شما رابطه ای با اهل بیت (ع) داشته ؟ گفت نه . پرسیدم آیا از سادات بوده ؟ گفت نه . مرد ناراحت شد و گفت : شما با همسر من چکار دارید ؟ موضوع را برایش تعریف کردم و آن مرد گفت : آری همسر من یک اخلاق خوب داشت که هر روز صبح بعد از نماز رو به سوی کربلا می کرد و می گفت : السلام علیک یا ابا عبدالله .

پس توجه کنید که ذره ای معرفت نشان دادن به اهل بیت (ع) دریای محبت و معرفت آنان را برمی انگیزاند . امیدوارم این مطلب رو به خوبی درک کرده باشیم و از این پس با معرفتی بیش از پیش به آنان سلام دهیم .

با نام خدا / بنده می توانم به قطع یقین بگویم شعری که در دهه اخیر خوانده و مرا تسکین داده هم لحاظ حسی و منطقی این شعر استادجعفری است
بنده جزو جامعه وعاظ هستم اگر خداوند قبول بفرمایند وقصد دارم این شعر را در منبرهایی که دارم برای عزاداران تشریح کنم هم واقعیت های آنرا و هم حماسههای آنرا
خداوند به همه شما و این شاعر گرانقدر جزای خیر دهد تا انشاالله شاهد عزاداریهای متناسب با شخصیت سیدالشهدا ع باشیم

هزار هزار هزار آفرین به این شاعر عزیز و سردار و رزمنده اسلام

بنده می خواهم ایشان را با نقل یک روایت بشارت بدهم :

ابوعماره روایت کرده است که امام صادق (ع) به من فرمود: اى اباعماره! درباره حسین بن على (ع) شعرى براى من بخوان! من شعر خواندم و آن حضرت گریه کرد، باز شعرى خواندم و حضرت باز گریست، به خدا سوگند من پیوسته شعر مى خواندم و حضرت گریه مى کرد تا آنکه صداى گریه از اندرون خانه حضرت بلند شد، حضرت به من فرمود: اى اباعماره! هر کس در مرثیه حسین بن على (ع) شعرى بخواند و پنجاه نفر را بگریاند، بهشت از آن اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین علیه السلام شعرى بخواند و چهل نفر را بگریاند، بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین (ع) شعرى را بخواند و سى تن را بگریاند، پس بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین (ع) شعرى را بخواند و بیست تن را بگریاند، بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین (ع) شعرى بخواند و ده تن را بگریاند، بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین (ع) شعرى بخواند و یک نفر را بگریاند بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین (ع) شعرى بسراید و خود بگرید، بهشت براى اوست؛ و هر کس در مرثیه حسین (ع) شعرى بخواند و خود را گریان نشان دهد، بهشت براى اوست».

صلی الله علیک یا اباعبدالله الحسین

السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

با سلام و دعای خیر امام حسین علیه السلام از حقیقت پرده برداشت. یعنی به مردم گفت: ای کسی که به اندازه ی سر سوزنی به مردم ستم می‏کنی! تو در مسیری حرکت می‏کنی که در نهایت به ستم کردن به زندگی و آبرو و دین همه ی مردم می‏انجامد.

ای کسی که یک قدم از مسیر حق منحرف شده‏ ای! به جایی خواهی رسید که به کشتن پسر دختر پیامبر راضی خواهی شد و یا در آن شرکت خواهی کرد.

ای کسی که به آنچه دربرابر تو رخ می‏دهد، بی‏اعتنایی و نسبت به حقی که در برابر تو پایمال می‏شود ساکت می‏مانی! در آینده به آبرو و جان مردم تجاوز می‏شود و ریختن خون دیگران جایز شمرده می‏شود و تو یا به آن خوشنودی یا در آن نقش داری یا در برابر آن ساکت می‏مانی. هیچ تفاوتی میان آن ها وجود ندارد و هیچ راه میانه‏ای در کار نیست.

یا باید در راه هدایت حرکت کنی یا در راه‏های گمراهی، و چه بسیارند راه‏های گمراهی.

السلام علیک یا ابا عبدالله

مهرت به کائنات برابر نمي شود

داغي ز ماتم تو فزون تر نمي شود


از داغ جانگداز تو اي گوهر وجود

سنگ است هر دلي که مکدر نمي شود

با نام خدا بنده جزو جامعه وعاظ هستم و به جرات وبه قطع یقین می گویم شعری که در دهه اخیر خوانده و مرا تسکین داده هم لحاظ حسی و منطقی این شعر استادجعفری است
خداوند به همه شما و این شاعر گرانقدر جزای خیر دهد تا انشاالله شاهد عزاداریهای متناسب با شخصیت سیدالشهدا ع باشیم

خداوندا ما ارزوی کربلا را داریم نصیب ما هم بگردان زیارتش را چقدر ارزو دارم

السلام علیک یا ابا عبدالله
شعری زیباست عکس شاعر را هم بزنید خیلی عالیه

سلام بر آقا و مولای ما آقا امام حسین ع
ما نوکران ابی عبدالله الحسین ع هستیم
ما هرچه داریم از خاندان لطف این بزرگان است
التماس دعا

تا به حال به خود گفته اید که چقدر سومین امام خود امام حسین (ع) و فرزند حضرت علی و فاطمه را می شناسید ؟ فرزندی که بسیار در چشم پیامبر قابل احترام بود و همیشه لطف بسیاری به او می کرد . امام حسین (ع) برای زنده کردن نام اسلام و جاویدان کردن نام آن خود و فرزندان خود را فدا کرد

دنیا تیره و تار شد

و شهر سیاه پوش ؛

میدانی ؛ آخر آفتاب را به خاک و خون کشیده بودند ...

سلام
درود خداتوند بر جناب جعفری عزیز
زیبا سروده تان زیبا بر دل نشست
امید که مورد عنایت سید و سالار شهیدان قرار گیرد

از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین
منم غلام کسی که بود گدای حسین

باسلام
شيخ جليل جعفر بن قولويه در کامل از ابن خارجه روايت کرده است:
روزي در خدمت امام صادق عليه السّلام بوديم و امام حسين عليه السّلام را ياد کرده و از او نام برديم. حضرت صادق عليه السّلام بسيار گريستند و ما نيز به تبع ايشان گريستيم. پس حضرت صادق عليه‌السّلام فرمودند که امام حسين عليه السّلام مي‌فرمود من کشته گريه و زاري (اشکم) هستم نام من در نزد هيچ مؤمني برده نمي‌شود مگر آن که محزون و گريان مي‌شود.

در روايت آمده است هيچ روزي نبود که اسم امام حسين عليه السّلام در نزد امام صادق عليه السّلام برده شود و آن امام در آن روز تبسمي بر لب بياورند. آن حضرت در تمام روز گريان و محزون بودند و مي‌فرمودند: امام حسين عليه السّلام سبب گريه هر مؤمن است.

فضيلت ها و امتيازها، عامل برترى است و اين دو بايد در مقايسه و اندازه گيرى آشكار گردد. شعر بيان احساسات درونى در قالب نظم است. شعرى كه در موضوع اهل بيت پيامبر : سروده شود از نظر انگيزه، هدف، دستاوردها، آثار و نقش سازنده اش در سنجش با ساير اشعار، داراى فضيلت ها و امتيازهاى ويژه اى است كه قابل مقايسه با هيچ شعر ديگرى نيست. از اين رو، سراينده شعر براى اهل بيت : نيز شاعر مقدّس فرهيخته اى است كه هنر شعر را در جهت تقرّب به سوى پروردگار به كار گرفته است. منظور از «اهل بيت» حضرت محمّد (ص) و دختر بزرگوارشان حضرت فاطمه زهرا (س) و اميرمؤمنان على (ع) و فرزندان آنان امام حسن و امام حسين (ع) و نُه امام از نسل امام حسين (ع) تا حضرت مهدى (ع) است.

منشأ فضيلت و امتياز حقيقى براى شاعر اهل بيت : همان مطالب و نكاتى است كه از گفتار و رفتار پيامبر و امامان : در برترى شاعر اهل بيت رسيده است و درون «سنّت» و قول، فعل و تقرير معصوم(ع) جاى گرفته است. بنابراين، فضايل و امتيازهاى شاعر اهل بيت :، نخستين بار درون كتاب هاى حديثى، تفسيرى، تاريخى و رجالى به نگارش درآمده است. در اينجا برخى حقايق نهفته در كلام معصومان : درباره شعر و شاعر اهل بيت :، تفسير و تحليل شده است.

شعیب بن عبد الرحمن خزاعى مى‏ گوید:

چون حسین بن على (ع) به شهادت رسید، بر پشت مباركش آثار پینه مشاهده كردند علتش را از امام زین العابدین (ع) پرسیدند، فرمود: این پینه ‏ها اثر كیسه‏ هاى غذایى است كه پدرم شب ها به دوش مى ‏كشید و به خانه ‏ى زن هاى شوهر مرده و كودكان یتیم و فقرا مى‏ رسانید.

سلام علیکم
باید همه بدانیم که رویداد کربلا را می توان از جهات گوناگون بررسی کرد. از مسائل جالب در این رویداد، بررسی نیروهای شرکت کننده در این واقعه مهم تاریخی است. دقت در شرح حال افرادی که در جبهه حق قرار گرفته، با باطل جنگیدند و جزئی نگری در ترکیب یاران امام حسین(ع) نکات آموزنده زیادی را به ما نشان می دهد. نقش خواص و نیز مسئله ریزش و رویش نیروهای مؤمن هم درس آموز و سودمند است. رویداد کربلا صحنه آزمایشی بزرگ برای شخصیت های جهان اسلام و مردمان آن دوره بوده است. این حادثه هم چنین نشانه بی توجهی عده ای از عالمان مسلمان به سرنوشت جامعه اسلامی است و از آگاه شدن آنان، پس از ریخته شدن خون حسین(ع) حکایت دارد. این واقعه نمایانگر آن است که برخی ورشکستگان سیاسی دوران خلافت علی(ع) چگونه از فرزندان وی انتقام گرفتند. نیروهای خائن گذشته به نیروی جانی و قاتل تبدیل شدند. این رویداد نشان می دهد که افرادی از مسئولان حکومت علی(ع)، مانند زحر بن قیس، با قدرت های حاکم همسو شده و هویت فطری و دینی آنان به کلی مسخ گردید، تا آنجاکه حاضر شدند، بهترین خلق زمان خویش را از دم تیغ بگذرانند و با تغییر موضع سیاسی در برابر اندیشه امام علی(ع) و اهل بیت قرار گیرند و نه تنها او را تخطئه کنند که فرزندش را به مسلخ ببرند.

در واقعه کربلا، عشق و ایثار موج می زند. یاران امام حسین(ع) در کربلا اندکی ریزش داشتند. در مسیر راه از مکه تا کربلا کسانی که برای مقام و مال آمده بودند، جدا شدند. پس از رسیدن خبر شهادت مسلم و عبدالله بن یقطر در منزل زباله، امام از افراد خواست، در صورت تمایل کاروان را ترک کنند. نوشته اند تمام اعرابی که در مسیر راه به حضرت پیوستند، جدا شدند و فقط کسانی ماندند که از حجاز آمده بودند.(16) سه تن از قبیله جُهَینه نیز باقی ماندند.

فداكاري و از جان گذشتگي مورد پسند خداوند شرايطي دارد كه مهمترين آن ، اين دو شرط است :

1. فداکاري و از خود گذشتگي در راه و هدفي باشد كه عقلاي عالم آن را مي‌پسندند ؛ و گر نه اگر از محدوده عقل خارج شده و داخل در اعمال جنون آميز يا ناخود آگاه شود ، مورد پسند خداوند نخواهد بود ؛

2 . آن چه در راه او هديه مي‌شود از نظر ارزش ، از خود هديه ، داراي برتري و فضيلت باشد ؛ مانند گذشتن از مال براي به دست آوردن علم يا سلامتي . و يا قرباني کردن حيواني براي تامين نياز غذايي انسان . در يك كلام ،هرچه هدف والاتر باشد فداکاري در راه آن برتر و کامل تر است .

امام حسين عليه السلام در يكي از خطبه‌هايش مي‌فرمايد:
من رأي سلطانا جائرا، مستحلا لحرم الله، ناكثا لعهد الله، مخالفا لسنة رسول الله صلي الله عليه و سلم، يعمل في عباد الله بالاثم و العدوان، فلم يغير عليه بفعل و لا قول، كان حقا علي الله إن يدخله مدخله. اگر كسي ببيند حاكم جائري (همانند يزيد و أمثال او) را كه حلال خدا را حرام كرده و حرام خدا را حلال كرده و عهد خدا را شكسته است و سنت پيامبر (صلي الله عليه و سلم) را زير پا گذاشته است و در ميان مردم، جز ستم و ظلم، كار ديگري نمي‌كند، اگر كسي در برابر اين‌چنين حاكم جائر و ضد دين مخالفت و قيام نكند و قولاً و فعلاً در برابر او نايستد، خداوند او را فرداي قيامت داخل همان آتشي مي‌كند كه آن سلطان جائر را داخل كرده است.

امام حسین (ع) شخصیت بی‌نظیری است که خداوند در عالم وجود فقط همین یکی را آفریده است. این به این معنی نیست که بقیه هیچ‌‌ کدام از این ویژگی‌ها را نداشته‌اند، ولی کسی که همه این ویژگی‌ها و خوبی‌ها را تا حد اعلی داشته باشد و همه چیزش را بدهد فقط اباعبدلله (ع) است.کار عظیم امام حسین (ع) در عالم، یگانه است. حالا ما برای چنین شخصیت عظیمی گریه می‌کنیم. گاهی این گریه مرتبه‌ای از ناراحتی است و گاهی مرتبه‌ای از محبت است و اشک از شدت شوق و علاقه است و انسان نمی‌تواند تحمل کند و اشک می‌ریزد.گریه ذاتاً چند نوع است. گریه می‌تواند از سر خوف، شوق، محبت، ناراحتی و... باشد. خیلی از انبیاء از خوف خدا گریه می‌کردند. وقتی عظمت خدا را احساس می‌کردند و در حضور او حتی خیال دیگری می‌کردند، از خوف گریه می‌کردند. اصلا داشتن اندیشه‌ای غیر از خدا برای آنها وحشتناک بوده است.

گریه بر سیدالشهدا (ع) از افضل مستحبات باشد. گریه بر سیدالشهدا (ع) از همه مستحبات بالاتر است حتی از نماز شب! چون نماز شب حالتی جسمی دارد ولی گریه بر سیدالشهدا (ع) رقّت روحی است و عامل آن، آن را در درون انسان به وجود آورده است. کلید آن از نهان قلب خورده است و این خیلی ارزشمند است.

قابل توجه بعضی ها

خداوند به پیامبر (ص) می‌فرماید: «قل»، بگو من از شما اجر نمی‌خواهم، فقط به نزدیکانم محبت کنید. محبت می‌خواهم. این خیلی لطیف است. چون انسان بالاترین چیزی که می‌تواند بدهد، محبت و عشق و دوستی است و خداوند و پیامبرش فقط همین را از انسان می‌خواهند.

1- به هنگام حضور و مشارکت در مراسم عزاداری، در هر لحظه و هر فعالیتی به یاد داشته باشید که چرا و برای چه به آستان امام حسین(ع) آمده اید و چه عواملی باعث حضور شما در این جمع شده است؟

2- سخنرانان و نوحه سرایان نیز سعی نمایند ضمن توجّه دادن مردم به نیّت، اهمیّت خلوص و پاکی نیّت را تذکر دهند.

3- از مقایسه خود با دیگران چه در حالت فردی و چه در حالت گروهی اجتناب کنید. یادتان باشد، آنچه مهم است نیّت کار است نه زرق و برق آن! مثلا دیده می شود که گاه گروهها و دسته های عزادار به خاطر چشم وهم چشمی با یکدیگر، وسایل و تجهیزاتی را همراه می آورند که عملا ضرورت چندانی ندارند. گاهی هم افراد و گروهها با مقایسه ی فعالیّت خود با گروههای دیگر به آنها ایراد گرفته، تا تلاش و کار خود را برتر و بهتر نشان دهند. به طور حتم چنین اعمالی به نیّت افراد خدشه وارد می سازد.

4- هر مشکلی که از طرف فرد یا افرادی پیش می آید و موجبات ناراحتی و دلگیری شما را فراهم می کند، نباید شما را نسبت به مراسم، بدبین نماید. فورا به نیّت خود مراجعه کنید وکدورتها و بدبینی ها را از دل خود بزدایید.

5- این ایام، فرصت مناسبی برای فراگیری کار گروهی و مشارکتی است. بطور گروهی بیندیشید و به نوبه ی خود کوشش نمایید نیّت و انگیزه ی حضور دیگران را در مراسم تقویت کنید.

عشق یعنی زود بی بابا شدن
عاشقی را یاده مجنون داده ای

عشق یعنی گریه از هجران باب
گریه کردن از غم طفل رباب

سَدیر گفت: حضرت صادق علیه السلام به من فرمود: اى سدیر، آیا هر روز قبر حسین بن علی علیه السلام را زیارت می کنی؟ عرض کردم: خیر، فرمود: چقدر شما جفاکارید! و سپس فرمود: در هر جمعه زیارت می کنید؟ عرض کردم: خیر، فرمود: در هر ماه زیارت می کنید؟ عرض کردم: خیر، فرمود: در هر سال زیارت می کنید؟ عرض کردم: گاهى زیارت می کنیم. فرمود: ای سدیر، چقدر به حسین علیه السّلام جفا مى‏کنید! آیا نمی دانى خداوند دو میلیون فرشته ژولیده موى و خاک آلود دارد که به طور مداوم بر حسین بن علی علیه السلام گریه میکنند و قبر او را زیارت می کنند و خسته نمی شوند؟ ای سَدیر، چرا خود را مقیّد نمی سازی که هر جمعه پنج بار و هر روز یک بار قبر حسین بن علی علیه السلام را زیارت کنی؟ عرض کردم: بین ما و قبر او فرسخ ها فاصله است! فرمود: به بلندی برو، به سمت راست و چپ خود توجه کن، سرت را سوی آسمان کن و سپس به سوی قبر حسین بن علی علیه السلام توجّه کن و بگو:

«السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ».

اگر چنین کنی، برای تو یک زیارت نوشته می شود و هر زیارت معادل یک حجّ و یک عمره می باشد. سدیر گفت: گاهی می شد که در یک ماه بیش از بیست بار این کار را انجام می دادم.

دلتنگم یا حسین، دلتنگ کربلا، می گردم در پی ات، در هر رؤیا

محتاجم چون زهیر، محتاج یک نگاه، کی پاکم می کنی؟ یا ثارالله

می بوسم عاقبت دستانت را

می‌گیری عاقبت دستانم را

تا کی بی تو چنین زنده ماندن

کشته ما را غم روضه خواندن

قرار ما هیئتی‌ها این اربعین کرب و بلا

(لک لبَّیک یابن الزهرا، عاشورایی ست لبَّیک ما)

(لبَّیک یا حسین یا ثارالله)

درود بر هر که برای امام حسین ع سخن و یا شعر بسراید
غلام زبیر می‌گوید:در جمعی مشغول صحبت از شبیه‌ترین مردم به پیامبر بودیم که عبدالله پسر زبیر وارد شد و گفت: من برایتان می‌گویم که شبیه‌ترین اهل منزلش و محبوب‌ترین آن‌ها نزد پیامبر حسن بن علی بود، آنچنان که روزی دیدم، پیامبر در حال سجده بود و او بر پشت پیامبر سوار شد، حضرت(ص) او را پایین نیاورد تا اینکه خودش پایین آمد و روزی را دیدم که پیامبر در حال رکوع بودند و پاهایش را از هم باز می‌کرد و حسن از میان آنها می‌رفت.
-پسر ابوزیاد می‌گوید: روزی پیامبر از منزل عایشه خارج شد و از کنار منزل فاطمه می‌گذشت که صدای گریه حسین را شنید. پس به فاطمه گفت: مگر نمی‌دانی که گریه او مرا می‌رنجاند.
-ابن عباس می‌گوید: روزی دیدم پیامبر می‌آید، در حالی که حسن را بر گردن خویش سوار کرده بود، پس مردی او را دید و گفت: عجب مرکب خوبی داری، پسر جان، و پیامبر(ص) فرمود: او هم چه راکب خوبی است.