پایگاه خبری آوای رودکوف-حسن بهنام:یکی از تکاندهندهترین جملات گفته شده در فرهنگ بشری، این دعای امام علی(ع) در خطبه ۲۱۵ نهجالبلاغه است:
«اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسِی أَوَّلَ کَرِیمَةٍ تَنْتَزِعُهَا مِنْ کَرَائِمِی.»
«خدایا کاری کن که از چیزهای ارزشمند زندگی، جانم اولین چیزی باشد که از من میگیری.»
از این سخن تربیتی امام میتوان چنین دریافت که خدایا قبل از ستاندن جانم، مرا دچار خفت و پستی مکن و چهرهٔ کرامت انسانیام را مشوه مگردان!
یعنی نکند قبل از اینکه جانم را بگیری، شرفم، انسانيتم، عدالتم و ... گرفته شده باشد و تبدیل به تفالهای شده باشم که تو جانم را میگیری.
و این، همان جمله معروف است که میگوید:
ما آمدهایم تا زندگی کنیم و قیمت و ارزش پیدا کنیم، نه اینکه به هر قیمتی زندگی کنیم.
اشاره امام به همان ارزش و کرامتی است که خداوند برای ما انسانها هدیه قرار داده و بر آن تأکید کرده:
«وَ لَقَدْ کَرَّمْنا بَني آدَمَ .... و به راستی ما فرزندان آدم را گرامی داشتیم ...»-اسراء_۷۰
اما پس از رحلت پیامبر(ص) و حتی با وجود تاکید و سفارش ایشان بر جانشینی به حق «علی» در غدیرخم، مسلمانان ارزش و کرامت والای امام علی(ع) را نشناختند و حق او را ضایع کردند.
امروز هم که ما خود را شیعه علی مینامیم به کدام خواسته او گردن نهادهایم و کدام سفارش او را عمل کردهایم؟!
پیروی از «علی» به «یا علی، یا علی» گفتنهای ما نیست، به شناخت دقیق اندیشه مترقی و پیمودن راه اوست.
«عدالتجویی»، «حقطلبی» و «اخلاقگرایی» سه رکن مهم منش و شخصیت «علی» در تمام ادوار زندگی اوست.
به هر میزان که در «رفتار» به این ارکان سهگانه «علوی» نزدیک شویم، «علوی» شدهایم و قدر و ارزش او را شناختهایم نه چیز دیگر!!
دین که به تسبیح و سر و ریش نیست
هر که علی گفت که درویش نیست
صبح به صبح در پی مکر و فریب
شب همه شب گریه و اَمَّن یُجیب!
اما میبینیم «علی» برای بسیاری دکان است و برای برخی خدا و برای اندکی، امام و راهبر که بر مدار عشق او میچرخند.
علی هدف نیست که به او برسی، او وسیلهی مطمئنی است برای رسیدن.
علی شخص نیست، تفکر است. اندیشه علی "پیروی" میخواهد نه مدح و ثنا.
علی معلم بزرگ تاریخ است که به ما آموخت "دلسپرده حقیقت باش نه سرسپرده کس!"...
«این است راه علی!»
(حسن بهنام،
فعال فرهنگیاجتماعی- اهواز)
عضویت در خبر نامه