« آواي رودکوف» خود را به اخلاق حرفه‌اي روزنامه‌نگاري پايبند مي‌داند و مبناي فعاليت اين سايت بر سه اصل « بيطرفي » ، «دقت » و « انصاف » استوار است.

      
کد خبر: ۳۰۹۰۳
تعداد نظرات: ۲ نظر
تاریخ انتشار: ۳۱ شهريور ۱۴۰۰ - ۰۹:۲۸
کارشناس امور اجتماعی بهزیستی کهگیلویه وبویراحمد در گفتگو با پایگاه خبری آوای رودکوف تشریح کرد:
سید علی عباس محدث:به لحاظ تحولات اجتماعی که در نتیجه محدودیت های فیزیکی و اجتماعی داشتیم، نظریات جامعه شناسان بسیار لازم است، باید بدانیم که خود این تألمات و حبس و حصر های اجباری که مردم به آن گرفتار شدن، نتیجه همه‌گیر شدن یک آسیب اجتماعی بود

پایگاه خبری آوای رودکوف:کارشناس امور اجتماعی بهزیستی کهگیلویه وبویراحمد در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری آوای رودکوف؛ در خصوص آسیب های اجتماعی راهکارهای خانواده‌ها ؛ مردم و مسولان با چالش‌های دوران کرونا و پساکرونا بیان کرد: ابتدا از جنابعالی و مجموعه ارزشمند پایگاه خبری آوای رود کوف تشکر می کنم و برای همه درگذشتگان بیماری کرونا طلب غفران  الهی و برای بازماندگان آرزوی صبر دارم و  از خداوند سبحان برای همه بیماران شفای عاجل مسئلت دارم..
 
کرونا را از زوایای مختلف باید بررسی کرد، یک ویروس است که عامل بیماری شده و متخصصین بهداشت و درمان نظر داده و می دهند.
 
ضرورت مشاوره های روانشناختی در خصوص کرونا
 
سید علی عباس محدث تصریح کرد: مردم باید تابع دستورات و توصیه های  پزشکان باشند، همه ما باید قدردان  زحمات و جانفشانی کادر درمان کشورمان باشیم،امروز بهترین تشکر و قدردانی ما به کادر درمان این است که پروتکل های بهداشتی را رعایت کنیم و بار زحمت آنها را کمتر کنیم، تقریبا همه متفق القول هستیم که بسیاری از مبتلایان به این ویروس در نتیجه بی توجهی پروتکل های بهداشتی، ساده انگاری و عدم مراقبت های ویژه است، وجه دیگر توجه به ویروس کرونا، مشاوره های روانشناختی است، از این منظر نیز در کانون توجه متخصصین امر بوده است، دانشگاهیان و فرهیختگان روانشناختی، مستمرا توصیه های لازم را به شیوه های مختلف بیان کرده اند.

محدث اظهار کرد: اما از نگاه جامعه شناختی و علیرغم توجه خاصی که بزرگان و اساتید جامعه شناسی داشته اند، احساس می کنم که باز هم حضور جامعه شناسان در برنامه های مختلف احتماعی ضروری است،به لحاظ تحولات اجتماعی که در نتیجه محدودیت های فیزیکی و اجتماعی داشتیم، نظریات جامعه شناسان بسیار لازم است، باید بدانیم که خود این تألمات و حبس و حصر های اجباری که مردم به آن گرفتار شدن، نتیجه همه‌گیر شدن یک آسیب اجتماعی بود، بنده ویروس کرونا را به عنوان یک آسیب اجتماعی می دانم، چراکه تمام رفتارهای اجتماعی، اقتصادی، تجاری، روابط اداری و تمام الگوهای رفتاری انسان ها را متأثر کرد.
 
چرا در شرایط جنگ توصیه ها پذیرفته می شود ولی در زمان کرونا، گاها رعایت نمی شود؟

وی در ادامه این گفتگوی خبری گفت: در شرایط جنگ، وقتی هواپیماهای دشمن به بالای شهر ها می رسند، به مردم اعلام می شود که به جان پناه ها بروید و تا عادی شرایط، از آن جا خارج نشوید، این فرایند، گرچه از بعد زمان محدود هست ولی در آن لحظات، هیچ‌کس نمی تواند و نمی خواهد که جان خود را به خطر بیاندازد و همه پناه می گیرند، دقیقا الان همان شرایط را داریم، اکنون از طرق مختلف به مردم اعلام می شود که در خانه ها بمانید و مگر در صورت ضرورت از خانه خارج نشوید، چرا در شرایط جنگ توصیه ها پذیرفته می شود ولی در زمان کرونا، گاها رعایت نمی شود؟زیرا واژه جنگ و شرایط جنگی برای مردم فرهنگ سازی شده است و مردم آن را نهادینه کرده اند،  یعنی در تمام دنیا یک الگوی واحدی از دفاع شهری و حفظ استتار در مقابل خطر حمله هوایی وجود دارد و آن هم پناه بردن به جان پناه است، اما در بلایی که گرفتار شده ایم، همه ی مردم کرونا را به عنوان یک آسیب اجتماعی مشترک در تمام جوامع قبول ندارند و یا پذیرفته شده نیست، چون مسئله بهداشت و درمان تا این اندازه مهم پنداشته نمی شد، آن هم چون نرخ توجه به بهداشت و درمان در مناطق مختلف و حتی کشورهای مختلف یکسان نبود و یا یک تعریف  عینی مشترک مثل جنگ وجود نداشت.

کارشناس امور اجتماعی استان بیان کرد: به هر حال کرونا با همه هیمنه اش بر مردم و جامعه تحمیل شد، دستورالعمل های روزمرگی هم صادر شد؛ مدارس، دانشگاه‌ها و مراکز علمی، ادارات و بازار تعطیل یا نیمه تعطیل شد؛ محدودیت های سفر هم اعمال شد، جرایم برای مردمی که هنوز متوجه عمق فاجعه نبودند، بدون اینکه از خودشان بپرسند چرا رعایت نمی کنید یا دلایل بی توجهی مردم را بفهمند، اجرایی شد و محدودیت ها و ممنوعیت های دیگر...
 
اما آیا به نرخ بیکاری سرسام آور قبل از این محدودیت ها توجهی داشتند؟
آیا به نرخ فقر در جامعه توجهی داشتند؟
آیا به مشکلات معیشتی اکثریت جامعه آگاهی داشتند؟
آیا به آلام روحی و روانی محدودیت ها در خانه های بدون کمترین امید به شادی و نشاط، توجهی شد؟
 
با ملاحظه میزان پرونده های تسهیلات بانکی، آمار افراد مستمری بگیر نهادهای حمایتی مثل (کمیته امداد حضرت امام (ره)، سازمان بهزیستی، تأمین اجتماعی، بنیاد ۱۵ خرداد، موسسات خیریه و سایرین، تعداد دستفروشی های ثابت و سیار، باراز های خرد در حاشیه ی شهرها، کودکان کار، تعداد کارگران روز مزد در میدانهای شهرها و دیگر مسائل، در کنار رشد لحظه ای قیمت مواد غذایی، بهدشتی و  دارو و دیگر نیازمندیهای خانواده ها، باید عمق فاجعه بار آسیب های ناشی از کرونا را درک کنیم، باز هم عرض می کنم، مسائل روحی و روانی را به متخصصین روانشناسی واگذار می کنم.
 
آسیبی  به نام «شرمندگی»....

سید علی عباس محدث افزود: در این محدودیت ها، دانش آموز باید در خانه و از فضای مجازی استفاده می کرد، اولا خرید گوشی های اندروید برای بسیاری از خانواده عملا غیر ممکن بود، رشد چند ده درصدی قیمت گوشی ها برای بسیاری از خانواده های متوسط به پایین که حداکثر جمعیت جامعه ما را تشکیل می دهند، آسیبی را به نام «شرمندگی»، بوجود آورد بود؛ چرا «شرمندگی»؟ معمولا خلافکاران و بزهکارانی که عامل آسیب های اجتماعی هستند، در مقابل قانون و در هنگام مجازات، از ندامت و پشیمانی و شرمندگی می گویند، اما در شرایط فعلی، والدین در مقابل نیازهای مؤثر و ضروری فرزندان و خانواده خود که نتوانسته اند در نتیجه بی عدالتی اجتماعی  و عدم توجه دولت به گرانی، بیکاری، فقر، ناهنجارهای تولید و توزیع خدمات و دیگر معضلات اجتماعی، حداقل رفاه را فراهم کنند، مثل بزهکاران، ابراز «شرمندگی» می کنند؛ با این تفاوت، که در محاکمه قضایی علاوه بر اینکه مجرم شرمنده است یک بار مجازات می شود و دیگر تمام، اما در شرایط کرونایی جامعه، والدین هم شرمنده هستد و هم نه یک بار و یک ساعت و یک روز، بلکه هر لحظه و هنوز هم در حال مجازات هستند، به هر حال، خانواده ها در نتیجه فاصله فیزیکی، محدودیت های اجتماعی هم داشتند؛  همین گوشی های تلفن همراه که تا قبل از کرونا توصیه می شد که سعی کنید در دست بچه ها نباشند و خودتان هم کمتر از آنها استفاده کنید، الان باید هم دست بچه ها می بود و هم جبران محدودیت های اجتماعی را می کردند؛علاوه براین مصیبت، عدم آنتن دهی های مخابرات و کندی اینترنت و گاهی قطعی برق و دیگر مسائل را هم باید اضافه کرد؛ اظطراب و استرس ها و فشارهای روحی روانی را اگر بر این مشکلات اضافه کنیم، خانواده هایی داریم کم حوصله و منزوی از شرایط پیش آمده، فرزندانی بهانه گیر، آینده ای محتوم و ناممکن، فرصت هایی از دست رفته و غیر قابل جبران و مطالبات بسیاری که بدون اولویت بندی روی هم انباشته شده اند.

وی اظهار کرد: تمام مراسمات اجتماعی یا تعطیل شد و یا با تعداد محدودی برگزار می شد، ولو برای نزدیکان؛ آیا انسان، به عنوان موجودی اجتماعی و مردمانی با شرایط اجتماعی استان ما که تماما یا به صورت سببی و  یا نسبی به هم وابسته هستند را می توانیم در این قالب از محدودیت ها محصور کنیم؟ یا با عبارت دیگر می توانیم این مردم را بدون حمایت های اجتماعی و اقتصادی، در محدودیت های خاص قرار دهیم؟ حالااین ها چالش های دوران کرونایی بود، پساکرونا را با نگاه ویژه با چالش های دوران کرونا، باید تبیین کنیم؛ مگر قرار است چه اتفاقی رخ بدهد که تمام این مصائب بر مردم ما سهل شوند؟
 
پساکرونا را دوران «جبران» می دانم
 
پساکرونا را دوران «جبران» می دانم؛ جبران عواطف رنجور، اقتصاد فلج شده، تولید راکد مانده، مردم بدهکار به بانکها و اداره اخذ مالیات و مراکز توزیع مواد غذایی، جبران افت تحصیلی فرزندان، جبران تفریح و نشاط خانواده، جبران روابط اجتماعی، جبران اموال از دست رفته برای حفظ بقاء خانواده؛ پساکرونا را باید در اختیار دانشگاهیان و جامعه شناسان و روان شناسان و متخصصین مربوطه قرار دهند؛ مردم باید احساس تولدی دوباره کنند تولدی که پس از تضمین سلامتی خود، تحکیم خانواده را به کاهش طلاق و افزایش ازدواج ها ببینند، نه در شعار و آمارهای صوری، بلکه در خانواده‌های متوسط به پایین حتما باید شاهد این تحولات باشیم؛ در دوران پساکرونا، باید تحولات آموزشی و الگوهای عدالت آموزشی را برای تمام اقشار جامعه شاهد باشیم، مدارس دولتی و غیر دولتی، موسسات خصوصی، کلاس های خصوصی در مدرسه، درخانه و در منزل معلم، با هزاران منابع کمک درسی که در قبل از کرونا، بحران عمده ای را ایجاد کرده بودند، در پساکرونا، تضاد و تقابل اجتماعی را در جامعه ایجاد خواهند کرد؛ چون امکان استفاده حداکثر جامعه برای جبران افت تحصیلی دانش آموزان وجود ندارد؛ همسان سازی اقتصاد با در آمد مردم را چه با تولید داخل و چه با ایجاد رقابت تولید داخل با واردات به منظور کاهش قیمت ها را باید شاهد باشیم، به عنوان مثال، گوشی تلفن همراه که ۲۰۰ هزار تومان بود، کمتر از دوسال به ۷ میلیون تومان رسید، الان اگر به قیمت ۲ میلیون تومان فروخته شود، کاهش قیمت نیست،فریب مردم است، در شرایط ۲ میلیون تومان، یعنی ۱۰ برابر دو سال قبل است؛ در حالی که میزان درآمد اقشار متوسط به پایین جامعه، چند ده برابر کمتر شده است.
 
در دوران پسا کرونا باید دولت و ساختارهای دولتی در اختیار دانشگاه باشند

کارشناس امور اجتماعی بهزیستی استان تصریح کرد: بیش از یک دهه است که یکی از مهمترین درآمد مردم یعنی یارانه را در یک قیمت ثابت نگه داشته اند، در حالی که حامل های انرژی را چندین برابر کرده اند؛ جوانی که گرفتار این ماجرا باشد، قید تشکیل خانواده، ادامه تحصیل، ریسک در کسب و کار و دیگر فعالیت ها را خواهد زد؛ با این حال، در دوران پسا کرونا باید دولت و ساختارهای دولتی در اختیار دانشگاه باشند، اگر می خواهیم آسیب های اجتماعی دوران و حتی قبل از کرونا را جبران کنیم، باید علمی و تخصصی نگاه کنیم؛ تولید و کسب و کار، بهداشت و درمان و توصیه‌ها و ضرورت های بهداشتی برای افراد و جامعه ، حفظ خانواده و فعالیت های اجتماعی، کاهش آسیب های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی را باید علمی مدیریت کنیم؛ با شعار ازدواج آسان هیچ ازدواجی صورت نمی گیرد، چون فقط شعار است و غیرواقعی؛ فرض کنید که به زوج جوان با داشتن تمام اطلاعات و آگاهی از زندگی زناشویی و بدون کمترین سخت گیری و مثلا  با یک صلوات مهریه، ازدواج کردند، بعدش چی؟
 
کار؟ درآمد و پس انداز؟ وسایل زندگی؟ مسکن؟ تفریح؟ آینده فرزند؟ و....  همچنین با  پرداخت تسهیلات  بانکی نیز هیچ خانه ای خریده نمی شود، می گویندباید خودشان یه سرمایه ای هم  داشته باشند، یعنی فقط همین مانده بود که بانک آنها را بدهکار کند؟ در خوش بینانه ترین حالت باید بدانیم که دوران پساکرونا، دوران تضادهای اجتماعی است؛ دوران تقابل مردم با محدودیت ها و بی برنامگی مدیران است؛ دوران کم حوصلگی و میسر بودن عوامل مؤثر بر وقوع بحران است، دوران تضادهای «شرمندگی» مردم با «انتقام» از سوءمدیریت ها است، نرخ بالای بیکاری، فسادهای اخلاقی، اعتیاد افسارگسیخته،  وفور مواد مخدر سنتی و صنعتی،  گرانی کالاها و خدمات، با مشاهده ی نزاع های منفعت طلبان سیاسی، آتش بحران های اجتماعی را تشدید می کند؛در پساکرونا، مشاهده کودکان کار و متکدیان و سایت های ترویج خانه های فساد و غیره، برای هیچ خانواده ای قابل تحمل نیست، مسئولان باید مطالبات مردم را در پساکرونا جدی بگیرند.

سید علی عباس محدث با بیان شرایط پساکرونایی اشاره کرد:  در پساکرونا، باید به هر شکل ممکن، انگیزه، نشاط، تعاملات اجتماعی،  رقابت های ورزشی که همه ی گروه های مختلف بتوانند شرکت کنند و هم تماشاگران بتوانند هیجانات خود را تخلیه کنند، مورد توجه باشند،فعالیت های هنری در سطح گسترده باید در اختیار مردم باشند، برنامه های تلویزیونی شامل تنوع گوناگونی از فیلم و سریال، دستگاه های مختلف اداری باید زمان پاسخگویی و حل مشکلات مردم را به نهایت کوتاه کنند؛ رشوه خواری، پارتی بازی، حیف و میل بیت‌المال، انحصاری شدن خدمات دولتی به نام خصوصی سازی برای برخی از اقشار خاص  و قوم گرایی و جناح بازی های سیاسی  مشاهده نشوند و اگر بود، به شدت برخورد شود، دولت باید فعالیت های جایگزین اجتماعی و فرهنگی برای کنترل، کاهش و پیشگیری از آسیب های اجتماعی  در  دستور کار داشته باشد و در نهایت اینکه پساکرونا را یک فرصت و امکان بهره گیری از ظرفیت اجتماعی همه آحاد مردم بدانیم که در غیر این صورت جبران ناپذیر خواهد بود.
 
تاثیری کرونا بر دانش آموزان

محدث در ادامه به آسیب های دامن گیر دانش آموزان در دوران پسا کرونا تاکید کرد و گفت: اما کرونا چه تاثیری بر دانش آموزان داشته است؟
 
کرونا بر تمامی ساختارها و عناصر اجتماعی تاثیر منفی داشته است؛ اگر چه ضرورت رعایت بهداشت و حفظ سلامت، اهمیت توجه به مسئله بهداشت و الزام به هزینه های بهداشتی در سبد خانوادها به عنوان نیازی غیرقابل اغماض، از نکات مثبت این آسیب اجتماعی است، اما به هر شکل، فاجعه انسانی که در دنیا ایجاد کرده است، مردم به بحران و آسیب زا بودن آن توجه دارند؛ یکی از اقشار و گروه‌هایی که متضرر از این معضل اجتماعی شده اند، دانش آموزان هستند؛ مهمترین نکته این است که درفضای اجتماعی بودن و شرایط درک مفاهیم اجتماعی را از دانش آموزان گرفت، گروه های همسالان و مدرسه به عنوان محل تجمع این گروه ها،  عملا هیچ کارکردی نداشت؛ دانش آموزان، رفتارهای اجتماعی همسالان خود را با آموخته های علمی و کلاسیکی که از معلمین خود آموخته بودند، نمی توانستند مصداق سازی کنند، عملاً بخشی از مسیر سازندگی دانش آموزان برداشته شد، آموزش های مربوط به نظم پذیری در فعالیت های اجتماعی را از دست دادند، الگوهای رفتاری مختلف از هم سن و سال های خود، که قرار است در تمام رقابت های دیگر، در کنار هم باشند را حذف شده دیدند؛محدودیت های اینترنت و عدم آشنایی با ضبط کلاس های درس، عدم امکان استفاده معلمین از زبان بدن برای تبیین برخی از مطالب دروس و همچنین نظارت بر کار کلاسی دانش آموزان مخصوصا در زمان امتحانات، از دیگر آسیب های کرونا برای دانش آموزان بود؛ تمام هیجانات درونی دانش آموزان سرکوب شد، فرصت خودنمایی علمی و آموزشی دانش آموزان نیز وجود نداشت، تمام شیوه های کلامی،  رفتاری، تربیتی و  آموزشی معلمان که نقش مهمی در اجتماعی شدن دانش آموزان دارند را عملاً برای این قشر مهم جامعه گنگ نامفهوم ماند، این مشکلات کافی است تا بپذیریم که دانش آموزان در بدترین بحران افت تحصیلی و علمی قرار دارند.
 
همین دانش آموزان در محیط های بسته خانواده هم چالش دیگری دارند؛ تمام وقت آنها باید در محیط بسته خانواده و بدون کمترین ارتباط اجتماعی، با وسایل ارتباط جمعی و گوشی تلفن همراه بود، متاسفانه پارادوکسی از رفتارها را در فرزندان و مخصوصا دانش آموزان شاهد هستیم؛ اگر شاهد دانش آموزانی عصبی یا پرخاشگر، منزوی یا درونگرا، بی انگیزه به مطالب درسی یا پیگیر اما بی نتیجه از مفاهیم درسی، مسئولیت پذیر در شرایط فعلی و محدودیتهای کرونایی یا خسته از محیط بسته و فرار از جوِّ موجود بی توجه به پروتکل های بهداشتی و مسائلی از این دست بودید، اصلأ تعجب نکنید؛ دانش آموزی دوران تجربه اندوزی فعالیت های پرخطر و زمان ریسک پذیری در کارهایی است که به نوعی متعلق به آدم های بزرگسال است؛ دانش آموز با  انفعال و رفتارهای بی خطر گریزان است، بنابراین با وضعیتی که کرونا ایجاد کرده، دانش آموزان تمام جنب و جوش ها و رقابت های در درس، ورزش، هنر، فعالیت های فوق برنامه و حرفه آموزی را از دست داده اند؛ در اکثر خانواده ها نیز فعالیت جایگزین یا ممکن نبود، یا والدین آگاهی لازم را نداشتند و متأسفانه آموزش و پرورش و دیگر نهادهای متولی هم  برنامه ای برای خانواده ها نداشتند، و این است که معمولا این بچه ها در آشفتگی میان محدودیت های دوران کرونایی، مشکلات اجتماعی_ اقتصادی خانواده ، عدم دست یابی به مطالب درسی به طور کامل، آسیب پذیر شده اند.
 
نگذارند  فضای مجازی با تخیلات برخی از کاربران، بر تفکر و علاقه دانش آموزان چیره شوند

کارشناس امور اجتماعی بهزیستی استان در پایان اظهار کرد: مسئولان آموزش و پرورش باید برنامه ریزی لازم را برای پیشگیری از شکست های روحی، تحصیلی، جامعه پذیری و مسئولیت پذیری دانش آموزان داشته باشند، باید محیط های ورزشی، هنری و فرهنگی را برای حضور دانش آموزان علاقمند آماده کنند، مخصوصا در حوزه های فرهنگی حتماً باید نهادهای مرتبط در کنار خانواده ها باشند و نگذارند  فضای مجازی با تخیلات برخی از کاربران، بر تفکر و علاقه دانش آموزان چیره شوند.
 
مجددا از شما خبرنگار آوای رودکوف، مدیر و دیگر عوامل سایت  تشکر می کنم و آرزوی جامعه ای سالم، پویا و متعالی را برای مردم خوبمان دارم.
 
 
گفتگو از راضیه آرچین
نظرات بینندگان
غیر قابل انتشار: ۰
انتشار یافته: ۲
دانشگاه
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۱۳:۲۸ - ۱۴۰۰/۰۶/۳۱
1
0
ممنونم از مدیریت سایت
واعا مصاحبه ای خواندنی بود. خیلی مطالبی علمی و جالبی بیان شد
استاد
|
Iran (Islamic Republic of)
|
۲۳:۴۹ - ۱۴۰۰/۰۷/۰۱
0
0
درود بر این روشنگری .احسنت براین دانش
نظرات بینندگان
نام:
ایمیل:
* نظر: