ضرورت تولید دانش در دانشگاه و انتقال با بیانی ساده‌تر به کشاورزان

پایگاه خبری آوای رودکوف-امیرمسعود طایفه سلطانخانی:واقعیت این است که کمیّت و کیفیّت نیروی انسانی شاغل در بدنه دولت(دستگاه های اجرایی) از مطلوبیت چندانی برخوردار نیست، بطوریکه فراوانی نیروهای با مدارج تحصیلی غیردانشگاهی، دولت را در مقام تفکر و مدیریت جامع با خلاء اندیشه و عقلانیت مواجه می سازد.

فاصله قابل توجه میان کارشناسان و کارگران در مزارع و واحدهای مرتبط، جای خالی کارشناسان ماهر را در هرم نیروی انسانی بخش کشاورزی نمایان می‌سازد. با وارد کردن مراکز آموزشی در بطن روستاها و بخش کشاورزی و تغییر برخی سرفصل‌های درسی تئوری به واحدهای عملی، مهارت دانش آموختگان افزایش یافته و علاقه آنان به کشاورزی گسترش می‌یابد؛ همچنین اجرای راهکارهای ساده‌ای در مزارع آموزشی مانند انواع هرس که به افزایش کمی و کیفی محصول می‌انجامد، اعتماد کشاورزان را به شیوه‌های علمی و مهندسی جلب کرده و سبب می‌شود از توصیه‌های آنان بهره گرفته شود.

این کار با جلوگیری از سال آوری برخی میوه‌ها، بهبود طعم و در نهایت با مرغوب شدن محصول، سود اقتصادی مطلوب تری را نصیب بهره برداران می سازد و در عین حال برای دانش آموختگان کارآفرینی می‌کند.

تولید محصولات باکیفیت و کاهش ضایعات از اثرات ارزشمند بهره بردن از نیروهای دانش آموخته کشاورزی خواهد بود.

کارشناسان کشاورزی توانایی‌های خود را در شرکت‌های فنی و مهندسی به اثبات رسانده اند.

رمز توسعه کشاورزی استفاده از توان و آگاهی علمی دانش آموختگان دانشگاهی است.

تجهیز بهره برداران به دانش روز و پتانسیل‌های لازم برای خودکفایی ضرورت بهره گیری از فارغ التحصیلان را ایجاب می‌کند.

افزایش درآمد تولیدکنندگان با برنامه ریزی دقیق و با کمک کارشناسان کشاورزی در عرصه‌ تولید امکانپذیر خواهد بود.

کاربرد تکنولوژی و دانش روز به طور قطع خودکفایی را محقق می‌سازد.

برای عملیاتی شدن طرح خودکفایی لازم است تا کارشناسان به عرصه‌های تولید وارد شده و دوشادوش کشاورزان فعالیت کنند.

مصرف کنندگان با مصرف محصولاتی سالم در پی علمی شدن تولید و بهره گیری از دانش آموختگان کشاورزی خیالی آسوده خواهند داشت.

فقر علمی و سطح نازل دانش و مهارت‌های فنی و حرفه‌ای نیروی انسانی شاغل در این بخش، از مهم‌ترین موانع ارتقاء کشاورزی، است و بهره‌وری نیروی انسانی در کشاورزی، یک سوم بهره‌وری نیروی کار در کل کشور است.

بهره‌وری نیروی انسانی در کشاورزی، یک‌سوم بهره‌وری نیروی کار در کل کشور است اما متأسفانه فقر علمی و سطح نازل دانش و مهارت‌های فنی و حرفه‌ای نیروی انسانی شاغل در این بخش، از مهم‌ترین موانع ارتقاء کشاورزی است.

فاصله قابل‌توجه میان کارشناسان و کارگران در مزارع و واحدهای مرتبط، جای خالی کارشناسان ماهر را در هرم نیروی انسانی بخش کشاورزی نمایان می‌سازد.

پرورش نیروی انسانی ماهر و متخصّص به‌عنوان سرمایه‌های انسانی در افزایش بهره‌وری در بخش‌های مختلف کشاورزی نقشی بی‌بدیل دارد.

معیار و استانداردهای فنّی برای تولید محصول در کشور وجود ندارد و کشاورزان به سلیقه خود محصولات را تولید می کنند.

کاربرد تکنولوژی و دانش روز با حضور محققان و پژوهشگران در عرصه تولید به‌طورقطع خودکفایی را محقق می‌سازد.

کاربرد تکنولوژی و دانش روز به‌طورقطع خودکفایی را محقق می‌سازد و تولید محصولات باکیفیت و کاهش ضایعات، از اثرات ارزشمند بهره بردن از نیروهای دانش‌آموخته کشاورزی خواهد بود.

افزایش درآمد تولیدکنندگان با برنامه‌ریزی دقیق و با کمک دانش‌آموختگان و کارشناسان کشاورزی در عرصه‌ تولید امکان‌پذیر خواهد بود.

تولید محصولات باکیفیت و کاهش ضایعات از اثرات ارزشمند بهره بردن از نیروهای دانش‌آموخته کشاورزی خواهد بود.

ساماندهی تولید محصولات و به کارگیری نیروی متخصص در بخش می تواند نقش اساسی در توسعه پایدار بخش کشاورزی داشته باشد.

حضور دانش آموختگان کشاورزی جوان، یک ضرورت و الزام تلقی می شود و به همین دلیل تجهیز بهره برداران به دانش روز و پتانسیل های لازم برای خودکفایی ضرورت بهره گیری از فارغ التحصیلان را ایجاب می کند.