استعاذه (پناهندگی به خدا) در قران

به گزارش پایگاه خبری آوای رودکوف، قرآن ابلیس را به عنوان دشمن آشکار یاد می‌کند و ضمن تبیین خطرات پنهان و آشکار او برای انسان یادآور می‌شود که برای در امان ماندن از خطرات و دسیسه‌ها و وسوسه‌های او باید در پناهگاه امنیت بخش الهی درآید.

مشکل آدمی زمانی دو چندان می‌شود که از نظر طبیعت بشری چنان ساخته و پرداخته شده است که از درون نیز آمادگی برای خطر کردن در وی وجود دارد و خود او به نوعی به سمت وسوسه‌های ابلیسی تمایل غریزی و طبیعی دارد. از این روست که نقش پناهجویی به خدا به عنوان قدرت برتر و حاکم بر همه هستی و پروردگار و رب العالمین از اهمیت دوچندانی برخوردار می‌شود.

قرآن از مسئله پناهجویی و وجوب آن برای انسان به عنوان «استعاذه» یاد می‌کند. مفسران این اصطلاح قرآنی را به معنای پناه‌جویی به خدا از شر دشمنان دانسته‌اند. اتصال به حضرت حق برای حفظ از شر هر اهل شری و پناه بردن به خدا و توجه به او و درخواست دفع شر به وسیله او همراه با خضوع و خشوع و حرز گرفتن و خود را در پناه او برای حفظ از بدی قرار دادن از جمله توضیحاتی است که مفسران برای این اصطلاح قرآنی بیان کرده‌اند.

قرآن ابلیس را به عنوان دشمن آشکار یاد می‌کند و ضمن تبیین خطرات پنهان و آشکار او برای انسان یادآور می‌شود که برای در امان ماندن از خطرات و دسیسه‌ها و وسوسه‌های او باید در پناهگاه امنیت بخش الهی درآید.

پناه بردن به خداوند، نشانه‌ توكّل بر اوست
حجت‌الاسلام محمود شربیانی امام جمعه عجب‌شیر در گفت‌وگو با آوای رودکوف، اظهار کرد: پناه بردن به خداوند، نشانه‌ ايمان به او و توكّل بر اوست.

وی، ضمن بازگو نمودن اقتضای مقام ربوبیت الهی افزود: مقام ربوبیت الهی اقتضای آن را دارد که هر موجودی را به کمال بایسته و شایسته اش برساند و اجازه ندهد تا موانعی در برابرش ایجاد شود، بنابراین اجازه نمی دهد که انسانی از سوی جن و شیاطین اذیت و آزار شود و او را از مسیر اصلی خارج کنند، مگر اینکه خود انسان ولایت آنان را بپذیرد.

وی، بااستناد به آیه 99 سوره نحل(إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ) بیان کرد: در این آیه می خوانیم: شيطان را بر كسانى كه ايمان آورده‌اند و بر خدا توكل مى‌كنند تسلطى نيست.

حجت‌الاسلام شربیانی، از فضایل ربوبیت خداوندی گفت و ادامه داد: ربوبیت خداوندی شامل همه انسان ها چه کافر و مومن و چه زن و مرد می شود و خداوند همه شئون خلیفه خود را برای رسیدن به کمال به عهده می گیرد.

امام جمعه عجب‌شیر، ایمان را قلعه ای برای حفظ از آسیب دانست و یادآور شد: ايمان و توكّل، قلعه‌اى است كه انسان را از آسيب‌پذيرى حفظ مى‌كند.

وی، بااشاره به فرموده امام جعفرصادق(ع) افزود: ایشان می فرمایند: درهای معصیت را با استعاذه ببندید و درهای اطاعت را با تسمیه(بسم الله الرحمن الرحیم) باز كنید.

حجت‌الاسلام شربیانی، تاکید کرد: انسان نمی تواند به تنهایی از عهده دشمنی برآید که نمی بیند و شیوه های نفوذ و رخنه او را نمی داند و نمی بیند که از کجا و چگونه وارد می شود. در اینجا تنها باید خدا را وکیل گرفت و به او پناه برد تا او چشم بصیرت آدمی را باز کند و راه رهایی را نشان دهد و یا انسان را در امان خود نگه دارد.

کسی که استعاذه می جوید از ولایت شیطان خارج می شود
حجت‌الاسلام صمد ناصری، امام جمعه خسروشهر در گفت‌‌وگو با آوای رودکوف، اظهار کرد: کسی که توکل می کند و استعاذه می جوید درحقیقت از ولایت شیطان خارج شده و در مقام عبادالله در امنیت کامل از شیطان و شرور و وسوسه های اوست.

وی، افزود: اگر خدا ببیند که بنده اش در طلب پناهدگی و آمرزش، واقعا راست می گوید و صدق دارد، گناهانش را می بخشد و به او پناه می دهد، اما اگر بنده به خدا پناه ببرد، اما گناهانش را ترک نکند، خودش را مسخره کرده است.

وی، بااستناد به آیه 65 سوره اسراء (إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا) بیان کرد: در این آیه می خوانیم: تو را بر بندگان من هيچ تسلطى نباشد و پروردگار تو براى نگهبانيشان كافى است.

حجت‌الاسلام‌ ناصری، ادامه داد: هرقدر ارتباط و معرفت انسان با خدای متعال عمیق تَر و گسترده تَر باشد، تسلط شیطان بر او کمتر است.

امام جمعه خسروشهر، ضمن بازگو نمودن لزوم برطرف نمودن مشکل در انسان یادآور شد: وقتی کسی از مشکلی به خدا پناه می برد، باید اول ریشه مشکلش را در خود حل کند تا خداوند هم دست او را بگیرد و توبه اش را بپذیرد.

وی، بااشاره به فرموده امام جعفرصادق(ع) افزود: ایشان می فرمایند: تسلّط نمى‏یابد شیطان بر آدمى و زور نمى‏آورد بر او به وسوسه کردن، مگر در وقت اعراض کردن او از ذکر الهى و سهل‏گرفتن عظمت و بزرگوارى خداى تعالى و غافل شدن از مناهى، و خاطر نیاوردن اطّلاع جناب الهى بر ظاهر و باطن وى.

حجت‌الاسلام‌ ناصری، خداوند را وکیل عبدخدا دانست و تاکید کرد: كسى كه عبدخدا شد، خداوند هم وكيل، حافظ و عهده‌دار او مى‌شود.