تیم ملی فوتسال ایران با شکست طلسم 20 ساله و پیروزی مقابل برزیل،‌ به جمع هشت تیم برتر جام جهانی راه یافت.

وضعیت عدالت در دسترسی به خدمات بهداشتی و درمانی ایران تنها از کشورهای افغانستان، پاکستان، ترکمنستان و عراق بهتر است. دسترسی یکسان به خدمات بهداشتی و درمانی همواره مورد توجه سیاست گذاران در کشورهای مختلف جهان بوده است.در واقع دسترسی عادلانه همه افراد جامعه به خدمات بهداشتی و درمانی باعث ارتقای سطح سلامت برای انجام فعالیت های اجتماعی و ایجاد فضای رشد و توسعه در جامعه می شود.

رییس موسسه تحقیقات صلح نوبل اعلام کرد که دو نفر از مذاکره کنندگان پرونده هسته ای ایران، دکتر علی اکبر صالحی وارنست مونیز وزیر انرژی امریکا در لیست احتمالی نامزد های جایزه صلح نوبل سال 2016 قرار دارند. به گزارش پایگاه خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir، به نقل از  ایرنا، رییس موسسه تحقیقات صلح نوبل اعلام کرد که دو نفر از مذاکره کنندگان پرونده هسته ای ایران، دکتر علی اکبر صالحی وارنست مونیز وزیر انرژی امریکا در لیست احتمالی نامزد های جایزه صلح نوبل سال 2016 قرار دارند. به گزارش رویترز، کریستین برگ هارپ ویکن، رییس موسسه تحقیقات صلح نوبل مستقر در اسلو امروز اعلام کرد که ناظران این موسسه پیش بینی می کنند که اسامی مذاکره کنندگان پرونده برنامه هسته ای ایران از جمله علی اکبر صالحی نیز امسال (2016) در لیست نامزد های دریافت این جایزه بین المللی باشند. وی در اسلو پایتخت نروژ به رویترز گفت: امسال علاوه بر نام ادوارد اسنودن، پیمانکار سابق آژانس امنیت ملی آمریکا (NSA)، مذاکره کنندگان صلح با شورشیان فارک در کلمبیا ، مبارزان راه دمکراسی در تونس و ناجیان پناهجویان سوری در یونان، اسامی مذاکره کنندگان هسته ای ایران و گروه 5+1 از جمله ارنست مونیس و علی اکبر صالحی، مسئولان سازمان های انرِی اتمی امریکا و ایران نیز در این لیست قرار دارند. وی در این خصوص گفت: از آنجایی امروز دوشنبه آخرین مهلت برای نام نویسی فردی و یا نامزد کردن افراد از سوی ناظران این موسسه است، آخرین بررسی نشان دادن که اسنودن در صدر لیست و بعد از وی ارنست مونیز و علی اکبر صالحی در ردیف دوم و مذاکره کنندگان کلمبیا یی در رده سوم لیست نامزدهای این جایزه قرار دارند. طارق رئوف مدیر برنامه خلع سلاح و منع گسترش هسته ای این موسسه بین المللی تحقیقات صلح مستقر در استکهلم در سوئد نیز در 24 تیر امسال به نقل از رییس این موسسه (خانم هارپ ویکن)، جواد ظریف و جان کری وزیران خارجه ایران و آمریکا را نیز به دلیل آنچه که «نقش آفرینی در انعقاد توافق تاریخی هسته ای» خواند بود، به عنوان نامزد دریافت جایزه صلح نوبل سال 2016 معرفی کرد. وی این اظهارات را در موسسه مذکور پس از دستیابی به جمع بندی نهایی بین ایران و کشورهای گروه 1+5 در وین اتریش بیان کرده بود. رئوف که پیشتر رییس اداره هماهنگی سیاست های راستی آزمایی و امنیتی آژانس بین المللی انرژی اتمی بوده، یادآور شده بود که نتیجه مذاکرات وین اعطای جایزه صلح نوبل 2016 را به جان کری و محمد جواد ظریف مسلم می کند.

رئیس جمهور آرژانتین در نخستین روز برگزاری نشست مجمع عمومی سازمان ملل از سیاستهای دوگانه آمریکا انتقاد کرد. به گزارش پایگاه تحلیلی خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir به نقل از خبرگزاری صدا و سیما، کریستینا فرناندز کرشنر در  این سخنرانی گفت:دولت سوریه نیز با جنگجویانی در حال نبرد است که تحت حمایت کل جهان غرب قرار دارند امروز این جنگجویان عضو داعش هستند. من این سئوال را مطرح می کنم که این گروه چطور اداره می شود چه کسی آن را حمایت مالی می کند. صحنه های حملات آن ها مانند فیلم ها با سه الی چهار دوربین فیلمبرداری می شود این ها فیلم های دست ساز و آماتور نیستند. در واقع این صحنه ها بسیار شبیه فیلم های هالیوودی است. این همه پول برای حمایت از این گروه از کجا می آید. این مسئله به ما کمک می کند تا اطمینان حاصل کنیم که کلید مبارزه با گروه داعش را پیدا کنیم. این گروه در واقعی شدیدترین تهدیدی است که جهان با آن روبرو است این گروه که ماهیتی تعصبی دارد همسایگان خود را دشمن تلقی می کند و آنها را هدف نابودی قرار می دهد.کرشنر در بخش دیگر سخنرانی خود به آمریکا و جمهوری اسلامی ایران و نیز دیگر کشورهای عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل به اضافه آلمان بابت دستیابی به توافق بر سر برنامه هسته ای تهران تبریک گفت. رئیس جمهور آرژانتین گفت :«این توافق به حل و فصل مسئله هسته ای کمک می کند و امنیت بیشتری برای جهان که درگیر جنگ و کشمکش است ، به ارمغان می آورد.»وی گفت:« در سال ۲۰۱۰ گری سیمور مشاور ارشد کاخ سفید در مسائل هسته ای به آرژانتین سفر کرد. او در این ماموریت یک هدف را دنبال می کرد و آن هدف این بود که از آرژانتین بخواهد که تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی، تامین کننده سوخت هسته ای تهران بشود. آرژانتین در سال ۱۹۸۷ تحت حاکمیت نخستین دولت دموکراتیک و تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی اتمی به یک تامین کننده سوخت هسته ای تبدیل شده بود. هکتور تیمرمن وزیر امور خارجه آرژانتین به او (سیمور) توضیح داد که مذاکرات ، به ویژه برای دستیابی به توافق در جریان است. جمهوری اسلامی ایران آن زمان اورانیوم کمتری داشت اما نیاز داشت که به برنامه هسته ای خود ادامه دهد. و برای همین آنها نزد ما آرژانتینی ها آمدند تا ما سوخت هسته ای به جمهوری اسلامی ایران بدهیم. آقای روحانی هنوز رئیس جمهور ایران نبود. این در زمان رئیس جمهور قبلی ایران بود و مذاکرات آن زمان شروع شد. من به یاد دارم که وزیر امور خارجه آرژانتین نزد من آمد و پیشنهادی را که مشاور مسائل هسته ای کاخ سفید به او داده بود به من داد. پذیرفتن این پیشنهاد برای من سخت بود که علت آن مناقشه آرژانتین و ایران بر سر حمله تروریستی در آرژانتین در سال ۱۹۹۴ و تصمیم قاضی دادگاه برای متهم کردن تعدادی از ایرانی ها بود. در آن شرایط برای آرژانتین غیر ممکن بود که بتواند به این روند مذاکرات هسته ای کمکی بکند. بنابراین من به این توافق در دفترم نگاه کردم و گفتم اگر درخواست به صورت مکتوب باشد و امضا شود ، ما به رغم همه مسائلی که وجود داشته است [آنرا می پذیریم] -- زیرا ما معتقد بودیم که مهم است که اهداف رژیم منع گسترش هسته ای محقق شوند. شما می دانید که آرژانتین جزو باشگاه کوچک کشورهایی است که سوخت هسته ای تولید می کنند و در عین حال ما از لحاظ منع گسترش هسته ای جزو کشورهای پیشرو هستیم. در نتیجه برای ما پیمان منع گسترش هسته ای به عنوان یک کشور اهمیت دارد. برای همین به وزیر امور خارجه خودمان گفتم و او هم این حرف را به فرستاده دولت آمریکا ، یعنی گری سیمور، اعلام کرد. ما گفتیم که این سوخت هسته ای جزو اموال آرژانتین است و ما فناوری تولید آن را داریم اما مشروط بر اینکه این درخواست به صورت مکتوب و امضا شده به ما داده شود. این پیام را به او دادیم. من فکر می کنم که این آخرین بار بود که سیمور را دیدیم. وی افزود:از این رو، در سال ۲۰۱۳ آرژانتین یک یادداشت تفاهم با جمهوری اسلامی ایران برای پرداختن به جنبه حقوقی این مسئله امضا کرد. منظورم مسئله بمب گذاری سال ۱۹۹۴ است. اما در سال ۲۰۱۳ دولت های جدیدی بر سر کار آمده بودند و ما برای حل مسئله تلاش می کردیم زیرا به این نتیجه رسیده بودیم که این کار برای مبارزه با تروریسم و نیز برای اجرای عدالت لازم است که مقصران این حمله تروریستی پیدا و مجازات شوند. این هدف امضای یادداشت تفاهم بود. سپس زمان امضای توافق هسته ای میان ایران و گروه پنج به اضافه یک فرا رسید. این توافق در زمان فعالیت آقای روحانی رییس جمهور ایران حاصل شد که پیش از آن مذاکرات آغاز شده بود. با این حال من نمی دانم چرا مخالفان با این مسئله مخالفند که ما با ایران به توافقی قضایی دست یافتیم این توافق به این علت حاصل شد که ایران از استرداد این پنج تبعه ایرانی خودداری می کرد و بر اساس این توافق قاضی آرژانتینی برای پیگیری پرونده به ایران می رفت. با این حال من از زبان یک رییس جمهور دیگر شنیدم که در مناسبات دیپلماتیک برخورد دوگانه و دورویی زیادی وجود دارد. که با این حال در اینجا متوجه شدم که مسایل دیگری نیز وجود دارد که از جمله این مسایل برخوردهای دوگانه و نیز مسایل سیاسی جغرافیایی است و علاقمندی کمی برای استحقاق حق قربانیان این حمله و نیز خانواده های آنها وجود دارد. و در نهایت قاضی این پرونده تصمیم گرفت که شفاف سازی شرایط مربوط به این پرونده با استفاده از متهمان ممکن است. و امروز این پرونده مسدود شده است و ما تنها می توانیم در حال حاضر به حسن نیت ایران امیدواریم باشیم و خواستار حسن نیت این کشور باشیم زیرا ما ابزار دیگری در اختیار نداریم که بتوانیم به نتیجه برسیم. چرا باید برخی متهمان آرژانتینی پرونده آمیا در آمریکا باشند؟با این حال با توجه به اتفاقاتی که در کشور آرژانتین افتاد ما در بالاترین سطوح اطلاعاتی و قضایی و حقوقی در حال کشف حقایق درباره حادثه آمیا هستیم. این درحالی است که همه بخشهایی این پرونده به طور کامل تحت نظارت و دستورات سازمان های اطلاعاتی بوده است. به علت تردید های زیادی که در تحقیقات وجود دارد و لزوم همکاری با ایرانی ها در پایان سال گذشته منجر به برکناری برخی از مسئولان بلندپایه شد که از سال ۱۹۷۲ بر روی کار بودند آنها در طول همه دیکتاتوری ها و دولت های آرژانتین از جمله دولت خود من (کرشنر)همچنان به فعالیت خود ادامه می دادند و امروز آنها در آمریکا به سر می برند و زمانی که این انتقالات صورت گرفت به آمریکا نقل مکان کردند و دادستان مسئول تحقیقات این پرونده کشته شد .رد پای سازمان های اطلاعاتی دیگر کشورها در پرونده آمیا همانطور که من همواره گفته ام پرونده آمیا یک صفحه شطرنج بسیار پیچیده در صحنه سیاسی بین المللی است و خارج و فرای صفحه شطرنج و خارج از کشور آرژانتین را نیز شامل می شود و در حاشیه نیز قدرت های مستبدی وجود دارند که آسیب پذیرترین بخشهای این بازی را هدف قرار می دهند. پس از چهارده سال تعویق در این تحقیقات، اکنون در حال تحقیقات درباره مرگ نیسمن هستیم و به اطلاعاتی بسیار جالب دست یافته ایم که مربوط به ارتباط این پرونده با سازمان های اطلاعاتی دیگر کشورها می شود. من درباره اعضای جامعه یهودی در کشورم صحبت می کنم که ارتباطات مالی با این پرونده دارند. من درباره دروغ ها و دو رویی صحبت نمی کنم من درباره آنچه واقعا در حال وقوع است صحبت می کنم. ما چندین بار وهمین چند روز پیش نیز با سفیر آمریکا این مسئله را مطرح کردیم که چطور یک عضو سابق سازمان اطلاعات آرژانتین در آمریکا است. وی از روز اول پرونده آمیا از جمله متهمان این پرونده بوده است. روزی که من تنها عضو پارلمان منطقه پاتاگونیا در جنوب آرژانتین بودم این انفجار روی داد و وی مسئول این تحقیقات بود و اکنون تحقیقات درباره مرگ نیسمن در حال پیگیری است و وی به طور کامل با آن مرتبط است و البته افراد دیگری نیز هستند. سفیر ما در آمریکا سندی را به وزارت خارجه آمریکا تحویل داده است که این درخواست را مطرح کند. با این حال وزارت خارجه آمریکا اعلام کرد این فرد تحت محافظت است و من نمی دانم این حفاظت از چه چیزی و چه کسانی است با این حال آمریکا می گوید که وی تحت حفاظت است. چند سال پیش این فرد که مسئول تحقیقات پرونده آمیا بود از اینترپل خواسته بود که حکم بازداشت صادر کند از وجود این فرد اطلاع نداشت. از سال دو هزارو هفت میلادی از زمان رییس جمهور کرشنر تا زمان ریاست جمهوری من طی این همه این سالها ما خواستار تمدید این احکام از سوی ایران شده بودیم و این بار خواستار همکاری آمریکا هستیم. اینکه یک قدرت بر همه جهان سیطره داشته باشد تنها یک رویا استقضات در کشور آرژانتین می خواهند بدانند این افراد این مسئولان کجا هستند ما همچنین منابع مربوط به مسئله پنهانکاری درباره این افراد ارائه کرده ایم. حال این سئوال را از خود بپرسید که چرا من این همه زمان را به این مسئله اختصاص دادم. این کسر بسیار کوچکی از زمانی است که منتقدان اختصاص داده اند و ما را به همدستی با رژیم ایران متهم کرده اند. نقش باراک اوباما رییس جمهور آمریکا در این پرونده چیست. ما نمی توانیم در دیپلماسی معیارو استاندارد دوگانه داشته باشیم. ما نمی توانیم به استفاده از سلاح و ابزارهای فتنه بین المللی که از داستانها جنایی ژان لوکاره استخراج شده است ادامه دهیم. زیرا ما اکنون در دوره جهان ارتباطات و جهانی سازی و اینترنت هستیم. اینکه یک قدرت بر همه جهان سیطره داشته باشد تنها یک رویا است. امروز ابزارهای ارتباطات بسیار قوی وجود دارند که در دسترس همه قرار دارند. بنابراین همه دانند که در یک برهه زمانی مشخص چه اتفاقی در حال روی دادن است. در آرژانتین بی وقفه در تلاش برای دستیابی به حقیقت و عدالت درباره پرونده آمیا هستیم و خواستار همکاری همه کشورهایی هستیم که شهروندانشان متهم شده اند و کشور آمریکا نیز باید همکاری کند تا روشن شود چرا که شهروندان ما در این کشور هستند این در حالی است که باید در کشور خود یعنی آرژانتین باشند. درباره بحران اقتصاد جهانی من به سخنرانی های زیادی در اینجا گوش کرده ام و واقعیت این است که تغییرات عمده ای با سرعتی قابل توجه در حال وقوع است. بازگشت کوبا به جامعه بین المللی یک پیروزی برای خود کوبا استمن قصد ندارم با این مسایل سخنرانی خود را پایان دهم همچنین قصد دارم به قاره ای که به آن تعلق دارم ادای احترام کنم. چند ساعت پیش ، قبل از سخنرانی ام با رییس جمهور کوبا گفتگو کردم. این نخستین بار طی هجده سال گذشته است که رییس جمهور کوبا به مجمع عمومی بازگشته است. واقعیت این است که ما اعضای مرکوسور، یونیسورو سرلاک تلاش فراوانی برای بازگشت کوبا به جامعه بین المللی صورت دادیم و این بازگشت نشانه پیروزی این پایداری منطقه است و در اصل این یک پیروزی برای خود کوبا است و ما این مسئله را می دانیم که دولت آمریکا ذهن خود را بازکرده و متوجه شده است که شرایط مانند گذشته قابل پیگیری نیست. من قصد دارم از دیگر کشورهای منطقه آمریکای لاتین نیز تشکر کنم. پاپ نیز نقش مهمی در برقراری مناسبات آمریکا و کوبا ایفا کرد. وی در این جایگاه به جهان گفت که پول نمی تواند دیگر تعیین کننده سیاست باشد. و یک اصل جهانی وجود دارد که همه ادیان به آن معتقدند اینکه کاری را با دیگران نکن که دوست نداشته باشی با تو انجام دهند. به عنوان یک فرد عضو امریکای لاتین از پایان جنگ کلمبیا و فارک استقبال می کنم. جنگی که بیش از پنجاه سال ادامه داشت. این جنگ نشان داد که اختلافات سیاسی و اجتماعی با سلاح قابل حل و فصل نیستند. راه حل گفتگو و پذیرش یکدیگر است.

پایگاه تحلیلی خبری آوای رودکوف avayerodkof.ir «آیا پول/ثروت خوشبختی می‌آورد؟» شاید قدمت این سؤال به قدمت اختراع پول/مالکیت خصوصی باشد. اما این مناقشه‌ای است که در دهه‌های اخیر هم‌زمان با تولید داده‌های معتبر و جامع آماری، بسیار بررسی‌ شده است. امروزه پذیرفته شده که صرفا ثروت با شاخص‌های اقتصادی سنتی نظیر درآمد ناخالص ملی نمی‌تواند وضعیت مردم کشورها را نشان بدهد. دانیل کانمن، برنده نوبل اقتصاد ۲۰۰۲ و آنگوس دیتون، اقتصاددان دانشگاه پرینستون در سال ۲۰۱۰ در پژوهشی گسترده پس از بررسی ۴۵۰‌ هزار نفر، صراحتا اعلام کردند که به این نتیجه رسیده‌اند پول بیشتر لزوما به شادی بیشتر نمی‌انجامد!» در مقاله آنها نموداری بود که نشان می‌داد، وقتی درآمد از حد مشخصی فراتر می‌رود، ازآن‌پس درآمد بیشتر لزوما احساس بهتری به آدم‌ها نمی‌دهد. شاید همین کشفیات بود که منجر شد سازمان ملل در سال ۲۰۱۲ اولین کنفرانس شادی ملل‌متحد را برگزار کند و سال بعد روز ۲۰ مارس را به‌عنوان روز بین‌المللی شادی نام‌گذاری کند. در همین راستا در سال‌های اخیر مؤسسه نظرسنجی گالوپ۱ یک رشته نظرسنجی را برای سنجش احساسات مثبت و منفی مردم جهان کلید زده است. اهمیت سنجش احساسات ازآن‌رو است که نه‌تنها کیفیت حیات ذهنی آدم‌ها را تحت‌ تأثیر قرار می‌دهد، بلکه رفتار آنها را نیز جهت می‌دهد. گالوپ برای سنجش احساسات مثبت و منفی افراد ۱۵ سال به بالای ۱۴۸ کشور جهان در سال ۲۰۱۴ نظرسنجی گسترده‌ای را با نمونه‌ای شامل ۱۵۳هزارنفر اجرا کرد. در این پیمایش برای سنجش احساسات مثبت از مردم پنج سؤال پرسیده شده: ۱- آیا احساس می‌کنید دیروز به خوبی استراحت کرده‌اید؟۲- آیا تمام دیروز با احترام با شما رفتار شد؟۳- آیا دیروز زیاد لبخند زدید یا خندیدید؟۴- آیا دیروز چیز جالبی یاد گرفتید یا انجام دادید؟۵- آیا دیروز احساس سرخوشی داشتید؟ بنا بر گزارش رسمی منتشرشده گالوپ باعنوان «۲۰۱۵ Global Emotions» بیش از ۷۰ درصد مردم جهان گفتند که روز قبل از نظرسنجی سرخوشی فراوان، لبخند یا خنده فراوان را تجربه کرده‌اند و احساس می‌کنند به‌خوبی استراحت کرده‌اند و محترمانه با آنها برخورد شده، ۵۰ درصد نیز گفته بودند که روز قبل چیز جالبی یاد گرفته یا انجام داده‌اند. گالوپ گزارش داد که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴ شاخص احساسات مثبت تغییر چندانی نکرده و بین ۶۸ تا ۷۱ در نوسان بوده است. همچنین مشخص شد مردم آمریکای لاتین بیش از بقیه دنیا روزانه احساسات مثبت را تجربه می‌کنند. برای اولین‌بار در سال ۲۰۱۴ هر ۱۰ کشور ابتدای فهرست از این منطقه بودند: پاراگوئه، کلمبیا ، اکوادور، گواتمالا، هندوراس، پاناما، ونزوئلا، کاستاریکا، السالوادور، نیکاراگوئه. این آمار این استنباط را به ذهن متخصصان گالوپ متبادر کرد که احساس شادی در این منطقه پدیده‌ای فرهنگی است. جامعه‌شناسی احساسات نیز به ما می‌گوید احساسات، همچون عقاید، مخلوقاتی فرهنگی هستند، به این معنی که ما چگونه احساس‌کردن را نیز همچون بسیاری از باورها، دانش‌ها و مهارت‌های لازم برای زندگی فردی و اجتماعی، در فرایند جامعه‌پذیری «می‌آموزیم». ما به‌طور غیرمستقیم یاد می‌گیریم که بر کدام وجوه زندگی تمرکز کنیم، وضع خود و اطراف‌مان و رویدادها را چگونه تفسیر کنیم و چه احساسی نسبت به آنها داشته باشیم. در آمار احساسات مثبت، ۱۰ کشور انتهای فهرست که مردمش کمتر از مردم ۱۳۸ کشور دیگر احساس مثبت داشتند، عبارت بودند از: سودان، تونس، بنگلادش، صربستان، ترکیه، افغانستان، بوسنی و هرزگوین، گرجستان، لیتوانی و نپال. برخلاف بعضی تصورات، خوشبختانه ایرانی‌ها در انتهای این فهرست نبودند. احساسات مثبتی که ایرانیان در زندگی روزمره خود تجربه می‌کنند و در پاسخ به سؤال‌های گالوپ آن را تأیید کرده‌اند، دست‌کم آن‌قدر زیاد بوده که آنها به قعر جدول رتبه‌بندی احساسات مثبت سقوط نکنند. طبق گزارش گالوپ سه‌چهارم بزرگسالان دنیا گفته بودند روز قبل مصاحبه لبخند زده یا خندیده‌اند، حتی ۵۲ درصد مردم افغانستان نیز، اما در میان ۱۴۸ کشور دنیا فقط در تونس، صربستان و ترکیه کم‌تر از ۵۰ درصد مردم چنین تجربه‌ای داشتند. در این نظرسنجی گسترده که به زبان‌های محلی کشورها اجرا شد، احساسات منفی نیز بررسی شد. برای این منظور پنج سؤال پرسیده شد. یکی از سؤال‌ها این بود که آیا پاسخ‌گو روز قبل در بیشتر اوقات احساس درد جسمی، نگرانی، غم، اضطراب و عصبانیت داشته است یا خیر. نتایج نشان داد روز قبل از پیمایش یک‌سوم مردم دنیا نگرانی یا اضطراب را تجربه کرده بودند، یک‌چهارم درد جسمی و کمی کم‌تر از یک‌پنجم غم‌ و خشم را تجربه کرده بودند. به‌طور میانگین ۲۵ درصد مردم دنیا همه پنج احساس فوق را تجربه کرده بودند. بیشترین شیوع این احساسات در عراق (۵۶ درصد مردم) و کم‌ترین در ازبکستان بود. ۵۰ درصد ایرانیان نیز چنین تجربه‌ای را گزارش کردند. عراق در پیمایش‌های ۲۰۱۱، ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ همواره در صدر فهرست بوده و از سال ۲۰۰۸ به بعد همواره بین پنج کشور اول بوده است. در سال ۲۰۱۴، ۱۰کشور ابتدای فهرست عبارت بودند از: عراق، ایران، کامبوج، لیبریا، سودان‌ جنوبی، اوگاندا، قبرس، یونان، توگو، بولیوی و فلسطین. در سال ۲۰۱۳ کشورهای مصر، سوریه، سیرالئون، قبرس شمالی و لبنان در کنار عراق، ایران، یونان، قبرس و کامبوج جزء ۱۰ کشور صدرنشین بودند. بنا به گزارش گالوپ، به لحاظ منطقه‌ای، مردم خاورمیانه نسبت به سایر مناطق جهان کمترین احساسات مثبت و بیشترین احساسات منفی را تجربه کرده بودند. این یافته با وجود تحولات و وضع فعلی خاورمیانه شاید چندان هم عجیب نباشد. شیوع احساسات منفی در این منطقه حدود ۲۵ درصد و بیش از میانگین جهانی بود (به جز در الجزایر). گالوپ در هر دو گزارش ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ خود تأکید کرده است که در جدول رتبه‌بندی کشورها در احساسات مثبت و منفی، کشورها به‌طور معکوس قرار نگرفته‌اند؛ یعنی کشورهایی که بیشترین رتبه را در احساسات مثبت کسب کرده‌اند لزوما کمترین رتبه را در احساسات منفی به دست نیاورده‌اند. مثلا هم ابراز احساسات مثبت و هم ابراز احساسات منفی در میان مردم کشورهای آمریکای‌لاتین شیوع بالایی داشت. جالب اینکه بعضی کشورها هم احساسات مثبت و هم منفی ناچیزی نشان داده‌اند. این مردم کم‌احساس به طور عمده کشورهای شوروی سابق هستند. ۱۰ کشور ابتدای فهرست کم‌احساس‌ها عبارت بودند از: ازبکستان، چین، مغولستان، میانمار، روسیه، تایوان، رواندا، قزاقستان، قرقیزستان و ترکمنستان. اگر به۱۰ کشور ابتدای فهرست کشورهایی که احساسات منفی در آنها بیشترین شیوع را دارد، دوباره نگاه کنیم و شاخص توسعه انسانی (HDI) آنها را از اخیرترین گزارش سالانه سازمان ملل (۲۰۱۳) استخراج کنیم، خواهیم دید که در پیمایش سال ۲۰۱۴ گالوپ شش کشور شاخص توسعه انسانی متوسط یا پایین دارند، یعنی غالبا مردم در این کشورها درآمد سرانه و وضع آموزشی و بهداشتی نامناسبی دارند. تنها چهار کشور در شاخص توسعه انسانی وضع خیلی بالایی دارند: قبرس، یونان، لبنان و ایران. سرانه درآمد ناخالص داخلی قبرس و یونان حدود دو برابر ایران و لبنان اندکی بیش از ایران است، میانگین سال‌های تحصیل هم به‌عنوان یک شاخص آموزشی و فرهنگی در چهار کشور این فهرست بالاتر از ایران است. با این وجود مردم این کشورها نیز احساسات منفی را بیش از صدواندی کشور دیگر گزارش کردند. اگرچه گالوپ داده‌های خود را به‌طورکامل علنی منتشر نکرده تا بتوان درباره آن بررسی‌های دقیق‌تر آماری انجام داد، اما در همین حد هم به نظر می‌رسد اگرچه وضع نامساعد عینی و مادی زندگی با تجربه احساسات منفی می‌تواند همراه باشد، اما کشورهایی هم هستند که از لحاظ وضع درآمد، بهداشت، آموزش و کیفیت و استانداردهای زندگی بسیار بالاتر از بعضی دیگر هستند اما مردم زیادی در این کشورها همچنان احساسات منفی را تجربه می‌کنند. یکی از مباحثات در علوم اجتماعی این است که اگرچه احساسات کاملا بی ربط به واقعیت‌های عینی نیستند، اما احساساتی که افراد تجربه می‌کنند، ممکن است ناشی از عوامل دیگری نیز باشد. اینکه ما چگونه جهان اطراف را احساس کنیم، وابسته به این است که آن را چگونه بفهمیم و تفسیر کنیم. منابع متعددی هستند که فهم و تفسیر ما را از جهان می‌سازند؛ ازجمله تجارب تاریخی یک جامعه، آموزه‌های فرهنگی که ممکن است به‌طورمستقیم از طریق نظام آموزشی منتقل شده باشد یا به‌طور غیرمستقیم در فرایند تربیت یا حضور در جامعه آموخته باشیم و رسانه‌ها. بعضی تجارب تاریخی ممکن است ایجادکننده، تقویت‌کننده یا پایدارکننده احساسات منفی باشند، یا فهمی از وضع موجود ایجاد کرده باشند که به احساسات منفی بینجامد، مثلا جنگ و نابسامانی شدید و طولانی. بعضی رویدادهای دور یا نزدیک یا بعضی اطلاعات ممکن است سطح مطالبات را به حدی بالا برده باشد که بهبود وضعیت عینی و کیفیت زندگی آن‌چنان که هست احساس نشود و ناکامی و احساسات منفی به بار بیاورد. اگر فهم ما از جایگاه واقعی‌مان در جهان منطبق با واقعیت نباشد نیز مطالباتی شکل می‌گیرد که با منابع و امکان‌های موجود ناسازگار خواهد بود و دست نیافتن به آن مطالبات می‌تواند احساس خشم یا غم تولید کند. تصویری که رسانه‌ها از وضع زندگی مطلوب در اختیار ما می‌گذارند، عامل دیگری است که تفسیر ما را از وضعیت خودمان شکل می‌دهد و متعاقب آن احساسات متناظرش را پدید می‌آورد. امروزه رسانه‌ها اطلاعات و تصاویری از سراسر دنیا مخابره می‌کنند که به مدد تکنولوژی‌های نوین در دسترس خیل عظیمی از جمعیت جهان است. وقتی اطلاعات و تصاویری دریافت می‌کنیم که برای ما مطلوب، اما دست‌نیافتنی است، ممکن است غمگین یا افسرده شویم. اگر برای دستیابی به همه مطلوب‌هایی که می‌بینیم خود را مُحِق بدانیم و انتظاراتی داشته باشیم که احتمال بدهیم امکان برآورده شدنش نیست یا کم است، معمولا مضطرب، غمگین یا حتی خشمگین می‌شویم. از سوی دیگر همان‌طور که گالوپ به‌طور مختصر نشان داده است، به‌نظر می‌رسد بعضی فرهنگ‌ها به‌طور متفاوتی احساسات خود را تجربه و بیان می‌کنند. ممکن است در فرهنگ‌های مختلف میراث و آموزه‌هایی وجود داشته باشد که افراد را ترغیب کند نوع خاصی از احساسات را بیشتر ادراک و بیان کنند یا نکنند. همچنان که گفتیم در فهرست ۱۰ کشوری که مردم‌شان هم احساسات مثبت و هم احساسات منفی کمی گزارش کردند، قرابت‌های فرهنگی و منطقه‌ای دیده می‌شود. این داده این ظن را تقویت می‌کنند که در این فرهنگ‌ها ادراک و بیان احساسات احتمالا به‌شدت بعضی مناطق دیگر نیست. اگرچه اظهارنظر دقیق درباره این موضوع نیاز به مطالعات دقیق‌تر دارد، بااین‌حال بعضی حدس‌ها دور از ذهن نیست. برای مثال در آموزه‌های فرهنگ عامه ما در ایران مفهوم «چشم زخم» مفهوم مشهوری است. افراد بسیاری هستند که به چشم زخم اعتقاد دارند و رویدادهای متعددی را به آن نسبت می‌دهند. همچنین این آموزه وجود دارد که برای در امان ماندن از چشم زخم لازم است بخشی از داشته‌های خود را پنهان کرد و در معرض دید عموم قرار نداد، یا درباره آن با کسی سخن نگفت و حتی در موارد نیاز تظاهر به نداشتن چیزهایی کرد: پول، سلامت و البته شادی! در تجربه اغلب ما موقعیت‌هایی هستند که در آن افراد (یا حتی خود ما!) درعین‌حال که وضع خیلی نامطلوبی ندارند در محافل عمومی و نزد دوستان و آشنایان از نداشتن پول، بیماری، گرفتاری، بختِ بد، غم‌وغصه و «هزار بدبختی» ناله و شکایت می‌کنند! این نالان‌بودن و ابراز مداوم احساسات منفی، گاه به عادتی پایدار تبدیل می‌شود و حتی به نظر می‌رسد تکرار آن گاه موجب سرایت اجتماعی آن می‌شود. یعنی وقتی به‌طور مداوم کسی یا کسانی در اطراف ما از گرفتاری و بخت بد خود می‌نالند، احساسات منفی شیوع می‌یابد. از سوی دیگر بیان احساسات منفی، می‌تواند موجب جلب توجه و ترحم دیگران شود. جلب توجه و ترحم، پاداشی است که فرد در قبال بیان احساسات خود می‌گیرد و اگر این اتفاق به طور گسترده رخ دهد، می‌تواند تقویت‌کننده هنجاری شود که طبق آن افراد بیش از آنکه تمایل داشته باشند احساسات مثبت خود را با دیگران در میان بگذارند، احساسات منفی را به اشتراک می‌گذارند. در همین راستا می‌توان به آموزه‌ای دیگر بین ایرانیان اشاره کرد که سهیم‌شدن در احساسات منفی دیگران (غم و غصه و...) را واجد ارزش و یک فضیلت اخلاقی معرفی می‌کند. ما معمولا هم‌نوایی و همدلی با احساسات منفی دیگران را نشانه عمق دوستی می‌دانیم. به‌نظر می‌رسد این امر نیز تقویت‌کننده هنجار ابراز احساسات منفی است. بیان احساسات منفی علاوه بر جلب توجه و ترحم، که فی‌نفسه نوعی پاداش برای ابراز‌کننده محسوب می‌شود، می‌تواند پیامدهای دیگری نیز داشته باشد. کسی که احساسات منفی خود را بیان می‌کند، می‌تواند با ترحمی که جلب می‌کند، امتیاز بگیرد. امتیاز لزوما نفع مستقیم مادی و مالی نیست. ما نوعا از اینکه دیگران احساس خوبی نداشته باشند می‌رنجیم و درصدد بر می‌آییم احساس رنج و غصه آنها را برطرف کنیم، از این رو ممکن است فرصت‌ها و امکان‌هایی به آنها بدهیم که احساس بهتری داشته باشند؛ مثلا توقع کمتری در انجام بعضی کارها (که وظیفه آنها تلقی می‌شده) از آنها داشته باشیم و از بعضی خبط و خطاهایشان چشم بپوشیم. پذیرش کم‌کاری و خطاکاری نیز پاداش‌هایی است که فرد در قبال بیان احساسات منفی خود دریافت می‌کند. اگر در یک بافت فرهنگی اعطای چنین پاداش‌هایی (توجه، ترحم، پذیرش کم‌کاری و خطاکاری) در قبال کسانی که احساسات منفی خود را به‌طور مداوم ابراز می‌کنند، رایج باشد، می‌توان پیش‌بینی کرد که اظهار احساسات منفی به رفتاری شایع تبدیل شود. به‌طور خلاصه می‌توان گفت داده‌های گالوپ صراحتا بیان می‌کند که اگرچه ادراک و ابراز احساسات منفی بین ایرانیان بیش از دیگر ملل شایع است، اما این لزوما به معنای فقدان احساسات مثبت میان آنها نیست. داده‌های گالوپ همچنین این حدس را تقویت می‌کند که صرفا عوامل عینی نظیر ثروت و استانداردهای زندگی تعیین‌کننده شیوع احساسات مختلف در ملت‌ها و جوامع نیست، بلکه معجونی از عوامل عینی و ذهنی (نظیر تجارب تاریخی و آموزه‌های فرهنگی) دست‌اندرکار شکل‌دادن به احساسات مردم جهان است. پی‌نوشت:گالوپ (Gallup) یک مؤسسه خصوصی نظرسنجی با سابقه ۸۰ ساله است که داده‌های کشوری و بین‌المللی فراوانی تولید می‌کند. در نظرسنجی‌های معمولا تلفنی و گاه حضوری گالوپ، دامنه متنوعی از موضوعات از دید مردم آمریکا یا کشورهای دیگر بررسی می‌شود؛ از جمله وضع اشتغال و کسب‌وکار، میزان هزینه‌کرد مصرف‌کنندگان، وضع مهاجران، مسائل نژادی، وضع آموزش، وضع بهداشت و بیمه، محبوبیت چهره‌های سیاسی و مذهبی، موضوعات مناقشه‌برانگیز مذهبی، سیاسی، اجتماعی و... . منبع: شرق

زندگی بدون دست و پا شاید برای خیلی از ما قابل تصور نباشد؛ اما این دختر ۲۵ ساله کلمبیا یی که از بدو تولد از داشتن دست و پا محروم بوده است، اکنون یکی از بهترین مشاوران کشور خود یعنی کلمبیا ست. به گزارش سایت تحلیلی خبری آوای دنا   avayedena.com  «زولی سانگینو» ثابت کرده که معلولیت نمی‌تواند او را از پا دربیاورد و با همین معلولیتش توانسته به یک سخنران بزرگ تبدیل شود و درنتیجه الهام‌بخش کسانی شود که در برابر مشکلات زندگی کم آورده‌اند. زولی که در بوگوتای کلمبیا زندگی می‌کند، درباره خودش می‌گوید: «درست است که من دست و پا ندارم؛ اما نمی‌گذارم که این موضوع مانع زندگیم شود. من در شرایط سختی بزرگ شده و در مدرسه بارها اذیت شده‌ام. همکلاسی‌هایم مسخره‌ام می‌کردند و به من می‌گفتند فضایی! من زندگی سختی داشتم تا جایی که بارها به فکر خودکشی افتادم.» زولی درباره اینکه که چگونه از یک دختر ضعیف به یک انسان موفق رسیده می گوید: «خانواده و دوستانم من را به زندگی بازگرداندند و حالا من به دانش‌آموزان مدرسه تا صاحبان کسب‌وکار و حتی زندانیان هم مشاوره می‌دهم. با کودکانی که شبیه خودم مورد آزار و اذیت واقع می‌شوند یا دارای معلولیت هستند، صحبت می‌کنم تا به آن‌ها نشان بدهم که محدودیت ذهنی و فیزیکی نباید آن‌ها را متوقف کند. می‌خواهم به مردم نشان بدهم که شما می‌توانید هر کاری را انجام بدهید به شرط اینکه خودتان بخواهید و ذهنتان را روی آن متمرکز کنید.» زولی از همان بدو تولد با یک نقص بدنی به نام سندروم تترا آملیا متولد شد. این بیماری ژنتیکی نادر باعث می‌شود که دست و پاهای جنین داخل رحم مادر تشکیل نشود. زولی سه برادر و دو خواهر هم دارد؛ اما هیچ کدام از آن‌ها دچار این بیماری نشده‌اند. زولی تنها دو سال داشته که پدرش را هم از دست می‌دهد تا مشکلات این خانواده بیشتر شود. مدرسه رفتن هم برای زولی بسیار سخت بوده و همیشه از طرف دانش‌آموزان مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفته؛ به همین خاطر بارها مجبور شده که مدرسه‌اش را عوض کند. زولی می‌گوید: «از ۶سالگی متوجه شدم که با بقیه هم سن‌وسال‌هایم متفاوت هستم و ناگهان فهمیدم که آن‌ها می‌توانند بدوند؛ اما من نمی‌توانم. بارها از مادرم پرسیدم که چرا من با بقیه فرق می‌کنم؟ اما او همیشه در جواب می‌گفت که تو با دیگران متفاوت نیستی. اما بچه ها در مدرسه اینگونه فکر نمی‌کردند. آن‌ها به من لقب فضایی دادند. خوراکی‌هایشان را به سمتم پرت می‌کردند و این برای من وحشتناک بود.» زولی یک بار هم در ۱۵ سالگی اقدام به خودکشی کرده است: «من آن زمان با این فکر می‌خوابیدم که زمانی که صبح از خواب بیدار می‌شوم به یک آدم دیگر تبدیل شده باشم. در مدرسه هیچ دوستی نداشتم و همه هم من را طرد کرده بودند و هیچ امیدی به ادامه زندگی نداشتم. تلاش‌های مادرم هم برای بالا بردن روحیه‌ام فایده‌ای نداشت؛ چون به شدت احساس حقارت می‌کردم. پس به طبقه چهارم ساختمان رفتم و تصمیم گرفتم که خودم را از بالا به پایین پرت کنم که خوشبختانه مادرم پیش از آنکه این کار را انجام دهم، مرا پیدا کرد و در حالی که به شدت ناراحت بود؛ مرا در آغوش گرفت و گفت: همه چیز درست می‌شود. او به من گفت که باید بدرخشم و به دیگران هم نشان بدهم که با همین معلولیت می‌توانم یک زندگی عادی شاد داشته باشم.» «گولرمینا» مادر زولی از همان آغاز زندگی با چالش‌های زیادی روبه‌رو بوده و بزرگ کردن ۶ فرزند که یکی از آن‌ها معلول است، آن هم بدون حضور همسر کار دشواری برای او بوده است؛ اما این مادر در شرایطی که کسی در مخارج زندگی و بزرگ کردن یک کودک معلول به او کمکی نمی‌کرده، همیشه سخت کار کرده است. زولی هم در نهایت مادر را سرمشق خود قرار می‌دهد تا بتواند روی پای خود بایستد: «اوایل برای حمل‌ونقل می‌بایست فردی مسئول جابه‌جا کردن من می‌شد؛ اما کم کم یاد گرفتم چگونه بایستم و خودم حرکت کنم. مادرم کارهای شخصی‌ام مثل مرتب کردن تخت، مسواک زدن و لباس پوشیدن را به من آموزش داد. او می‌خواست تمام کارهایی را که یک انسان سالم توانایی انجام آن را دارد، من هم انجام بدهم.» بعد از اتفاقی که در ۱۵ سالگی برای زولی افتاد، او تصمیم گرفت که با اعتمادبه‌نفس و کمک مادرش با زندگی مبارزه کند. در ۱۸سالگی به دانشگاه هنر رفت نقاشی خواند و از آن زمان بود که معروف شد و سخنرانی‌هایش شروع شد: «اولین باری که سخنرانی کردم در جمع ۴۰۰ نفر از دانشجویان دانشکده و والدین آن‌ها بود. پس از تمام شدن سخنرانیم همه تحت تاثیر قرار گرفتند و من را تشویق کردند.» زولی حالا یک نقاش هم شده و با دهانش نقاشی های زیبایی می‌کشد که با توجه به معلولیتش باور نکردنی به نظر می رسد اما او قلم را با دهانش می گیرد و با اعتماد به نفس کارش را ادامه می دهد.  او تا به حال هیچ کمکی از طرف دولت دریافت نکرده است و با اینکه برای رفتن به مسیرهای طولانی نیاز به ویلچر دارد، پول خریداری آن را ندارد.زولی دوست دارد روزی ازدواج کند و صاحب فرزند شود. رفتن به کشورهای خارجی و سخنرانی کردن در کشورهای دیگر، آرزوی بعدی زولی است. او می‌گوید: «من ثابت کرده‌ام که معلولیت نمی‌تواند مانعم بشود. من زمانی در زندگیم از همه چیز ناامید بودم و خودم را برای مرگ آماده کرده بودم؛ اما الان حالم خوب است و دوست دارم بقیه هم به این حال خوب برسند.»       مجله مهر

یک زن کلمبیا یی ترجیح داد باقی عمرش را با اسم و فامیل دیگری زندگی کند. اسم و فامیلی جدید این زن باعث شهرت جهانی وی شد. خانمی که با نام «لیدیزونگا سایبورگ» شناخته می شد ترجیح داد اسم خود را به حروف الفبای لاتین تغییر دهد تا اولین کسی باشد که در اسم و فامیل خود همه حروف الفبا را دارد. نام این خانم کلمبیا یی به ABCDEFGHIJKLMN  و نام فامیلش OPQRSTUVWXYZ تبدیل شده است.  با اینکه هنوز معلوم نیست دوستان این خانم قرار است وی را چگونه صدا کنند اما مطمئنا نمی توانند همه حروف اسمش را در صحبت به کار ببرند و شاید وی را با نام «ABC» به اختصار صدا کنند. این خانم که قبلا به اسم «لیدیزونگا سایبورگ» شناخته می شد به نظرش اسم قبلی اش از مد افتاده و قدیمی است! البته این خانم قبلا نیز سابقه عوض کردن اسمش را چندباری داشته اما به نظر می‌رسد این اسم جدید عجیب ترین آنهاست.   خانم الفبا در مصاحبه ای دلیل این انتخاب را تک بودن این اسم در کلمبیا و حتی جهان می‌داند و بعید می داند کسی این اسم را داشته باشد و یا بخواهد به این اسم تغییر دهد. همچنین خانم الفبا دوست دارد که همیشه شخصیت اعجاب آوری میان مردم باشد.  این خانم ۳۶ ساله برای ثبت این اسم از سال ۲۰۱۲ تلاش کرد تا اینکه بالاخره توانست کارت شناسایی اش را در سال ۲۰۱۳ بگیرد. حالا باید دید خانم الفبا روزی از این اسم عجیب منصرف خواهد شد و یا اینکه اسم عجیب تری به نظرش خواهد رسید؟ منبع: فردا نیوز

براساس آمارها، در حدود یک‌میلیون ایرانی در آمریکا سکونت دارند. از این تعداد چند نفر موفق به ورود به رده‌های بالا در ادارات دولتی آمریکا شده‌اند؟ بالاترین جایگاهی که یک ایرانی در دولت آمریکا کسب کرده است متعلق به کیست؟ در این گزارش با مقامات ایرانی دولت آمریکا بیشتر آشنا می‌شوید.گروه گزارش ویژه مشرق - چندی قبل خبر انتصاب یک ایرانی به عنوان معاون امور بین‌الملل وزارت خزانه‌داری آمریکا منتشر شد. رامین طلوعی، شهروند آمریکایی‌ ایرانی‌الاصلی است که به این سمت برگزیده شد. به همین بهانه، نگاهی به ایرانیان حاضر در مناصب مهم دولتی و فدرال در آمریکا خواهیم داشت. روایات مختلفی از تعداد ایرانیان مقیم آمریکا وجود دارد که هیچکدام معتبر نیست. چرا که بسیاری از ایرانیان هنوز ایرانی بودن خود را اعلام نکرده‌اند. اما نزدیکترین تخمین غیر رسمی را می‌توان برآورد "دفتر حفاظت منافع ایران" در واشنگتن دی سی دانست که این تعداد را 900 هزار نفر بر اساس گذرنامه‌های موجود اعلام کرده است. در هر حال، از این جمعیت تنها 12 نفر موفق به ورود حائز اهمیت به دستگاه سیاسی آمریکا شده‌اند که در این گزارش به معرفی آنها می‌پردازیم. گلی عامری (Goli Ameri)"گلی یزدی" متولد 4 مهر 1335 (26 سپتامبر 1956) در تهران است. او سیاستمدار و تاجر ایرانی مقیم آمریکا است. در پرتلند ایالت اورگن آمریکا زندگی می‌کند و دو فرزند دارد. او بنیانگذار و رییس اجرایی شرکت "مشارکت جهانی" (Global Engagement) است که هدف آن تقویت علائق و اهداف مشترک میان آمریکا و دیگر کشورهای جهان است. وی، معاون دبیر کل سابق دفتر ارزشهای انسانی و دیپلماسی صلیب سرخ و هلال احمر و مدیر کل سابق (معاونت وزیر) امور آموزشی و فرهنگی وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا بوده است. در سال 2004، به عنوان یک جمهوریخواه وارد مجلس نمایندگان آمریکا شد؛ در دوره جورج دابلیو بوش، به عنوان یکی از اعضای هیات سه نفرهٔ آمریکا در شصت و یکمین نشست کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد حضور داشت و سپس به عنوان نماینده امریکا در سازمان ملل متحد تا 26 می 2006 فعالیت کرد.عالیت‌ها و افتخاراتاو صاحب بیش از 50 مقاله و گزارش در زمینه بازار ارتباطات و دارای اعتبار و شهرت در مجلات و روزنامه‌های معتبری چون Telephony، The Oregonian, The Seattle Times, The San Jose Mercury News، و Internet Week است. شرکت او موسوم به eTinium آنقدر در کار خود موفق بود که چندین مرتبه بعنوان سخنران به کنفرانسهای صنعتی جهان دعوت شد. علاوه بر این، در رده‌های دانشگاهی به عنوان نماینده یا هماهنگ کننده فعالیتهای بسیاری داشت. عامری، به زبانهای انگلیسی و فرانسه تسلط کامل داشته و با اسپانیایی نیز آشنایی دارد. در اکتبر 2007، به خاطر تلاشهایش در سازمان ملل و فعالیتهای مستمرش در هیئت مشاور برنامه "آموزش ملی رهبری زنان" از سوی مجله "زنان شمال غرب" در لیست یکصد زن قدرتمند آمریکا قرار گرفت. همچنین در 11 می 2008، موفق به کسب جایزه "مدال افتخار جزیره الیس" که به 100 فرد موفق غیر بومی آمریکا اعطا می‌شود شد. او در سال 2012 به عضویت هیئت امناء سازمان خصوصی "خانه آزادی" در آمد. در روز 4 جولای 2012، روزنامه نیویورک تایمز به انتخاب عامری در لیست منتشره "موسسه کارنگی" بعنوان "مهاجرین افتخارآور آمریکا" اشاره کرد. مبارزات انتخاباتیسال 2004 اما سال مبارزات انتخاباتی عامری در منطقه خود برای ورود به مجلس نمایندگان بود. او با شکست "تیم فیلیپس" (Tim Phillips) اعتدالگرا که یک بازرگان کوچک بود و شکست "جیسون مشل" (Jason Meshell) محافظه‌کار به عنوان نامزد نهایی حزب جمهوریخواه اورگن وارد فاز رقابت با "دیوید وو" (David Wu) دموکرات شد. عامری، استاد جمع‌آوری کمک مالی است. به همین دلیل، توجه مقامات واشنگتن‌نشین به او جلب شد. او آنقدر در مرکز توجه قرار گرفت، که از وی به عنوان مورد بحث‌ترین و قویترین نامزد انتخاباتی مجلس نمایندگان در سال 2004 یاد می‌شد. رقابت وی با وو زمانی به چالش بزرگ کشیده شد که بحث تجاوز جنسی وو در دوران دانشگاه به یکی از همکلاسی‌هایش، در رسانه‌ها مطرح شد. در ابتدا، عامری خواهان ورود و دامان زدن به این بحث نبود، اما در مراحل اخر رقابت این بحث را پر رنگ کرد. سرانجام، وو با کسب اراء 58 درصد نسبت 38 درصد عامری وی را شکست داد. اما قصه به اینجا ختم نشد؛ این وو بود که در سال 2011 که فضاحت تعرض جنسی وی به یکی از دختران کمپین تبلیغاتی‌اش علنی شد، مجبور به استعفا گردید. دوران فعالیت در سازمان مللدانش و تخصص عامری در زمینه ارتباطات موجب موفقیت او در سامان ملل متحد شد. در تابستان 2005، جورج دابلیو بوش گلی عامری را به عنوان نماینده دائم امریکا در سازمان ملل برگزید. او با تسلط بر تکنولوژی نوین و طرح دولت اینترنتی در زمینه اصلاح سیستم مدیریتی سازمان ملل و شکل‌گیری شواری حقوق بشر موفقیت بسیاری را کسب کرد. مجلس سنا نیز به دلیل فعالیتهای وی دوره نمایندگی وی در سازمان ملل را تا 26 می 2006 تمدید کرد. او در کنفرانسهای مختلف در مورد موضوعات دموکراسی و حقوق‌بشری سخنرانی‌هایی داشته است که می‌توان مهمترین آنها را "بحران ایران: مسئله فرا قاره‌ای" اشاره کرد. فعالیت در وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکادر 15 نوامبر 2007، جورج دابلیو بوش وی را به عنوان نامزد احراز پست مدیر کل (معاونت وزیر) امور آموزشی و فرهنگی وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا به مجلس سنا معرفی کرد. وظیفه وی، اشاعه دیپلماسی عمومی امریکا به دیگر نقاط جهان بود. مجلس سنا در روز 13 مارس 2008 صلاحیت وی را تایید کرد. عامری، به منظور انجام ماموریتهای خود به کشورهای مختلف سفر کرد. در اولین سفر خود در می 2008 به امارات متحده عربی و قطر سفر کرد تا سیاستهای آموزشی و فرهنگی آمریکا در آن کشورها را توسعه بخشد. سفر دوم او به برزیل بود. در همان ماه می، وی در "برزیلیا" با فرناندو حداد -وزیر آموزش برزیل دیدار کرد. در این دیدار او قول مساعدت یک میلیون دلاری به سیستم آموزشی برزیل را داد. در ماه ژوئن 2008، به جمهوری آذربایجان سفر کرد که طی آن به "میسیر مردانف" -وزیر آموزش این کشور- اطمینان داد که پذیرش سالیانه دانشجویان آذربایجانی در آمریکا را افزایش خواهد داد. در جولای 2008، به اندونزی سفر کرد و با "فصلی جلال" -مدیر کل آموزش عالی وزارت آموزش اندونزی- دیدار کرد. در سپتامبر 2008، به چین و ویتنام سفر کرد. در سفر به چین با تنی چند از مقامات آموزشی و فرهنگی این کشور دیدار کرد و در ویتنام اقدام به تاسیس دفتر مشاوره آموزشی نمود. دوره مدیریت وی در تاریخ 20 ژانویه 2009 همزمان با به پایان رسیدن دولت بوش، به اتمام رسید. سیروس امیر مکری (Cyrus Amir-Mokri)"سیروس امیر مکری" متولد 1334 تهران است. او پس از انقلاب به همراه خانواده خود در سال 1981 به آمریکا مهاجرت کرد. وی در سال 1986 از دانشگاه هاروارد در رشته زیست شیمی فارغ التحصیل شد. س‍‍‍‍‍‍پس در رشته تاریخ در دانشگاه شیکاگو با گرایش تاریخ مدرن خاورمیانه ادامه تحصیل داد. او کمک هزینه تحصیلی سال پایان‌نامه خود را از "بنیاد ملون" (Mellon Foundation) دریافت کرد. پایان نامه دکترای وی در مورد تاریخ مشروطه ایران بود. سرانجام وی موفق به اخذ مدرک دکترای تاریخ و همزمان با آن، کارشناسی از دانشگاه شیکاگو شد.بالاترین منصب دست یافته امیر مکری، معاونت وزیر در موسسات مالی وزارت خزانه‌داری آمریکا بوده است. او همچنین مشاور ارشد رییس "کمیسیون تجارت کالا" و از اصلی‌ترین افراد در تصویب قانون "داد فرانک" (Dodd-Frank) - که حقوق مصرف کننده و اصلاحات وال استریت را در بر داشت- بود. همچنین به عنوان نماینده کمیسیون در "شورای نظارت ثبات مالی" فعالیت کرده است. از دیگر منصب‌های وی، منشی‌گری قاضی "بروس ام. سیلا" (Bruce M. Selya) در دادگاه تجدیدنظر است. مکری قبل از اینکه وارد دستگاه دیپلماسی امریکا بشود، در موسسات حقوقی Skadden, Arps, Slate, Meagher & Flom LLP به عنوان سهامدار فعالیت داشت. او معمولا وکالت پرونده‌های پیچیده‌ تجاری را بر عهده گرفته است. او هم به "مدال افتحار جزیره الیس" که مختص غیربومیان موفق آمریکا می‌باشد، دست یافته است. هوشنگ انصاری (Houshang Ansari)"هوشنگ مستمند شیرازی" معروف به هوشنگ انصاری متولد 1305 اهواز است. این سرمایه‌دار ایرانی به مدت 18 سال در دوره پهلوی دوم فعالیت سیاسی و تجاری داشت. از مناصب وی در آن دوره می‌توان به معاونت فنی وزارت بازرگانی، سفیر ویژه در کشورهای آفریقایی، و سفیر ایران در پاکستان و سیلان اشاره کرد. وی در دولت امیر عباس هویدا به وزارت اطلاعات و جهانگردی و اقتصاد رسید، و در دولت آموزگار وزیر دارایی و وزیر اقتصاد بود. انصاری در سال 1933 از طریق "عباس آرام" -سفیر وقت ایران در آمریکا- با مریم پناهی آشنا شد و ازدواج کرد. از فعالیتهای وی در دورانی که سفیر ایران در آمریکا بود می‌توان به مجاب کردن محمدرضا شاه برای کمک‌های میلیون دلاری به کشورهای دیگر و امضاء قرارداد با "هنری کیسینجر" -وزیر امورخارجه وقت آمریکا- برای احداث 8 نیروگاه هسته‌ای اشاره کرد. در دهه ،1970 سازمان سیا در گزارشی هوشنگ انصاری را یکی از 17 نفر "حلقه درونی" محمدرضا شاه خواند و وی را یکی از 2 گزینه شاه برای جایگزینی هویدا نامید. وی، با تاسیس حزب رستاخیز به عنوان رهبر "جناح سازنده" این حزب از سوی شاه انتخاب شد. این جناح، رقیب "جناح پیشرو" به رهبری جمشید آموزگار بود. بسیاری از حامیان انصاری از کسانی بودند که از انتخاب آموزگار به عنوان رهبر جناح پیشرو و حزب رستاخیز رضایت نداشتند. "عباس میلانی" -مورخ معاصر ضدانقلاب- در کتاب خود به نقل از مریم پناهی -که در سالهای بعد از انصاری طلاق گرفت- آورده که "یکی از دو اشتباه بزرگ شاه انتخاب نکردن هوشنگ بعنوان رهبر حزب رستاخیز بود و یکی از قویترین علل وقوع انقلاب 57 را می‌توان همین امر دانست".انصاری که از ثروتمندان تاریخ ایران محسوب می‌گردد، پس از عدم توفیق شرکت معروف خود به نام "فخر ایران" آن را به دولت شاه فروخت. وی در سال 1356 به ریاست شرکت ملی نفت ایران برگزیده شد اما در سال 1357 همزمان با کوبیده شدن بر طبل انقلاب به بهانه درمان ناخوشی خود، برای همیشه به خارج از ایران عزیمت کرد. او که با ثروت هنگفتی پای به خاک آمریکا گذاشت در سال 1986، رسما شهروندی آمریکا را گرفت و مدیریت شرکت National Oilwell Varco را بر عهده گرفت اما بعدها از آن استعفا داد. انصاری هم اکنون مدیر عامل شرکت Stewart & Stevenson LLC است و صاحب هلدینگ بزرگ "گروه پارمان" (Parman Group) در هیوستن است. این هلدینگ دارای چند شرکت با زمینه فعالیت تجارت بین‌المللی، ساخت و ساز، تولید وسایل رفاهی، تولید منسوجات، و تولید تجهیزات صنعت نفت است. انصاری که به عنوان دوست قدیمی کیسینجر و شریک تجاری وی از جمهوریخواهان جانفدای آمریکا محسوب می‌گردد، در تاسیس چندین موسسه و نهاد آموزشی و پزشکی نقش اساسی داشته است که از آن دست می‌توان به "دانشگاه سن مارتین" و موسسه "جیمز بیکر" اشاره کرد. هم‌اکنون انصاری در هیوستون زندگی می‌کند و گرایش سیاسی جمهوریخواه دارد. او از اصلی‌ترین افراد در بنیانگذاری موسسه جیمز بیکر تگزاس است. همچنین بخش ذخایر اسلامی موزه هنرهای عالی هیوستن تا حد بسیاری مدیون سرمایه و حمایت انصاری و همسرش است. اما وی در سال 2004 با یک اقدام چشمگیر و سیاستمدارانه، 15 میلیون دلار جهت پیشبرد امور "مرکز پژوهشهای سلول‌های بنیادین" به دانشگاه "کرنل" اهدا کرد. او که هم اکنون یکی از افراد هیئت مشاور تصمیم‌سازان "انجمن سیاست رسانه‌ای آمریکا در خارج از مرزها" است، در فوریه 2014 از ورود کتاب "یک هزار سال کتاب ایرانی" به کنگره ملی امریکا حمایت بسیاری به عمل آورد. این سرمایه‌دار و سیاستمدار کهنه‌کار ایرانی در سال 2003 موفق به دریافت "مدال افتخار جزیره الیس" و جایزه "وودرو ویلسون" (Woodrow Wilson) شد. در سال 2004 انصاری و همسرش شهلا اقدام به کمک مالی برای پیشبرد پروژه سلول‌های بنیادین دانشکده علوم پزشکی دانشگاه کرنل کردند و این دانشکده در مقام قدردانی از این عمل، اقدام به ساخت "مرکز سلول‌های بنیادین انصاری" کرد. همچنین، در سال 2004 اقدام به تاسیس آکادمی آمریکایی دیپلماسی کرد که در طی 2 سال بسیاری از بحث‌ها، مناظرات، سخنرانی‌ها، و سمینارها در مورد سیاست خارجی امریکا در ان صورت گرفت. علاوه بر این، کلکسیون تصویری انصاری از تاریخ امریکا در سال 2004 در "کتابخانه جورج بوش" به نام او نامگذاری شد. مایکل بنیامین (Michael Benjamin)نام کامل او "مایکل بنیامین بونهور" و متولد 1348 (1969) نیویورک از یک پدر یهودی ایرانی و مادر هندوراسی است. او سرمایه‌گذار شخصی شرکتهای اینترنتی محسوب می‌گردد. در سال 2004 به عنوان نامزد جمهوریخواه برای ورود به مجلس سنا تلاش کرد اما توفیقی به دست نیاورد. پدر بنیامین در سال 1950 از تهران به آمریکا مهاجرت کرد. پس از تولد بنیامین، پدرش درخواست انتقال به شعبه بانک امریکایی هندوراس را داد و خانواده وی به آنجا عزیمت کرد. اما در سال 1971 پرو و در سال 1973 اکوادور در انتظار او و والدینش بود. او در اکوادور در "آکادمی امریکایی کوتوپاکسی" تحصیل کرد. مقاصد بعدی خانواده سال 1974 نیویورک، سال 1980 کلمبیا ، سال 1982 مکزیک، و در سال 1987 گرینویچ بود. بالاخره او موفق به اخذ مدرک کارشناسی خود از دانشگاه نیویورک در رشته اقتصاد و ادبیات غرب شد و به عنوان معاون رییس بانک سرمایه‌گذاری ریچر و شرکا (Richter & Co.,) در منهتن مشغول به کار شد. وی تا قبل از سال 1997 که تجارت و سرمایه‌گذاری شخصی خود را شروع کند، در شرکت "بیمه عمر گاردین" هم فعالیت داشت.ر سال 1996، در حالی که فقط 25 سال داشت، در رقابتهای انتخاباتی کنگره ملی آمریکا از منطقه منهتن شرکت کرد اما با اینکه گوی رقابت را "جرولد ندلر" (Jerrold Nadler) دموکرات از وی ربود، مورد تحسین "نیویورک پست" و "رادولف دابلیو جیولیانی" واقع شد. رییس ستاد انتخاباتی وی "جان سی وایتهد" (John C. Whitehead) رییس شرکت "گلدمن ساکس و شرکا" و "بانک فدرال نیویورک" بود. وایتهد بعدها وارد شرکت و توسعه و نوسازی منهتن شد و وظیفه بازسازی برجهای مرکز تجارت جهانی پس از واقعه 11 سپتامبر را بر عهده گرفت. مایکل، در ژانویه 2003 اعلام کرد که قصد ورود به مبارزات انتخاباتی سنا و رویارویی با حریف دموکرات خود "چاک شامر" (Chuck Schumer) را دارد. وقنی او 20 هزار را نفر را در کمپین خود به کار گرفت و 820 هزار دلار هزینه این کمپین کرد، توجه ناظران را به خود جلب نمود. اما علیرغم تلاش بسیار مایکل بنیامین محافظه‌کار و موفقیتهای وی در جلب نظر مردم، کمیته جمهوریخواهان منطقه اقدام به انتخاب "هاوارد میلز" (Howard Mills) اعتدالگرا به جای وی کردند. هر چند که بعدها میلز در رقابت با شامر شکست خورد. اما کنار گذاشتن بنیامین موجب افشاگری وی علیه هیئت جمهوریخواهان منطقه و جورج پتکی (George Pataki) -فرماندار نیویورک- گردید. اما در نامه‌ای علنی مقامات نیویورکی را به طراحی بازیهای پنهان و ناجوانمردانه سیاسی و زد و بندهای کثیف و غیرانسانی متهم کرد و علت کنار گذاشته شدن خود را وابسته نبودن‌اش به آنها ابراز داشت. وعده‌های انتخاباتی او شامل کاهش مالیات، جلوگیری از ولخرجی‌های دولتی، تامین امنیت اجتماعی، حمایت از همه والدین در مدارس و نه فقط ثروتمندان، منع سقط جنین به جز در موارد اضطراری، اشتغال زایی و جلوگیری از دخالت دولت در امور اقتصادی مردم، دفاع از هویت ملی، و رویکرد جدی نسبت به محور شرارت شامل ایران، کره شمالی، وسوریه بود. او از حمله به عراق و قرار دادن ایران در لیست محور شرارت حمایت کامل به عمل آورد. جمشید دلشاد (Jamshid "Jimmy" Delshad)جمشید دلشاد معروف به جیمی دلشاد متولد 1318 شیراز و یهودی است.در سال 1338 همراه با برادران خود به آمریکا مهاجرت نموده و در دانشگاه "نوردریج" کالیفرنیا در رشته علوم تحصیل کرد. دلشاد در سال 1338 به آمریکا مهاجرت کرد و در سال 1358 یک شرکت رایانه‌ای را تاسیس کرد. بعدها در سال 1369 به عنوان رییس کنیسه "سینای" که بزرگترین کنیسه جهان است، انتخاب شد. او هم اکنون از کاریزما و نفوذ بسیاری در جامعه یهودیان آمریکا برخوردار است.او در سال 2003 وارد شورای شهر بورلی هیلز شد و در 27 مارس سال 2007 رسما به عنوان شهردار این شهر انتخاب گردید. دلشاد، تا مارس 2011 شهردار شهر بورلی هیلز بود. وی، اولین ایرانی و تنها شخصیت ایرانی است که شهرداری یک شهر در امریکا را عهده‌دار شده است. جیمی دلشاد پس ار پایان دوره تحصیل، فعالیت خود را در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی ادامه داد و به مدت 7 سال در جایگاه یکی از مدیران اجرایی هیئت اموزشی آن دانشگاه تصمیمات مهمی را اتخاذ کرد. او در سال 1965 اقدام به تحصیل در رشته فن‌آوری انبارداری رایانه‌ای کرد و در سال 1978 موفق شد که مستقلا در زمینه فعالیت خود را داشته باشد. اما دلشاد در سال 1999 با انتخاب بعنوان رییس کنیسه "سینای"، شرکت رایانه‌ای خود را به جهت کمک و مساعدت به جامعه یهودیان فروخت. او علت این عمل خود را وقف کامل خود به جامعه یهودیان و کشوری اعلام کرد که فرصت تجربه "زندگی آمریکایی" را به وی بخشیده است. جیمی اینچنین ابراز داشت: "من به عنوان یک تاجر و متخصص تکنولوژی با این عمل نه تنها قصد انتقال تجربه خود به سازمانهای یهودی غیرانتفاعی را دارم بلکه می‌خواهم مردم پیرامونی خود را به رویارویی با چالشهای جذاب و جدید زندگی دعوت کنم تا از این مجرا آنها مرا به عنوان یک الگوی موفق ببینندو تا به حدی با جامعه یهودیان آشنا شوند که خود را جزئی از ما ببینند". وبسایت رسمی خود او جایی در معرفی‌اش اینچنین بیان می‌کند: "با آنکه او ایرانی است، اما آمریکا را کشور و بهشت خود دانسته و همیشه قدردان آن بوده است". وی وقتی در انتخابات 2003 شورای شهر پیروز شد، چنین گفت: "من با حس غرور ملی آمریکایی و افتخار به این مرز و بوم وارد شورای شهر شدم. من به این کشور که در حق من لطف کرد تا بتوانم از طریق ایجاد کار مساعد یک زندگی واقعی را تجربه کنم، همیشه بدهکارم". جمشید دلشاد که علاقه عجیبی به جیمی بودن دارد اما نام فامیلی دلشاد را هنوز به عللی که روشن نکرده حفظ نموده است، 48 سال است که در لس انجلس و 18 سال است که در بورلی هیلز زندگی می‌کند. وی 38 سال است که با لانی گرشتاین دلشاد ازدواج کرده و دارای دو فرزند دختر و پسر به نامهای "دبرا" و "دانیل" است. جیمی وقتی در سال 2007 شهردار شهر مورد علاقه‌اش شد، قول داد که آن شهر را تبدیل به امن‌ترین و آماده‌ترین جای آمریکا برای یهودیان کند. بدین ترتیب، دستور داد که در جای و جای شهر دوربین مدار بسته نصب شود تا هرگونه مشکل ترافیکی، دزدی و درگیری سریعا در دید پلیس باشد. وی، هر آنچه که برای استفاده از ابزار تکنولوژیک جهت کنترل بزهکاریهای شهر در توان داشت، بکار گرفت.افتخارات و جوایز جیمی دلشاد شامل موارد ذیل می‌گردد:جایزه انجمن مالکان وطنی B.H.P.E.T سال 2005جایزه سال 1990 کنیسه سینای به عنوان "مرد سال"جایزه سال 1991 فدراسیون یهودی باشگاه مردان با عنوان "بوته سوزان"جایزه رهبریت یهودی محافظه‌کار از موسسه "ماسوت/استسچر" کنیسه سینایاین کنیسه که بزرگترین کنیسه یهودی جهان است، در روزهای شنبه پذیرای یکهزار و 500 میهمان و روزهای تعطیلات رسمی 400 میهمان است. دو مدرسه را با یکهزار دانش‌آموز مدیریت می‌کند. همچنین دو غسالخانه در لس آنجلس دارد. ظاهرا کارکرد دلشاد تا به آن حد بود که با ایجاد اتحاد و هماهنگی میان بخشهای مختلف کنیسه، رشد عضویت در این مجموعه را تا 30 درصد بالا برد. او از 2002 تا 2010 ریاست بنیاد ماگبیت را بر عهده داشت. وظیفه این بنیاد، جذب دانشجویان گرفتار و بی‌پول به یهودیان از راه حمایت مالی آنها است. اما مناصبی که دلشاد در سازمانهای خصوصی و غیرانتفاعی داشته است:* عضویت در هیئت مدیره مرکز مشاوره ماپل* عضویت در هیئت مدیره مرکز پزشکی شبا* ریاست فدراسیون یهودیان ایرانی مقیم آمریکا* عضویت در هیئت مدیره کنیسه نصا* عضویت در بنیاد آگاهی فرهنگی اسراییل* ریاست کنیسه سینای* عضویت در آیپک* دیدار افتخاری بعنوان نماینده یهودیان با دالائی لاما* شرکت در همایشهای مختلف یهودیان به عنوان سرمایه‌گذار* عضویت در فدراسیون یهودیان JCRC جمشید دلشاد که از هیچ تلاشی برای رفاه حال هموطنان آمریکایی خود فروگذار نکرده، دستی هم بر آتش ایران ستیزی دارد. پایگاه خبری "فردا نیوز" در همین رابطه به نقل از روزنامه "لس آنجلس تایمز" در مطلب خود به تاریخ 20 تیر 1386 اورد که دلشاد قصد دارد از شورای شهر بورلی هیلز بخواهد که سرمایه‌گذاری‌های صندوق بازنشستگی بورلی هیلز در شركت‌های فعال در ایران را خارج كنند. هدف از این "اقدام نمادین" جمع‌آوری حمایت برای تشکیل جنبش در كالیفرنیا و سایر ایالت‌های آمریكا به منظور منزوی ساختن ایران معرفی شده است. لس انجلس تایمز در این رابطه اورده که هدف دقیق دلشاد مقابله با ایران بعنوان حامی تروریسم است؛ کمااینکه وی در این رابطه اینگونه ابراز داشته که "نمی‌خواهم چون ایرانی‌الاصل هستم، به این بهانه در قبال ایران سکوت کنم. می‌خواهم همه بدانند که برغم ایرانی بودنم، حامی امریکا هستم". سیروس حبیب (Cyrus Habib)سیروس حبیب متولد 31 مرداد 1360 است. او تا سن 8 سالگی سه مرتبه به سرطان عجیب و کمیابی دچار شد که هر سه مرتبه درمان گردید اما نهایتا او را در سن 8 سالگی برای همیشه نابینا کرد.وی در 4 نوامبر 2014 به عنوان نامزد دموکرات با کسب 65 درصد آرا رسما از ناحیه قانونی 48 واشنگتن وارد مجلس سنا شد. البته وی در سال 2012 هم با کسب 61 درصد آرا موفق به ورود به مجلس نمایندگان شده بود. او در آن زمان از سوی هم‌حزبی‌های خود به عنوان نایب رییس "کمیسیون تکنولوژی و توسعه اقتصادی" انتخاب شد. حبیب در رشته حقوق در دانشگاه "پرکنیز کوی" سیاتل موفق به اخذ مدرک کارشناسی شده است. او بورسیه موسوم به "رودز" دانشگاه آکسفورد را گرفت که فقط به دانشجویان ممتاز خارجی اهدا می‌شود. همچنین بورسیه موسوم به "ترومن" را برای انواع طرحهای ابتکاری و خدمت به جامعه آمریکا بدست آورد. او از پیروان پل سوروس برادر بزرگتر جورج سوروس تاجر و سرمایه‌گذار مشهور است که یک مجارستانی متولد آمریکا و مهندس و تاجر بزرگ بود، می‌باشد. سیروس حبیب، از دانشگاه کلمبیا با درجه "سوما کوم لاده" (لاتین-Summa Cum Laude) که بالاترین درجه علمی است، فارغ‌التحصیل شد. او عضو جامعه افتخاری "فی بتا کاپا" دانشگاه اکسفورد و سردبیر "مجله حقوق و قضا" دانشکده حقوق دانشگاه ییل آمریکا است. او در خدمت اساتیدی چون قاضی "گوئیدو کالابرسی"، پروفسور "آخیل امار"، و پروفسور "هارولد کوح" بوده است. حبیب در سال 2014 از سوی مجله "حکومتداری" به عنوان یکی از 12 قانونگذار برتر واشنگتن انتخاب شد. همچنین به عنوان یکی از 40 سیاستمدار برتر زیر 40 سال 2014 امریکا" از سوی واشنگتن پست انتخاب شد. راس میرکریمی (Ross Mirkarimi) "راس میرکریمی" متولد 13 مرداد 1340 (4 آگوست 1961) شیکاگو از پدری ایرانی به نام "حمید میرکریمی" و مادر روس یهودی با نام "نانسی کلمن" است. وقتی 5 سال بیش نداشت، والدینش از هم جدا شدند. مادر، او را با خود به "جیمز تاون" برد. پدر را بسیار کم می‌دید. راس، بعدها کارشناسی علوم سیاسی خود را از دانشگاه "سنت لوئیز" گرفت. سپس در رشته اقتصاد بین‌الملل موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه "گلدن گیت" شد. او که از سال 1984 در سان فرانسیسکو زندگی می‌کند، دومین مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته علوم محیطی از دانشگاه سان فرانسیسکو دریافت کرده است. راس، در سال 2009 از همسر خود "الیانا لوپز" (Eliana Lopez) که یک ستاره تلویزیونی در ونزوئلا است، صاحب یک فرزند شد. اما در 13 ژانویه 2012 پس از به خطر انداختن بچه به دلیل مشاجره با همسرش در شب سال نو، به خشونت خانوادگی متهم شد. لذا، وی که رییس پلیس سان فرانسیسکو بود، تا مدتی توسط "اد لی" (Ed Lee) شهردار سان فرانسیسکو در تعلیق ماند. لی، از "شورای سرپرستان سان فرانسیسکو" خواست تا با اخذ رای نسبت به ابقا یا عزل وی تصمیم‌گیری کنند. نتیجه اینکه آراء کاملا به نفع وی صادر گردید و میرکریمی در سمت خود ابقا شد.میرکریمی، در ابتدای دوره خدمت خود در اداره پلیس سان فرانسیسکو، مامور دایره جرائم "یقه سفید" یا "بدون خشونت" (white collar crime) که توسط مقامات رخ می‌داد و عموما ارتباط به فساد مالی داشت، بود. نقشهایی که میرکریمی در سازمانهای مدنی و جوامع مختلف داشته است:*‌ رهبر ائتلاف منطقه آزاد هسته‌ای (Nuclear Free Zone)* عضویت در اتحادیه صنایع امریکا* عضویت در فدراسیون بین‌المللی مهندسین و متخصصین* عضویت در تالار تجار ایرانی-آمریکایی* تحلیلگر محیطی تیم مطالعاتی هاروارد بر روی مورد بحران عراق* عضویت در سازمان ملی زنان آمریکا راس، در سال 1990 همراه با "رالف نادر" لبنانی‌الاصل حزب سبز کالیفرنیا را تشکیل داد اما بعدا که عضو "شورای سرپرستان سان فرانسیسکو" بود، با علم به این موضوع که دیگر نمی‌تواند راه حزب سبز را بپیماید، در مارس 2010 دموکرات شد. او سیاستهایی همچون مجاز دانستن توزیع ماری جوآنا جهت استفاده‌های درمانی، تامین امنیت خیابانها و معابر، مبارزه با انواع جرائم و جنایات، منع مصرف تنباکو در زمین‌های گلف، تغییر نام برخی خیابانها برای احترام به اقلیت رنگین پوست جهت جلوگیری از عدم عزیمت آنها از شهر، کنترل سلاح، حمایت از "جاش وولف" ابر سرمایه‌گذار مشهور، حفظ و نگهداری محیط زیست، افزایش پلیس گشت پیاده، و افزایش تاثیربخشی معماری و ساخت و ساز شهری را در دستور کار قرار داد. اما هنگامی که اولین منع قانونی استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را در سوپرمارکتهای بزرگ و داروخانه‌ها در 2007 پیشنهاد داد، توجه جامعه آمریکا را به خود جلب کرد. راس میرکریمی، در چندین وهله از نامزدان دموکرات سان فرانسیسکو به عنوان مسئول کمپین حمایت کرد و در سال 2003 هماهنگ‌کننده و سخنگوی کمپین "مت گونزالس" در انتخابات شهرداری سان فرانسیسکو بود. او، در سال 2008 حمایت خود از باراک اوباما را ابراز داشت. هم اکنون میرکریمی رییس پلیس سان فرانسیسکو است. قبل از این، از سال 2005 تا 2011 رییس پلیس منطقه 5 این شهر بود. سیاستهای او تحت عنوان "سیاستهای سبز" شامل عدالت اجتماعی و مبارزه با خشونت است. الکس نورسته (Alex Nowrasteh) "الکس نورسته" تحلیلگر امور مهاجرت است و برای "مرکز شکوفایی و آزادی جهانی موسسه کاتو" که یک اتاق فکر است، کار می‌کند. او فرزند "سیروس نورسته" و همسر آمریکایی‌اش به نام "بتسی گریفین نورسته" و متولد کالیفرنیای جنوبی است. پدرش فیلمساز مشهوری است که فیلم "مسیری تا 11 سپتامبر" را در کارنامه خود دارد. سیروس نورسته بابت ساخت فیلم "روزی که به ریگان شلیک شد" به تهیه کنندگی "الیور استون" مشهور، به شدت بابت تبعیضات لیبرالی از سمت محافظه‌کاران زیر سوال رفت. "ریچارد آلن" -مشاور امنیت ملی ریگان- با چاپ مقاله‌ای در وال استرین ژورنال، وی را به شدت کوبید و نام فیلم او را "روزی که نورسته به حقیقت شلیک کرد" گذاشت. بدین ترتیب نورسته پاسخ شدیداللحن خود را طی چاپ مطلبی در لس انجلس تایمز به وی داد. جنجالی‌ترین فیلم او در ایران، "سنگسار ثریا" نام دارد.الکس، کارشناسی اقتصاد خود را از "دانشگاه جورج میسون" و کارشناسی ارشد همین رشته را از "دانشگاه اقتصاد لندن" اخذ نمود. در ژانویه 2013، شبکه خبر ABC او را به عنوان یکی از 15 تحلیلگر و کارشناس بزرگ مهاجرت در شبکه اجتماعی توئیتر اعلام کرد. همچنین مجله نشنال ژورنال او را یک وکیل آزادیخواه مهاجرت و مجله ملی‌گرای "رنسانس آمریکایی" وی را وکیل طرفدار مهاجرت آزاد و همتراز با وکلای مشهوری چون "آنتونی گرگوری"، "والتر بلاک"، "آلوارو وارگاس لیوزا"، و "خسوس هوئرتا دو سوتو" خواند. الکس نورسته دارای مقالات متعدد در زمینه مهاجرت برای روزنامه‌ هافینگتون پست، مجله فوربس، مجله نشنال ژورنال، و خبرگزاری رویترز است. دیوید صفویان (David Safavian)"دیوید حسین صفویان" متولد 13 مرداد 1346 (4 آگوست 1967) است و یک دختر دارد. او یک وکیل جمهوریخواه و رییس ستاد اداره خدمات دولتی امریکا است. صفویان که در میشیگان زندگی می‌کند، دارای مدرک کارشناسی حقوق از دانشگاه دترویت بوده و مدارج دیگر تحصیلی را در دانشگاههای لویولا، جرج تاون، میشیگان، و سنت لوئیز طی کرده است. او در مقاطع مختلف از شخصیتهای جمهوریخواه حمایت نموده است.صفویان در سال 1997، با همکاری "گراور نورکوئیست" اقدام به تاسیس بنگاه لابی "گروه مریت" کرد. او در گفتگو با "لگال تایمز" در آن زمان، بنگاه خود را کاملا پیرو اصول و رها از رشوه‌گیری و لابی خواند. اما در طی این سالها، صفویان از لابی‌گری برای بسیاری از شرکتهای خارجی مثل شرکتهای نفتی ونزوئلا و شرکتهای مختلف هندی و دولتهای پاکستان، گابون و کنگو دریغ نکرد. در سال 1999، سناتور "جون کیل" از آریزونا لایحه‌ای را به سنا برد که قمار اینترنتی را یک جرم محسوب می‌کرد. این امر، به شدت منافع صفویان را به خطر انداخت و او را ناراحت کرد. لذا، اقدام به تشکیل ائتلاف "حق انتخاب کاربر اینترنتی" بر علیه این لایحه کرد. لابی و نفوذ صفویان انقدر قوی بود که فوجی از قماربازان شامل انجمن‌ها و اتحادیه‌های مختلف امریکا -که برخی از آنها مشتری او بودند- را وارد این ائتلاف نمود. در نهایت ائتلاف وی موفق به کارشکنی در آن لایحه شد. صوفیان، در ژانویه 2001 بنگاه خود را به قصد تصدی ریاست ستاد انتخاباتی "کریس کانن" -نامزد جمهوریخواه- ترک کرد. او در فضاحت بزرگ پرونده "جک آبراموف" (تاجر و لابی‌گر مشهور یهودی) که مربوط به لابی‌گری و فساد مالی 87 میلیون دلاری می‌شود، دخیل بود. وی که رفیق گرمابه و گلستان آبراموف است، در آن زمان کارمند سازمان برنامه و بودجه دولت امریکا بود. صفویان، به 18 ماه حبس محکوم شد و تقاضای فرجام‌خواهی داد اما در دادگاه تجدیدنظر به شهادت دروغ محکوم شد. نهایتا، پس از کش و قوس فراوان، تمامی اتهامات وی فاقد وجاهت قانونی شناخته شد و صفویان تنها برای دروغ گفتن به دادگاه در رابطه با همکاری با آبراموف در 16 اکتبر 2009 به یک سال حبس محکوم گردید. فریار شیرزاد (Faryar Shirzad)"فریار شیرزاد" متولد 1965 لندن است. وی، دارای مدرک کارشناسی اقتصاد از دانشگاه مریلند، کارشناسی ارشد سیاست عمومیاز دانشکده جان اف کندی دانشگاه هاروارد، و دکترای حقوق از دانشگاه ویرجینیا است. شیرزاد، از مارس 2003 تا آگوست 2006 در شورای امنیت ملی آمریکا فعالیت داشت. او مشاور مخصوص جروج دابلیو بوش، رییس شورای اقتصاد ملی، و مشاور امنیت ملی در امور اقتصادی بوده است. شیرزاد همچنین فرستاده ویژه جورج دابلیو بوش به اجلاس گروه 8 بود. او بوش را برای شرکت در کنفرانسهای اقتصادی بین‌المللی آماده می‌کرد.این اقتصاددان، پیش از ورود به کاخ سفید، در اداره واردات وزارت بازرگانی فعالیت داشت و مسئولیت مذاکرات تجاری و اقتصادی با تمامی کشورها را بر عهده داشت. کمی پیش از آن هماهنگ‌کننده تیم تجاری "بوش-چنی" بود. همچنین مشاور مخصوص کمیته اقتصاد مجلس سنا بوده و به غالب دانشگاههای آمریکا مشاوره تجاری و اقتصادی داده است. او نیز موفق به دریافت "مدال افتخار جزیره الیس" شده است. شیرزاد از امضاءکنندگان پرونده دادگاه عالی آمریکا موسوم به "هالینگوورث وی پری" در حمایت از ازدواج همجنس‌گرایان در سال 2013 است. وی در حال حاضر مدیر ارشد دفتر روابط دولتی شرکت گلدمن ساکس است. ولی نصر (Vali Nasr)"سید ولی رضا نصر" در 29 آذر 1339 در تهران به دنیا آمد. او فرزند "سید حسین نصر" -استاد علوم اسلامی- است. در 16 سالگی به انگلیس رفت و پس از انقلاب 1357 به همراه خانواده برای همیشه به امریکا مهاجرت کرد. او موفق به اخذ مدرک کارشناسی روابط بین‌الملل از دانشگاه "تافتس" با درجه ممتاز "سوما کوم لاد" گردید. سپس در سال 1984 مدرک کارشناسی ارشد اقتصاد بین‌الملل و مطالعات خاورمیانه را از دانشگاه "فلچر" و در سال 1991 دکترای علوم سیاسی را از دانشگاه ماساچوست دریافت نمود. همسر او "دریا" یک مهندس تکنولوژی است و سه فرزند او امیر، حسین، و دنیا نام دارند. ولین نصر سه بار در برنامه معروف "دیلی شو" با میزبانی "جان استوارت" در تاریخهای یکم آگوست 2006، 22 سپتامبر 2009، و 25 آوریل 2013 حضور یافته است. او، هم‌اکنون دارای بیش از 20 کتاب و مقاله است. نصر، مفسر سیاسی مسائل خاورمیانه، اسلام شناس، نویسنده، و استاد دانشگاه است. از اعضای مستمر و ارشد موسسه بروکینگز بوده و ریاست موسسه مطالعات بین‌المللی پیشرفته دانشگاه جان هاپکینز را بر عهده دارد. وی، مشاور "ریچارد هولبروک" (Richard Holbrooke) -نماینده اوباما در امور پاکستان و افغانستان- بود. همچنین، عضو دائم شورای مناسبات خارجی دولت آمریکا است و در دانشگاههای کالیفرنیا و استراتفورد تدریس می‌کند. رامین طلوعی (Ramin Toloui)اما رامین طلوعی دموکرات دست به نقدترین ایرانی دستگاه دیپلماسی امریکا است، چرا که هم‌اکنون نسبت به هم‌نژادان خود در مهمترین پست دولتی قرار دارد. اما رامین طلوعی دموکرات دست به نقدترین ایرانی دستگاه دیپلماسی امریکا است، چرا که هم‌اکنون نسبت به هم‌نژادان خود در مهمترین پست دولتی قرار دارد.رامین طلوعی تهرانی در نوامبر 2014 به عنوان معاون امور بین‌الملل وزارت خزانه‌داری آمریکا منصوب شد. وی دارای مدرک کارشناسی فلسفه از دانشگاه هاروارد و کارشناسی ارشد فلسفه از دانشگاه آکسفورد است. وظایف وی در وزارت خزانه‌داری شامل مدیریت سیاستهای مالی بین‌المللی، ارتباط و همکاری با کشورهای گروه 20، و مدیریت مسائل اقتصادی داخلی و دو طرفه خارجی است. البته گفتنی است که طلوعی از سال 1999 همواره در خدمت این وزارت بوده است. وی، از سال 1999 تا 2001 اقتصاددان بخش اروپای مرکزی و جنوب شرقی، از سال 2001 تا 2003 مشاور معاون وزیر و از سال 2003 تا 2006 مدیر اداره نیمکره غربی وزارت خزانه‌داری آمریکا بود. از سوایق کاری طلوعی می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:* فعالیت در شرکت مدیریت سرمایه‌گذاری پاسیفیک* فعالیت در هلدینگ پیمپکو (PIMPCO) شامل: صندوق گروه بازارهای نوظهور پیمپکو، شرکت پیمپکو کانادا، شرکت استراتژی سود جهانی پیمیکو، بنیاد مجمع پیمپکو، صندوق بیمه پیمپکو، گروه بازار پیمپکو.* وزارت خزانه‌داری آمریکا

اشرف غنی احمدزی، رئیس جمهور جدید افغانستان 65 سال عمر دارد، تا سطح فوق دکترا تحصیل کرده، مدتی در بانگ جهانی کار کرده و در افغانستان نیز به عنوان وزیر مالیه دولت انتقالی به رهبری «کرزی» ایفای وظیفه کرده است. به گزارش آوای دنا به نقل از  خبرنگار خبرگزاری فارس در کابل، اشرف غنی احمدزی، رئیس جمهور جدید افغانستان که برای 5 سال آینده رهبری سیاسی افغانستان را به عهده خواهد داشت، دارای مدرک دکترا در رشته آنتروپولوژی است و از سال 1970 تا 2001 میلادی در نهادهای آکادمیک و سازمان‌های بین‌المللی مشغول به کار بود. وی همچنین به عنوان مشاور اقتصادی، وزیر دارایی و مسئول انتقال نیروهای امنیتی از نظامیان خارجی به نیروهای امنیتی افغانستان در این کشور مشغول به کار بود. اشرف غنى  درسال 1328 هجری خورشیدى در کابل متولد شد و تحصیلات مقدماتی خود را در مدرسه استقلال و حبیبیه کابل پشت سرگذاشت. وی سپس برای ادامه تحصیل راهی «بیروت» در لبنان شد و تحصیلات کار شناسی و کارشناسی ارشد خود در رشته علوم سیاسی را در این شهر به اتمام رساند. احمدزی پس از آن در مقطع کارشناسی ارشد در دو رشته جامعه‌شناسی و روابط بین‌الملل تحصیل کرد و مدرک دکترای خود در رشته جامعه شناسى از دانشگاه کلمبیا در آمریکا دریافت کرد و دو دانشگاه «دسکرانتن» آمریکا و «گلف» کانادا به احمدزی، دکترای افتخاری داده‌اند. تدریس در دانشگاه‌های کابل، اروز دانمارک و جان هاپکینز آمریکا و تالیف آثار علمی در بخش بشرشناسی و اقتصاد، از دیگر فعالیت‌های علمی احمدزی شمرده می‌شود. اشرف غنی پس از کنفرانس بن در دسامبر 2001 میلادی به عنوان مشاور اقتصادی دولت موقت افغانستان به رهبری کرزی انتخاب گردید. پس از لویه جرگه اضطراری در سال 1381 هجری شمسی وی به سمت وزیر دارایی دولت انتقالی افغانستان انتخاب و تا سال 1383 ه.ش در این سمت مشغول به کار بود و بعد از آن برای مدتی عهده‌دار ریاست دانشگاه کابل شد. اشرف غنی پیش از آنکه کاندیدای ریاست جمهوری افغانستان شود، عهده‌دار ریاست روند انتقال مسئولیت‌های امنیتی از نظامیان خارجی به نیروهای امنیتی افغان بود.

هر یک از 32 تیم حاضر در مسابقه های جام جهانی سال 2014 فوتبال در برزیل و در پایان این مسابقه ها بر اساس جایگاه خود، از فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) پاداش مالی دریافت می کنند و برهمین اساس، برای تیم ملی فوتبال ایران، پاداش هشت میلیون دلاری در نظر گرفته شده است!به گزارش آوای دنا، جام جهانی 2014 فوتبال در برزیل روز یکشنبه هفته آینده (بامداد روز دوشنبه به وقت تهران) با برگزاری دیدار پایانی بین تیم های ملی آرژانتین و آلمان به پایان می رسد. شرکت کنندگان در این تورنمنت بزرگ جهانی علاوه بر افتخار افرینی برای کشورشان، در پایان مسابقات بر حسب عملکردشان می توانند مبالغ چشمگیری را از فیفا دریافت کنند. بر اساس اعلام ˈسپ بلاترˈ رئیس فیفا و مسئولان اجرایی فدراسیون بین المللی فوتبال، تیم قهرمان این دوره از مسابقات مبلغ 35 میلیون دلار به عنوان جایزه دریافت خواهد کرد. در جام جهانی 2014 نسبت به دوره قبلی، اهدا پاداش های فیفا رشد 37 درصدی دارد چرا که در جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی، مجموع کل پاداش های فیفا برای 32 تیم حاضر در مسابقات 420 میلیون دلار بود که این این رقم به 576 میلیون دلار افزایش یافته است. بر اساس جدول فیفا تیم دوم مبلغ 25 میلیون دلار پاداش می گیرد و تیم سوم هم 22 میلیون و تیم چهار مسابقات 20 میلیون دلار دریافت خواهد کرد. تیم های که به جمع 16 تیم صعود کرده اند، هر کدام 9 میلیون دلار دریافت می کنند و تیم های رسیده به نیمه نهایی هرکدام 14 میلیون دلار دریافت می کنند. لیست پاداش های فیفا به 32 تیم شرکت کننده در جام جهانی 2014 به شرح زیر است: *تیم اول( از بین آلمان یا آرژانتین) 35 میلیون دلار *تیم دوم( از بین آلمان یا آرژانتین 25 میلیون دلار *تیم سوم( از بین برزیل یا هلند) 22 میلیون دلار *تیم چهارم( از بین برزیل یا هلند) 20 میلیون دلار * کلمبیا 14 میلیون دلار *بلژیک 14 میلیون دلار *فرانسه 14 میلیون دلار *کاستاریکا 14 میلیون دلار *شیلی 9 میلیون دلار *مکزیک 9 میلیون دلار *سوئیس 9 میلیون دلار *اروگوئه 9 میلیون دلار * یونان 9 میلیون دلار * الجزایر 9 میلیون دلار *آمریکا 9 میلیون دلار *نیجریه 9 میلیون دلار *اکوادور 8 میلیون دلار *پرتغال 8 میلیون دلار *کرواسی 8 میلیون دلار *ایران 8 میلیون دلار *ایتالیا 8 میلیون دلار *انگلیس 8 میلیون دلار *بوسنی 8 میلیون دلار *ساحل عاج 8 میلیون دلار *اسپانیا 8 میلیون دلار *غنا 8 میلیون دلار *روسیه 8 میلیون دلار *کره جنوبی 8 میلیون دلار *ژاپن 8 میلیون دلار *استرالیا 8 میلیون دلار *هندوراس 8 میلیون دلار *کامرون 8 میلیون دلار ورزشی (6). ** 547 *منبع: ایرنا

پس از پایان دیدار تیم‌‌های کلمبیا و ساحل عاج دلیل اشک ریختن بازیکن ساحل عاج مشخص شد.سری دای بازیکن تیم ملی ساحل عاج پیش از دیدار با تیم کلمبیا و هنگام سرود ملی این کشور اشک می‌ریخت که پس از پایان این دیدار، دلیل این موضوع مشخص شد.پدر سری دای 2 ساعت پیش از دیدار ساحل عاج و کلمبیا درگذشت تا این بازیکن پیش از آغاز بازی کنترلش را از دست بدهد و اشک بریزد.

در ابتدای این مراسم کلیپی احساسی به مدت 30 دقیقه از 8 سال فعالیت احمدی‌نژاد پخش شد که در قسمت‌هایی از آن یک دختر بچه‌ای با حالتی گریان می‌گفت "من پدر ندارم، اما افتخار می‌کنم که پدرم احمدی‌نژاد، شجاع‌ترین مرد ایران است

اوای دنا: بعضی‌ فكر می‌كنند حس ششم یك نیروی ماورایی است، بعضی‌ دیگر هم فكر می‌كنند فقط حس ششم دارند. برخی دیگر هم فكر می‌كنند این حس یك شانس است كه بعضی‌ دارند و بعضی‌ ندارند. اما جالب است كه گروهی از دانشمندان می‌گویند، این حس را می‌توان یك قدرت واقعی در انسان‌ها دانست كه با آزمایش‌در آزمایشگاه‌ها و حتی در اسكن‌های مغزی می‌توان وجود آن را نشان داد. با خواندن این مطلب حتما پدیده‌ای را كه گاهی با وجودتان آن را حس كرده‌اید و حتی براساس آن تصمیم گرفته‌اید در خواهید یافت و حتی می‌توانید آن را تقویت كنید.تحقیقات نشان می‌دهد، غریزه ما گاهی زودتر از عقل و منطق شرایط را درك و به زبان بدن ترجمه می‌كند. درواقع گاهی غریزه چیزهایی را كه باید بدانیم قبل از آنكه هشیارانه و از طریق مغز آنها را دریابیم به ما انتقال می‌دهد. این روندی است كه غریزه ما حالت فیزیكی پیدا می‌كند.بردن یا باختن را قبل از شروع بازی حدس می زنید زمانی كه قلبتان به شدت می‌زند، عرق را روی سطح بدنتان حس می‌كنید و احساس دل‌آشوب و احساس خطر دارید یا حتی گاهی كه ضربان قلب و تعداد نفس كشیدن‌تان طبیعی است و هیچ علامتی ندارید هم حس ششم (یا غریزه) شما ممكن است درحال ارسال پیام به شما باشد. سال گذشته «دكتر‌بارفابی دان»، پروفسور عصب‌شناسی و محقق رفتارشناسی انسانی در دانشگاه «وست هاكل» یك تحقیق بسیار جالب انجام داد. او گروهی از افراد را انتخاب كرد و از آنها خواست كه ضربان قلب خود را در حالت‌های مختلف حدس بزنند. سپس از این افراد درخواست كرد در یك بازی حدس زدن و كشیدن ورق بازی شركت كنند. آنها در این بازی ۴ دسته ورق مختلف پیش رو داشتند كه بدون آنكه بدانند در هركدام از آنها فقط چند عدد وجود داشت. در این بازی حدس زدن درست هرعدد باعث به دست آوردن پول و هر ۳ اشتباه درحدس زدن شماره درست باعث از دست دادن پول می‌شد. درنهایت پس از چندبار بازی كردن، افرادی كه بهترین حدس‌ها را می‌زدند جدا شدند و مشخص شد آنها بیشتر از دیگران می‌توانند عددهای صحیح را حدس بزنند. جالب این بود كه گروه دكتردان به این نتیجه رسیدند گروهی كه حدس‌های بهتری در مورد اعداد روی برگه‌های بازی می‌زدند در حالت‌های مختلف ضربان قلب خود را هم بهتر حدس می‌زدند و درواقع قدرت پیش‌بینی یا غریزه یا حس ششم آنها قوی‌تر از بقیه است.مطالعه‌ای كه پیش‌تر در دانشگاه ایوا انجام گرفته هم در نوع خود جالب بود. در این مطالعه میزان عرق‌كردن كف دست‌های چند شرط‌بند اندازه‌گیری می‌شد. طبیعی بود كه استرس باعث افزایش عرق كردن كف دست‌ها می‌شود. مطالعه نشان داد در مورد برخی افراد آنها به محض آنكه ورق‌های خود را دریافت می‌كردند، در صورتی‌كه ورق‌ها مناسب نبودند، شدت عرق كردن دست آنها بالا می‌رفت و جالب اینكه این موضوع حتی قبل از آن بود كه دیگران ورق‌های خودشان را دریافت كنند و جالب‌تر اینكه در بیشتر موارد این افراد درنهایت بازنده بودند. این به آن معنا بود كه افراد موردتحقیق توانایی حدس زدن برد و باخت خود را قبل از اینكه فرصت تجزیه و تحلیل منطقی را داشته باشند، دارند.وقتی نابیناها می بینندچشمعملكرد دستگاه بینایی انسان را می‌توان اینگونه خلاصه كرد: «چشم‌ها تصاویر را دریافت می‌كنند و مغز آنها را پردازش می‌كند. اما واقعیت این است كه انسان دوگونه بینایی دارد؛ بینایی خودآگاه و بینایی ناخودآگاه و درواقع بینایی چشمان ما خیلی بیشتر از آن چیزی است كه فكر می‌كنیم.» برای مثال، افرادی كه به دلیل ضایعات مغزی بینایی خود را از دست می‌دهند، می‌توانند دربسیاری از موارد جهت حركت یك شی‌ء‌ را حدس بزنند یا از روی حالت چهره یك انسان كه در سكوت كامل است به احساسات او پی ببرند. این در حالی است كه آنها امكان دیدن آن اشیا یا آن انسان‌ها را ندارند. درواقع بینایی ناخودآگاه آنها از محرك‌های بینایی امواجی را دریافت می‌كنند، این در حالی است كه بینایی خودآگاه آنها هیچ ایمپالسی دریافت نكرده است. با وجود آنكه بینایی معمول آنها هیچ تصویری دریافت نمی‌كند اما آنها می‌توانند تاحدودی از اطراف خود باخبر باشند و البته این چیزی است كه خود آنها هم نمی‌توانند هیچ توضیحی برای آن پیدا كنند.افرادی كه بینایی ناخودآگاه دارند شاید گروهی خاص باشند اما درعین حال آنها می‌توانند نشانه‌ای از اتفاقی باشند كه برای همه آدم‌ها می‌افتد. همه انسان‌ها نوعی از اطلاعات بینایی را جذب و پردازش می‌كنند كه به دستگاه بینایی خودآگاه راه نمی‌یابد و در آن پردازش نمی‌شود. پروفسور جوی هرش، مدیرمركز MRI دانشگاه پزشكی كلمبیا، می‌گوید او و تیمش نشان داده‌اند واكنش مغز ما در قبال تماشای تصاویر افرادی كه حالت‌های ترسان و ناراحت دارند، احساس اضطراب است. این نكته به نظرتان عجیب نیست؟ اما نكته این است كه به گفته دكتر هرش حتی اگر این تصاویر را آنقدر سریع به افراد نشان دهیم كه آنها درواقع این تصاویر را نبینند هم باز واكنش احساس اضطراب در مغز و بدن فرد شكل می‌گیرد. پروفسور هرش می‌گوید: «هسته آمیگال كه مركز مهمی در ابراز احساسات و شكل‌گیری آنها در انسان است، حتی وقتی تصاویر با سرعت ۳۳صدم ثانیه پیش چشم می‌آید- یعنی سرعتی كه مغز نمی‌تواند چیزی را كه می‌بیند پردازش كند- واكنش نشان می‌دهد، این واكنش درواقع واكنش اضطرابی است.» چنین واكنشی را می‌توان ناشی از رفتار پیشینیان انسان دانست، زمانی كه هر غریبه‌ای می‌توانست یك خطر بالقوه محسوب شود و بیگانه‌ای می‌‌توانست از خطر دور بماند كه هرچه سریع‌تر حس مناسب را در افراد جامعه‌ای كه به آن پاگذاشته بود ایجاد كند.حس ششم نمی‌گذارد چاق شویددستگاه گوارشبیشتر انسان‌ها فكر می‌كنند اكثریت انسان‌ها افرادی شكمو هستند كه اگر به میل خود غذا بخورند بسیار چاق می‌شوند اما اگر به غریزه و حس ششم خود در مورد چقدر خوردن و چی خوردن اعتماد كنید سالم‌تر از زمانی خواهید بود كه به رژیم‌های غذایی پایبند بوده‌اید؛ پروفسور تریسی تیلكا، فوق‌تخصص روانشناسی در دانشگاه ایالی‌اوهایو، پس از بررسی رفتارهای غذایی ۱۲۵۰ دانشجوی دختر طی ۳سال اعلام كرد آنهایی كه به غریزه و حس درونی خود در مورد گرسنگی و سیری و انتخاب نوع و میزان غذاها تكیه داشتند پس از طی ۳سال BMI مناسب‌تری نسبت به آنهایی كه هرروز كالری موادغذایی را كه می‌خوردند محاسبه كرده و سعی می‌كردند برای خود برنامه غذایی با محدودیت كالری داشته باشند، داشتند. در مطالعه‌ای دیگر كه در سال ۲۰۰۵ به چاپ رسید هم نشان داده شد زنانی كه به حس درونی خود به غذا خوردن یا نخوردن تكیه داشتند پس از ۲سال نسبت به زنانی كه از انواع رژیم‌های غذایی استفاده می‌كردند وزن‌ مناسب‌تر، كلسترول خون پایین‌تر و فشارخون طبیعی‌تری داشتند. حتی در مطالعاتی دیگر مطرح شده، افرادی كه به حس درونی خود و غریزه‌شان در مورد غذا خوردن اتكا می‌كنند بیشتر به داشتن برنامه زندگی سالم و برنامه منظم ورزش و فعالیت جسمانی فكر می‌كنند و و می‌شود گفت اعتمادبه‌نفس مناسب‌تری دارند.حس ششم چشم‌هایتان را تقویت كنیددكتر ئباتریس دی‌گلادر، فوق‌تخصص نورولوژی می‌گوید: «همه ما اطلاعاتی را جذب و پردازش می‌كنیم كه در حیطه خودآگاه ما ثبت نمی‌شوند.دركل می‌شود گفت، همه انسان‌ها یك‌جور آگاهی‌ها و بینش‌هایی دارند كه در آن قسمت‌های بدوی مغز درگیر هستند و این آگاهی و بینش‌ها ربطی به خودآگاه ندارد.» اما نكته‌ای كه باعث درنظر گرفته نشدن این حس آگاهی می‌شود چیست؟ دكتر دی‌گلادر می‌گوید: «انسان به شدت به بینایی، عقل و منطق خود وابسته شده است و برای همین به این غریزه یا حس غریزی خود تكیه نمی‌كند، برای مثال، اگر وارد محیطی شوید كه ناگهان در آن دچار اضطراب شدید، به جای اینكه فكر كنید حس ششم شما این نكته را رقم زده، به این فكر كنید كه شاید رنگ دیوارها پایین بودن سقف یا حتی دیدن این محل در خواب باعث رقم خوردن اضطراب در شماست.»چطور حس ششم دستگاه گوارش‌تان را تقویت كنیداگر می‌خواهید غریزه غذاخوردن عالی داشته باشید باید به تمام امواجی كه دستگاه گوارش و مغزتان می‌فرستد به دقت گوش كنید. بهترین كار این است كه هر ۳ یا ۴ ساعت چیزی بخورید و زمانی كه احساس كردید انرژی گرفته‌اید و تاحدودی سیر شده‌اید و قبل از اینكه فكر كنید زیادی خورده‌اید دست از غذاخوردن بكشید. كار دیگری كه می‌توانید بكنید هم این است كه قبل از شروع غذا به آنچه می‌خواهید بخورید فكر كنید و ببینید چه مقدار از آن غذا برای شما كافی خواهد بود و این حجم غذا در بدن شما چه میزان انرژی ایجاد خواهد كرد. اینگونه حس غریزی‌تان بهتر درمورد میزان و چگونگی غذاهایی كه باید بخورید شما را هدایت خواهد كرد.بوها روی رفتار شما تاثیر می‌گذارندبینیمحققان می‌گویند بینی انسان روی بسیاری از تصمیماتی كه می‌گیرد تاثیر می‌گذارد. درواقع قدرت بویایی ما، حتی اگر به‌طور خودآگاه متوجه آن نشویم، روی عملكرد مغزمان تاثیر می‌گذارد. در مطالعه‌ای كه اخیرا در بلژیك انجام گرفته از گروهی از مردان خواسته شد در اتاق‌هایی جداگانه به تماشای یكسری عكس‌ بنشینند. در زمان تماشای عكس‌هایی از انسان‌ها در این اتاق‌ها بوهای مختلف مثل بوی اشك (مشابه بوی محلول نمكی)، بوی گل رز، بوی غذا و بوی جوهر پخش شده و درنهایت مشخص شد تماشای عكس‌های یكسان در انسان‌های مختلف باتوجه به بوهای اتاقی كه در آن بودند احساسات مشابهی را ایجاد كرد. درنهایت محققان می‌گویند، پخش بوی محلول نمكی حس مهربانی و احساس علاقه و محبت به مادران را در تصاویر زنان در این مردان ایجاد می‌كرد؛ بوی گل احساس علاقه و احساسات رمانتیك و بوی غذا هم یادآور خاطرات مربوط به خانه و تجملات خانوادگی است. در واقع همین ویژگی‌هاست كه روی انسان‌ها تاثیر می‌گذارند و ممكن است فرد را نسبت به فرد دیگری دچار احساس خوب یا بد كند. اما نكته جالب ماجرا این است كه محققان می‌گویند، برخی بوها ممكن است روی رفتار انسان‌ها تاثیر بگذارد. برای مثال تحقیقی در فرانسه نشان داده، وجود یك بوی مخصوص در فروشگاه‌ها می‌تواند خریداران را مدت زمان بیشتری در فروشگاه نگه دارد و متوسط خرید كردن آنها را بالا ببرد.درمطالعه‌ای دیگر در هلند هم نشان داده شده وجود بوی دائمی وانیل در یك فروشگاه مخصوص لباس‌های زنانه فروش این فروشگاه را دو برابر كرده است. چطور حس ششم بویایی‌تان را تقویت كنید؟ اگرچه هنوز هیچ‌كس نتوانسته راهی پیدا كند كه میزان گیرنده‌های بویایی در بینی انسان را افزایش دهد اما حالا محققان می‌گویند اگر افراد بوی عرق خود را استشمام كنند قدرت بویایی تیزتری خواهند داشت (این به دلیل وجود برخی تركیبات استروئیدی در تعریق انسان است.) اما نكته جالب‌تر اینكه برخی تحقیقات جدید نشان داده ورزش كردن هم می‌تواند روی قدرت بویایی انسان تاثیر بگذارد زیرا با ورزش كردن میزان آدرنالین خون بالا می‌رود و این باعث انقباض عروق بینی و بالارفتن میزان استنشاق هوا توسط بینی‌ها می‌شود اما این را هم بدانید كه زندگی در شهرهای شلوغ به ضرر قوه بویایی شماست. رسپتورهای بویایی شما هر ۳هفته یك‌بار از بین می‌روند و رسپتورهای جدید جای آنها را می‌گیرند اما زندگی در شهرهای آلوده باعث كاهش تعداد این رسپتورها و نیز كاهش ساخت رسپتورهای جدید می‌شود.دقت نکنیدقدرت تفكر، منطق، استدلال و تشخیص شما در ادراك شما از جهان پیرامون‌تان نقش دارند؛ حتی وقتی درحالت خودآگاه متوجه آن نیستید حس قضاوت شما فعال است.اگر از شما بپرسند كه فكر می‌كنید زمانی كه با دقت كامل روی موضوعی متمركز هستید گیرایی و درك شما بالاتر است یا وقتی كه برآن موضوع متمركز نیستید چه پاسخی می‌دهید؟ به‌طور قطع خواهید گفت وقتی با تمام تمركز و حواس بر آن متمركز باشید اما باور می‌كنید كه پاسخ‌تان اشتباه بوده است؟ در مطالعه‌ای كه نتیجه آن در سال ۰۱۰۲ در نشریه «ینجر نورو...» به چاپ رسیده محققان به گروهی از افراد تصاویر انتزاعی و مفهومی را نشان دادند. دراین آزمایش از آنها خواسته شد نیمی از تصاویر را بادقت و تمركز كامل نگاه كنند و نیمی دیگر را صرفا بدون توجه، جالب بود كه در این میان افراد داوطلب بیشتر تصاویری را كه بدون دقت تماشا كرده بودند به‌خاطر آوردند تا تصاویری را كه برآن تمركز كرده بودند. كن پالر، پروفسور نورولوژی و یكی از محققان اصلی این تحقیق می‌گوید: «حتی زمانی كه تمركز ندارید و از خودآگاه خود استفاده نمی‌كنید حس ششم به پردازش اطلاعات مشغول است، زمانی كه تمركز، منطق و خودآگاه شما بر چیزی متمركز نیست ناخودآگاه یا حس ششم راحت‌تر و سهل‌تر به پردازش اطلاعات مشغول می‌شود و اینگونه حتی بهتر هم عمل می‌كند و درنهایت هم می‌تواند به نتیجه موردنظر برسد.»دكتر ژكارتیوس، متخصص روانشناسی در دانشگاه رادباد در هلند می‌گوید تمركز نداشتن، باعث می‌شود بهتر تصمیم بگیرید! در سال۵۰۰۲ دكتر ژكارتیوس از ۰۰۱نفر داوطلب خواست به ارزیابی ۴مدل اتومبیل بپردازند كه هركدام از‌ آنها در چند بخش با اتومبیل‌های دیگر تفاوت داشتند. در یك گروه افراد بادقت تمام به بررسی مشخصات اتومبیل‌ها پرداختند و تصمیم گرفتند و گروه دیگر فقط نگاهی سریع به اتومبیل‌ها انداختند سپس به كاری دیگر مشغول شدند. درنهایت تنها ۵۲درصد از افرادی كه با تمركز كامل اتومبیل‌ها را بررسی كرده بودند توانستند اتومبیل‌های برتر را انتخاب كنند اما در نقطه مقابل ۰۶ درصد از كسانی كه فقط نگاهی به اتومبیل‌ها كرده بودند توانستند اتومبیل بهتر را انتخاب كنند. دكتر ژكارتیوس در این مورد می‌گوید: «زمانی كه افراد مشغول كار دیگری هستند، ناخودآگاه حس ششم آنها مشغول پردازش اطلاعات تصاویری است كه دیده است و اینگونه می‌شود كه تصمیم‌گیری در این حالت درست‌تر از زمانی است كه افراد به صورت خودآگاه و با تمركز كامل به پردازش اطلاعات می‌پردازند.»حس ششم در خواب وجود داردتمام تصاویری كه در طول روز می‌بینید (گربه‌ای كه در خیابان دیده‌اید، كشتی تفریحی كه در برنامه خبری تلویزیون تماشا كرده‌اید و...) در مغز شما ثبت می‌شوند و سپس در زمانی كه خواب هستید دوباره سراغ شما می‌آیند و در واقع همین تصاویر هستند كه رؤیاهای شما را شكل می‌دهند. در بخش موسوم به خواب «REM» مغز شما سراغ این تصاویر می‌رود و آنها را مجدد پردازش می‌كند. دكتر «ربه‌كا اسپنسر»، پروفسور روانپزشكی و استاد دانشگاه «آمرست» در ماساچوست در این مورد می‌گوید: «مرحله REM خواب در زندگی انسان نقش مهمی بازی می‌كند، این مرحله در حل كردن مسائل، مشكلات و تصمیم‌گیری انسان بسیار مهم است، زیرا در این مقطع مغز اطلاعات و تصاویر را در كنار هم می‌گذارد و به راه‌حل‌های جدید و راه‌های بهتر فكر می‌كند.» در اینجا شما به راه‌حل‌هایی می‌رسید كه محال بود در زمان بیداری به آنها برسید. در ضمن مرحله REM خواب در تثبیت احساسات شما هم نقش دارد.دكتر اسپنسر می‌گوید: «دلیل اینكه خیلی از اوقات درست در زمان بیدارشدن به همسر، فرزندان یا والدین خود فكر می‌كنید همین موضوع است؛ مرحله REM خواب باعث می‌شود احساس ارتباط عاطفی و علاقه شما در حالت ناخودآگاه تقویت شود.» دكتر «دیوید بارو»، فوق تخصص نورولوژی سلولی در دانشگاه هاروارد و نویسنده كتاب «كمیته خواب» در سال‌های اخیر روی نحوه خواب و چگونگی رؤیا دیدن انسان‌ها تمركز و پژوهش داشته است و می‌گوید، طی ۲سال تحقیق متوجه شده است كه بیش از یك‌سوم افراد موردمطالعه كه طی روز با مسئله یا مشكلی روبه‌رو بوده‌اند در زمان خواب برای آن مسئله راه‌حلی پیدا كرده‌اند. رؤیا دیدن فاقد منطق‌های معمولی انسانی است، شما در رؤیا از قید و بندهای معمول تفكر و منطق دور می‌شوید و برای همین راه‌حل‌هایی پیدا می‌كنید كه محال است در حالت بیداری و ذهن خودآگاه آنها را بیابیم.»حس ششم خوابتان را تقویت كنیدبرای آنكه یك مسئله سخت یا یك مشكل را حل كنید خواب خودتان را به تاخیر نیندازید، بگذارید ضمیر ناخودآگاه‌تان آن مسئله را حل كند. دكتر بارو در این مورد یك نسخه جالب دارد: «روی تخت دراز بكشید و مشكل خودتان را روی كاغذ بنویسید و با فكر كردن به آن به خواب بروید، اینگونه ضمیر ناخودآگاه و حس ششم شما مشكل را برایتان حل می‌كند.»منبع: مجله تپش