دل‌نوشته‌ای برای شهری که فراموش شد…
پایگاه خبری آوای رودکوف :گاهی سکوتِ طولانی‌تر از فریاد است؛ و این روزها، سکوت لنده به فریادی در گلو مانده می‌مانَد. شهری که سال‌هاست در نقشه وعده‌ها حضور دارد اما در عمل، در سایۀ بی‌تفاوتی‌ها و بی‌تدبیری‌ها رنگ باخته است.
بارها گفتیم و نوشتیم که جاده لنده–تشان نفس لنده را به شماره انداخته است.
جاده‌ای که قرار بود شاهراه توسعه باشد، امروز به نماد رکود و فراموشی بدل شده است.
هر روز مردم این دیار، در پیچ‌وخم خاک و سنگ، با جان و امیدشان معامله می‌کنند، و هیچ دستی برای نجاتشان دراز نمی‌شود.
چه سود از اینکه «لنده» در عنوان حوزه انتخابیه بدرخشد، وقتی در عمل نه در تصمیم‌گیری‌ها، نه در بودجه‌ها و نه در نگاه مسئولان؛ وجودی مگر در نام ندارد؟
آیا سزاوار نیست نامی که سال‌هاست طنین خدمت نیافته، از تابلوی حوزه انتخابیه برداشته شود؟
بگذار بنویسند:
«حوزه انتخابیه کهگیلویه، بهمئی و چرام» —
نه از سر بی‌عِرق ملی، بلکه برای اینکه وجدان‌ها بیدار شوند و بدانند شهرِستانی خاموش، سهمی از عدالت ندارد.
ای کاش نمایندگان، استانداران، مدیران و حتی فرزندان خود لنده ـ آنان که امید مردم به آن‌ها گره خورده بود ـ نگاه کنند به چشمان خسته‌ی مردم این خاک؛
به پدرانی که جاده‌ها فرزندانشان را بلعیده است،
به جوانانی که امید را در چمدان مهاجرت جا گذاشته‌اند.
لنده دیگر فقط محروم‌ترین شهرستان استان نیست؛
نماد مظلومیت وعده‌هاست.
اگر قرار نیست برای این مردم کاری شود، دست‌کم نامشان را از ویترین قدرت کنار بگذارید تا آبروی صداقت باقی بماند.
✍🏻فتاح بدری
فعال رسانه‌ای و فرهنگی
پایگاه خبری آوای رودکوف
