پایگاه خبری آوای رودکوف:نگاهی داریم به فهرست سیاسیونی که در این انتخابات اخیر سکوت کردند.
به گزارش نامه نیوز، این انتخابات نه فقط با آنان که آمدند ، بلکه با آنان که نیامدند هم تفاوت هایی با ادوار دیگر داشت. به همین خاطر نگاهی داریم به فهرست سیاسیونی که در این انتخابات اخیر سکوت کردند.
علی لاریجانی
علی لاریجانی، رئیس مجلس دهم از سیاستمداران کهنه‌کاری است که حضور او در این انتخابات می‌توانست همه معادلات فعلی را برهم بریزد. او اما از ادامه ریاست طویل‌المدت خود در قوه مقننه صرف نظر کرد و کنار کشید! برخی معتقدند که او در سودای ریاست جمهوری است و از حالا برای 1400 آماده می‌شود. بسیاری دیگر اما این کنار کشیدن را مقدمه حذف لاریجانی از ساحت سیاست ایران می‌دانند. هر کدام از این دو تحلیل می‌تواند به واقعیت نزدیک تر باشد و موضوع بحث ما نیست. مساله فعلی رویکرد لاریجانی در انتخابات مجلس است. کنش سیاسی لاریجانی در این مقطع صرفا عدم کاندیداتوری نبود و با سکوت خود فرصت را به گروه و طیف‌های دیگر اصولگرا داد.شاید در صورت حضور یا عزم لاریجانی برای تاثیرگذاری بر انتخابات مجلس یازدهم وضعیت به صورت امروز نبود.
ناطق نوری
ناطق نوری در پی آن کدورت قدیمی گوشه‌نشین شد اما بازگشت وی به جلسات جامعه روحانیت مبارز در ماه‌های اخیر این گمانه را ایجاد کرد که در فرایند انتخابات آتی نقشی ایفا می‌کند. گمانه‌ای که با ادامه نداشتن حضور وی تضعیف شد و شاهد بودیم که وی به هیچ وجه به مباحث انتخاباتی ورود نکرد. شاید برخی از تحلیل‍‌گران سیاسی گمان کنند که اگر عزمی برای اثرگذاری باشد، ناطق نوری اثرگذاری در انتخابات ریاست جمهوری را انتخاب می‌کند اما این چیزی را در وضعیت فعلی تغییر نمی‌دهد. ناطق نوری شاید اگر می‌خواست می‌توانست با ورود خود آینده‌ای دیگر برای مجلس یازدهم رقم زند اما چنین نکرد.
محمد خاتمی
محمد خاتمی هم تکرار نکرد. برخی چهره های اصلاح طلب سعی کردند به جای او سخن گفته و از پتانسیل وی در تغییر نتیجه انتخابات استفاده کنند اما خودش کنشی نشان نداد. مثلا کرباسچی از عدم مخالفت وی با لیست دادن گفت و عارف تاکید کرد که لیست کارگزاران مورد تایید خاتمی نیست! به هر حال او را نیز می توان از ساکتان انتخابات دانست.
حسن روحانی
از حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور و مسئول برگزاری انتخابات شاید انتظار اقدام ویژه ای که نتیجه انتخابات را دگرگون کند، نبود اما رویکرد او می‌توانست عملکردی تاثیرگذارتر داشته باشد؛ خاصه برای اصلاح طلبان. اصلاح طلبان اندکی به انتقادات تند روحانی درباره روند ردصلاحیت‌ها و عملکرد شورای نگهبان دلخوش شده بودند اما نشست خبری روحانی امیدشان را نقش بر آب کرد. روحانی در آن جلسه نه تنها هیچ حرف مهم و اثرگذاری نزد بلکه به نحوی از انتقادات پیشین خود عقب نشست و به دعوت مردم به مشارکت در انتخابات اکتفا کرد.
سیدحسن خمینی
نگاهی به رفتار انتخاباتی وی در ادوار گذشته مثلا 96 و 92 سبب می‌شود که از کنار سکوت وی در این دوره از انتخابات ساده عبور نکنیم. او نیز اگر می‌خواست می‌توانست با حمایت از یک جریان یا لیست انتخاباتی بر نتیجه موثر باشد اما سکوت را انتخاب کرد!
محمود احمدی‌نژاد
یکی از مهم‌ترین ساکتان این انتخابات رئیس دولت نهم و دهم است. محمود احمدی‌نژاد برخلاف بسیاری از شایعات به این کارزار ورود نکرد و ساکت ماند. گفته می‌شد که او لیست می‌دهد و این گمانه وقتی برخی وزرای او ثبت نام کردند، جدی‌تر شد. احمدی‌نژاد اما بلافاصله بعد از انتصاب یک لیست به وی، آن را تکذیب کرد و همین! دلیل این رویه احمدی‌نژآد می‌تواند بی‌اعتماد به کاندیداهای فعلی، نگاه داشتن سرمایه اجتماعی خود برای انتخابات 1400 و یا ادامه مسیر اپوزیسیون شدن باشد و این نیز محل بحث فعلی ما نیست. در این مقطع زمانی آن است که احمدی‌نژاد می‌توانست بر نتیجه این انتخابات اثرگذار باشد و این را نخواست.
تاجزاده و حجاریان
طرفداران مشارکت مشروط در انتخابات از پس اصلاح‌طلب حامی حضور در قدرت به هر قیمتی، برنیامدد اما به سکوت و عدم همراهی و تبلیغ خود مسیرشان را سخت‌تر کردند. قطعا حمایت یا هر اظهارنظر انتخاباتی از امثال سعید حجاریان، مصطفی تاجزاده و جلایی‌پور می‌توانست در دستاورد اصلاح طلبان در این انتخابات تاثیرگذار باشد.
جلیلی و باهنر
اصولگرایان از رقیب سیاسی خود وضعیت بهتری داشتند و با لشکری پرشمار از کاندیداها وارد میدان شدند. مباحثات طیف‌های اصولگرا و معضل وحدت آفرینی به جای خود اما سکوت برخی از فعالان سیاسی این جریان هم مزید بر علت شد ، از جمله این ساکتان سعید جلیلی و محمدرضا باهنر هستند. بدون شک هر یک از این دو نفر و دیگرانی که همواره در بزنگاه‌های انتخابات با اظهارنظرها، جلسات، عکس گرفتن‌ها و ... از یک کاندیدا و یک طیف حمایت کرده‌اند، در این دوره از انتخابات نیز می‌توانستند نقش‌آفرین باشند. انتخابشان اما چیز دیگری بود!
به گزارش نامه نیوز، این انتخابات نه فقط با آنان که آمدند ، بلکه با آنان که نیامدند هم تفاوت هایی با ادوار دیگر داشت. به همین خاطر نگاهی داریم به فهرست سیاسیونی که در این انتخابات اخیر سکوت کردند.
علی لاریجانی
علی لاریجانی، رئیس مجلس دهم از سیاستمداران کهنه‌کاری است که حضور او در این انتخابات می‌توانست همه معادلات فعلی را برهم بریزد. او اما از ادامه ریاست طویل‌المدت خود در قوه مقننه صرف نظر کرد و کنار کشید! برخی معتقدند که او در سودای ریاست جمهوری است و از حالا برای 1400 آماده می‌شود. بسیاری دیگر اما این کنار کشیدن را مقدمه حذف لاریجانی از ساحت سیاست ایران می‌دانند. هر کدام از این دو تحلیل می‌تواند به واقعیت نزدیک تر باشد و موضوع بحث ما نیست. مساله فعلی رویکرد لاریجانی در انتخابات مجلس است. کنش سیاسی لاریجانی در این مقطع صرفا عدم کاندیداتوری نبود و با سکوت خود فرصت را به گروه و طیف‌های دیگر اصولگرا داد.شاید در صورت حضور یا عزم لاریجانی برای تاثیرگذاری بر انتخابات مجلس یازدهم وضعیت به صورت امروز نبود.
ناطق نوری
ناطق نوری در پی آن کدورت قدیمی گوشه‌نشین شد اما بازگشت وی به جلسات جامعه روحانیت مبارز در ماه‌های اخیر این گمانه را ایجاد کرد که در فرایند انتخابات آتی نقشی ایفا می‌کند. گمانه‌ای که با ادامه نداشتن حضور وی تضعیف شد و شاهد بودیم که وی به هیچ وجه به مباحث انتخاباتی ورود نکرد. شاید برخی از تحلیل‍‌گران سیاسی گمان کنند که اگر عزمی برای اثرگذاری باشد، ناطق نوری اثرگذاری در انتخابات ریاست جمهوری را انتخاب می‌کند اما این چیزی را در وضعیت فعلی تغییر نمی‌دهد. ناطق نوری شاید اگر می‌خواست می‌توانست با ورود خود آینده‌ای دیگر برای مجلس یازدهم رقم زند اما چنین نکرد.
محمد خاتمی
محمد خاتمی هم تکرار نکرد. برخی چهره های اصلاح طلب سعی کردند به جای او سخن گفته و از پتانسیل وی در تغییر نتیجه انتخابات استفاده کنند اما خودش کنشی نشان نداد. مثلا کرباسچی از عدم مخالفت وی با لیست دادن گفت و عارف تاکید کرد که لیست کارگزاران مورد تایید خاتمی نیست! به هر حال او را نیز می توان از ساکتان انتخابات دانست.
حسن روحانی
از حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور و مسئول برگزاری انتخابات شاید انتظار اقدام ویژه ای که نتیجه انتخابات را دگرگون کند، نبود اما رویکرد او می‌توانست عملکردی تاثیرگذارتر داشته باشد؛ خاصه برای اصلاح طلبان. اصلاح طلبان اندکی به انتقادات تند روحانی درباره روند ردصلاحیت‌ها و عملکرد شورای نگهبان دلخوش شده بودند اما نشست خبری روحانی امیدشان را نقش بر آب کرد. روحانی در آن جلسه نه تنها هیچ حرف مهم و اثرگذاری نزد بلکه به نحوی از انتقادات پیشین خود عقب نشست و به دعوت مردم به مشارکت در انتخابات اکتفا کرد.
سیدحسن خمینی
نگاهی به رفتار انتخاباتی وی در ادوار گذشته مثلا 96 و 92 سبب می‌شود که از کنار سکوت وی در این دوره از انتخابات ساده عبور نکنیم. او نیز اگر می‌خواست می‌توانست با حمایت از یک جریان یا لیست انتخاباتی بر نتیجه موثر باشد اما سکوت را انتخاب کرد!
محمود احمدی‌نژاد
یکی از مهم‌ترین ساکتان این انتخابات رئیس دولت نهم و دهم است. محمود احمدی‌نژاد برخلاف بسیاری از شایعات به این کارزار ورود نکرد و ساکت ماند. گفته می‌شد که او لیست می‌دهد و این گمانه وقتی برخی وزرای او ثبت نام کردند، جدی‌تر شد. احمدی‌نژاد اما بلافاصله بعد از انتصاب یک لیست به وی، آن را تکذیب کرد و همین! دلیل این رویه احمدی‌نژآد می‌تواند بی‌اعتماد به کاندیداهای فعلی، نگاه داشتن سرمایه اجتماعی خود برای انتخابات 1400 و یا ادامه مسیر اپوزیسیون شدن باشد و این نیز محل بحث فعلی ما نیست. در این مقطع زمانی آن است که احمدی‌نژاد می‌توانست بر نتیجه این انتخابات اثرگذار باشد و این را نخواست.
تاجزاده و حجاریان
طرفداران مشارکت مشروط در انتخابات از پس اصلاح‌طلب حامی حضور در قدرت به هر قیمتی، برنیامدد اما به سکوت و عدم همراهی و تبلیغ خود مسیرشان را سخت‌تر کردند. قطعا حمایت یا هر اظهارنظر انتخاباتی از امثال سعید حجاریان، مصطفی تاجزاده و جلایی‌پور می‌توانست در دستاورد اصلاح طلبان در این انتخابات تاثیرگذار باشد.
جلیلی و باهنر
اصولگرایان از رقیب سیاسی خود وضعیت بهتری داشتند و با لشکری پرشمار از کاندیداها وارد میدان شدند. مباحثات طیف‌های اصولگرا و معضل وحدت آفرینی به جای خود اما سکوت برخی از فعالان سیاسی این جریان هم مزید بر علت شد ، از جمله این ساکتان سعید جلیلی و محمدرضا باهنر هستند. بدون شک هر یک از این دو نفر و دیگرانی که همواره در بزنگاه‌های انتخابات با اظهارنظرها، جلسات، عکس گرفتن‌ها و ... از یک کاندیدا و یک طیف حمایت کرده‌اند، در این دوره از انتخابات نیز می‌توانستند نقش‌آفرین باشند. انتخابشان اما چیز دیگری بود!
نظرات بینندگان
عکس روز
