سرویس گیاهان دارویی آوای رودکوف؛
باریجه گیاهی پایا با ساقه ضخیم به ارتفاع ۱ تا ۲ متر و برگ‌هایی به رنگ سبز مایل به خاکستری و پوشیده از تار به طول ۳۰ سانتیمتر بوده، رشد گیاه بصورت روزت بوده و از سن پنج سالگی به بعد با ایجاد ساقه گل دهنده به مرحله زایشی وارد می‌گردد.
پایگاه خبری آوای رودکوف-امیرمسعود طایفه سلطانخانی:گیاه دارویی باریجه به صورت داخلی برای درمان اختلالات گوارشی و نفخ و به صورت خارجی برای درمان زخم ها استفاده می شود.
مهم ترین محصول گیاه باریجه الئو گم رزین است که از اسانس، رزین و صمغ تشکیل شده است. این ماده دارای ۵ تا ۳۰ در صد اسانس، ۵۰ تا ۷۰ در صد رزین، ۲۰ تا ۴۰ در صد مواد صمغی، ۱ تا ۱۰ در صد رطوبت و مواد معدنی است. اسانس باریجه حاوی مواد مانند بتا پینن۵، الفا پینن، دلتا تری کارن۶، میرسن۷ و لیمونن است، هم چنین الکل های ترپنی مانند لینالول۸، ترپینول، بورنئول۹ و استات های آن ها است. مهم ترین مواد از گروه سزکویی ترپن باریجه شامل: کادی نن، گئول۱۰، گالبانول ۱۱ و مشتقات اودسمول است.
باریجه ملین و جاذب بوده و برای تنگی نفس، سرفه کهنه، اختناق رحم، صرع و بواسیر و نیز ضعف معده، جگر و سپرز نافع است.
برای خردکردن سنگ مثانه و کلیه این صمغ را با عسل مخلوط کرده میل شود.
برای درمان بواسیر کمی از صمغ آن را در آب حل نموده به مدت ۳ روز نوشیده شود.
ضماد آن مخلوط با روغن زيتون براي درد پهلو و كمر و تحليل ورم و درد رحم بسيار نافع است.
امروزه باریجه بیشتر بعنوان طعم دهنده در محصولات غذایی مانند نوشابه های غیر الکلی و فرآورده های گوشتی و یا معطر کننده مصرف دارد. بنابر اعتقاد دامداران مصرف بوتۀ باریجه بوسیله حیوانات اهلی در تولید شیر آن ها مؤثر است لذا در افزایش شیر می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
نظرات بینندگان
پر طرفدار ترین
عکس روز
