پایگاه خبری آوای رودکوف:وحید حاج سعیدی در یادداشتی نوشت: کارکرد های ورزش در دنیا متفاوت است و بر همین اساس دیدگاه های مختلفی در خصوص توسعه انواع ورزش در جوامع توسعه یافته دیده می شود که دارای تفاوت های ماهوی اساسی هستند. اما اگر در مجموع ورزش را به سه حیطه ورزش آموزشگاهی، ورزش همگانی و ورزش حرفه ای یا قهرمانی دسته بندی کنیم، پر واضح است که جذابیت و هیجان در ورزش حرفه ای بیشتر از سایر حیطه های ورزشی است و طبیعتاً سرمایه گذاری در این بخش یا به عبارتی داشتن نگاه اقتصادی به ورزش حرفه ای محتمل تر است.
در میان ورزش ها نیز قطعاً ورزش فوتبال دارای جایگاه ویژه ای است و چه بخواهیم یا نخواهیم اخبار فوتبال همیشه در صدر اخبار ورزشی است و طرفداران این ورزش به مراتب از طرفداران همه رشته های ورزشی بیشتر هستند.
در چنین شرایطی معمولاً اثرات مثبت ورزش آموزشگاه ها و ورزش همگانی و حتی ورزش قهرمانی در سایر رشته ها تحت الشعاع فوتبال قرار می گیرند و این امری طبیعی است که تقریباً در همه جای دنیا شاهد آن هستیم.
از سویی باید اذعان داشت اگر نگاه به ورزش حرفه ای بر اساس قواعد جهانی است، سایر قوانین و پرداختی ها و تبعیت بازیکنان و مدیران از اصول و مقررات و ... نیز در این بخش باید بر اساس اصولی منطقی و روی حساب و کتاب باشد.
در سال های اخیر رشد بی رویه دستمزد های فوتبالیست های وطنی که با چراغ سبز دولت و حمایت از سه باشگاه استقلال، پرسپولیس و سپاهان آغاز شد و امروز تقریباً در همۀ تیم های دولتی به یک رویه عادی تبدیل شده است، باعث سرخوردگی و کاهش انگیزه در ورزشکاران رشته های مختلف و حتی تحصیل کرده های سایر علوم شده است. وقتی یک کشتی گیر با مدال های آسیایی و جهانی متعدد، جوایز و درآمد ناچیز خود را با درآمد روزانه 100 میلیون تومان یک فوتبالیست نه چندان مطرح مقایسه می کند، قطعاً در ادامه حیات ورزشی خود یا توصیه به جوانان علاقه مند به روی آوردن به کشتی تجدید نظر خواهد کرد!
سالهاست مسئولان از ساماندهی حقوق و دستمزدهای ورزشکاران به ویژه فوتبالیست ها سخن به میان می آورند اما در عمل نه تنها شاهد کاهش دستمزدها نیستیم بلکه این افزایش دستمزد به سایر لیگ های فوتبال هم تسری پیدا کرده و آپشن های جدید نیز بدان اضافه شده است که در مواقعی برای افراد عادی قابل درک و توجیه نیست.
بدون شک پاسخگو نبودن مدیران باشگاه های بزرگ و عدم برخورد جدی با آنها باعث شده دلال بازی و مافیا بتواند در عمل افسار فوتبال را به دست گیرد و آن را تنها بر اساس منافع و خاطرخواه خود به این سو و آن سو ببرد!
افراد دلال آنچنان قدرتمند شده اند كه به مبالغ اندک راضي نمي شوند و خواهان جذب و درآمد زياد از عرصه بی در و پیکر و فاقد مالیات فوتبال هستند. عرصه ای که نه تنها نظارت در رده های پائین در آن دیده نمی شود بلکه در سطح کلان آن نیز خبری از برخورد و تنبیه نیست و عقد قراردادهای ننگینی چون قرارداد ویلموث نیز تاوانی به همراه ندارند.
در چنین شرایطی نه تنها افزایش دستمزد فوتبالیست ها قابل پیش بینی است، بلکه بروز فساد در سایر لایه های آن نیز محتمل است و تصاویر و کلیپ هایی که هر از گاه در خصوص فوتبال و حواشی آن منتشر می شود، حجت این مدعاست.
ای کاش متولیان ورزش روزی دریابند که ورزش تنها فوتبال نیست و این بریز و بپاش در فوتبال به مثابه تبر زدن به ریشه ورزش مملکت و حتی سایر رشته ها و علوم مختلف است. وقتی دستمزد چند ماه یک پزشک، مهندس، معلم و حتی دستمزد چند سال کارگر یک مجموعه تولیدی کمتر از دستمزد یک روز فوتبالیست است، طبیعتاً یک نارضایتی و ناامیدی مفرط در بدنه جامعه ایجاد می شود که مسئولان امر باید پاسخگوی این تبعیض و بی عدالتی فاحش باشند. به هوش...
