حمایت رفقای روحانی از کاندیداتوری لاریجانی

به گزارش پایگاه خبری آوای رودکوف؛روزنامه همدئلی در یادداشتی به قلم حسین کیانی نوشت: بعد از پایان دوازدهمین انتخابات ریاست‌جمهوری، خوشحال‌ترین جناح اصلاح‌طلبان بودند که علاوه بر پیروزی در انتخابات، نامزد مطلوب خود برای دوره بعد را نیز یافته بودند.

 
جهانگیری در جریان مناظره‌ها خوش درخشید و خیال اصلاح‌طلبان را بابت سال ۱۴۰۰ آسوده کرد. او که هم وزیر دولت اصلاحات و هم معاون اول دولت اعتدال بود، به مثابه لولای وحدت دو جناح می‌تواند عمل کند. اما این انتخاب زودهنگام نامزد انتخابات، از یک‌سو اختلاف‌های داخلی و از سوی دیگر حملات آتش توپخانه رقیب را تشدید کرد. نیروهای معتدل هر دو جناح ساز مخالفت با این گزینه را کوک کردند.
 
جریان دفتر رئیس‌جمهوری تمام تلاشش را برای به حاشیه راندن اسحاق جهانگیری در دولت به کار بست؛ چنان که احتمال می‌رفت دیگر به معاول اولی هم نرسد و شاید اگر نبود احتمال تصدی شهرداری تهران، چه بسا او را حذف می‌کردند. آن‌ها به دنبال تداوم دولت تدبیر و امید با ریاست علی لاریجانی هستند و امیدوار به اینکه اصلاح‌طلبان نیز مجبور به حمایت از گزینه آن‌ها شوند اما میان علی لاریجانی و حسن روحانی تفاوت از زمین تا آسمان است. اولاً حمایت مرحوم هاشمی‌رفسنجانی از روحانی و شباهت این دو، تاثیر مهمی در حمایت اصلاح‌طلبان داشت. ثانیاً اصلاح‌طلبان به راحتی نمی‌توانند دوران مدیریت عملکرد لاریجانی بر صداوسیما و برنامه‌هایی مانند «هویت» را فراموش کنند. ثالثاً شخیصت محافظه‌کار لاریجانی، امکان اقبال عمومی به وی را کاهش می‌دهد.
 
اما در طرف دیگر، اصلاح‌طلبان معتدل به رهبری محمدرضا عارف قرار دارد. او که بعد از وقایع سال ۸۸ توانست به واسطه نزدیکی به حاکمیت، رشته اتصال جبهه اصلاحات و نظام را حفظ کند، در یازدهمین انتخابات نیز با انصراف، راه پیروزی را گشود و به همین واسطه طبعاً خود را جانشین بهتری برای این دولت می‌داند. اما اولاً مدیریت او بر فراکسیون امید و شورای سیاست‌گذاری اصلاح‌طلبان، نارضایتی پایگاه اجتماعی این جناح را در پی داشته است.
 
ثانیاً مطرح شدن عبارت «ژن خوب» از سوی فرزندش، وجهه او را خدشه‌دار کرده است. ثالثاً دورتر شدن او از «بنیاد باران» و تاسیس «بنیاد امید ایرانیان» امکان اجماع اصلاح‌طلبان بر وی را سخت کرده است. گویی عارف برای خود هویتی مستقل از رئیس دولت اصلاحات قائل است. معتدلان اصلاحات و اعتدال در پی تسخیر پاستور در سیزدهمین انتخابات ریاست‌جمهوری هستند و همچون دو لبه قیچی، پیوند این دو جریان را از هم می‌گسلند. آیا میانه‌روها به سوی شکست می‌روند؟