پایگاه خبری آوای رودکوف :شعری در رثای مولی الموحدین امام علی ع از استاد محمدرضا جعفری :
مولایِ مردهایِ مرد
آن شیرِ عرصه یِ نبرد
آن قامتِ بلند و با افتخار
که آتشِ بیداد را
با اقتدار
بر باد داده است ،
و شرحِ غدیر و شامِ هجرت را
با چشم هایِ خویش به تماشا نشسته است ،
اکنون
دارد چون شمع آب می شود !
آری ،
او علی ست !
او مظهرِ کلامِ ربّانی ست
او شهیدِ عدل و نگاهِ بارانی ست
او مفسّرِ آیاتِ شگفتِ قرآنی ست ،
که در گوشه یِ محراب
فقط آینه را می خواهد !
تا خورشيدِ وجودش
با انبوهی از سكوتِ غریبانه اش
و برایِ شفاعتِ منتظرانِ رُخسارش
بسویِ اهالیِ کوثر
به پرواز در آید
و زمین را خجل کند !
عضویت در خبر نامه
روزی پیامبر اکرم به من که خدمتگزارش بودم، گفت:«اکنون مردی وارد می شود که امام مؤمنان، آقای مسلمانان و بهترین جانشینان پیامبران است.»
در این هنگام در خانه به صدا در آمد و علی بن ابی طالب عرقریزان وارد خانه شد. پیامبر شروع به پاک کردن عرق از صورت علی کرد و فرمود:« تو از طرف من آنچه را بر عهده دارم ابلاغ میکنی.»
علی پرسید:« ای رسول خدا، آیا تو خود رسالت پروردگارت را ابلاغ نمی کنی؟»
پیامبر خدا فرمود:« آری، من ابلاغ رسالت می کنم، اما تو آن را به مردم می آموزی.»
على علیه السلام در سراسر عمر خود با مرگ دست به گریبان بود، او شب هجرت پیغمبر صلى الله علیه و آله در فراش آن حضرت كه قرار بود شجاعان قبائل عرب آن را زیر شمشیرها بگیرند آرمیده بود، على علیهالسلام در غزوات اسلامى همواره دم شمشیر بود و حریفان و مبارزان وى قهرمانان شجاع و مردان جنگ بودند، او میفرمود براى من فرق نمیكند كه مرگ به سراغ من آید و یا من به سوى مرگ روم بنابر این براى او هیچ گونه جاى ترس نبود، على علیه السلام وصیت خود را به حسنین علیهماالسلام چنین بیان کرد:
"اوصیكما بتقوى الله و ان لا تبغیا الدنیا و ان بغتكما، و لا تأسفا على شىء منها زوى عنكما..." ؛ شما را به تقوا و ترس از خدا سفارش میكنم و این كه دنیا را نطلبید اگر چه دنیا شما را بخواهد و به آنچه از (زخارف دنیا) از دست شما رفته باشد تأسف مخورید و سخن راست و حق گوئید و براى پاداش (آخرت) كار كنید، ستمگر را دشمن باشید و ستمدیده را یارى نمائید.
شما و همه فرزندان و اهل بیتم و هر كه را كه نامه من به او برسد به تقوى و ترس از خدا و تنظیم امور زندگى و سازش میان خودتان سفارش میكنم زیرا از جد شما پیغمبر صلى الله علیه و آله شنیدم كه میفرمود سازش دادن میان دو تن (از نظر پاداش) بهتر از تمام نماز و روزه (مستحبى) است، از خدا درباره یتیمان بترسید و براى دهان آنها نوبت قرار مدهید (كه گاهى سیر و گاهى گرسنه باشند) و در اثر بىتوجهى شما در نزد شما ضایع نگردند، درباره همسایگان از خدا بترسید كه آنها مورد وصیت پیغمبرتان هستند و آن حضرت درباره آنان همواره سفارش میكرد تا این كه ما گمان كردیم براى آنها (از همسایه) میراث قرار خواهد داد. و بترسید از خدا درباره قرآن كه دیگران با عمل كردن به آن بر شما پیشى نگیرند، درباره نماز از خدا بترسید كه ستون دین شما است و درباره خانه پروردگار (كعبه) از خدا بترسید و تا زنده هستید آن را خالى نگذارید كه اگر آن خالى بماند (از كیفر الهى) مهلت داده نمیشوید و بترسید از خدا درباره جهاد با مال و جان و زبانتان در راه خدا، و ملازم همبستگى و بخشش به یكدیگر باشید و از پشت كردن به هم و جدائى از یكدیگر دورى کنید، امر به معروف و نهى از منكر را ترك نكنید (و الا) اشرارتان بر شما حكمرانى كنند و آنگاه شما (خدا را براى دفع آنها میخوانید) و او دعایتان را پاسخ نگ
وسیِّدَالوَصِیِینَ السَلامُ علَیکَ یاوَلِیَ رَسولِ الَله (ص) السَلامُ
علَیکَ یاالعِروَةِالوِثقی السَلامُ علَیکَ یاقُرآنَ النّاطِق السَلامُ
علَیکَ یانَهجِ البَلاَغَة
وَ وَهَبْنَا لَهْم مِّن رَّحْمَتِنَا وَ جَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيّاً (سوره مریم : آية 50 )
ابوبصیر از امام صادق عليه السلام نقل می کند:
« و برای آنان علی را زبان راستی قرار دادیم »
یعنی علی امیر المومنین علیه السلام
ادب درکلام - تقدم برسلام - راستی درگفتار - پرهیزازخشم
تأمل درجواب - شکربرنعمت - خدمت به خلق
تفکردرامور - وفای بعهد - نظافت درپوشش
مصاحبت بانیکان - اکرام به مهمان - شفقت بامردم
خوشروییباعیال-اندازه درمعاش - قصوردرشهوت
احترام به والدین -دادرسی درقضا - توکل درامور
ایثاربرمساکین - عفوباقدرت -اجتناب ازغیبت
دلجویی ازغریبان - سعی دراخلاص - امداد برمظلوم
جوانمردی بامغلوب -عیادت مریض -ملایمت باجهال
مخالفت بانفس - تعطیل درانتقام - کناره جویی ازبخل
پایداری درحوادث -عطادرمقام -اصراردرطاعت
سرعت درخیر - نوازش برایتام - استقامت درکار
نصرت برجهاد - دوری ازکبر - صبر در مصایب
سعید بن قیس همدانی در جنگ صفین در این باره چنین گفته است:
این علی بن ابیطالب علیه السلام پسر عموی محمّد مصطفی صلی الله علیه و آله است او نخستین کسی است که دعوت پیامبر صلی الله علیه و آله را پذیرفت.
أَ لَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ النَّبِی مُحَمَّد
لَدَى دَوْحِ خُمٍّ حِینَ قَامَ مُنَادِی
وَ قَدْ جَاءَهُ جِبْرِیلُ مِنْ عِنْدِ رَبِّهِ
بِأَنَّک مَعْصُومٌ فَلَا تَک وَانِی
وَ بَلِّغْهُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ رَبُّهُمْ
وَ إِنْ أَنْتَ لَمْ تَفْعَلْ وَ حَاذَرْتَ بَاغِی
عَلَیک فَمَا بَلَّغْتَهُمْ عَنْ إِلَهِهِمْ
رِسَالَتَهُ إِنْ کنْتَ تَخْشَى الْأَعَادِی
فَقَامَ بِهِ إِذْ ذَاک رَافِعُ کفِّهِ
بِیمْنَى یدَیهِ مُعْلِنَ الصَّوْتِ عَالِی
فَقَالَ لَهُمْ مَنْ کنْتُ مَوْلَاهُ مِنْکمْ
وَ کانَ لِقَوْلِی حَافِظاً لَیسَ نَاسِی
فَمَوْلَاهُ مِنْ بَعْدِی عَلِی وَ إِنَّنِی
بِهِ لَکمْ دُونَ الْبَرِیةِ رَاضِی
فَیا رَبِّ مَنْ وَالَى عَلِیاً فَوَالِهِ
وَ کنْ لِلَّذِی عَادَى عَلِیاً مُعَادِی
وَ یا رَبِّ فَانْصُرْ نَاصِرِیهِ لِنَصْرِهِمْ
إِمَامَ الْهُدَى کالْبَدْرِ یجْلُو الدَّیاجِی
وَ یا رَبِّ فَاخْذُلْ خَاذِلِیهِ وَ کنْ لَهُمْ
إِذَا وُقِفُوا یوْمَ الْحِسَابِ مُکافِی
حضرت على عليه السلام از كودكى سرگرم عواطف محمدى بوده و يك الفت و علاقه بى نظيرى به پيغمبر داشت كه رشته محكم آن به هيچوجه قابل گسيختن نبود.
على عليه السلام سايهوار دنبال پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم ميرفت و تحت تربيت و تأديب مستقيم آنحضرت قرار ميگرفت و در تمام شئون پيرو عقايد و عادات او بود بطوريكه در اندك مدتى تمام حركات و سكنات و اخلاق و عادات او را فرا گرفت.
دوره زندگانى آدمى به چند مرحله تقسيم ميشود و انسان در هر مرحله به اقتضاى سن خود اعمالى را انجام ميدهد،دوران طفوليت با اشتغال به اعمال و حركات خاصى ارتباط دارد ولى على عليه السلام بر خلاف عموم اطفال هرگز دنبال بازيهاى كودكانه نرفته و از چنين اعمالى احتراز ميجست بلكه از همان كودكى در فكر بود و رفتار و كردارش از ابتداى طفوليت نمايشگر يك تكامل معنوى و نمونه يك عظمت خدائى بود. على عليه السلام تا سن هشت سالگى تحت كفالت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم بود و آنگاه به منزل پدرش مراجعت نمود ولى اين بازگشت او را از مصاحبت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم مانع نشد و بلكه يك صورت تشريفاتى ظاهرى داشت و اكثر اوقات على عليه السلام در خدمت رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلمسپرى ميشد آنحضرت نيز مهربانيها و محبتهاى ابوطالب را كه در زواياى قلبش انباشته بود در دل على منعكس ميساخت و فضائل اخلاقى و ملكات نفسانى خود را سرمشق تربيت او قرار ميداد و بدين ترتيب دوران كودكى و ايام طفوليت على عليه السلام تا سن ده سالگى (بعثت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم) در پناه و حمايت آن حضرت برگزار گرديد و همين تعليم و تربيت مقدماتى موجب شد كه على عليه السلام پيش از همه دعوت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم را پذيرفت و تا پايان عمر آماده جانبازى و فداكارى در راه حق و حقيقت گرديد
بر اساس آیات قرآن امامعلی(ع) نفس و جان پیامبر(ص) است. (آلعمران، آیه61) او یکی از اولواالامرهایی است که اطاعت ایشان واجب است. (نساء، آیه59) در آیات قرآن حضرت علی(ع) به عنوان عالم و دانای به تمام کتاب (رعد، آیه 43 و روایات تفسیری)، از راسخون در علم (آلعمران، آیه7 و روایات تفسیری)، از اهل عصمت و طهارت (احزاب، آیه 33 و روایات تفسیری)، اهل الذکر (انبیاء، آیه 7 و روایات تفسیری)، خویشان و ذویالقربایی که مودت آنان واجب است (شوری، آیه23)، از ابرار و مقربان (سوره انسان و روایات تفسیری)، و دهها عنوان و دارنده فضایل بسیار دیگر معرفی شده است.