گلایه ی یک تکنسین فوریت های پزشکی ازبرخی افراددرصحنه

پایگاه خبری آوای رودکوف-مصطفی خنجرپور:دیشب بایکی ازهمکارام که تازه اومده بودسرکارشیفت بودم.چه شیفت خوبی بود،ادم خوش برخوردی بودوحرفاش به ادم ارامش میداد،ازاون ادمابودکه وقتی پیششی ،دوست داشتی بیشترگوش بدی بهش تابخوای حرف بزنی.

یک ماموریت تصادفی خورده بودیم (هردوتامون توفوریتهای پزشکی کارمیکنیم)واردصحنه که شدیم وقتی دید بعضی از حاضرین درصحنه بدون توجه به حال بیمار، دارندباگوشیهای چندمیلیونیشون فیلم میگیرن ودنبال سوژه بودندتانهادهای امدادی ازجمله (اورژانس )را متهم کنند.باحالت سوالی ازم پرسید ایا این ادمها بی قرارند؟؟روصحنه فکرم را به تفکر واداشت.باخودم گفتم دلیل این حرفش چیه؟منظورش ازبی قراربودن چیه؟بعدازاین که ماموریت تموم شدورفتیم توپایگاه،ازش پرسیدم  منظورت ازبی قرارچی بود؟؟گفت سعدی جوابت راداده ؛بعدبیت معروف چه عضوی بدرداوردروزگار....دگرعضوهارانماندقرار     راخوند.وگفت ایا تودربعضی حاضرین درصحنه ،نشانی ازبی قراری برای هم نوع خودشون دیدی؟؟جوابی نداشتم.

سوالش خیلی رندانه بود؛کاش به خودمون بیایم  و رو صحنه هابه فکرکمک به مصدوم هاوهمراهی بافوریتهای پزشکی باشیم.

کاش بی قراربودنمون رابا تلاش وکمک به نهادهای امدادی در معرض نمایش قراربدیم نه بافیلم گرفتن وبرهم زدن صحنه های حادثه.....

باتشکرمصطفی خنجرپور