پایگاه خبری آوای رودکوف:متن پیش رو در هم میهن منتشر شده و بازنشر آن در آوای رودکوف به معنای تاییدش نیست.
واکنش دو تن از مراجع قم به حوادث اخیر
در پی اعتراضات مردمی طی یکماه اخیر، آیتالله مکارم شیرازی از مراجع تقلید و آیتالله علویبروجردی از اساتید حوزه علمیه قم روز پنجشنبه 28 مهرماه به اعتراضات و مطالبات مردم واکنش نشان داده و طی سخنانی بر ضرورت استفاده از راهکارهای فرهنگی بهجای زور و فشار و نیز حق مردم بر انتقاد تاکید کردند.
بعد از فوت مهسا امینی طی یک ماه اخیر معترضان در کف خیابانها مطالباتشان را بیان میکنند. آنها میخواهند صدایشان شنیده شود و به خواستههایشان جامهعمل پوشیده شود. در این میان مسئولان و روحانیون به فراخور اندیشه و عملکرد خود درباره اعتراضات مردمی در روزهای گذشته اظهارنظر کردهاند.
مسئله حجاب با فشار حل نمیشود
روز پنجشنبه 28 مهرماه آیتالله مکارمشیرازی، یکی از مراجع تقلید ساکن قم، در دیدار با عیناللهی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور، با اشاره به مساله افزایش جمعیت کشور، گفت:« این مساله پیش از آن که یک مسئله درمانی باشد، اخلاقی است. باید مردم بدانند که آنچه سبب حفظ مملکت میشود، جمعیت کشور است. چین به سبب جمعیتی که دارد در بسیاری از مسائل، حرف اول را در دنیا میزند.»
او همچنین شعار جمعیت کمتر، زندگی بهتر را اشتباه دانسته و تأکید کرد: «برخی تنها آرامش و آسایش امروز خودشان را ملاحظه میکنند، اما فردا وقتی جمعیت کم و پیر شد، با کمبود و پیری جمعیت، نسل آینده چه خواهد شد؟ اینکه اجازه نمیدهیم محیط زیست تخریب شود، برای این است که محیط زیست تنها برای ما نیست، بلکه برای آیندگان هم هست. بنابراین به فکر آیندگان بودن، خود، یک مسئله مهم است. مسائل فرهنگی بیشتر از آموزش سرچشمه میگیرد نه از فشار. اینکه بخواهیم با فشار، مسئله حجاب و یا کمبود جمعیت را حل کنیم، درست نیست و بدون کار فرهنگی مناسب، نتیجهای نخواهیم گرفت.»
مکارم شیرازی حوزۀ علمیه را دارای ظرفیت عظیم فرهنگی، تربیتی و اجتماعی برشمرد که میتواند در جهت ارتقاء سطح سلامت و بهداشت کشور، به وزارت بهداشت کمک کند.
او در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به وجود بیمارستانها، درمانگاهها و مراکز بهداشتی در سطح کشور و بخصوص مناطق محروم که به همت حوزه و مراجع تقلید بنا شده و به صورت خیریه جهت درمان بیماران ناتوان و ضعیف فعال هستند اضافه کرد: «وزارت بهداشت میتواند با ایجاد مراکزی در قم و آموزش به طلاب، از آنان برای درمان در مناطق محروم استفاده کند. برخی از پزشکان، برای منفعت بیشتر خودشان، بیماران را به مطبشان ارجاع میدهند، و در آنجا هم هزینههای سنگینی بر آنها تحمیل میکنند، که مناسب است با مسائل فرهنگی و تربیتی نسبت به این مسأله هم اقدام گردد».
اعتراض و انتقاد حق مردم است
همان روز آیتالله علویبروجردی استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم نیز طی سخنانی گفت:«در خصوص همین قضایای اخیر که پیش آمده و اعتراضاتی شکل گرفته، البته برخی از آقایان میگویند اغتشاش است، برخی هم میگویند که نه، اعتراض است. یک واقعیت را هیچوقت نباید فراموش کنیم و آن اینکه دخالت نیروهای خارجی در امور مسلمانها و شیعیان و بهخصوص در امور کشور ایران، مسئلهای انکارناپذیر است. اگر نیروهای خارجی خودشان هم آغازکننده
نباشند و اصل ماجرا توطئۀ خودشان نباشد، بلکه ماجرا ریشۀ داخلی هم داشته باشد، آنها سعی میکنند سوءاستفاده کنند. در این موضوع شکی نیست. آمریکا منافع خودش را میخواهد و برای منافع خودش حاضر است پدر و مادرش را هم فدا کند، چه برسد به ایران. اسرائیل هم همینطور. اما یک مطلب دیگر هم در این میان هست و آن اینکه جوانهایی که بیرون میآیند و میگوییم تحریکشدۀ آنها هستند، عملکرد ما چگونه بوده که در این جوانها ایمان و اعتقاد قوی و محکم و با صلابت درست نکردهایم که بازیچۀ آنها بشوند؟! اشکال به ما برنمیگردد؟! اینهایی که اغتشاش میکنند، خارجی نیستند. از خود ما هستند! بچههای خود ما هستند! چرا ما نتوانستهایم در بین اینها تأثیرگذار باشیم تا بازیچۀ خارجیها نشوند؟! آن خارجیای که در کشور دیگری نشسته، مثل مگسی است که روی زخم مینشیند. او زمانی ورود میکند که زخمی ایجاد شده باشد. چرا زخم ایجاد میکنیم؟! ما نباید زخم ایجاد کنیم.»
او در بخش دیگری از سخنان خود همچنین با اشاره به استفاده از زنان کمحجاب در انتخاباتها و راهپیماییهای مختلف عنوان کرد:«فرصت دارید گاهی اوقات برنامههای صداوسیما را ببینید؟ آیا همان چیزی که ما بیرون در خصوص حجاب مؤاخذه میکنیم، در سیمای خودمان نشان داده نمیشود؟! با افرادی مصاحبه میکنند ـنه فقط دربارۀ انتخابات، در هر مراسمیـ که روسریشان در وسط سرشان است! چون آن زن دارد تعریف و تمجید میکند! این کارها ترویج بیحجابی است. بگذارید بیحجابی را تلویزیونهای بیرونی ترویج کنند، نه شما! شما چرا ترویج میکنید؟!»
بروجردی ادامه داد:«من جداً از همه مسئولان کشور و بهویژه مقام معظم رهبری حفظهالله تقاضایی دارم و آن اینکه برای این جوانان، این دانشگاهیان که حرف دارند ـحالا حرف درست یا غلطـ جایی را در نظر بگیرید که بتوانند حرفشان را بزنند. چرا به اغتشاش کشیده شود؟! کسی به سراغ این جوانان و دانشجویان برود و حرف آنها را بشنود. این جزء قانون اساسی کشور ماست که وزارت کشور اجازه بدهد مردم و احزاب در جایی با حفاظت خود وزارت کشور جمع بشوند و حرف خود را بزنند تا تجمعات به اغتشاش کشیده نشود. در این حوادثی که گذشت، بسیاری از حرمتها شکسته شد. اعتراض و انتقاد حق مردم است. در منابع ما جزو حقوق حاکم این است که باید مردم او را نصیحت کنند. یعنی اگر شما مردم حاکم را نصیحت نکنید، حق حاکم را ادا نکردهاید. نصیحت چیست؟ انتقاد. چه انتقاد بحق باشد، چه انتقاد ناحق. ما باید امکانی ایجاد کنیم که مردم بتوانند اظهارنظر کنند. چرا در کشور ما اظهارنظر و اظهار مشکلات همیشه باید به اغتشاش کشیده شود؟ در این درگیریها از هر قشری که از بین میرود، ما غصه میخوریم؛ تفاوتی ندارد که از مردم باشد یا از بسیج یا از نیروی انتظامی. همۀ آنها فرزندان ما هستند. چرا باید یک اعتراض به درگیری منتهی بشود که اینطور قربانی بدهد؟ قربانی از هر طرفی که باشد، برای ما خسارت است.» این استاد حوزه در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: «این مردم اینجا حرف دارند و با این کاری که شما میکنید، موافق نیستند. این حرف را باید جایی بیان کنند. روزنامهها را آزاد بگذارید تا مطالب را بنویسند. مطبوعات آزاد باشد. افکار مختلف به تلویزیون بیایند و حرف بزنند. حرفها یکجانبه نباشد.
آن بحثی که بخواهد در دانشگاه به اغتشاش بکشد، در تلویزیون و در قالب یک مناظره، تمام مسئله حل میشود. چرا تدبیر نمیکنیم؟ آقا امیرالمؤمنین میفرمایند: «سهلاً امره». امر مؤمن سهل است. عدهای الان دستگیر شدهاند و در زندان هستند. حوادث زندان را شنیدهاید. با اینها با رحمت برخورد کنید. میگویید این فرد از سران اغتشاش است. بسیار خب، این سران اغتشاش را جلب بکنید و بنشینید با او حرف بزنید که چرا اینطور شد. با او رفیق بشوید و از طریق این سران، خود اغتشاشگرها را جذب بکنید. مگر نمیشود؟!»»
او اضافه کرد:«جوان مخلص ایرانی، آنکه در جنگ میجنگیده، کسی نیست که عمامۀ من را بیندازد. او کسی نیست که پرچم امام حسین را آتش بزند و قرآن بسوزاند. اگر چنین اتفاقاتی میافتد، منشأ آن جای دیگری است و در آن هیچ شکی نیست.»
بروجردی گفت:« با کریمان کارها دشوار نیست. با مردم کریمانه برخورد کنید، حتی با گناهکارها. خدا با گناهکار کریمانه برخورد میکند. «التائب ان ذنب به کمن لاذنب له». ائمۀ طاهرین علیهمالسلام با گناهکارها کریمانه برخورد کردند. ما هم کریمانه برخورد کنیم. اینها را فرصت قرار بدهیم و بهرهبرداری کنیم. با کسانی که اشکال به ما دارند، ارتباط بگیریم و مذاکره کنیم. به هر حال ما هر آنچه میگوییم از روی دلسوزی و قصدمان راهنمایی است. گاهی مسئولان نزد من میآیند. من حرفهای خودم را میزنم، نامه مینویسم و آنی را که وظیفۀ خودم میدانم اجرا میکنم. ما به این کشور علاقهمندیم. اگر به اسم تندرو و… دشنام بدهند، این دشنامها برای من ارزش و قیمت ندارد. ما به این کشور و به این نظام علاقهمندیم. ما بارها گفتهایم که خدا بعد از ۱۴۰۰ سال منت بر ما گذاشته تا حکومتی از خودمان داشته باشیم. ما به رهبر علاقهمندیم؛ اما درست کار کنید! درست عمل کنید! در کارها مشورت کنید! نگذارید مسائل ساده تبدیل به جنجال بشود. دربارۀ همان خانم که آن قضایا برایش پیش آمد، بنده ملاقاتی با اساتید دانشگاه داشتم. ما از این ماجرایی که برای این خانم پیش آمده ناراحتیم. این خانم دختر ماست، مثل همۀ دختران ایران. مگر آقا رسولالله نفرمودهاند: «انا و علی ابوا هذه الامه»؟ اینها دختران ما هستند و فرزندان ما هستند. این قصه هرچه بوده، من کار ندارم. گزارش رسمی این است. همان وقت اگر یک عذرخواهی صورت میگرفت، اصلاً کار به اینجا نمیکشید. نگذاریم هر حادثهای در این کشور جنجال بشود.»
این استاد حوزه اضافه کرد:«سال گذشته خبر عجیبی خواندم که امیدوارم این آمار دروغ باشد. سه هزار پزشک متخصص مهاجرت کردهاند و از ایران رفتهاند. رقم بسیار قابل توجهی از پرستاران از ایران رفتهاند. چرا نمیتوانیم آنها را نگه داریم؟ هشت میلیون ایرانی در تمام ممالک دنیا داریم که نوعاً متخصص هستند و اکثراً هم وضع مالی آنها خوب است. عذر میخواهم که این مسائل را میگویم. ممکن است آقایان از من برنجند؛ اما وقتی این مهاجران میخواهند به ایران بیایند و بروند، گذرنامۀ آنها را میگیریم و اذیتشان میکنیم تا این سفر سالی یک بار به ایران را هم دیگر نیایند! ما دنبال ارتباط با اینها هستیم! اینها فرزندان ما هستند که به کشورهای دیگر رفتهاند. با هر عقیدهای که پیدا کردهاند، از این فرزندان که نمیشود دست برداشت. ما باید اتصال آنها به خودمان را حفظ کنیم؛ در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد.»