پایگاه خبری آوای رودکوف:هر سال، بخش عظیمی از جنگلها و مراتع این گنجینه خدادادی و نعمت عزیز، قربانی خطای انسانی میشوند. اینکه یک نفر یا چند نفر عمداً یا سهوی، منابع ملی و طبیعی را به خاکستر تبدیل کنند، بنظر ، از قتل نفس هم هولناکتر است. اما چه میشود که این عوامل انسانی شناسایی نمیشوند؟ چه میشود که برخوردی با آنها صورت نمیگیرد، یا اگر صورت میگیرد، مردم از آن بیخبرند؟ این بیتفاوتی و بیعملی، چه درس عبرتی برای دیگران خواهد بود؟
مدیرکل مدیریت بحران استان کهگیلویه و بویراحمد،که اتقاقا از مدیران خوشنام و پای کار است؛ با صدایی که گویی از ته دل آمده، علت تمامی آتشسوزیهای امسال را عامل انسانی اعلام میکند. اما آیا این دست فرمایشات صرفاً یک شعار تبلیغاتی است یا گامی واقعی برای رسیدن به مجازات متخلفان؟ “شناسایی متخلفان در دست انجام است” این جملهی تکراری و کلیشه ای است که هرساله از مسولان می شنویم، اما چه تضمینی برای عدالت و جلوگیری از تکرار این فاجعه دارد؟
آیا برخورد با عاملان آتشسوزی، فقط محدود به جریمههای سرسری و ناچیز است؟ آیا هیچ مکانیسمی برای بازدارندگی جدیتر وجود ندارد؟ چرا این عوامل انسانی خطاکار، با مجازاتهای عبرتآموز و بازدارنده مواجه نمیشوند؟ آیا صدای فریادِ طبیعت به گوش مسئولین نمیرسد؟ آیا این بیتفاوتی، نشانهی کمبود اراده یا ناتوانی در برخورد قاطع است؟
این بیتوجهی به نابودی منابع ملی، به چه معناست؟ آیا این منابع ارزشمند برای مسئولین ارزش و اعتبار ندارند؟ آیا باید منتظر باشیم تا فاجعهای بزرگتر رخ دهد تا جهانی شود؟
وقتِ عمل فرا رسیده است. هر چه سریعتر، باید با عوامل انسانی خطاکار برخورد قاطع و عبرتآموز صورت گیرد. به جای شعارهای تکراری، باید به دنبال مجازات واقعی و بازدارنده بود. دیگر وقتِ سکوت نیست. وقتِ ایستادگی در برابر این فاجعهی زیستمحیطی است.