پایگاه خبری آوای رودکوف-زینب خوش اندیش :نظام تعلیم و تربیت ایران، بهعنوان سنگبنای توسعه فرهنگی و اجتماعی، نیازمند بازنگری عمیق و ارائه راهحلهایی مبتنی بر آموزههای اسلامی و بومی است تا نسل آینده با هویت ملی و دینی پرورش یابد.
نظام تعلیم و تربیت، شالودهای است که مسیر پیشرفت جامعه را تعیین میکند. در ایران، این نظام علاوه بر وظیفه انتقال علم، وظیفه مهمتری در پرورش انسانهایی با هویت اسلامی و ایرانی دارد. با این حال، چالشهای متعددی از جمله فاصلهگرفتن از ارزشهای بومی، ضعف در تربیت خلاقیتمحور، و کمبود مهارتآموزی متناسب با نیازهای جامعه، مانع دستیابی به اهداف متعالی این نظام شده است.
حاکمیت حافظهمحوری بر نظام آموزش:
متأسفانه روشهای آموزش، همچنان بر پایه حفظ مطالب و آزمونهای تکراری استوار است که خلاقیت و تفکر انتقادی دانشآموزان را محدود میکند.
هرچند تعلیمات دینی در برنامه درسی جایگاه دارد، اما عمق کافی در تربیت اخلاقی و عملی دانشآموزان دیده نمیشود.
ورود بیرویه محتواهای غیربومی به سیستم آموزشی، موجب دوری دانشآموزان از فرهنگ و هویت ایرانی-اسلامی شده است.
تدوین برنامههایی که به جای تأکید بر حافظهمحوری، مهارتهای خلاقیت، پژوهش، و حل مسئله را در دانشآموزان تقویت کند.
معلمان، کلیدیترین نقش در موفقیت نظام تعلیم و تربیت دارند. برگزاری دورههای تخصصی و تربیتی برای تقویت دانش و مهارت معلمان ضروری است.
برنامهریزی برای آشناکردن دانشآموزان با نیازهای واقعی جامعه، از طریق پروژههای عملی و بازدیدهای علمی، میتواند مفید باشد.
طراحی محتواهای جذاب و کاربردی برای انتقال ارزشهای دینی و فرهنگی، همراه با استفاده از ابزارهای هنری و رسانهای میتواند در این زمینه مؤثر باشد.
اضافهکردن دورههای آموزش مهارتهای زندگی از جمله مدیریت مالی، روابط اجتماعی، و سلامت روانی، از نیازهای اساسی در نظام آموزشی است.
برای دستیابی به یک نظام تعلیم و تربیت موفق، لازم است از قالبهای کلیشهای عبور کرده و با اتکا به ظرفیتهای بومی و اسلامی، تغییرات بنیادینی ایجاد کنیم. تنها در این صورت میتوانیم نسلی تربیت کنیم که نهتنها دانشآموخته، بلکه انسانهایی متعهد، خلاق و اثرگذار باشند.